lch mische Zeichnungen mit Wort,

Befülle Musik mit Farben und Ton.

lch bin kein Profi.

Mein Antrieb ist Lernen und Genießen.

Deshalb werde ich solange sing-schreib-zeichnen, bis die goldene Haare der Sonne für meine Augen unauffindbar, der Geruch vom Meereswind für meine Riechfasern unerkennbar und der Tanz von Notenschlüssel auf meine Ohrmuschel unhörbar sind.

 

 

©Susan Afarin 

Love is not a business or marketing, nothing for trade
True love won't change its affinity in our heart nor could fade
Flesh desires are to trade, cause it's like quenching thirst as aid
In my age as woman, you know they're mostly men who played
Only love let me mourn so long for death of my heart which paid
l said apologizes to my enemies, who me strayed
Cause l want my freedom and wish me keeping my clear heart stayed
I don't need advices from enemies and not-friends, no shade
Arrogance could never find a place in my heart, no dismade
Friends talk together, share and have eye levels, nature rule rayed
I'm honest, so much rubbish I wrote can't only be a slade
It's the sign how l died every time, how sick l cried and laid
Had l brought you into disrepute, oh, l was wrong on blade
I took all my bad words back, Sorry! Enjoy life with your swayed
I've never cursed you, despite of all of your hatred, l prayed
I can't get all bad, l'll stay under water as mermaid

©Susan Afarin

 

خیلی روی وبلاگ کار کردم و سعی کردم، مطالب ناپسند آن را پاک کنم.
اما پاک کردن چیزها و مرتب کردنشان خیلی سخت تر از دوباره نوشتن است.
تا حدی موفق شدم، متون موزیکی را حفظ کنم و بهتر نظم بدهم اما این قسمتها هم هنوز کامل نیستند.
به مرور زمان متونی که زیبا و حاوی محتوی خوب باشند را از کامپیوترم دوباره پیدا میکنم و اضافه خواهم کرد.
نقاشی هایم در پینترست ثبت شده اند و متن‌هایی را هم گاه آواز خوانده ام که می‌توان در یوتیوب پیدا کرد.

©سوسن آفرین

......

Ich habe viel am Blog gearbeitet und versucht, die schlechten und unangenehmen Inhalte zu löschen.
Aber ich habe bemerkt, Dinge zu löschen und zu ordnen ist viel schwieriger als neu zu schreiben.
Ich habe es geschafft, mir die Song-Texte teilweise besser einzuprägen und zu ordnen, aber diese Teile sind noch nicht vollständig.
Mit der Zeit werde ich schöne Texte und gute Inhalte auf meinem Computer finden und hinzufügen.
Meine Bilder sind auf Pinterest zu finden und ich habe gelegentlich Texte gesungen, die auf YouTube zu finden sind.

©Susan Afarin

......

I've been working hard on the blog and trying to delete the bad and unpleasant content.
But I've noticed that deleting and organizing things is much harder than rewriting. I've managed to memorize and organize some of the song lyrics better, but those parts are also not complete yet.
Over time, I'll find beautiful lyrics and good content from my computer and add to.
My pictures can be found on Pinterest, and I've occasionally sung lyrics that can be found on YouTube.

©Susan Afarin

 

امروز دوباره به درست کردن کتاب الکترونیکی فکر کردم.
شاید بتوانم متن هایم را به شکل کتاب در آورم.
شاید بتوانم کتابی با عکس برای لیلی سو درست کنم.
مشکلی که من دارم اینست که ایده هایم پایان نمی‌یابند و مثل یک کودک حریص کنار دخل بستنی فروشی، همه چیز را دوست دارم و هیچوقت به هیچ چیز نمیرسم.
همه چیز در سطح علاقه، تفکر، ایده، طرح و خواست باقی میماند.
گاه با خودم فکر میکنم که چقدر خوب میشد، من هم مثل خیلی آدمها می‌توانستم بگویم:
"من این هستم؟!
مثلا من یک داروساز هستم.
من یک تکنسین آزمایشگاه هستم،
ترانه ساز و نویسنده هستم،
خواننده و موزیسین هستم،
نقاش و طراح هستم،
آشپز هستم،
خیاط هستم،
رقاص هستم،
فیلسوف هستم،
من...
من دقیقا اینجا ایستاده ام.
اما متاسفانه دلم خیلی چیزها را می‌خواهد و هیچ چیز به تنهایی دلم را آرام نمی‌کند.
امروز به خواهر مهربانم گفتم:
"انگیزه خیلی چیز مهمی ست.
گاه فکر میکنم داشتن پارتنر، مردی که در زندگی همراه آدم باشد، انگیزه و سطح انرژی را بالا می‌برد.
اما هم من برای مردها پیچیده و سخت هستم و هم آنها برای من اغلب خسته کننده هستند.
وگرنه برنامه ریزی روز و کارهای دونفره شاید ابدیت را در ذهن من خرد کند و هم من قابل هضم تر باشم و هم حواسم از عقربه های ساعت پرت شود."
اما من در سوال بزرگ" چرا ما وجود داریم" گیر کرده ام و همیشه دور زندگی چرخیده ام، تا اسرار و عجایب و زیبایی ها را درک و حس کنم.
نه به تعریف کردن جای خودم علاقه نشان دادم و نه برای آینده ای که پایان خط آن همیشه مرگ قرار گرفته است، تصمیم گرفتم و نقشه کشیدم.
علاقه من به گذشته، با غم ولی با عشق زیاد همراه است و جزو لاینفک تفکرات من است.
پاهایم در حال سیمانی شده اند و هیچ نظر و یا توقعی نسبت به آینده ندارم.
شاید بهترین اسم برای من، توریست باشد.
گذر از تونل زمان و مکان بوسیله چیزی که جسمانی ست و ذهن آن را هدایت می‌کند.

©سوسن آفرین

........

Heute habe ich wieder darüber nachgedacht, ein E-Book zu erstellen.
Vielleicht kann ich aus meinen Texten ein Buch machen.
Vielleicht kann ich ein Fotobuch für Lilly-Sue machen.
Das Problem, das ich habe, ist, dass meine Ideen nie enden und ich wie ein gieriges Kind in der Eisdiele alles mag und nie weiterkomme.
Alles bleibt auf der Ebene von Interesse, Denken, Idee, Entwürfe und Wunsch. Manchmal denke ich mir, wie gut es wäre, wenn ich wie viele andere Menschen sagen könnte:
Ich bin... ?!
Ich bin zum Beispiel Apotheker.
Ich bin Labortechniker,
Ich bin Songwriter und Autor.
Ich bin Sängerin und Musikerin.
Ich bin Maler und Designer.
Ich bin ein Koch.
Ich bin Schneider.
ich bin eine Tänzerin.
Ich bin Philosoph
Ich...
Ich stehe genau hier!!!
Aber leider sehnt sich mein Herz nach vielen Dingen und nichts allein kann mein Herz beruhigen.
Heute habe ich zu meiner lieben Schwester gesagt:
„Motivation ist eine sehr wichtige Sache.
Manchmal denke ich, dass ein Partner, ein Mann, der einen im Leben begleitet, die Motivation und das Energieniveau steigern könnte.
Aber für Männer bin ich sowohl kompliziert als auch schwierig und für mich sind sie oft langweilig.
Andernfalls könnte die Planung des Tages und die Aufgaben für zwei Personen die Ewigkeit in meinem Kopf zerstören, und ich werde leichter verdaulich sein und von den Zeigern der Uhr abgelenkt werden.“
Aber ich stecke mein lebenslang in der großen Frage
„Warum existieren wir“ fest und habe mich immer um das Leben gedreht, um die Geheimnisse, Wunder und Schönheiten zu verstehen und zu spüren.
Ich zeigte kein Interesse daran, meinen Platz zu definieren, noch habe ich mich für eine Zukunft entschieden und geplant, deren Ende sowieso immer der Tod sein wird.
Mein Interesse an der Vergangenheit ist mit Traurigkeit verbunden, aber auch mit viel Liebe und ist ein fester Bestandteil meiner Gedanken.
Meine Füße sind zementiert und ich habe keine Ahnung oder Erwartungen für die Zukunft.
Vielleicht ist der beste Name für mich „Tourist“.
Durchqueren des Tunnels von Zeit und Raum durch etwas, das physisch ist und vom Geist geleitet wird.

©Susan Afarin

......

Today I thought again about creating an e-book.
Maybe I can turn my writing into a book.
Maybe I can make a photo book for Lilly-Sue.
The problem I have is that my ideas never end and like a greedy kid in the ice cream shop, I like everything and never move forward.
Everything remains at the level of interest, thought, idea, designs and desire. Sometimes I think how good it would be if, like many other people, I could say:
I am... ?!
For example, I am a pharmacist.
I am a laboratory technician.
I am a songwriter and author.
I am a singer and musician.
I am a painter and designer.
I am a cook.
I am a tailor.
I am a dancer.
I am a philosopher
I...
I'm standing right here!!!
But unfortunately my heart longs for many things and nothing alone can calm my heart.
Today I said to my dear sister:
“Motivation is a very important thing.
Sometimes I think that a partner, a man who accompanies you in life, could increase motivation and energy levels.
But for men I am both complicated and difficult and for me they are often boring. Otherwise, planning the day and tasks for two people could destroy the eternity in my mind, and I will be easier to digest and distracted by the hands of the clock.”
But I'm stuck in the big question for the rest of my life
“Why do we exist” and have always revolved around life, to understand and feel the mysteries, wonders and beauties.
I showed no interest in defining my place, nor did I choose and plan for a future that would always end in death anyway.
My interest in the past is associated with sadness, but also with a lot of love and is an integral part of my thoughts.
My feet are cemented and I have no idea or expectations for the future.
Maybe the best name for me is “tourist.”
Traversing the tunnel of time and space through something that is physical and guided by spirit.

©Susan Afarin

دیروز و امروز.
این دو تقریبا چهل سال فاصله اند.
کودک درون هیچوقت بزرگ نشد.
دخترک جوانی که از سادگی، باران عجیب آوریل 1986 حاصل از چرنوبیل را به حساب رومانتیک دل خودش گذاشت، الان زنی ست که بالای سقف میان سالی قرار گرفته ست.
هر دو به هم نگاه می‌کنند.
دخترک جوان، من امروز را حتما شبیه مادربزرگ خودش میدید و جهان را زیبا و جادویی حس می‌کرد، انگار که جهان از پله برقی هایی تشکیل شده باشد که هر کسی را به سقف آسمان نزدیک می‌کند تا بتواند با ستاره ها همکلام شود.
او از غم خیلی کم می‌دانست، با اینکه تنها عشق افلاطونی و عظیم زندگیش کشته شده بود و مادربزرگ سالها بود که فقط در خواب به او ظاهر میشد.
زن امروز به جوانی و سادگی او هم میگرید و هم رشک می‌برد.
اگر او امکانش را داشت، چندین تصمیم زندگی دخترک ساده دل را تغییر میداد.
زن میانه سال امروز هم نمی‌داند که برای امروزش چه تصمیمی باید بگیرد.
اما بعضی از اشتباهات قدیم را درک کرده است.
با اینحال در جنس دل و روح هر دو تغییری حاصل نشده.
هر دو هنوز عاشق دانش و عشق و دوستی هستند و اگر می‌توانستند، عصای جادویی خود را روی سراسر دیوارهای جهان می‌کشیدند و از جهان، یک باغ بزرگ با محتوی خوشبختی می‌ساختند.

©سوسن آفرین

........

Gestern und heute.
Zwischen diesen beiden liegen fast vierzig Jahre.
Das innere Kind ist nie erwachsen geworden.
Ein junges Mädchen, das den seltsamen Regen vom April 1986, der durch Tschernobyl verursacht wurde, aus Naivität für romantisch hielt, ist jetzt eine Frau, die sich auf dem Dach des mittleren Alters befindet.
Beide schauen sich an.
Junges Mädchen, sie würde mich heute wie ihre Großmutter ansehen und die Welt als schön und magisch empfinden, als ob die Welt aus Rolltreppen bestünde, die alle näher an die Himmelsdecke bringen, damit sie mit den Sternen sprechen können.
Sie wusste sehr wenig über Trauer, obwohl die einzige platonische und große Liebe ihres Lebens getötet worden war und ihr ihre Großmutter jahrelang nur in ihren Träumen erschienen war.
Die heutigen Frau weint um ihre Naivität und beneidet sie um ihre Jugend.
Wenn sie könnte, hätte sie mehrere Entscheidungen im Leben des naiven Mädchens geändert.
Die heutige Frau mittleren Alters weiß nicht, welche Entscheidung sie heute für sich treffen soll.
Aber sie hat einige der alten Fehler herausgefunden.
An Eigenschaft und Essenz des Herzens und der Seele hat sich jedoch nichts geändert.
Beide lieben noch immer Wissen, Liebe und Freundschaft, und wenn sie könnten, würden sie ihre Zauberstäbe über die Mauern der Welt ziehen und aus der Welt einen großen Garten voller Glück machen.

©Susan Afarin

........

Yesterday and today.
There are almost forty years between these two.
The inner child never grew up.
A young girl who naively thought the strange April 1986 rain caused by Chernobyl was romantic is now a rooftop woman of middle age.
Both look at each other.
Young girl, she would look at me today like her grandmother and see the world as beautiful and magical, as if the world was made of escalators that brought everyone closer to the ceiling of the sky so that they could talk to the stars.
She knew very little about grief, even though the only platonic and great love of her life had been killed and her grandmother had only appeared to her in her dreams for years.
Today's woman cries for her naivety and envies her youth.
If she could, she would have changed several decisions in the naive girl's life. Today's middle-aged woman doesn't know what decision to make for herself today. But she figured out some of the old mistakes.
However, nothing has changed in the quality and essence of the heart and soul. Both still love knowledge, love and friendship, and if they could, they would draw their wands over the walls of the world and make the world a great garden of happiness.

©Susan Afarin

قیلوله امروز بعد از ظهر خیلی مفید بود.
خواب بسیار ترسناکی دیدم که در پایان به خوبی تمام شد و ترس آن را تلفن خواهر مهربانم به پایان رساند.
ادامه خواب دو ماری را دیدم که دو سال پیش دیده بودم.
در این خواب، مار سفید کوچک توانست خودش را به اتاقم برساند و من با کف پایم، روی او کوبیدم و ضمن اینکه صدای شکستن دندان او آزارم داد و مرگش غمگینم کرد، ترس وحشتناک وجود سردش و زهری که از دندان سمی او وارد پاشنه پای من شده بود، خیلی عجیب و زنده می‌نمود.
مار سیاه اما، جلوی در ورودی آپارتمان کوچک من ایستاد و جلوتر نیامد.
امروز مار سیاه وحشی و قدرتمند در آشپزخانه به سمت من حمله کرد، انگار که تمام این مدت منتظر مانده باشد، تا انتقام دوست کوچکش را از من بگیرد.
به شکل عجیبی که فقط در خواب امکان دارد از روی میز کوچک دستگاه قهوه و کتری به بالای کابینت بلند کنار یخچال پریدم.
اما مار سیاه خیلی عظیم و عصبانی بود.
او روی انتهای دمش روی زمین می‌ایستاد و به سمت بالا میجهید، تا بتواند مرا نیش بزند.
در سنگین زودپز را روی کله وحشتناک او کوبیدم و تا خون او روی کابینت پاشید، صدای تلفن مرا بیدار کرد.
شاید من یک مورچه روحی باشم که باری شبیه به یک کاروسل را حمل می‌کند و آدم‌های تنبل و بی خیال به جای پیدا کردن و برداشتن باری از دوش او، روی حیوانات کاروسل می‌نشینند و هوار میکشند:
"تندتر!"

©سوسن آفرین

........

Der heutige Mittagsschlaf war sehr hilfreich.
Ich hatte einen sehr beängstigenden Traum, der am Ende gut endete, und die Angst wurde durch den Anruf meiner lieben Schwester beendet.
Ich sah die Fortsetzung des Traums von zwei Schlangen, den ich vor zwei Jahren gesehen hatte.
In diesem Traum konnte die kleine weiße Schlange mein Zimmer erreichen und ich schlug ihn mit der Fußsohle und während das Geräusch seiner brechenden Zähne mich schmerzte und sein Tod,  der mich traurig machte, drang die schreckliche Angst vor seiner kalten Existenz und dem Gift, den er durch seinen Biss in meinem Fuß hineinstreute in mich ein.
Es war sehr seltsam und lebendig.
Die schwarze Schlange blieb jedoch vor der Eingangstür meiner kleinen Wohnung stehen und kam nicht weiter.
Heute hat mich eine wilde und mächtige schwarze Schlange in der Küche angegriffen, als hätte sie die ganze Zeit nur darauf gewartet, sich an mir wegen seines kleinen Freundes zu rächen.
Auf eine seltsame Art und Weise, die nur im Traum möglich ist, sprang ich von dem kleinen Tisch für Kaffeemaschine und Wasserkocher auf die Oberseite des Hochschranks neben dem Kühlschrank.
Aber die schwarze Schlange war sehr groß und wütend.
Er stellte sich mit der Schwanzspitze auf den Boden und sprang auf, damit er mich beißen konnte.
Ich schlug mit dem schweren Deckel des Schnellkochtopfs auf seinen schrecklichen Kopf ein und sein Blut spritzte auf den Schrank.
Das Läuten des Telefons weckte mich.
Vielleicht bin ich eine Geisterameise, die eine Last wie ein Karussell auf Schultern trägt, während faule und sorglose Menschen auf den Karusselltieren sitzen, anstatt ihr eine Last weg zu nehmen, sondern mit Schadenfreude schreien, Schneller! 


©Susan Afarin

........

Today's nap was very helpful.
I had a very scary dream that ended well in the end and the fear was ended by the call from my dear sister.
I saw the continuation of the dream of two snakes that I had seen two years ago.
In this dream the little white snake was able to reach my room and I struck him with the sole of my foot and while the sound of his breaking teeth made me pain and sad, the terrible fear of his cold existence and the poison he inflicted through his bite penetrated into my foot, sprinkled into me.
It was very strange and alive.
However, the black snake stopped in front of the front door of my small apartment and didn't go any further.

Today the wild and powerful black snake attacked me in the kitchen, as if it had been waiting all this time to take revenge on me for its little friend.
In a strange way that is only possible in a dream, I jumped from the small coffee maker and kettle table to the top of the tall cabinet next to the fridge.
But the black snake was very big and angry.
He put his tail on the ground and jumped up so he could bite me.
I hit his horrible head with the heavy lid of the pressure cooker and his blood splattered onto the cupboard.
The phone ringing woke me up.
Maybe I am a spiritual ant carrying a burden similar to a carousel, while lazy and indifferent people choose to sit on the carousel animals instead of finding and picking up a burden from its back, shouting: "Faster!"

 

©Susan Afarin

آدمیزاد چیزی شبیه به دلفین است.
به هوا نیازمند و به آب مومن.
تغییری میان جهشی از تکامل.
ما به جبر، همه حیوانی زیست میکنیم ولی تفکر باعث می‌شود که خودمان را برتر ببینیم و اگر بخواهیم برتر هم خواهیم بود.
بعد از ما تفکر و عشق نصیب موجوداتی متکامل تر از ما خواهد بود، اگر جهان مان به این شکل ادامه نیابد.
ما تمام همت خود را برای ویرانی آن به کار میگیریم، تا موجود بعدی ظاهر نشود.
چیزی والاتر از همو ساپینس.
من اسمش را می‌گذارم، بلاندوس ساپینس.
کلمه فرشته را بخاطر تصورات متفاوت از دید اجتماعی، مکتبی، تربیتی، خرافی استفاده نکردم.
قدیمها و امروز، آدمها همیشه چیزهای ساده را بی اهمیت می‌دانند.
اگر بگویی فرشته، اغلب آنها از بالا نگاهت می‌کنند، که تو یا جنون مذهبی داری، یا با مذهب تجارت میکنی و یا خرافاتی هستی.
اما اگر کلمه بالا را استفاده بکنی، بقیه مرعوب می‌شوند.
هفتاد درصدآدمها اگر این کلمه را بشنوند، با دهان باز نگاهت می‌کنند، ده درصد با شک و تردید نگاهت می‌کنند چون مثل من زیاد لاتین نمیدانند، ده درصد هم جوری برخورد می‌کنند که انگار آنها خودشان این کلمه را در مدرسه یاد گرفته اند، پنج درصد به تو ضربه می‌زنند و اگر بتوانند از روی خشم درون خودشان تو را می‌کشند، چون هر کس دیگری جای تو هم بود، برایشان فرقی نمی‌کرد و آنها فقط قصد انتقام و کشتار دارند.
چهار کوما نه درصد آدمها بی تفاوت عبور می‌کنند، چون هیچ چیز برایشان فرقی ندارد.
اگر مشهور باشی، خواهی توانست در خصوص آن کتابی بنویسی که در آن از تجربیات خودت در خصوص زحمت دیگران تمجید میکنی.
بلاندوس ساپینس عشق و دانش هر دو با هم خواهد بود، اگر همو ساپینس بگذارد.

©سوسن آفرین

.......

Der Mensch ist so etwas wie ein Delphin.
Braucht Luft und glaubt an Wasser.
Ein Wechsel mitten in einem Evolutionssprung.
Von Natur aus leben wir alle als Tiere, aber durch das Denken sehen wir uns als überlegen und wir werden überlegen sein, wenn wir es wirklich wollen.
Nach uns werden Denken und Liebe Wesen gehören, die vollkommener sind als wir, wenn unsere Welt weitergeht.
Wir tun unser Bestes, um es zu zerstören, damit das nächste überlegene Geschöpf nicht auftaucht.
Etwas Höheres als Homo sapiens.
Ich nenne es Blandus sapiens.
Ich habe das Wort „Engel“ wegen unterschiedlicher Vorstellungen aus sozialen, kulturellen, pädagogischen und abergläubischen Ansichten nicht verwendet.
In der Antike und auch heute halten die Menschen einfache Dinge immer für unwichtig.
Wenn Du „Engel“ sagst, schauen die meisten auf Dich herab, weil sie denken, dass Du entweder religiös verrückt bist, Geschäfte mit der Religion machst oder abergläubisch bist.
Aber wenn Du das obige Wort verwendest, werden andere meist eingeschüchtert sein.
Siebzig Prozent der Menschen werden Dich mit offenem Mund ansehen, wenn sie dieses Wort hören,
zehn Prozent werden Dich skeptisch ansehen, weil sie nicht so viel Latein können wie ich selbst auch,
zehn Prozent werden so tun, als hätten sie dieses Wort selbst in der Schule gelernt, fünf Prozent werden Dich schlagen und wenn sie können, werden sie Dich töten, weil sie innerlich wütend sind und jeder andere an Deiner Stelle hätte das gleiche erlebt, es wäre ihnen egal, weil sie sich nur nach Rache und Töten sehen.
Vier Komma neun Prozent der Menschen gehen gleichgültig vorbei, weil für sie alles egal ist.
Wenn Du berühmt bist, könntest Du ein Buch darüber schreiben, eigenen Erfahrungen zu loben auf Kosten der harten Arbeit anderer.
Blandus Sapins, Liebe und Wissen werden beide zusammen sein, wenn Homo Sapins es zulässt.

© Susan Afrin

........

Man is something like a dolphin.
Needs air and believes in water.
A change in the middle of an evolutionary leap.
By nature we all live as animals, but through thinking we see ourselves as superior and we will be superior if we really want to be.
After us, thought and love will belong to beings more perfect than us if our world goes further.
We do our best to destroy it so that the next superior creature doesn't emerge. Something higher than Homo sapiens.

I call it Blandus Sapiens.
I didn't use the word “angel” because of different ideas from social, cultural, educational and superstitious views.
In ancient times and even today, people always consider simple things to be unimportant.
When you say “angel” most people look down on you because they think you are either religiously crazy, doing business with religion or superstitious.
But if you use the word above, people will usually be intimidated.
Seventy percent of people will look at you with their mouths open when they hear that word,
ten percent will look at you skeptically because they don't know as much Latin as I do,
ten percent will act as if they learned this word themselves in school,
five percent will hit you and if they can, they will kill you because they are angry inside and anyone else in your position would have experienced the same thing,
they would never care because all they see is revenge and killing.
Four point nine percent of people pass by indifferently because nothing matters to them.
If you're famous, you could write a book about praising your own experiences at the expense of the hard work of others.
Blandus Sapins, love and knowledge will both be together if Homo Sapins allows it.

 

© Susan Afrin

امروز یاد یک تهمت دیگر افتادم٫ که چرا مردهای ضعیف فکر میکنند که من شاید لزب باشم.
من واقعا مردها را درک نمیکنم.
خصوصا در جوامع این جهان که اغلب مردسالار هستند.
آنها مرا یاد قدمهای ساده رقص می اندازند و خط های ساده صاف تمرین های اول کلاس اول دبستان برای یاد گرفتن حرف الف.
یکنواختی آنها پیچیدگی ام را می آزارد.
از حرفهای بیشتر زنها هم خسته میشوم٫ وقتی از مد و لباس و لوازم آرایش و جراحی های زیبایی حرف میزنند.
آیا مردانی مثل کانت و خیام نمیتوانستند٫ مصاحب های خوبی برای من باشند؟!
من فکر میکنم کانت میتوانست کنار من رومانتیک شود و با ون گوگ و بتهوون میتوانستم تینیتوس ام و هنرم را تقسیم کنم.
جهان پر از چیزها و اتفاقات ساده ایست که آدم‌ها از کنار آن راحت می‌گذرند، در حالیکه من به این چیزهای ساده نام زندگی میدهم.
روح شناسی من در خصوص آدمها خیلی قدرتمند است، تا زمانی که به آنها نقشی در زندگی ام نداده ام و بخاطر محبت و دوستی و وقتی که برای آنها گذاشته ام، ذهنم از واقعیت وجودشان منحرف نشده است.
از سورپرایز شدن متنفرم ولی اینگونه خودم را زیاد سورپرایز کرده ام، که ناگهان وجود یک دشمن را کنار خودم حس کنم.
وقتی از احساسات درونم مینویسم، و از خوابهایم، می‌دانم که مردمان نا اهل و بیدل اینها را نشانه ضعف من می‌بینند.
اما من با تکرار دانستن محتوی روحی خودم، قدرت پیدا میکنم و بزرگ میشوم.
پیش‌داوری و قضاوت را به عهده کسانی می‌گذارم که با دل و روح دیگران تجارت می‌کنند و برای تمامی چیزهایی که نمی‌شناسند، یک مهر ناپسند و نامربوط درست کرده اند.
چقدر خوب است که بابت شرافت و هنرت به تو لقب دلقک بدهند.
اینگونه میدانی که مثل یک دلقک زندگی نکرده ای، بلکه جهان را وقتی گریسته در بغل گرفته ای و وقتی خندیده، نوازش کرده ای، مثل یک مادر نسبت به کودکش.
اینجا صفحه من است و هر کس دوست ندارد، می‌تواند مطالب ساده تر برای خودش پیدا کند و بخواند.
من قدرت‌هایم را بخاطر ضعیف بودن دیگران تغییر نخواهم داد.
تنها عشق واقعی است که مرا به زانو در می آورد، که عشق چون کودکی بیگناه لایق پرستش است.

©سوسن آفرین

........

Heute fiel mir eine weitere Verleumdung ein, warum schwache Männer denken, dass ich lesbisch sein könnte.
Ich verstehe die meisten Männer wirklich nicht.
Besonders in den Gesellschaften dieser Welt, die überwiegend patriarchalisch geprägt sind.
Sie erinnern mich an die einfachen Tanzschritte und die einfachen, glatten Linien der Übungen der ersten Klasse zum Erlernen des Buchstabens A im lran.
Ihre Schlichtheit tut meiner Komplizität weh.
Aber auch werden mir die Worte der meisten Frauen langweilig, wenn sie über Mode, Kleidung, Kosmetik und Schönheitsoperationen sprechen.
Könnten Männer wie Kant und Khayyam nicht gute Begleiter für mich sein?!
Ich denke, dass Kant mit mir romantisch werden könnte und ich meinen Tinnitus und Kunst mit Van Gogh und Beethoven teilen könnte.
Die Welt ist voller einfacher Dinge und Ereignisse, an denen die Menschen leicht vorbeigehen, während ich diese einfachen Dinge Leben nenne.
Meine Psychologie gegenüber Menschen ist sehr ausgeprägt, solange ich ihnen keine Rolle in meinem Leben gegeben habe und aufgrund der Liebe, Freundschaft und Zeit, die ich ihnen geschenkt habe, mein Geist nicht von der Realität ihrer Existenz abgewichen ist.
Ich hasse es, überrascht zu werden, aber ich habe mich selbst so oft überrascht, dass ich plötzlich anstelle eines Freundes die Anwesenheit eines Feindes neben mir spüren musste.
Wenn ich über meine inneren Gefühle und meine Träume schreibe, weiß ich, dass unqualifizierte und lieblose Menschen dies als Zeichen meiner Schwäche betrachten.
Aber ich gewinne Kraft und werde reifer, indem ich meine spirituellen Inhalte wiederhole.
Ich überlasse Vorurteile und Urteilsvermögen denen, die mit Herz und Seele Anderer Geschäfte machen und all die Dinge, die sie nicht wissen, mit einem geschmacklosen und irrelevanten Siegel versehen haben.
Wie schön, für Deine Ehre und Kunst als Clown bezeichnet zu werden.
So weißt Du, dass Du nicht wie ein Clown gelebt hast, sondern dass Du die Welt umarmt hast, wenn sie weinte, und sie gestreichelt hast, wenn sie lachte, wie eine Mutter zu ihrem Kind.

Das ist meine Seite und wer sie nicht mag, kann einfachere Inhalte selbst finden und lesen.
Ich werde meine Kräfte nicht reduzieren, weil andere schwach sind.
Es ist nur wahre Liebe, die mich in die Knie zwingt, weil nur Liebe es wert ist, wie ein unschuldiges Kind angebetet zu werden.

©Susan Afarin

.......

Today I thought of another slander as to why weak men think I might be a lesbian.
I really don't understand most men.
Especially in the societies of this world, which are predominantly patriarchal.
They remind me of the simple dance steps and simple, smooth lines of the first grade exercises for learning the letter A in Iran.
Their simplicity hurts my complicity.
But I also get bored of most women's words when they talk about fashion, clothing, cosmetics and cosmetic surgery.
Couldn't men like Kant and Khayyam be good companions for me?!
I think that Kant could become romantic with me and I could share my tinnitus and art with Van Gogh and Beethoven.
The world is full of simple things and events that people easily pass by, while I call these simple things life.
My psychology towards people is very strong as long as I haven't given them a role in my life and because of the love, friendship and time I have given them, my mind hasn't deviated from the reality of their existence.
I hate to be surprised, but I have surprised myself so many times that instead of a friend, I suddenly had to feel the presence of an enemy next to me.
When I write about my inner feelings and my dreams, I know that unqualified and unloving people will see this as a sign of my weakness.
But I gain strength and mature by repeating my spiritual content.
I leave prejudice and judgment to those who do business with heart and soul of others and are, used to put a tasteless and irrelevant seal on all the things they don't know.
How nice to be called a clown for your honor and art.
This is how you know that you haven't lived like a clown, but that you have hugged the world when it cried and caressed it when it laughed, like a mother to her child. This is my site and if someone doesn't like it, he can find and read simpler content himself.
I won't reduce my strength because others are weak.
It's only true love that brings me to my knees, such love is worth worshiping like an innocent child.

 

©Susan Afarin

اولین صوت چرخ ریسک آبی امروز صبح حداقل یک ساعت بعد از احساس تینیتوس در بیداری من اتفاق افتاد.
انگار با تعجب یکباره از خودش پرسید:
"من کجا هستم؟!
چیزی شده؟!
خوابم در بیداری ادامه پیدا کرده؟!
بچه ها شما حالتون خوبه؟!
کی خوابه، کی بیدار؟!...
اولین صوت او می‌توانست یکی از سوالات بالا باشد.
تقلید صدا را همیشه دوست داشتم و برایم برچسب آدمها مهم نیست، چون نه قصد تحقیر کردن و نه قصد تحقیر شدن دارم.
پیش‌داوری آدمها را می‌گذارم توی سینی استیل حقارت های شخصی شان، تا شاید تصویر خودشان روزی برای خودشان جواب سوالاتی باشد، که هیچوقت جرات مطرح کردن آنها را نداشته اند.
اگر می‌توانستم صدای چرخ ریسک را تقلید کنم، شاید صبح های زود، من آنها را بیدار میکردم؟!
تدریس کردن و تعلیم، برای پیشرفت لازم است و من در زندگیم زیاد به این اجبار تن داده ام.
اما فکر می‌کنم، جهان اینقدر پیچیده و مبهم و عظیم است که ادعای تعلیم خود نشانه نادانی ست.
بهترین معلم جهان شاگرد باهوشی ست که با چشمان و گوشهایش دانش را مثل یک کاسه سوپ داغ در تنهایی پر ابهت یک زمستان هورت می‌کشد و از دهانش حرارت دانش مثل یک بچه اژدها خارج می‌شود، تا ابری شود و روزی روی دانه انتظار یک گیاه کویری ببارد.

©سوسن آفرین

.........

Das erste Geräusch einer Blaumeise ereignete sich mindestens eine Stunde nachdem ich heute Morgen mit Tinnitus aufwachte.
Als ob er sich plötzlich überrascht fragte:
"Wo bin ich?!
Ist etwas passiert?!
Habe ich im Wachzustand weiter geschlafen?!
Wie geht's Euch, Leute?
Wer schläft, wer ist wach?!...
Sein erster Ton könnte eine der oben genannten Fragen gewesen sein.
Stimmimitationen gefielen mir schon immer, und die Etiketten anderer Leute sind mir egal, weil ich weder demütigen noch gedemütigt werden möchte.
Ich lege die Vorurteile der Menschen in die Stahltablet ihrer persönlichen Demütigungen, damit ihr Bild vielleicht eines Tages die Antwort auf die Fragen sein könnte, die sie nie zu stellen wagten.
Wenn ich das Geräusch der Blaumeise nachahmen könnte, würde ich sie zur Abwechslung vielleicht früh am Morgen wecken?!
Lehren ist für den Fortschritt notwendig und ich habe diesem Zwang in meinem Leben oft nachgegeben.
Aber ich denke, die Welt ist so kompliziert, undeutlich und riesig, dass es ein Zeichen von Unwissenheit ist, zu behaupten, der Lehrer zu sein.
Der beste Lehrer der Welt ist ein kluger Schüler, der sein Wissen mit seinen Augen und Ohren schlürft wie eine Schüssel heiße Suppe in der majestätischen Einsamkeit eines Winters, während die Hitze des Wissens aus seinem Mund heraus kommt wie ein kleiner Drache, damit es sich in einer Wolke verwandelt und eines Tages auf den Samen einer Wüstenpflanze regnet.

©Susan Afarin

........

The first sound of a blue tit occurred at least an hour after I woke up with tinnitus this morning.
As if he suddenly asked himself in surprise:
"Where am I?!
Something happened?!
Did I continue to sleep while I was awake?!
How are you guys?
Who is sleeping, who is awake?!...
His first tone may have been one of the questions mentioned above.
I've always liked vocal impersonations and I don't care about other people's labels because I don't want to humiliate or be humiliated.
I place people's prejudices in the steel tray of their personal humiliations so that their image might one day be the answer to the questions they never dared to ask. If I could imitate the sound of the blue tit, maybe I would wake it up early in the morning for a change?!
Teaching is necessary for progress and I have given in to this compulsion many times in my life.
But I think the world is so complicated, unclear and vast that claiming to be the teacher is a sign of ignorance.
The best teacher in the world is a clever student who slurps up the knowledge with his eyes and ears like a bowl of hot soup in the majestic solitude of a winter, while the heat of knowledge emerges from his mouth like a little dragon to settle in transformed into a cloud and one day rains on the seeds of a desert plant.

©Susan Afarin

Bild: Kunstkopie

خوابهای عجیب و در همی دیدم.
پادشاه فرانسه در چندین قرن پیش، ناپلئون، در اتاق با شکوهی را باز کرد که من روی تخت آن دراز کشیده بودم.
نیمه لخت بودم و هیچ تصوری از این مرد ناشناس نداشتم.
شعله های شمع با حرکاتی شبیه به رقص با جابجایی هوا میرقصیدند و بوی عطر گل رزی که در آن حمام کرده بودم با بوی عود و میوه های تابستانی مخلوط شده بود.
او به من نزدیک شد.
شمشیرش را از کمرش باز کرد و روی صندلی گذاشت و دکمه های طلایی رنگ بالاتنه ارتشی خود را باز کرد.
او بوی خاک میداد و ادوکلن پر ابهتی که اصلا نمی‌شناختم.
دستش را روی بازوان لخت من با ملایمت بسیار عجیبی حرکت داد و گفت، دزیره من هیچوقت پیر نمی‌شود.
میان کلامش پریدم و گفتم:
"شاه عزیز لطف کنید و لباستان را دوباره بپوشید و از این اتاق بروید، چون من ژوزفین هستم."
او اخمهایش را در هم کشید و گفت:
"آنچه من بخواهم خواهد شد."
گفتم:
"خارج از این اتاق، شاید، شاید هم حتماً.
اما درون این اتاق من همیشه ملکه خواهم بود و مردان مست با دگمه های شلوار بازشان به حریم من راه نخواهند یافت.
شما قدرتمند ترین مرد این کشور و شاید در حال حاضر تمام اروپا باشید، اما من جز عشق زیر ملافه ام راه نخواهم داد.
شما خواهید توانست با یک حرکت شمشیر سر من را از تنم جدا کنید.
اما مردی که قدرت خود را در هتک حرمت جسم زنان میبیند و فکر میکند که زورگوویی به او ابهت و عظمت می‌دهد، نه معشوق، نه همسر و نه پادشاه من خواهد بود.
اینجا حریم من است. "

©سوسن آفرین

........

Ich hatte seltsame Träume.
Vor vielen Jahrhunderten öffnete der König von Frankreich, Napoleon, die Tür zu dem prächtigen Zimmer, in dem ich auf dem Bett lag.
Ich war halbnackt und hatte keine Ahnung von diesem unbekannten Mann.
Die Kerzenflammen schaukelten hin und her wie ein Walzer durch die Bewegung der Luft, und der Duft der Rose, in der ich gebadet hatte, vermischte sich mit dem Duft von Räucherstäbchen und Sommerfrüchten.
Er kam auf mich zu, zog sein Schwert aus, legte es auf den Stuhl und knöpfte seine goldene Knöpfe von seinem Militäroberteil auf.
Er roch nach Erde und einem herrlichen Eau de Cologne, das ich überhaupt nicht kannte.
Er ließ seiner Hand mit einer seltsamen Sanftheit über meine nackten Arme gleiten und sagte:
„Meine Désirée wird niemals alt werden.“
Ich unterbrach ihn und sagte:
„Liebster König, bitte zieht Euer Kleidung wieder an und verlasst diesen Raum, denn ich bin Josephine.“
Er runzelte die Stirn und sagte:
„Es wird sein, was ich will.“
Ich sagte: „Außerhalb dieses Raumes, vielleicht, vielleicht sogar immer.
Aber in diesem Raum werde ich immer die Königin sein, und betrunkene Männer mit aufgeknöpften Hosen werden nicht in meine Privatsphäre eindringen.
Ihr seid im Moment der mächtigste Mann in diesem Land und vielleicht in ganz Europa, aber ich werde nichts außer Liebe unter meinem Bett zulassen.
Ihr werdet in der Lage sein, meinen Kopf mit einem einzigen Schwerthieb von meinem Körper abzutrennen.
Aber ein Mann, der seine Macht in Erniedrigung der Frauen sieht und denkt, dass der körperliche Gewalt ihm Pracht und Macht verleihen würde, wird weder mein Liebhaber noch mein Ehemann noch mein König sein.
Das hier ist meine Privatsphäre. "

©Susan Afarin

........

I had strange dreams.
Many centuries ago, the King of France, Napoleon, opened the door to the magnificent room where I was lying on the bed.
I was half naked and had no idea about this unknown man.
The candle flames swayed back and forth like a waltz with the movement of the air, and the scent of the rose in which I had bathed mingled with the scent of incense and summer fruits.
He came towards me, took out his sword, placed it on the chair and unbuttoned his gold buttons from his military top.
He smelled of earth and a wonderful cologne that I didn't recognize at all.
He ran his hand over my bare arms with a strange gentleness and said:
“My Désirée will never grow old.”

I interrupted him and said:
“Dearest King, please put your clothes back on and leave this room, for I am Josephine.”
He frowned and said:
“It will be what I want.”
I said, “Outside this room, maybe, maybe even always.
But in this room I will always be the queen, and drunk men with unbuttoned pants won't invade my privacy.
You are the most powerful man in this country and perhaps in all of Europe right now, but I will allow nothing but love under my bed.
You will be able to sever my head from my body with a single swing of your sword.

But a man who sees his power in violation of sanctity  by women and thinks that such discriminations will give him magnificence and power will be neither my lover, nor my husband, nor my king.
This is my privacy. "

©Susan Afarin

I love Paris.
I love this living wonderful city which never sleeps.
There are many cities in this world that l love.
But I could imagine living in paris for always.
Even after death.
After death it doesn't matter which gender you have?!
I think so.
I could dance with Yves Montand and Simon Signore, Jim Morrison, Chopin, Jimi Hendrix, Oscar Wild or Edith piaff, Sadegh Hedayat, Gholam Hossein Saedi...
Touching is a sence to feel what the others think.
It depends on humanity and intelligence how it could be felt.
Love is definitely something both sides.
I feel as if l would have to cry, cause of pain of missing family and friends.
I always am so happy for having unrepeatable people in my life around me like my siblings and my good true friends.
I miss all people who are kind and lovely to me.
Our heart is able to give the whole world refugee and save people for its humanity.
But romantic love has a vanity in it, cause of a unique intimacy.
It is a big difference between loving someone and that loving which means exactly to that time, he loves you back...
Not after he experienced others, to could be sure if his feeling towards you is true or after he has lost you and now knows that you won't take him back, not cause you are vain but cause he proved that he's unworthy to your feelings.
Robots maybe have never argues but they don't also know what it is, being in love with just one and only, who isn't replaceable.
Love is a universell language.
The bitterness of not being loved is also a fountain for producing the most tender feelings in this world and if an artist is infected with hopeless love, he or she could create art that could over live the death of the whole world after all lightning and breathing atoms of being are deleted.

 

©Susan Afarin

تمامی موجودات جاه طلب و پول پرست این جهان هم در یک تکه خاک جای خواهند گرفت.
از ما یک شعاع نور باقی میماند که هر چقدر تمیزتر و قدرتمند تر باشد، کمان بزرگتری از آسمان را نصیب خود خواهد کرد.
خود ما چه خواهیم کرد؟!
قطعا از روی کمان مان به حقارت زمینیان نگاه نخواهیم کرد، بلکه دستانمان را زیر سرمان خواهیم گذاشت و به کمان های بالاتر و قدرتمند تر از خودمان خواهیم نگریست.

©سوسن آفرین
.......

Alle ehrgeizigen und geldgierigen Geschöpfe dieser Welt werden ebenfalls zum Schluss in ein Stück Erde gebracht.
Von uns allen bleibt nur ein Lichtstrahl übrig.
Je sauberer und stärker er ist, desto größer wird dieses Bogen im Himmels Platz annehmen.
Was werden wir selbst tun?!
Wir werden die Unterlegenheit der Erdlinge sicherlich nicht herab von unserem Bogen aus betrachten, sondern wir werden unsere Hände unter den Kopf legen und auf höhere und stärkere Bögen als unseren selbst blicken.

©Susan Afarin

.........

All ambitious and greedy creatures in this world will also be brought into one piece of earth at the end.
From all of us, only a ray of light remains.
The cleaner and stronger it is, the larger this bow will take up space in the sky.
What will we do ourselves?!
We will certainly not look down on the inferiority of earthlings from our bows, but we will put our hands under our heads and look at higher and stronger bows than ourselves.

©Susan Afarin

An unknown plant to me from Père Lachaise

سیگنال انسانیت، در این جهان شاید سیگنال اشتباهی باشد ولی آنهایی که به انسانیت دچار می‌شوند پیام دیگری ندارند و متاسفانه همیشه باید آماده سواستفاده دیگران و خطر بر علیه خود باشند.
هیچکس نمی‌تواند، آنچه را که وجود واقعی او هست، تغییر بدهد.
زیبایی از درون انسانها مثل شهد یک گل تراوش می‌کند.
گلبرگها، حتی اگر ظرافت خواب و خیال بهشت هم داشته باشند، چروک می‌شوند و می‌ریزند و می‌میرند.
اما حلاوت این شهد، چه نصیب پروانه و زنبور شود و چه روی زمین بچکد و مورچه ها را خوشبخت کند، هیچگاه به بن بست و افول راه نمی‌آید.

©سوسن آفرین

........

Das Signal der Menschlichkeit mag in dieser Welt ein falsches Signal sein, aber diejenigen, die der Menschlichkeit verfallen sind, haben keine andere Botschaft und müssen leider immer auf Missbrauch durch andere und Gefahr gegen sich selbst vorbereitet sein.
Niemand kann ändern, wer er wirklich ist.
Schönheit strömt aus dem Inneren des Menschen wie der Nektar einer Blume. Blütenblätter werden schrumpfen, verwelken, fallen und sterben, selbst wenn sie die Eleganz der Fantasie und des Traum vom Paradies besitzen.
Aber die Süße dieses Nektars, egal ob er ein göttliches Geschenk für Schmetterlingen und Bienen wird oder ob er auf den Boden tropft und Ameisen glücklich macht, führt nie in eine Sackgasse oder fällt herab wie ein Untergang.

©Susan Afarin

........

The signal of humanity may be a false signal in this world, but those who are addicted to humanity have no other message and, unfortunately, must always be ready for abuse from others and danger against themselves.
No one can change who he really is.
Beauty flows from within a person like the nectar of a flower.
Petals will shrivel, wither, fall and die, even if they have the elegance of fantasy and the dream of paradise.
But the sweetness of this nectar, whether it becomes a divine gift to butterflies and bees or whether it drips onto the ground and makes ants happy, never leads to a dead end or falls like a doom.

©Susan Afarin

زیبایی بهار و محیطی دوستانه،
پیاده روی های بی پایان.
جدا اگر دلقک های سیاست و زیاده خواهی انسانها نبود، جهان مکانی شبیه به بهشت بود.

©سوسن آفرین
.........

Die Schönheit des Frühlings und eine freundliche Umgebung,
Endlose Spaziergänge.
Ohne die Clowns der Politik und das menschlichen Gier wäre die Welt ein Ort wie der Paradies.

©Susan Afarin

.........

The beauty of spring and a friendly environment,
Endless walks.
Without the clowns of politics and human greed, the world would be a place like paradise.

©Susan Afarin

کمی آن طرف تر از خانه من زیر همین آسمان، چمدان و من و دوست از محبت و خاطرات غلیظ گذشته خواهیم گفت.
شوق در دلم مثل فضای عاشقانه بلبل نیست.
او الان شبیه گنجشکی ست که به شنیدن حرفهای ساده و بی دغدغه روزمره عادت دارد.
احساسی شبیه به از دست دادن اسید لاکتیک ساخته شده در مفاصل که با منیزیم رفاقت و لبخند ترکیب شده و با خود آرامش به ارمغان می آورد.

©سوسن آفرین

.....

Etwas weiter von meinem Haus entfernt, unter demselben Himmel, werden Freund und ich über Freundschaft und Erinnerungen an die Vergangenheit sprechen.
Die Aufregung in meinem Herzen ist nicht wie die romantische Atmosphäre der Nachtigall.
Er ist jetzt wie ein Spatz, der es gewohnt ist, einfache und unbeschwerte Alltagswörter zu hören.
Ein Gefühl ähnlich dem Verlust der in den Gelenken angesammelten Milchsäure, kombiniert mit dem Magnesium der Freundschaft und des Lächelns, bringt Frieden mit sich.

©Susan Afarin

.......

A little further from my house, under the same sky, friend and I will talk about friendship and memories of the past.
The excitement in my heart isn't like the romantic atmosphere of the nightingale.
It is now like a sparrow, used to hearing simple and carefree everyday words.
A feeling similar to the loss of lactic acid accumulated in the joints, combined with the magnesium of friendship and smiles, brings peace.

©Susan Afarin

حالم خوب است.
احساس میکنم شکست عمیقی را در حالیکه روی زمین نشسته ام، در بغل گرفتم و قهرمانانه زیر فشاری طولانی شبیه به یک عمل جراحی بدون ماده بیهوشی، بلند شده ام.
شبیه به در آمدن از تخم.
دردی که زنها موقع زایمان دارند، تجربه نکرده ام و به این خاطر همیشه یک احترام عجیب و بزرگ برایشان قائل هستم.
اما آن موجودی که زاده می‌شود هم، درد و ترس دارد.
گاه آن را هیچوقت فراموش نمی‌کند.
من به گذشته نچسبیده ام، بلکه او به من چسبیده ست.
شاید یک تکه از گذشته های خیلی دور، مثل یک برش کیک، گوشه ای از جهان فراموش شده است و من درون آن قاب شده ام.
جهانی از چند قرن پیش.
همانگونه که در حیرت افکار عظیم و قدرتمند خیام و سعدی بودم، آنها انگشت خود را به سوی کانت و بتهوون نشان دادند و مرا راهی آینده کردند، در حالی که من با بغض عبید زاکانی گریه میکردم ولی قلبم مثل دانه های انار غزلیات حافظ می‌خواند و جسمم مثل مولانا سماع میکرد، تا در ندانستن دلیل اصلی بودن زیر سقف آسمان با آنها شریک شوم.
اگر صادق هدایت و کامو، زولا و کافکا خوانده باشی، جهان مری پاپینز هیچوقت در ذهنت فرم نمی‌گیرد، حتی اگر از بازی کردن با نت های متفاوت یک ترانه هجو هنگام خواندن لذت ببری.
آنچه مرا نمی‌خواهد و نمی‌داند می‌تواند زیر یک سقف با من زندگی کند و هیچگاه نفهمد که من هم او را نخواسته و ندانسته ام، اما همیشه وفادار بوده ام.
با اینحال وقت من برای سکوت و تردید و تهمت خیلی حیف است.
قبل از اینکه برای همیشه به آنسوی رنگین کمان کوچ کنم، زیبایی ها را خواهم پوئید، در حال، برای یک آینده کوتاهی که زمان به جسمم اجازه می‌دهد و با عشق و خاطرات خوب گذشته.

©سوسن آفرین

.......

Mir geht es gut.
Während ich auf dem Boden sitze, fühle ich ein tiefes Versagen, ich habe es in meine Arme genommen und bin heldenhaft unter einem langen Druck aufgestanden, ähnlich einer Operation ohne Narkose.
Ähnlich wie beim Ausschlüpfen der Küken aus Eierschale.
Ich habe die Schmerzen, die Frauen während der Geburt haben, nicht erlebt und habe aus diesem Grund immer einen seltsamen und großen Respekt vor ihnen. Aber das Geschöpf, das geboren wird, hat auch Schmerz und Angst.
Manchmal vergisst er es nie.
Ich klammere mich nicht an die Vergangenheit, aber er klammert sich an mich. Vielleicht ist ein Stück der fernen Vergangenheit, wie ein Stück Kuchen, sich fortsetzt in einem vergessenen Winkel der Welt und ich bin darin eingerahmt.
Eine Welt von vor mehreren Jahrhunderten.
Da ich Respekt vor den großen und kraftvollen Gedanken von Khayyam und Saadi hatte, zeigten sie mit dem Finger auf Kant und Beethoven und führten mich in die Zukunft, während ich um die Verbitterung von Obeid Zakani weinte, aber mein Herz die Gedichte von Hafez wie Granatapfelkerne rezitierte und mein Körper tanzten wie Rumi, alles um mit ihnen zu teilen, dass sie den Hauptgrund dafür, unter dem Dach des Himmels zu sein, auch nicht kannten.
Wenn Du Sadegh Hedayat und Camus, Zola und Kafka gelesen hast, wird die Welt von Mary Poppins in Deinem Kopf nie Gestalt annehmen, auch wenn Du beim singen gerne mit verschiedenen Tönen eines satirischen Liedes spielst.
Derjenige, der mich nicht will und mich nicht kennt, kann mit mir unter einem Dach leben und nie verstehen, dass ich ihn nicht wollte und ihn auch nicht kannte, aber ich war immer treu.
Allerdings ist meine Zeit zu schade für Schweigen, Zweifel und Verleumdung. Bevor ich für immer über den Regenbogen hinausgehe, werde ich in der Schönheit schwimmen, in der Gegenwart, für die kurze Zukunft, die die Zeit meinem Körper erlaubt, und mit Liebe und guten Erinnerungen an die Vergangenheit.

©Susan Afarin

.........

I'm doing well.
While sitting on the floor I feel a deep failure, I took it in my arms and heroically stood up under a long pressure, similar to an operation without anesthesia.
Similar to hatching chicks from eggshells.
I haven't experienced the pain that women experience during childbirth and for this reason I have always had a strange and great respect for them.
But the creature that's born also has pain and fear.

از ایوز مونتاند پرسیدم:
"" آیا هیچوقت به سیمون سینیوره خیانت کردی؟!
با زیبایی مردانه غیر قابل وصف خود، آبرویش را بالا انداخت، پکی به سیگارش زد و گفت:
"اسپرسو دوست داری؟!"
گفتم:
" نه.
خیلی غلیظه و تلخ."
او ادامه داد:
"سیمون یک زن خاص بود که هیچکس دیگری در آغوشم احساس او را به من نمی‌داد.
او چشمانی داشت که رازهای عمیق این جهان را حمل می‌کردند و اعتماد به نفس او آهنین بود.
می‌توانست با عظمت خودش، هر کس را داشته باشد ولی عاشق چشمان من شد.
خصوصا بعد از مرگم درک کردم که همخوابگی با چند زن دیگر از روی عصبانیت و فشار امواج او بخاطر عظمت روحش نهایت حقارت من را می‌رساند.
همراهی کنار یک زن قدرتمند برای مردها سخت است، چون آنها به شکلی طبیعی احساس برتری در روابط خصوصی و جنسی خود دارند و به رقابت فکر می‌کنند.
با اینکه طرفداران من به مرور زمان کمتر از او نبودند، همیشه احساس می‌کردم من نفر دوم هستم.
وقتی فهمید که با یک زن دیگر، یک موجود الکی و بی معنا در زندگیم خوابیده ام، هیچ به من نگفت.
او همیشه دوست من و بزرگترین عشق من باقی ماند، اما همخوابگی با خودش را بدون هیچ کلامی برایم قدغن کرد.
از بیرون همیشه کامل دیده شدیم ولی قلب او برای من سنگ شد و من خودم را حقیرتر از یک پسربچه نوجوان در حال خودارضایی میدیدم.
گاه سعی می‌کردم برای آرام کردن خودم، تصور کنم که او به من خیانت کرده است و از این فکر منفجر میشدم.
حالا درک میکنم که سیمون چقدر قدرتمند بوده است.
به او گفتم:
"اینجا همدیگر را نمیبینید؟"
او پاسخ داد:
"اینجا هم همدیگر را هر از گاهی می‌بینیم.
اما روح من با وجود دانش زیادش، انسانیت را از حفظ بلد نیست.
او با ارواح دیگری، بیشتر نزدیک است که در کائنات قصد انقلاب انسانی دارند.
سیمون به کمونیسم اخته شده معتقد است.
چیزی شبیه به ایده دموکراسی در سوسیالیسم.
من اینجا شان سان های ساده می‌خوانم.
ساعت اینجا معنا ندارد ولی تو باید عجله کنی.
پرسیدم عجله برای چه؟!
او گفت:
"تو مرا زیاد یاد سیمون می اندازی.
اگر میخواهی آرامش زندگیت بیشتر باشد، تکبر نسبت به آدم‌های متکبر را به زندگیت اضافه کن.
بی ریا بودن تو، روحت را جلا می‌دهد ولی زامبی ها را هم برای تخریب و انهدام تو تحریک میکند.
بگذار شرافتمند، شرافت خود را ثابت کند و تو خالی ها را مثل بادکنک از پنجره خانه دلت به بیرون هدایت کن.
خانه دل تو بسیار زیباست.
چقدر خوب است که تو به من اجازه می‌دهی، در تراس دوستی خانه دلت تصور سیگار را در فضای ابدیت دود کنم.

©سوسن آفرین
......

Ich fragte Yves Montand:
„Hast Du jemals Simon Signor betrogen?!“
Mit seiner unbeschreiblichen männlichen Schönheit erhob er seine Augenbrauen, zog an seiner Zigarette und sagte:
„Magst Du Espresso?!“
Ich sagte:
" Nein.
Es ist zu stark und bitter."
Er machte weiter:
„Simon war eine besondere Frau, bei der ich mich wie mit keiner andereren in meinen Armen solches Gefühl hatte.“
Ihre Augen trugen die tiefsten Geheimnisse dieser Welt und ihr Selbstvertrauen war eisern.
Sie könnte jeden wegen ihrer Größe haben, aber sie verliebte sich in meine Augen.
Besonders nach meinem Tod wurde mir klar, dass es für mich die ultimative Demütigung war, dass ich aus Wut und unter dem Druck ihrer Aura, wegen der Größe ihrer Seele, mit ein paar anderen Frauen geschlafen habe.
Für Männer ist es schwierig, mit einer mächtigen Frau zusammen zu sein, weil sie sich in ihren privaten und sexuellen Beziehungen von Natur aus überlegen fühlen und an Konkurrenz denken.
Obwohl meine Fans im Laufe der Zeit nicht geringer waren als ihre, hatte ich immer das Gefühl, Zweiter zu sein.
Als sie herausfand, dass ich mit einer anderen Frau schlief, einem bedeutungslosen und unnötigem Wesen in meinem Leben, erzählte sie mir nichts.
Sie blieb immer mein bester Freund und meine größte Liebe, aber sie verbot mir wortlos, mit ihr zu schlafen.
Von außen sahen wir immer perfekt aus, aber ihr Herz wurde für mich zu Stein und ich fühlte mich wie einem masturbierenden Teenager ihr gegenüber unterlegen.
Manchmal versuchte ich mich zu beruhigen, indem ich mir vorstellte, sie hätte mich betrogen, und ich explodierte vor diesem Gedanken.
Jetzt verstehe ich, wie mächtig Simon war.

Ich sagte ihm:
„Seht ihr Euch hier nicht?“
Er antwortete:
„Wir sehen uns hier ab und zu.
Aber meine Seele weiß trotz ihres großen Wissens nicht, wie sie die Menschlichkeit auswendig lernen kann.
Sie steht anderen Geistern näher, die eine menschliche Revolution im Universum planen.
Simon glaubt an den kastrierten Kommunismus.
Etwas Ähnliches wie die Idee der Demokratie im Sozialismus.
Ich habe hier einfaches Chansons gesungen.
Zeit hat hier keine Bedeutung, aber Du müsst Dich beeilen.
Ich fragte, warum die Eile?
Es sagte:
"Du erinnerst mich sehr an Simon.
Wenn Du Dir mehr Frieden in Deinem Leben wünschst, füge Deinem Leben Arroganz gegenüber arroganten Menschen hinzu.
Deine Ehrlichkeit poliert Deine Seele, regt aber auch Zombies dazu an, Dich zu zerstören.
Lass den ehrenwerten Mann seine Ehre beweisen und führe das Leere wie einen Ballon aus dem Fenster Deines Herzenshauses heraus.
Dein Herzens Zuhause ist sehr schön.
Wie schön, dass Du mir erlaubst, auf der Terrasse der Freundschaft Deines Herzenshauses im Raum der Ewigkeit die Fantasie des Rauches einer Zigarette auszuatmen .

©Susan Afarin

.......

I asked Yves Montand:
“Have you ever cheated on Simon Signor?!”
With his indescribable masculine beauty, he raised his eyebrows, took a drag on his cigarette and said:
“Do you like espresso?!”
I said:
" No. It's too strong and bitter."
He continued:
“Simon was a special woman who made me feel special in my arms like no other.” Her eyes held the world's deepest secrets and her confidence was ironclad.
She could have anyone because of her size, but she fell in love with my eyes. Especially after my death, I realized that sleeping with a few other women out of anger and under the pressure of her aura because of the greatness of her soul was the ultimate humiliation for me.
It is difficult for men to be with a powerful woman because they naturally want to feel superior and think of competition in their personal and sexual relationships. Although over time my fans were no less than hers, I always felt like I was second. When she found out that I was sleeping with another woman, a meaningless and unnecessary presence in my life, she didn't tell me anything.
She always remained my best friend and my greatest love, but she wordlessly forbade me to sleep with her.
We always looked perfect from the outside, but her heart turned to stone to me and I felt inferior to her, like a masturbating teenager.
Sometimes I would try to calm myself by imagining that she had cheated on me and I would explode at the thought.
Now I understand how powerful Simon was.
I said him:
“Don’t you see each other here?”
He answered:
“We see each other here every now and then.
But my soul, despite its great knowledge, doesn't know how to memorize humanity. She is closer to other spirits who are planning a human revolution in the universe.
Simon believes in castrated communism.
Something similar to the idea of ​​democracy in socialism.
I sing simple chansons here.
Time has no meaning here, but you have to hurry.
I asked, why the rush?
He said:
"You remind me a lot of Simon.
If you want more peace in your life, add arrogance towards arrogant people to your life.
Your honesty polishes your soul, but also encourages zombies to destroy you.
Let the honorable man prove his honor and lead the void like a balloon out of the window of your heart's house.
Your heart's home is very beautiful.
How wonderful that you allow me to exhale the fantasy of cigarette smoke on the terrace of friendship of your heart's house in the space of eternity.

©Susan Afarin

The dream of grandma tonight made me strong, like times l was always her little princess, I felt again being for my life the queen

She made me compliments, remembered me on my strengths, our brightness in the past, my level, class and knowledge, my heart felt spring green

She said, don't think about what people think about you, especially when they are empty of love and their thoughts is less worth than bean

Your heart, soul and mind have no stains of deceit and meaness, your hands did whether betrayal nor crime, you are pure like a new born, clean

Those who over live trough entertainment aren't to rely and to trust, they could abuse your life, sacrifice you for just a scene

Don't pay his bills, who isn't a friend and only expects without making anything good, don't let parasites against you to lean

Past is very important, its worth gets improved through time and age, memories, knowledge, love, all what we got through upbringing and our gene

And forget about know-it-all who want to teach you what you better know, suggesting ambroxol when you need acetyl cysteine

©Susan Afarin

اگر من با شنیدن صوت روزمره ولی مقدس پرندگان، دست تفکرم را به سطح کائنات و عرش کبریا میرسانم، حتما دیگرانی شبیه به من هم در این کره خاکی از عظمت جهانی اینگونه عجیب با وجود تکرار مکررات، زانوهایشان از وجد حیرت خم می‌شود.
برشت در کتاب کله گردها و کله تیزها حقایق متعدد عجیبی در خصوص انسان ارائه می‌دهد.
احساس تلخ و طنین فلزی محتوی آن شبیه به احساس 1984 جورج اورول است.
من فکر میکنم که اوائل قرن پیش، انسان بین جنگ جهانی اول و دوم، و تا اوائل سال‌های هفتاد میلادی امکان تغییر مقصد و هدف خود را چندین بار داشته است، اما کله گردها و برادر بزرگ و همکارانش با نوع تفکرشان جوامع انسانی را تخریب کرده اند و متاسفانه نقش آدمیزاد در تخریب، تنها بر علیه خودش و بخاطر گذران ساده زندگی طبیعی او نبوده است.
بلکه این انهدام شامل بیشتر موجودات زنده و مرده دیگر و اجسام در طول تاریخ وجود او شده است.
این صدا به شکلی دیگر هر کجای جهان جاریست، بوده ست و خواهد بود.
یعنی امیدوارم که بماند.
چیزی شبیه تار زمان، به شکلی قابل لمس تر و مثل رودخانه متحرک و زنده که روی آن پود به انواع و اقسام فرم زندگی رشد خواهد کرد، بافته خواهد شد.
آدمها اگر به کلیساها و مساجد و کنیسه و معابد دیگرشان می‌روند و کارهایی می‌کنند که بر علیه یکدیگر و مخالف تفکرات آنهاست، با این حال چنین تفاوت هایی را قبول دارند و تحت فشار و مراقبت های اجتماعی و ترس از قانون باید همدیگر را تحمل کنند.
آنها خوشبختانه اغلب جرایمی که در ذهنشان می‌گذرد را نمیتوانند روی جهان پیاده کنند.
اما اگر من بگویم، من از مردن میترسم، اما از مرگ نه، صدای تلویزیون یا رادیو را بلند می‌کنند، پشت به من می‌کنند، مطلب را عوض می‌کنند.
لازم نیست این سوال ها را هر روز تکرار کنیم، تا روحیه مان نسبت به زندگی مکدر نشود.
اما هر روز مثل کارناوال فکر کردن هم به تحول و رسیدن به جواب کمک نمی‌کند.
دنباله اش را اما الان می‌گویم.
من فکر میکنم که اگر در چنین ساعت‌هایی روح ما بدنمان را رها کند و نداند، کجا باید برود، این صدا او را هدایت خواهد کرد و او در صدا شناور خواهد شد.

©سوسن آفرین

........

Wenn ich durch das Hören des alltäglichen Vögelgesang, aber heiligen Klangs die Oberfläche des Universums und der Tür der Götter erreiche, werden sicherlich andere wie ich auf dieser Erde wegen der enormen Größe trotz Wiederholungen vor Erstaunen die Knie beugen.
Viele seltsame Fakten über den Menschen stellt Brecht in dem Buch „Rundköpfe und Spitzköpfe“ vor.
Das bittere Gefühl und die metallische Resonanz seines Inhalts ähneln denen von George Orwells „1984“.
Ich denke, dass der Mensch zu Beginn des letzten Jahrhunderts, zwischen dem ersten und zweiten Weltkrieg und bis Anfang der 70er Jahre mehrmals die Möglichkeit hatte, seine Bestimmung und seinen Ziel zu ändern, aber die Rundköpfeb und der große Bruder und seine Kollegen zerstörten menschliche Gesellschaften durch ihre Denkweise und leider richtete sich die Rolle des Menschen bei der Zerstörung nicht nur gegen ihn selbst und für ein einfaches natürliches Leben.
Diese Zerstörung umfasst vielmehr die meisten anderen lebenden und toten Kreaturen und Objekte im Laufe seiner Existenzgeschichte.
Der Vögel-Klang ist, war und wird überall auf der Welt in einer anderen Form sein. Ich meine, ich hoffe, dass es so bleibt.
So etwas wie eine greifbarere Kette der Zeit und lebendig und fließend wie ein Fluss, auf dem der Schuss in Form aller möglichen Lebensformen heranwächst.
Wenn Menschen in ihre Kirchen, Moscheen, Synagogen und andere Tempel gehen und Dinge tun, die gegeneinander und gegen gegenseitige Gedanken sind, akzeptieren sie dennoch solche Unterschiede und müssen sich unter Druck, sozialer Fürsorge und Angst vor dem Gesetz gegenseitig tolerieren. Glücklicherweise können sie die meisten Verbrechen, die sie in ihren Gedanken auf der Welt verüben, nicht begehen.
Aber wenn ich sage, ich habe Angst vor dem Sterben, aber nicht vor dem Tod, drehen sie die Lautstärke von Fernseher und Radio auf, drehen mir den Rücken zu oder wechseln das Thema.
Wir müssen solche Fragen nicht jeden Tag wiederholen, damit unser Geist nicht deprimiert wird.

Aber jeden Tag wie einen Karneval zu denken, hilft nicht, sich zu verwandeln und die Antwort auf Fragen zu finden.
Ich werde jetzt die Fortsetzung erzählen.
Ich denke, wenn unsere Seele in solchen Stunden unseren Körper verlässt und nicht weiß, wohin sie gehen soll, wird er in der Stimme schweben und diese Stimme kann ihn leiten.
©
Susan Afarin

........

When I reach the surface of the universe and the door of the gods by listening to birds singing common but sacred sound, surely others like me on this earth will bow their knees in amazement at the enormous size despite repetitions.
Brecht presents many strange facts about humans in the book “Round Heads and Pointed Heads”.
The bitter feel and metallic resonance of its contents are similar to George Orwell's "1984."
I think that at the beginning of the last century, between the first and second world wars and up to the beginning of the 70s, man had several times the opportunity to change his purpose and goal, but the Roundheads and Big Brother and his colleagues destroyed human societies by their way of thinking and unfortunately human's role in the destruction was not only against himself and for a simple natural life.
Rather, this destruction includes most other living and dead creatures and objects throughout his history of existence.
The sound of birds is, was and will be in a different form all over the world.
I mean, I hope it stays that way.
Something like a more tangible warp of time and alive and flowing like a river on which the weft grows in the form of all possible life forms.
When people go to their churches, mosques, synagogues and other temples and do things that are against each other and against each other's thoughts, they still accept such differences and have to tolerate each other under pressure, social welfare and fear of the law.
Fortunately, they can't commit most of the crimes they commit in their minds, in the world.
But when I say I'm afraid of dying, but not of death, they turn up the volume on the TV and radio, turn their back on me, or change the subject.
We don't need to repeat such questions every day so that our mind doesn't get depressed.
But thinking every day like by a carnival doesn't help you transform and find the answers to questions.
I will now tell the sequel.
I think that when our soul leaves our body in such hours and doesn't know where to go, it will float in the voice and this voice can guide it.

©Susan Afarin

I will change the lyrics of Jackson and MC Cartney's Say Say Say, a new nice rhyme with chance

I played volleyball and ping pong but l always hated sport as much as l love to dance

Removing ugliness, I hope enemy won't send again to my editor his lance

I'm so exited of a break, seeing another culture and a long life friend in France

When you are born difficult, everything will be like a hard birth, most of all the romance

But I'm sure that my soul has no stains, no matter what enemies say, I have a rare glance

©Susan Afarin

وقتی درد واقعی کشیده ای،
عشق و دوست را با دستان خودت به خاک سپرده ای وقتی بمب‌ها روی سرت می‌ریختند،
وقتی چشمان اشک آلود کودکانی که نتوانستند زاده شوند را در خوابهایت دیده ای،
وقتی ستم دروغگوها و ادیان را مثل سکته قلبی قورت داده ای و نمرده ای...
میتوانی تبدیل به یک بی شرافت بدون اخلاق شوی و تمام جهان را به تفی بفروشی.
اما امکان این هم هست که دیگر برایت رازهای خجالت آور پیش پا افتاده احمقانه باشند و تو جز انسانیت و پیشرفت دل و جان و روحت نبینی و نخواهی.
انتخاب با توست.

©سوسن آفرین

......

Wenn Du echte Schmerzen erlebt hast,
Liebe und Freund mit Deinen eigenen Händen begraben hast, während die Bomben auf Dich fielen.
Wenn Du in Deinen Träumen die tränenreichen Augen von Kindern gesehen hast, die nicht geboren werden konnten,
Wenn Du die Unterdrückung durch Lügner und Religionen wie einen Herzinfarkt geschluckt hast und nicht gestorben bist ...
Du kannst ein Schurke ohne Moral werden und die ganze Welt für eine Spucke verkaufen.
Es ist aber auch möglich, dass Du keine peinlichen, banalen, dummen Geheimnisse mehr hast und nichts anderes siehst und willst als Menschlichkeit und den Fortschritt Deines Herzens und Deiner Seele.

©Susan Afarin

.........

If you have experienced real pain,
You buried love and friend with your own hands while the bombs fell on you.
If in your dreams you have seen the tearful eyes of children who couldn't be born,
If you swallowed the oppression of liars and religions like a heart attack and didn't die...
You can become a villain with no morals and sell the whole world for a spit.
But it's also possible that you no longer have any embarrassing, banal, stupid secrets and see and want nothing other than humanity and the progress of your heart and soul.

©Susan Afarin

اینجاست، مترس، پروا،
کو صحرا، غم و سرما
راحتی برای دلها محالست در این دنیا
وقتی که ز عشق یار، باقیست جفا تنها

©سوسن آفرین

.......

Hier ist es, hab keine Angst, keine Bedenken
Wo ist Sahara, Traurigkeit und Kälte
Bequemlichkeit ist für Herzen unmöglich in dieser Welt
Wenn von der Liebe des Geliebten nur Untreue übrig geblieben ist

©Susan Afarin

.........

Here it is, don't be afraid, don't worry
Where is Sahara, sadness and cold
Comfort is impossible for hearts in this world
When all that's left of the lover's love is infidelity

©Susan Afarin

 

Like Richard the Lionheart he said: we will win

And l thought he must mean him and me, the twin

But Kings're often used to call themselves We, grin!

Emptiness of twin! Forget, they're used to sin

My fault caused own death, I let enemy in

Fake found entry in my life, killed hope, heart, skin

©Susan Afarin

I know who l am, my strengths and weaknesses, like no exercises with stepper

I could lose my weight fast, but my age wrinkles will stay like my allergy-leper

Run till death, ridden horse, but also endure the bites of rider on your hepar

For my allergy l have to avoid so much, belladonna, and love-pepper

©Susan Afarin

The cruelty, ignorance, and one sideness of the believers turned me to be an atheist

You've played God with me, if it would'nt be so sad, it would be the best joke, the funniest

 

©Susan Afarin

دنیی آن قدر ندارد که بر او رشک برند

یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند

نظر آنان که نکردند در این مشتی خاک

الحق انصاف توان داد که صاحبنظرند

عارفان هر چه ثباتی و بقایی نکند

گر همه ملک جهان است به هیچش نخرند

تا تطاول نپسندی و تکبر نکنی

که خدا را چو تو در ملک بسی جانورند

این سراییست که البته خلل خواهد کرد

خنک آن قوم که در بند سرای دگرند

دوستی با که شنیدی که به سر برد جهان

حق عیان است ولی طایفه‌ای بی‌بصرند

ای که بر پشت زمینی همه وقت آن تو نیست

دیگران در شکم مادر و پشت پدرند

گوسفندی برد این گرگ معود هر روز

گوسفندان دگر خیره در او می‌نگرند

آن که پای از سر نخوت ننهادی بر خاک

عاقبت خاک شد و خلق بدو می‌گذرند

کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق

تا دمی چند که مانده‌ست غنیمت شمرند

گل بی خار میسر نشود در بستان

گل بی خار جهان مردم نیکوسیرند

سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

 

"سعدی، غزلیات، غزل شمارهٔ 20"

......

 

Die materielle Welt ist es nicht Wert, auf sie neidisch zu sein
Oder um ihre Anwesenheit oder Abwesenheit zu betrauern
Die Meinung derer, die auf eine Handvoll solches Drecks keinen Wert legt
Seid gesegnet, fairerweise muss man Solchen Experte nennen
Wissenschaftler kaufen nichts ab, was keine Stabilität und Dauer aufweist
Auch wenn es, alles Eigentum der Welt bedeuten sollte
Sei nicht arrogant und eitel
Denn Gott hat viele Lebewesen wie Dich in seinem Königreich
Diese Welt ist ein Haus, das sicherlich verstören wird
Glücklich sind die Menschen, deren Gedanken sich mit dem nächsten Haus beschäftigt sind
Von wem hast Du gehört, dass die Welt sein Freund wäre
Die Wahrheit liegt auf der Hand, aber viele Stämme sind blind
Du bist derjenige, der auf die Erde reitet, aber Zeit im Ganzen gehört nicht Dir
Andere befinden sich im Mutterleib und im Rückenmark des Vaters
Dieser Besucher ist ein Wolf, der jeden Tag einen Schaf gewinnt und mit sich nimmt
Während andere Schafe zusehen und ihn anstarren
Derjenige, der aus Eitelkeit nicht einmal seinen Fuß direkt auf den Boden setzte
Ist letzten Endes selbst zu Erde geworden und Menschen laufen auf ihn herum
Wie schön wäre es, wenn Menschen das Atmen zu schätzen wüssten
Damit sie die kurze Zeit, die ihnen übrig geblieben ist, für Gutes verwenden
Im Garten gibt's keine Blume ohne Dorn
Blume ohne Dorn sind Menschen mit gutem Herzen
"Saadi" , ein Mann mit gutem Ruf wird nie sterben
Tot ist derjenige, von dem man nichts Gutes sprechen kann

"Saadi, Ghazal Nr. 20"

(Übersetzung ©Susan Afarin)

........

The material world isn't worth being jealous of
Or to mourn its presence or absence
The opinion of those who don't value a handful of such filth
Bless you, in fairness you have to call such as expert
Scientists won't buy anything that doesn't have stability and longevity
Even if it means all the property in the world
Don't be arrogant and vain
For God has many creatures like you in his kingdom
This world is a house that is sure to be disturbing
Happy are the people whose thoughts are occupied with the next house
Who did you hear from that the world was his friend?
The truth is obvious, but many tribes are blind
You are the one who rides the earth, but time as a whole isn't yours
Others are in the mother's womb and in the father's spinal cord
This visitor is a wolf who wins a sheep every day and takes it with him
While other sheep watch and stare at him
The one who didn't even put his foot directly on the ground out of vanity
Ultimately he became earth himself and people walk around on him
How nice it would be if people appreciated breathing
So that they can use the little time they have left for good
There is no flower in the garden without a thorn
Flowers without thorns are people with good hearts
"Saadi", a man of good reputation will never die
Dead is the one about whom nothing good can be said

"Saadi, Ghazal No. 20"

(Translation ©Susan Afarin)

غزل شماره ۲۰ سعدی٫ اشک مرا در آورد. جدا که چه ذهن و چه دلی.
کسی بعد از من نام مرا به نکویی خواهد برد؟!از حالا دلم برای خواهر و برادر مهربانم میسوزد که باید سر مزار من گریه کنند.
کسی دیگر نخواهد بود که با رفتن من قلبش بشکند.
فرهنگ خداوندگاری در وجود انسان حقیر با فرهنگ زادگاه من عجین شده است.
ما با اینگونه تفکرات بزرگ میشویم و حتی اگر بخاطر توحش دین به بی خدایی پناه برده ایم٫ به جای مذهب٫ درون قلبمان وجدانی شکست ناپذیر و آهنین از انسانیت و خداوندگاری ما مراقبت میکند.
منتظر انکر و منکر٫ خدا و فرشتگانش سوی پلی بعد از مرگ نیستم.
آنهایی که ترکشان کرده ام هم نمیتوانند لکه ای ایراد از انسانیت و حقانیت من در دوستی پیدا بکنند.
مگر اینکه به دروغ و تهمت متوسل شوند.
این احساس غرور و ترس و ادعا نیست.
آنهایی که اکثر وقتشان را صرف ظاهر خود میکنند٫ با آرایشگاه و ورزش خفن و سالن ها و جراحی های زیبایی...
نمیدانم چرا من را درک نمیکنند.
آنها با چربیها و لکه ها و چروکهایشان میجنگند٫ من با لکه های کمرنگ وجدانم.

©سوسن آفرین

......

Ghazal Nr. 20 von Saadi trieb mir Tränen in die Augen.
Was für ein brillianter Verstand und Herz.
Wird jemand nach mir bei meinen Namen sich an Gutes erinnern?
Sogar heute schon schmerzt mein Herz wegen meiner liebenswürdigen Geschwister, die an meinem Grab weinen müssen.
Es wird niemanden mehr geben, der untröstlich sein wird, wenn ich gehe.
Die Kultur der Frömmigkeit im Dasein eines bescheidenen Menschen ist mit der Kultur meiner Heimatstadt verflochten. Wir wachsen mit solchen Gedanken auf, und selbst wenn wir uns aufgrund der Brutalität der Religion zum Atheismus geflüchtet haben, sorgt statt der Religion ein unzerstörbares und eisernes Gewissen für unsere Menschlichkeit und Frömmigkeit in unseren Herzen.
Ich warte nicht auf die islamische Nakir und Monker(Die 2 Engel, die direkt nach dem Tod erscheinen und den Toten nach seinen Taten auf Erde befragen), Gott und seine andere Engeln auf der Brücke nach dem Tod.
Sogar diejenigen, die ich verlassen habe, können keinen Fehler in meiner Menschlichkeit und Ehrlichkeit in der Zeit der Freundschaften finden.
Es sei denn, sie greifen zu Lügen und Verleumdungen.
Dies ist kein Gefühl von Stolz, Angst und Behauptung.
Dies ist kein Gefühl von Stolz, Angst und Behauptung. Diejenigen, die die meiste Zeit mit ihrem Aussehen verbringen, mit Friseursalons und Sport und Schönheits-Salons und -Operationen...
Ich weiß nicht, warum sie mich nicht verstehen.
Sie kämpfen mit ihren Fetten, Flecken und Falten, ich kämpfe mit den blassen Flecken meines Gewissens.

©Susan Afarin

آدمها میلیونها راه برای دوست داشتن دارند و میلیونها فرم برای بیان احساساتشان.
آنکه تا آخر عمر برای عزیزانش اشک می‌ریزد، عقب افتاده نیست، بلکه احساسات او آنقدر قدرتمند هستند که جدایی او را از عزیزانش سخت می‌کنند.
آنکه دلش برای مادر و خواهر مرده اش تنگ نمی‌شود و خواب‌شان را نمی‌بیند، با آنها در درون خود قدم نمی‌زند و با آنها حرف نمی‌زند، شیک است؟!
نمی‌دانم.
اما می‌دانم که دوست داشتن شیک نیست.
بلکه شبیه به لذت غلت خوردن مداوم و مناسب از نوک قله کوه تا دره ست و لباسهایمان را گلی می‌کند، وقتی که آن را داریم.
هنگامی که جسمشان میمیرد، یا نقش آنها در زندگی ما پایان می‌گیرد، ضجه میزنیم و از درد مثل دانه های انار میترکیم.
عشق ورزیدن ظاهر شیکی ندارد.
شاید به همین دلیل، کسانی که به ظاهرشان زیاد اهمیت می‌دهند، خودشان را درگیر عشق هم نمی‌کنند.

©سوسن آفرین

.......

Menschen haben Millionen von Möglichkeiten zu lieben und Millionen von Formen, ihre Gefühle auszudrücken.
Derjenige, der bis zum Ende seines Lebens Tränen für seine Lieben vergießt, ist nicht zurückgeblieben, sondern sind seine Gefühle so stark, dass es schwierig ist, ihn von seinen Lieben zu trennen.
Derjenige, der seine tote Mutter und Schwester nicht vermisst und nicht von ihnen träumt, nicht mit ihnen in sich hinein spazieren geht und nicht mit ihnen redet, ist stilvoll und Schick?!
Ich weiß es nicht.
Aber ich weiß, dass Liebe weder Schick noch in Mode ist.
Vielmehr ähnelt es dem Vergnügen, gleichmäßig vom Gipfel des Berges ins Tal zu Rollen.
Es hinterlässt Flecken auf unserer Kleidung, wenn wir Liebe in uns haben.
Wenn ihr Körper stirbt oder ihre Rolle in unserem Leben endet, weinen wir und platzen vor Schmerz wie Granatapfelkerne.
Lieben sieht nicht stilvoll aus.
Vielleicht lassen sich aus diesem Grund diejenigen, denen ihr Aussehen sehr am Herzen liegt, nicht auf die Liebe ein.

©Susan Afarin

........

People have millions of ways to love and millions of ways to express their feelings. The one who sheds tears for his loved ones until the end of his life isn't backward, but his feelings are so strong that it's difficult to separate him from his loved ones. The one who doesn't miss his dead mother and sister and doesn't dream about them, doesn't walk with them inside himself and doesn't talk to them, is stylish and chic?!
I don't know it.
But I know that love is neither chic nor fashionable.
Rather, it resembles the pleasure of rolling steadily from the top of the mountain to the valley.
It leaves stains on our clothes when we have love within us.
When their body dies or their role in our lives ends, we cry and burst with pain like pomegranate seeds.
Loving doesn't look stylish.
Perhaps for this reason, those who care deeply about their appearance don't get involved in love.

©Susan Afarin

ندید گرفتن مشکلات و اتفاقاتی که ما را ناراحت کرده اند٫ به حل آنها کمک نمیکند. بخشیدن کسی که ضربه و ضرر وارد کرده بر تو را مهم نمیبیند و سعی بر سمبل کردن درد تو و جک درست کردن از مشکلات تو٫ست امکان پذیر نیست.
تو میتوانی او را ببخشی و از زندگیت بیرون کنی٫ چون او هیچوقت دوست نخواهد بود اما نگاه داشتن دشمن پس از بخشیدن او در زندگی٫ اشتباه محض است.
آدمهای یک بعدی و سطحی فکر میکنند که برای راحت زندگی کردن خود و تحمیق دیگران٫ کافیست صورت مسئله ای را پاک کنیم.
اما جوابهای داده شده به این سوال زیر چرخ گردون به حیات خود ادامه میدهند و حقیقت را بدقواره نشان میدهند.
تا زمانی که دلیل اشتباهات را پیدا نکنیم٫ رشد٫ تغییر و ادامه ناممکن است.
میتوان لودگی کرد و جدی بودن واقعیات را مسخره کرد.
اما لوده ها همیشه یک دلقک غیر قابل اعتماد باقی میمانند و نمیتوان به آنها نام دوست داد.

©سوسن آفرین

......

Das Ignorieren der Probleme und Ereignisse, die uns beunruhigen, hilft nicht, sie zu lösen.
Es ist nicht möglich, jemandem zu vergeben, der sich nicht um den Schaden kümmert, der Dir von ihm zugefügt wurde, und zu versuchen, Deinen Schmerz zu untertreiben und aus Deinen Problemen einen Witz zu machen.
Du kannst ihm vergeben und ihn aus Deinem Leben entfernen, denn er wird nie ein Freund sein, aber einen Feind in Deinem Leben zu behalten, nachdem Du ihm vergeben hast, ist ein Fehler.
Eindimensionale und oberflächliche Menschen denken, dass es ausreicht, die Probleme wie eine mathematische Aufgabe auszulöschen, um bequem zu leben und andere zu beruhigen. Weil die Antworten auf diese Frage bzw. Aufgabe bleiben unter dem Dach des Universums bestehen und erzeugen ein falsches Bild über die Wahrheit.
Solange wir den Grund für die Fehler noch nicht heraus gefunden haben, sind Wachstum, Veränderung und Fortführung unmöglich.
Menschen können sich lustig machen und die Ernsthaftigkeit der Fakten verspotten.
Aber solch schlechter Schauspieler bleibt für immer ein unzuverlässiger Clown und kann nicht als Freund bezeichnet werden.

©Susan Afarin

......

Ignoring the problems and events that worry us does'nt help solve them.
It is'nt possible to forgive someone who does'nt care about the harm which he has caused you and to try to understate your pain and make a joke out of your problems.
You can forgive him and remove him from your life because he'll never be a friend, but keeping an enemy in your life after forgiving him is a mistake. One-dimensional and superficial people think that in order to live comfortably and appease others, it's enough to erase the problems like a math homework. Because the answers to this question or task remain under the roof of the universe and create a false image of the truth. Until we find out the reason for the mistakes, growth, change and continuation are impossible.
People can make fun and mock the seriousness of the facts.
But such a bad actor forever remains an unreliable clown and can't be called a friend.

©Susan Afarin

Erich Fromm schreibt in seinem Buch, Kunst des Liebens, dass die meisten von uns Liebe als einseitige Aufmerksamkeit und Aufopferung der Gegenseite sich gegenüber interprätieren.
Kurz gesagt, die meisten von uns denken, dass sie geliebt werden müssen und das nennen sie Liebe.
Ich habe das Gegenteil bewiesen, dass ich den Geliebten auf jeden Preis glücklich machen wollte.
lch habe die Liebe auch nicht verstanden, denn ohne geliebt zu werden, eigene Gefühle in Mülleimer der Selbstliebe des Partners weg zu werfen ist auch keine richtige Liebe, sondern Drang nach Anerkennung wegen unerwiderten Gefühlen.

©Susan Afarin

......

Erich Fromm writes in his book, Art of Loving, that most of us interpret love as one-sided attention and self-sacrifice from the other side towards ourselves.
In short, most of us think that we need to be loved and we call that love.
I proved the opposite that I wanted to make my lover happy at any cost.
I didn't understand love either, because without being loved, throwing your own feelings away in the trash can of your partner's self-love is'nt real love, but rather the urge for recognition because of unrequited feelings.

©Susan Afarin

دیشب وقتی مامان از توی آینه بیرون آمد، محکم بغلش کردم.
به او گفتم که برایم مهم نیست، که آدم‌ها مرا دیوانه قلمداد کنند.
حضور او در زندگی من ادامه دارد.
بعضی ها عادت دارند، قبل از خوابیدن به عکس کسانی نگاه کنند که عاشق آنها هستند ولی سرنوشت راه آنها را از هم جدا کرده است.
برخی ها با مطالبی در ذهنشان مشغول می‌شوند که بیشتر مان ترجیح می‌دهیم محتوی آن را ندانیم.
برخی پول‌هایشان را بغل می‌کنند و از عشق بیشتر شدن آنها با لبخند به خواب می‌روند.
برخی هم تمام خانه را تا صبح چندین بار بالا و پایین می‌روند تا مطمئن شوند که تمام عزیزان آنها بدون درد و ناراحتی خوابیده اند و لحافشان را هم تا خرخره بالا کشیده اند.
مامان محکم بغلم کرد و گفت:
"تو با اینهمه فکر هیچوقت تنها نیستی.
بخشش تو شامل حال انسانهای والا باد.
اشتباهات تو کم نیستند و اکثر آنها هم بخاطر طبع حرارتی تو اتفاق میفتند.
آنچیز که مال تو باشد و لیاقت تو را داشته باشد، در زندگیت باقی خواهد ماند و یا با شرافت به تو باز خواهد گشت.
چیزی که ذهنت را این اواخر مشغول کرده، تناسخ آیداست.
او دوباره زاده نشده است.
هیچکدام ما دوباره زاده نمی‌شویم، چون عشق واقعی را نفس کشیدیم و جایگاه خود را می‌دانیم.
راجع به اینگونه افکار و احساسات خودت با آدمها کمتر حرف بزن.
آنها به چیزهایی که می‌شناسند عادت می‌کنند و از ناشناخته ها می‌گریزند.
انسانها از خرگوش هم اغلب ترسو تر هستند و این برای من بعد از مرگم بیشتر قابل لمس شد.
آنها با تمام وجود خود می‌لرزند و می‌ترسند، در حالیکه انتهای راه هم پیداست و هم روشن. "
ساعت که زنگ زد، از طبقه هفتم آسمان روی تختم پرت شدم در حالیکه لبخند مادرم هنوز جلوی چشمانم می‌رقصید.

©سوسن آفرین
......

Als Mama gestern Abend aus dem Spiegel hinaus trat, umarmte ich sie fest.
Ich sagte ihr, dass es mir egal sei, wenn die Leute mich für verrückt halten.
Ihre Präsenz in meinem Leben bleibt bestehen.
Manche Menschen haben die Angewohnheit, sich vor dem Schlafengehen die Bilder derjenigen Liebsten anzusehen, dass das Schicksal sie voneinander getrennt hat.
Manche Menschen beschäftigen sich im Kopf mit Dingen, von denen die meisten von uns lieber nichts wissen möchten.
Manche umarmen ihr Geld und schlafen mit einem Lächeln vor Freude über die Vermehrung ihres lieben Gegenstandes.
Manche gehen bis zum Morgen mehrmals im ganzen Haus auf und ab, um sicherzustellen, dass alle ihre Lieben ohne Schmerzen und Beschwerden schlafen und ihre Bettdecken bis zum Hals hochgezogen haben.
Mama umarmte mich fest und sagte:
„Mit sovielen Gedanken bist Du nie allein.
Möge Deine Vergebung den Zustand edler Menschen einschließen.
Deine Fehler sind nicht wenige und die meisten davon passieren aufgrund Deines hitzigen Temperaments.
Was Dir gehört und Dich verdient, bleibt in Deinem Leben oder wird ehrenhaft zu Dir zurückkehren.
Was Dich in letzter Zeit beschäftigt, ist die Reinkarnation von Aida.
Sie ist nicht wiedergeboren.
Keiner von uns wird wiedergeboren, weil wir wahre Liebe eingeatmet haben und unseren Platz kennen.
Spreche mit Menschen weniger über Deine Gedanken und Gefühle.
Sie gewöhnen sich an das, was sie kennen, und meiden das Unbekannte. Menschen sind oft ängstlicher als Kaninchen, und das wurde für mich nach meinem Tod deutlicher spürbar.
Sie zittern und fürchten sich mit ganzem Herzen, obwohl das Ende des Weges sichtbar und klar ist. "
Als der Wecker klingelte, wurde ich aus dem siebten Stock des Himmels auf mein Bett geworfen, während das Lächeln meiner Mutter noch vor meinen Augen tanzte.

©Susan Afarin

.......

When Mom stepped out of the mirror last night, I hugged her tightly.
I told her I didn't care if people thought I was crazy.
Her presence in my life remains.
Some people have the habit of looking at the pictures of their loved ones before going to sleep, knowing that fate has separated them from each other.
Some people think about things in their heads that most of us would rather not know about.
Some hug their money and sleep with a smile of joy at the increase of their dear object.

Some pace around the house several times until morning to ensure that all their loved ones are sleeping without pain or discomfort and have their blankets pulled up to their necks.
Mom hugged me tightly and said:
“You are never alone with so many thoughts.
May your forgiveness include the condition of noble people.
Your mistakes aren't few and most of them happen because of your hot temper. What belongs to you and deserves you remains in your life or will return to you honorably.
What's been bothering you lately is the reincarnation of Aida.
She isn't born again.
None of us are born again because we have breathed true love and know our place. Talk to people less about your thoughts and feelings.
They are used to what they know and avoid the unknown.
People are often more fearful than rabbits, and this became more noticeable to me after my death.
They tremble and fear with all their hearts, even though the end of the road is visible and clear. "
When the alarm went off, I was thrown from the seventh floor of heaven onto my bed, my mother's smile still dancing in front of my eyes.

©Susan Afarin

دلفین و نهنگ ماهی های سمبلیک نیستند.
آنها راجع به زندگی کردن نظر دارند.
هیچکس نمی‌داند، چقدر ماهی‌ها دوست دارند، آواز بخوانند.
آنها بی صدا می آیند و بی صدا هم می‌روند.
چه در میان آب و چه در خشکی.
پرنده ها گاه روی سطح آبی که ماهی‌ها زیر آن می‌لغزند، پرواز می‌کنند و گاه ترانه آنها را در بندرهای سواحل نزدیک روی سر آدمها و درختان می‌ریزند.
و ماهی‌ها هر کجا که باشند، ترانه های خودشان را از منقار پرندگان ناشناس می‌شنوند و مطمئن می‌شوند که آنها حتما زیست می‌کنند که می‌توانند صدا را حس کنند.

©سوسن آفرین
........

Delfine und Wale sind keine symbolischen Fische.
Sie haben eine Meinung über das Leben.
Niemand weiß, wie gern Fische singen würden.
Sie kommen und gehen lautlos.
Ob im Wasser oder im Land.
Manchmal fliegen Vögel über die Wasseroberfläche, unter der die Fische hin und her gleiten, und singen sie dann deren Lieder auf den Köpfen von Menschen und Bäumen in den Häfen der nahegelegenen Küsten.
Und Fische, wo auch immer sie sind, hören ihre eigenen Lieder aus den Schnäbeln unbekannter Vögel, und damit wird ihnen versichert, dass sie eindeutig leben, weil sie Vögelgesang hören.

©Susan Afarin

.........

Dolphins and whales are not symbolic fish.
They have an opinion about life.
Nobody knows how much fish would like to sing.
They come and go silently.
Whether in the water or on land.
Sometimes birds fly over the surface of the water, beneath which the fish glide back and forth, and then sing their songs on the heads of people and trees in the harbors of the nearby coasts.
And fish, wherever they are, hear their own songs from the beaks of unknown birds, and thus they are assured that they are clearly alive because they hear birdsong.

©Susan Afarin

 

خرگوش به مورچه گفت:
"بگو نه، تا خوشحالت کنم!"
مورچه گفت نه.
خرگوش، با دندوناش پوسته سخت مورچه را روی کمر او شکست.
مورچه از دوستانش کمک گرفت و سعی کرد با کیتین نصفه و نیمه جسمش به حیات سخت خود ادامه دهد.
بهار بعدی خرگوش به مورچه گفت:
"بگو آره، تا مجبور نشم حالتو بگیرم!"
مورچه نگاه تلخی به قیافه از خود راضی و نادان خرگوش انداخت و گفت:هیچ!
خرگوش گفت:
"یعنی چی، نه یا آره؟!"
مورچه گفت:
"میخواهی پاهامو بکنی؟!
کله منو سوا کنی؟!
یا لگدم کنی تا ریغم در بیاد؟!
هر کاری دوست داری بکن.
جوابهای من در افکار و اعمال شیطانی تو تغییری نخواهند داد.
من می‌گویم هیچ، چون تو از شرافت بویی نبردی."

©سوسن آفرین

........

Der Hase sagte zur Ameise:
„Sag Nein, damit ich Dichich glücklich machen kann!“
Die Ameise sagte nein.
Der Hase zerschmetterte mit seinen Zähnen den harten Panzer der Ameise mitten in seinem Rücken.
Die Ameise bekam Hilfe von ihren Freunden und versuchte, ihr hartes Leben mit ihrem halben Chitinkörper fortzusetzen.
Im nächsten Frühling sagte der Hase zur Ameise:
„Sag ja, damit ich Dich nicht enttäuschen muss!“
Die Ameise warf einen bitteren Blick auf den selbstzufriedenen und unwissenden Augen des Kaninchens und sagte:
"Nichts!"
Kaninchen sagte:
„Was meinst Du, sag nein oder ja?!“
Die Ameise sagte:
„Willst Du meine Beine heraus züpfen?!
Oder trennst Du mir den Kopf ab?!
Oder willst Du mich tot treten?!
Mach, was immer Du willst.
Meine Antworten werden Deine bösen Gedanken und Handlungen nicht ändern. Ich sage nichts, weil Du keinen Sinn für Ehre hast.

©Susan Afarin

.......

The rabitt said to the ant:
“Say no so I can make you happy!”
The ant said no.
The rabitt shattered the ant's hard shell in the middle of her back with his teeth.
The ant got help from her friends and tried to continue her hard life with half of her chitinous body.
The next spring the rabitt said to the ant:
“Say yes so I don’t have to disappoint you!”
The ant cast a bitter look at the rabbit's smug and ignorant eyes and said:
"Nothing!"
Rabbit said:
“What do you mean, say no or yes?!”
The ant said:
“Do you want to pull out my legs?!
Or will you cut off my head?!
Or do you want to kick me to death?!
Do whatever you want.
My answers won't change your evil thoughts and actions.
I'm not saying anything because you have no sense of honor.

©Susan Afarin

بهار احساس زندگی و وابستگی به حیات و زیبایی ها را خاطرنشان می‌کند.
قناری کوچکی که از قفسش رها شده بود، به دنبال جفت خود در هوا شلیک شد و گفت، رفتن برای رسیدن است، با اینکه مقصد هنوز تعریف نشده است.
چرخ ریسکی در جواب او با غرور گفت:
مقصد همین‌جاست، جایی که بالهایمان جای پرواز و پاهایمان روی زمین جای دارند.
ساری میان کلام او پرید و گفت:
"پرستویی روزی به من گفت که جهان بی نهایت ادامه دارد و جاهایی در جهان وجود دارند که هنوز تحرک بال هیچ پرنده ای آنها را لمس نکرده ست.
گنجشکها در جواب هر موجودی موافقت خود را ابراز می‌کنند، تا بتوانند به بقیه کار خود بپردازند.
چرخ ریسک به سار گفت:
" به حرف پرستوها اعتماد نکن، آنها هر لحظه چمدان های خود را می‌بندند و می‌روند."
سار گفت:
"رفتن آنها نشانه مخالفتشان با زمستان است.
ما میمانیم و می‌میریم، یا یک گوشه ای می‌یابیم تا نمیریم.
آنها همیشه در دل مرگ حرکت می‌کنند، با اینکه به زندگی امیدوارند و شوق حیات در دلشان غوغا می‌کند. "

©سوسن آفرین

.........

Frühling weist auf das Gefühl des Lebendigsein und die Abhängigkeit vom Leben und der Schönheit hin.
Der kleine Kanarienvogel, befreite sich aus seinem Käfig, schoss durch die Luft hinter seinem Partner her und sagte:
„Gehen heißt, Hin zu gelangen“, obwohl das Ziel noch unklar ist.
Die Blaumeise antwortete ihm stolz:
"Das Ziel ist hier, wo unsere Flügel fliegen und unsere Füße auf dem Boden sind.
Eine Stare sprang zwischen seinen Worten hin und her und sagte:
„Eine Schwalbe erzählte mir eines Tages, dass die Welt endlos ist und es Orte auf der Welt gibt, die noch nicht von der Flügelbewegung eines Vogels berührt wurden.
Die Spatzen geben als Reaktion auf jedes Lebewesen ihr Einverständnis zum Ausdruck, damit sie in Ruhe den Rest ihrer Arbeit erledigen können.
Die Blaumeise sagte zu Stare:
„Vertraue den Worten der Schwalben nicht, sie werden jeden Moment ihre Koffer packen und gehen.“
Stare sagte:
„Ihr Weggang ist ein Zeichen ihrer Opposition gegen den Winter.
Wir bleiben und sterben, oder wir finden eine Ecke, damit wir nicht sterben.
Schwalben bewegen sich immer im Herzen des Todes, auch wenn sie auf Leben hoffen und die Leidenschaft für das Leben in ihren Herzen brüllt. "

©Susan Afarin

........

Spring indicates the feeling of being alive and dependence on life and beauty.
The little canary freed itself from its cage, darted through the air after its partner and said:
“Going means getting there,” although the destination is still unclear.
The blue tit answered him proudly:
"The goal is here, where our wings are flying and our feet are on the ground.
A starling jumped back and forth between his words and said:
“A swallow told me one day that the world is endless and there are places in the world that have not yet been touched by the movement of a bird's wing.
The sparrows respond by expressing their consent to each living creature so that they can do the rest of their work in peace.
The blue tit said to Stare:
“Don’t trust the words of the swallows, they will pack their bags and leave at any moment.”
Stare said:
“Their departure is a sign of their opposition to winter.
We stay and die, or we find a corner so we don't die.
Swallows always move in the heart of death, even when they hope for life and the passion for life roars in their hearts. "

©Susan Afarin

گلهای باغ، قبل از اینکه خاک فراموشی آنها را مکدر کند، می‌میرند.
آب پاش پر عظمت و زیبایی که نگاه همه را به خود معطوف می‌کند، ولی سنگی ست، سنگین و پر از سوراخ، عطش هیچ گلی را برطرف نمی‌کند.
گلها به آب پاشی وابسته می‌شوند که بدون مکث و پیش قضاوت، مرتب از آب زلال پر می‌شود و سخاوت خود را روی صورت های پر تمنای گلهای باغ می‌پاشد، تا باغ غرق خیال و انفاس خوشبختی شود.

©سوسن آفرین

.......

Die Blumen im Garten sterben, bevor der Staub der Vergessenheit sie betrüben kann.
Eine Gießkanne voller Erhabenheit und Schönheit, der alle Blicke auf sich zieht, aber aus Stein besteht, schwer und voller Löcher ist, löscht den Durst keiner Blume.
Die Blumen werden abhängig von Gießkannen, die sich ohne Nachdenken und Vorurteile ständig mit klarem Wasser befüllen lässt und ihre Großzügigkeit auf die sehnsuchtsvollen Gesichter der Gartenblumen sprüht, so dass der Garten mit Fantasie und dem Atem des Glücks erfüllt wird.

©Susan Afarin

........

The flowers in the garden die before the dust of oblivion can make them cloudy.
A watering can full of grandeur and beauty, which attracts everyone's attention, but is made of stone, heavy and full of holes, doesn't quench the thirst of any flower. The flowers become dependent on watering cans, which can be constantly filled with clear water without thought or prejudice and spray their generosity on the longing faces of the garden flowers, so that the garden is filled with imagination and the breath of happiness.

©Susan Afarin

Don't put your heart in unnecessary troubles with the feeling of being assure that it will break.

Don't judge yourselef so often for things, other people have done.

Sooth your heart and mind, they were always true and loyal.

Going deeply inside does'nt mean drinking your sorrows to death.

But good imagination is always something you could rely on its enjoying.

 

©Susan Afarin

یک خانه از شیشه و فلز؟!
نه، من چوب و گرمای آن را ترجیح می‌دهم.
شاید زمان حال، بدلیل جوان بودن آن در خودش نوستالژی ندارد و برای همین برایم مثل یک سوپ بدمزه در ایام بیماری است که مجبورم با اکراه بخورم.
آنهایی که به دنبال پیدا کردن برای انتقاد و یا رفع کوچکترین خش و اشتباه در یک قطعه موزیک هستند، من را نمیفهمند.
من چرا باید چیزی را انجام بدهم که خودم هم دوست ندارم.
صداهایی که از زمان گرامافون به جا مانده، نمی‌توان مرتب و زیاد گوش کرد، با وجودیکه تینیتوس به من نسبت به آدم‌های خوشبخت بدون آن، بیشتر اجازه میدهد، که نقص ها را نبینم و اهمیت ندهم.
اما در این صداها روح آدمیان گذشته ثبت شده است.
صدای قمر، داریوش رفیعی و بنان را از گرامافون شنیدن، احساس کودکی به من می‌دهد و فکر می‌کنم، تمام رفتگان ناگهان در اتاقی کوچک مثل اتاق من جمع می‌شوند و لبخند زنان زیر لب آن ترانه را زمزمه می‌کنند.
کارلوس گاردل را با علاقه گوش میکردم، همینطور خولیو سوسا.
گرچه کیفیت موزیک سوسا بهتر است و صدای او هم زیباتر و مردانه تر است.
اصولا تانگو گونه ای غم و نوستالژی درون خودش دارد که به غم و افسوس جامعه شرق نزدیک است.
این اتفاق با شان سان های ادیت پیاف هم می افتد ولی گرمای فضای موزیک آمریکای لاتین از فرانسه بیشتر است.
فلفلی که با حضور آفتاب در دوران کودکی ما در قلب و شکم ما شرقی ها و دیگر زادگان سرزمین‌های پر آفتاب کاشته میشود، بعدها تبدیل به خوی تند و هیجان، بی صبری و عشق آتشین می‌شوند.
من حتی صدای آواز رودولفو والنتینو را شنیده ام و با اینکه از دید من زیبایی خاصی ندارد، روح عجیب و پر تلاش او از میان اصواتش آشکار می‌شوند.
نه، من هنرمند نیستم.
من فقط احساساتم را بیان میکنم.
به هر فرمی که قدرت ترسیم آنها را داشته باشم.
طرفداران زیاد داشتن احساس ناامنی می آورد، حداقل برای من.
ترانه جورج مایکل به نام، مثل مسیح نسبت به یک کودک، بیش از هر چیزی در اینستاگرام من دو سال پیش کلیک شد.
ولی من از فضای مجازی و ترورهای آن فرار کردم و اینستاگرام را هم مثل فیس بوک بستم.
بخاطر هنری که بابت آن فقط خسارت و ضرر عایدم شده، از روی رقابت و حسادت، چند آشنایی که به آنها نام دوست داده بودم، از دست دادم و علاف های مزاحم برایم دردسر درست کردند و حتی یک همکار هم از حسادت، قصد کرد مرا مسموم کند.
هیچوقت تیک تاک نداشتم.
هیچوقت قصد جذب مشتری نداشته ام.
دلم میخواست کسی مرا درک می‌کرد وگرنه به‌به و چهچهه دیگرانی که مرا نمیفهمند، مرا خوشبخت نمی‌کند.
ولی این راه به من نشان داد که راه های رسیدن به انتهای زندگی، چقدر با هم متفاوت هستند و خیلی از آدمها به جای حرکت در مسیر خود، قصد تخریب مسیر دیگران را دارند.
من با زنده هایی که از انسانیت وجود خودشان شرم نمی‌کنند و همیشه سعی بر دیدن واقعیات و برقراری عدالت دارند، دوست هستم و به داشتن آنها در زندگیم افتخار میکنم.
نادان ها از ارواح رفتگان، معجزه، سحر و جادو، نفرین و چیزهای خرافاتی دیگر می‌ترسند.
اما واقعیت این است که خطر را بیش از هر چیز نادانی و زیاده خواهی بوجود می‌آورند و نه ارواح گذشتگانی که ما بخاطر عشق آنها در قلبمان، آنها را همیشه زنده تصور میکنیم.

©سوسن آفرین

.......

Ein Haus aus Glas und Metall?!
Nein, ich bevorzuge Holz und seine Wärme.
Vielleicht hat die Gegenwart, weil sie jung ist, keine Nostalgie in sich, und deshalb ist sie für mich wie eine schlechte Suppe im Krankheitsfall, die ich nur ungern essen muss.
Diejenigen, die versuchen, den kleinsten Fehler in einem Musikstück zu kritisieren oder zu beheben, verstehen mich nicht.
Warum sollte ich etwas tun, das mir nicht gefällt?
Wegen der starken Nebengeräuschen, die vom Grammophon unzertrennlich sind, können solche Platten nicht regelmäßig und oft gehört werden, obwohl Tinnitus es mir ermöglicht, Fehler zu ignorieren und mich weniger um sie zu kümmern als glückliche Menschen, die nicht unter Tinnitus leiden.
Aber in diesen Stimmen ist die Seele der vergangenen Menschen festgehalten.
Wenn ich die Stimmen von Qamar, Dariush Rafiei und Banan auf dem Grammophon höre, fühle ich mich wie ein Kind und denke, dass sich alle Verstorbenen plötzlich in einem kleinen Raum wie meinem versammeln und die lächelnd dieses Lied unter ihren Lippen flüstern werden.
Ich habe Carlos Gardel und Julio Sosa mit Interesse gehört.

Obwohl die Qualität von Sosas Musik besser ist und seine Stimme schöner und männlicher ist.
Grundsätzlich hat der Tango eine Art Melancholie und Nostalgie in sich, die der Traurigkeit und dem Bedauern der östlichen Gesellschaft nahe kommt.
Das passiert mit der Sängerin Edith Piaf, aber die Wärme der lateinamerikanischen Musik ist größer als die der französischen.
Der Pfeffer, der in unserer Kindheit durch die Anwesenheit der Sonne in die Herzen und Mägen von uns Orientalen und anderen Eingeborenen in sonnigen Ländern gepflanzt wird, wird später zu heißem Temperament und Aufregung, Ungeduld und feuriger Liebe.
Ich habe sogar Rodolfo Valentino singen gehört, und obwohl seine Stimme in meinen Augen nicht besonders schön ist, offenbart sich in seinen Klängen seine seltsame und unruhige Seele.
Nein, ich bin kein Künstler.
Ich drücke nur meine Gefühle aus.
In welcher Form auch immer ich die Macht habe, sie zu beschreiben.
Viele Fans zu haben, verunsichert mich.
George Michaels Lied „Like Jesus to a Child“ bekam vor zwei Jahren mehr Klicks auf meinem Instagram als alles andere.
Aber ich bin vor dem Cyberspace und seinen Schrecken geflohen und habe Instagram wie Facebook geschlossen.
Wegen der Kunst, für die ich nur Schaden und Verluste bekam, durch Gefühle wie Konkurrenz und Eifersucht verlor ich einige Bekannte, die ich Freunde genannt hatte, und lästiges Unkraut machte mir Ärger, und sogar eine Kollegin versuchte aus Eifersucht, mich zu vergiften.
Ich hatte nie Tik Tok.
Ich hatte nie vor, Kunden anzulocken.
Ich wollte, dass mich jemand versteht, weil Komplimente von anderen, die mich nicht verstehen, mich nicht glücklich machen kann.
Aber dieser Weg hat mir gezeigt, wie unterschiedlich die Wege Richtung Lebensende sind und dass viele Menschen, anstatt ihren eigenen Weg zu gehen, die Absicht haben, den Weg anderer zu zerstören.
Ich bin mit den Lebenden befreundet, die sich für ihre Menschlichkeit nicht schämen und immer versuchen, die Fakten zu erkennen und für Gerechtigkeit zu sorgen, und ich bin stolz, sie in meinem Leben zu haben.
Unwissende Menschen haben Angst vor Geistern, Wundern, Magie, Flüchen und anderen abergläubischen Dingen.
Aber die Realität ist, dass die Gefahr vor allem durch Unwissenheit und Gier entsteht und nicht durch die Geister der Vergangenheit, die wir uns aufgrund ihrer Liebe in unseren Herzen immer lebendig vorstellen.

©Susan Afarin

........

A house made of glass and metal?!
No, I prefer wood and its warmth.
Maybe the present, because it is young, has no nostalgia in it, and that is why for me it is like bad soup when I am sick, which I hate to eat.
Those who try to criticize or correct the slightest flaw in a piece of music don't understand me.
Why should I do something I don't like?
Because of the strong background noise that is inseparable from the gramophone, such records can't be listened to regularly and often, although tinnitus allows me to ignore errors and care less about them than happy people who don't suffer from tinnitus.
But in these voices the soul of the past people is captured.
When I hear the voices of Qamar, Dariush Rafiei and Banan on the gramophone, I feel like a child and think that all the deceased will suddenly gather in a small room like mine and they will smile and whisper this song under their lips.
I listened with interest to Carlos Gardel and Julio Sosa.
Although the quality of Sosa's music is better and his voice is more beautiful and masculine.
Basically, tango has a kind of melancholy and nostalgia in it, which is close to the sadness and regret of Eastern society.
This is what happens with the singer Edith Piaf, but the warmth of Latin music is greater than that of French music.
The pepper planted in our childhood by the presence of the sun in the hearts and stomachs of us Orientals and other natives of sunny lands later becomes hot temper and excitement, impatience and fiery love.
I have even heard Rodolfo Valentino sing, and although his voice isn't particularly beautiful in my opinion, his strange and restless soul is revealed in his sounds.
No, I'm not an artist.
I'm just expressing my feelings.
In whatever form I have the power to describe it.
Having a lot of fans unsettles me.
George Michael's song "Like Jesus to a Child" got more views on my Instagram than anything else two years ago.
But I fled cyberspace and its horrors and closed Instagram like Facebook.
Because of art, for which I received only harm and loss, through feelings of competition and jealousy, I lost some acquaintances whom I had called friends, and annoying weeds caused me trouble, and even a colleague tried to poison me out of jealousy.
I never had Tik Tok.
I never intended to attract customers.
I wanted someone to understand me because compliments from others who don't understand me can't make me happy.
But this journey showed me how different the paths to the end of life are and that many people, instead of following their own path, intend to destroy the path of others.
I am friends with the living who aren't ashamed of their humanity and always try to see the facts and seek justice, and I'm proud to have them in my life.
Ignorant people are afraid of ghosts, miracles, magic, curses and other superstitious things.
But the reality is that the danger comes primarily from ignorance and greed, and not from the ghosts of the past that we always imagine alive because of their love in our hearts.

©Susan Afarin

ابتدا روی شنهای ساحل دراز کشیده بودم.
شب خنکی بود ولی سرمای ماه بیشتر آدم را کرخ می‌کرد.
به پاهایم که نگاه کردم، دو ماهی قرمز زنده بودند.
موجودی که شبیه به انسان بود ولی مثل سگ رفتار می‌کرد کنار من وول میزد.
وقتی به مسیر واق واق او دقت کردم، ملوانی را دیدم که روی شن‌ها خوابیده بود، شاید هم مرده بود.
به او نزدیک شدم و هنوز نمیفهمیدم، آیا او از جنس شیشه ست، یا آدم است.
از گوشه دهان او چیزی نقره ای رنگ شبیه به بزاق آویزان بود.
موجود سگ مانند، با زبانش این بزاق نقره ای را بیرون کشید و ناگهان، آن تبدیل به یک کلید شد.
موجود سگ وار با کلیدی که در دهانش داشت، درب چوبی کرکره ای قدیمی ای را باز کرد که پانورامای چشمان من بود، دری که شبیه درهای تلویزیون‌های قدیمی سال‌های 60 بود.
کرکره چوبی به طرفین لوله شد، جمع شد و کنار رفت.
من جلوی دریا ایستاده بودم و معلوم نبود، چه زمانی از روز است.
صدای پرنده های دریایی می آمد و خرچنگ های کوچک روی پاهای ماهی مانند من راه می‌رفتند.

©سوسن آفرین

.......

Zuerst lag ich im Sand des Strandes.
Es war eine kühle Nacht, aber die Kälte des Mondes machte einen noch mehr taub. Als ich auf meine Füße schaute, waren sie zwei lebende Goldfische.
Neben mir ging eine Kreatur, die wie ein Mensch aussah, sich aber wie ein Hund verhielt.
Als ich den Weg seines Bellens genau betrachtete, sah ich einen Matrosen im Sand liegen, vielleicht tot.
Ich näherte mich ihm und verstand immer noch nicht, ob er aus Glas oder war oder menschlich.
Aus seinem Mundwinkel hing ein silbriges, speichelähnliches Ding.
Das hundeähnliche Wesen zog diesen silbernen Speichel mit seiner Zunge heraus und plötzlich verwandelte es sich in einen Schlüssel.
Mit dem Schlüssel im Mund öffnete das hundeähnliche Wesen eine alte Holztür wie eine Art Fensterläden, die ein Panorama meiner Augen war, eine Tür, die wie die Türen alter Fernseher aus den 60er Jahren aussah.
Der Holzladen wurde zur Seite gerollt und weg geschoben.
Ich stand vor dem Meer und es war nicht klar, wie spät es war.
Man hörte das Geräusch von Seevögeln und kleinen Krabben, die auf meinen Fischfüßen krabbelten.

©Susan Afarin

.......

First I lay on the sand of the beach.
It was a cool night, but the cold of the moon made you even more numb.
When I looked at my feet, they were two live goldfish.
Walking next to me was a creature that looked like a human but behaved like a dog. As I looked closely at the path of his barking, I saw a sailor lying on the sand, perhaps dead.
I approached him and still didn't understand whether he was made of glass or human.
A silvery, saliva-like thing hung from the corner of his mouth.
The dog-like creature drew out this silver saliva with its tongue and suddenly it turned into a key.
With the key in its mouth, the dog-like creature opened an old wooden door like some kind of shutters, which was a panorama to my eyes, a door that looked like the doors of old televisions from the 60s.
The wooden shutter was rolled aside and pushed away.
I was standing in front of the sea and it wasn't clear what time it was.
There was the sound of seabirds and small crabs were crawling on my fish feet.

©Susan Afarin

سیمرغ گفت:
"عشق شدید تو نسبت به خواهر کوچکت، و مرگ سبعانه او قسمتی از قلب تو را کشته بود که باید خون سرخرگ ریوی را احیا می‌کرد و به همین دلیل، وقتی او رفت، نفس تو قطع شد.
هنوز بعد از اینهمه سال ریه تو دوست ندارد که تو عمیق تنفس کنی، چون هر بار که احساس میکنی، زنده هستی ولی آیدا نیست، از زندگی کردن بیزار میشوی.
آرزوی بازگشت او در تو تلخی آفرید مثل هر عذاداری واقعی دیگری.
این کودک که از تن زن دیگری زاییده شده، خود آیداست.
آرزوی بازگشت او برآورده شد.
من به تو کمک خواهم کرد، تا او را بزرگ کنی.
هر شب خوابت برد، من تو را با خودم بالای کوه قاف میبرم، تا تو او را ببینی و عشق مادری را به او هدیه کنی.
من هم به نوبه خود برای او پدری خواهم بود، که گرچه هیچکدام ما از نظر ژنتیکی ربط مستقیمی به این بچه نداریم، آیدا مثل یک پرنسس کوچولو در کوه قاف بزرگ شود."
سیمرغ بزرگترین و عجیب ترین پرنده روی کره زمین است ولی چشمانش پر از عطوفت هستند و مرا نمی‌ترسانند.
به او گفتم، سرنوشت آیدا شبیه زال نیست؟!
سیمرغ نگاه عمیقی به من کرد و گفت:
"زال مادر دیگری نداشت. من هم پدر و هم مادرش بودم.
اما آیدا خوشبخت تر است.
او تو را دارد که از هر مادری در جهان مهربان تری."
پوست لطیف صورتی آیدا در نور خورشید، زیباتر هم به نظر می آمد.
صورتی خانم متولد شده بود و در آغوش من نفس می‌کشید.

©سوسن آفرین

.........

Simorgh sagte:
„Deine intensive Liebe zu Deiner kleinen Schwester und ihr früher Tod hatten den Teil Deines Herzens getötet, der die Lungenarterie wieder mit sauerstoffreichem Blut versorgen sollte, und als sie weg war, hast Du deshalb fast aufgehört zu atmen.
Auch nach all den Jahren mögen Deine Lungen es nicht, wenn Du tief durchatmest, denn jedes Mal, wenn Du das Gefühl hast, am Leben zu sein, Aida aber nicht, hasst Du es zu leben.
Der Wunsch nach ihrer Rückkehr löste in Dir Bitterkeit aus wie jede andere wahre Trauer.
Dieses aus dem Körper einer anderen Frau geborene Kind ist Aida selbst.
Der Wunsch nach ihrer Rückkehr wurde erfüllt.
Ich werde Dir helfen, sie großzuziehen.
Jede Nacht, wenn Du einschläfst, werde ich Dich mit auf den Gipfel des Qaf-Berges nehmen, damit Du sie sehen und ihr die Liebe einer Mutter schenken kannst.
Ich wiederum werde ihr Vater sein, sodass Aida wie eine kleine Prinzessin in Bergen von Qaf aufwachsen wird, obwohl keiner von uns genetisch direkt mit diesem Kind verwandt ist. "
Simorgh ist der größte und seltsamste Vogel auf dem Planeten, aber seine Augen sind voller Mitgefühl und machen mir keine Angst.
Ich sagte ihm, ist Aidas Schicksal nicht ähnlich wie das von Zal?!
Simorgh sah mich tiefsinnig an und sagte:
„Zal hatte keine andere Mutter.
Ich war sowohl sein Vater als auch seine Mutter.“
Aber Aida ist glücklicher.
Sie hat Dich, die freundlicher ist als jede Mutter auf der Welt. "
Aidas zartrosa Haut sah im Sonnenlicht noch schöner aus.
Die rosafarbene Dame wurde geboren und sie atmete in meinen Armen.

©Susan Afarin

..........

Simorgh said:
“Your intense love for your little sister and her untimely death had killed the part of your heart that was supposed to supply oxygen-rich blood to the pulmonary artery, and when she was gone, you almost stopped breathing because of it.
Even after all these years, your lungs don't like it when you take deep breaths, because every time you feel like you're alive but Aida isn't, you hate living.
The desire for her return caused bitterness in you like any other true grief.
This child, born from another woman's body, is Aida herself.
The wish for her return is fulfilled.
I will help you raise her.
Every night when you fall asleep, I will take you to the top of Qaf Mountain so that you can see her and give her mother's love.
I, in turn, will be her father, so Aida will grow up like a little princess in the mountains of Qaf, although none of us are directly genetically related to this child. "
Simorgh is the largest and strangest bird on the planet, but his eyes are full of compassion and don't scare me.

I told him, isn't Aida's fate similar to Zal's?!
Simorgh looked at me deeply and said:
“Zal had no other mother.
I was both his father and his mother.
But Aida is happier.
She has you who is kinder than any mother in the world. "
Aida's soft pink skin looked even more beautiful in the sunlight.
The pink lady was born and she breathed in my arms.

©Susan Afarin

There is existing in every one of us light and mirror

We have to let the light burn for our life and look for erreor

Causing others terror, roarer, won't reduce our own horor

We are it all ourselves, attorney, judge and court and juror

©Susan Afarin

خواب عجیب و پیچیده دیشب را به یاد آوردم.
زنی با عصبانیت، آلوده به خون و درد فریاد می‌کشید، چون کودکی در حال زاده شدن بود.
زن مرتب به من فحش میداد و من نمیفهمیدم، که این دشمنی از چه روست؟!
من نه او را می‌شناختم و نه مرد بودم که توانسته باشم، او را حامله بکنم.
توهین‌های ابلهانه آدمهای بی کلاس و نادان هم کمکی نیست، چون لزبها هم نمی‌توانند، اسپرم تولید کنند.
با اینکه از برخورد مستقیم لزبها همیشه گریخته ام، ولی به من ربطی ندارد که آنها در زندگی شخصی خود چه می‌کنند.
استقلال و قدرت من در مردهای ضعیف و ناآگاه اتوماتیک یک اتیکت لزبین درست می‌کند و چون من به هرزه ها و بچه ننه ها چیزی بدهکار نیستم، به آنها یادآوری نمیکنم، که مردانگی خود آنها دچار اشکال است.
مادر این بچه که داشت می زایید و پدرش هم که من نمی‌توانستم باشم.
با خودم فکر کردم، من دکتر اطفال و ماما هم نیستم.
اما آدمهای دیگری هم دور این زن را گرفته بودند و همه مرا به شکل عجیبی مثل گناهکاران نگاه می‌کردند.
سعی کردم با وجود بیکلاس بودن زن و درد شدید او به او آرامش بدهم:
"نگران نباش عزیزم، دکتر در راه است و امیدوارم شوهرت هم به زودی بیاید."
او جیغی کشید و گفت:
"من مادر این بچه نیستم و شوهری هم ندارم.
پدر این بچه خود خداست و مادرش تو خواهی بود، چون دور بودن از روح او را هیچگاه هضم نکردی!"
صدای فریاد و گریه نوزاد را شنیدم.
همه خود را از تخت زائو دور کردند و زن هم بند ناف خودش را با کارد برید و فرار کرد.
نوزاد کوچک زیر ملافه ها تکان می‌خورد.
او را بغل کردم و ملافه ها را کنار زدم تا نگاهش کنم.
او آیدا بود، خواهر زیبای من که چون گلی به دست آدمهای خبیث این زمانه پرپر شده بود.
نفسم بند آمده بود.
از عظمت طبیعت زانوانم لرزید و زانو زدم.
لپهای زیبای آیدا را بوسیدم و گفتم:
"تو فقط خواهر من نیستی، بچه منی و جان و هستی من.
دیگر هیچوقت از زندگی ناراضی نخواهم بود."

©سوسن آفرین

.......

Ich erinnerte mich an den seltsamen und komplexen Traum letzte Nacht.
Eine Frau schrie vor Wut, voller Blut und Schmerz, weilsir dabei war, ein Kind zu gebären.
Die Frau beschimpfte mich ständig und ich verstand nicht, woher diese Feindschaft kam?!
Ich kannte sie nicht und ich war kein Mann, der sie schwängern konnte.
Auch dumme Beleidigungen von klassenlosen und unwissenden Menschen helfen nicht, denn auch Lesben können kein Sperma produzieren.
Obwohl ich den direkten Kontakt mit Lesben immer gemieden habe, ist mir egal, was sie in ihrem Privatleben tun.
Meine Selbstständigkeit und Kraft können in schwachen unwissenden Männern, oft das Lesben-Etikett Her zaubern und ich schulde Lustmölche und Muttersöhnchen keine Erklärung, warum sie gerade selbst nicht Mann genug sind.
Ich konnte weder die Mutter dieses gebärenden Kindes noch sein Vater sein.
Ich dachte mir, ich bin weder Kinderarzt noch Hebamme.
Aber andere Leute umringten diese Frau und sie alle sahen mich seltsamerweise wie Sünder an.
Ich versuchte die Frau zu trösten, obwohl die sie asozial war und starke Schmerzen hatte:
„Mach Dir keine Sorgen, Liebes der Arzt ist auf dem Weg und hoffentlich kommt Dein Mann bald.“
Sie schrie und sagte:
„Ich bin nicht die Mutter dieses Kindes und ich habe keinen Ehemann.
Der Vater dieses Kindes ist Gott selbst, und Du wirst seine Mutter sein, weil Du die Ferne von ihrer Seele nie verdaut hast!“
Ich hörte den Schrei des Babys.
Alle entfernten sich von diesrm Bett und die Frau durchtrennte sich mit einem Messer die Nabelschnur und rannte davon.
Das kleine Baby bewegte sich unter der Bettdecke.
Ich umarmte es und schob die Bettdecke beiseite, um es anzusehen.
Sie war Aida, meine wunderschöne Schwester, die von den bösen Menschen dieser Zeit wie eine Blume verwelkt wurde.
Ich war außer Atem.
Meine Knie zitterten vor der Großartigkeit der Natur und ich kniete nieder.
Ich küsste Aidas schöne Wangen und sagte:
„Du bist nicht nur meine Schwester, Du bist mein Baby und Du bist mein Leben.
Ich werde nie wieder unzufrieden mit dem Leben sein.

©Susan Afarin

........

I remembered the strange and complex dream last night.

A woman screamed in rage, full of blood and pain, because she was about to give birth to a child.
The woman constantly insulted me and I didn't understand where this hostility came from?!
I didn't know her and I wasn't a man who could make her pregnant.
Even stupid insults from classless and ignorant people don't help, because lesbians can't produce sperm either.
Although I have always avoided direct contact with lesbians, I don't care what they do in their private lives.
My independence and strength can often conjure up the lesbian label in weak, ignorant men and I don't owe lusty, sex maniac and mother's boys an explanation, to ask them why they themselves aren't man enough.
I could neither be the mother of this birthing child nor its father.
I thought to myself, I'm neither a pediatrician nor a midwife.
But other people surrounded this woman and they all strangely looked at me as if l would be a sinner.
I tried to comfort the woman, even though she was antisocial and in a lot of pain: “Don’t worry, dear, the doctor is on the way and hopefully your husband will come soon.”
She screamed and said:
“I am not the mother of this child and I don't have a husband.
The father of this child is God himself, and you will be his mother, because you have never digested the distance from her soul!”
I heard the baby's cry.
Everyone left this bed and the woman cut her umbilical cord with a knife and ran away.
The little baby moved under the blanket.
I hugged it and pushed the covers aside to look at it.
She was Aida, my beautiful sister who was withered like a flower by the evil people of that time.
I was out of breath.
My knees shook from the magnificence of nature and I knelt.
I kissed Aida's beautiful cheeks and said:
“You are not just my sister, you are my baby and you are my life.
I will never be dissatisfied with life again.

©Susan Afarin

دلفین روح من تنها در آب‌های زلال زندگی می‌کند.
هر وقت موجودات دون آب‌های کثیف به دنبال او می‌دوند تا جسمش را آزار کنند و روحش را بخلند، او از آفتاب می‌خواهد، تا آینه ای به دستشان بدهد و آنها تصویر کریه خود را در آینه واقعیت ببینند.
اغلب آنها چشمی برای دیدن ندارند و روح من تنها می‌تواند راهش را از آنها جدا کند.
گاه اما آنها به تصویرشان خیره می‌مانند و اینقدر از خود منزجر می‌شوند که برای ادامه به حیات، یا به تو افترا می‌زنند و تو را محکوم می‌کنند که به آنها آینه دروغین دادی.
و یا در موارد خیلی نادر، اگر هنوزکمی از شرافت در وجودشان باقی مانده باشد و تبخیر نشده باشد، با آینه رگ گردن خود را می‌زنند و دنباله خون ریزی آنها را که نگاه کنی، پیکرشان روی امواج زلال دراز کشیده و مرده است.

©سوسن آفرین

........

Der Delfin meiner Seele lebt nur in klaren Gewässern.
Immer wenn die Kreaturen des schmutzigen Wassers hinter ihm herlaufen, um seinen Körper zu verletzen und seine Seele zu kratzen, bittet er die Sonne, ihnen einen Spiegel zu geben, damit sie ihr hässliches Bild im Spiegel der Realität sehen können.
Die meisten von ihnen haben keine Augen zum Sehen und meine Seele kann sich nur von ihnen trennen.
Manchmal jedoch starren sie auf ihr Bild und sind so angewidert von sich selbst, dass sie, um weiterleben zu können, Dich entweder verleumden und verurteilen, mit der Begründung, dass Du ihnen einen falschen Spiegel gegeben hast.
Oder in sehr seltenen Fällen, wenn ihnen noch etwas Ehre in ihrer Existenz geblieben ist und diese nicht verflogen ist, schneiden sie mit einem Spiegelscherbe ihr Halsader und wenn man sich die Spur ihrer Blutung anschaut, liegt ihr Körper auf den klaren Wellen und ist tot.

©Susan Afarin

.......

The dolphin of my soul only lives in clear waters.
Whenever the creatures of dirty water run after her to hurt her body and scratch her soul, she asks the sun to give them a mirror so that they can see their ugly image in the mirror of reality.
Most of them have no eyes to see and my soul can only separate itself from them. Sometimes, however, they stare at their image and are so disgusted with themselves that, in order to continue living, they either slander and condemn you on the grounds that you have given them a false mirror.
Or in very rare cases, when they still have some honor left in their existence and it has not gone away, they cut their jugular vein with a shard of a mirror and when you look at the trace of their bleeding, their body lies on the clear waves and is dead.

©Susan Afarin

بلبل کوچک درون قلبم، از شدت سرفه نمیخواند.
او نسبت به دروغ و خیانت خیلی حساس است و برای همین، حتی متن های خوب را هم چندین سال است که با احساس قدرت نمیخواند.
او امروز صبح با اسب و دلفین و سگ درون من بحث میکرد.
سگ معتقد بود که آنها مدت زیادی در خانه وجود و دل مرا برای دشمن های اهریمن صفت باز گذاشته اند و برای همین، دشمنان همیشه از برکات وجود سخاوتمند درون من سؤ استفاده کرده اند و به جای تشکر تخریب و انزجار به جا گذاشته اند.
سگ قاطعانه داد کشید:
"مسئول این در من هستم و از این به بعد، تا کسی شناسنامه شرافت خود را نشان ندهد، نه به عنوان آشنا و نه دوست راه داده نخواهد شد.
اسب به نوبه خود گفت:
" پاهای من در این اصطبل خسته شده اند ولی من به ملاقات دوستان واقعی کمی که میشناسم، همیشه خواهم رفت.
تعداد آنها زیاد نیست ولی آنها دوستان واقعی هستند که وجودشان برای رشد ذهنی و شخصیتی من واجب هستند.
آنقدری جوان نیستم که بی‌دلیل به هر مرتع و مزرعه ای بروم.
عشق رومانتیک هم نتوانست صورت زیبایی از خود بجا بگذارد، بلکه از زیبایی جهان در چشمانم کاست، برای همین من تنها چند دوست واقعی به تعداد کمتر از انگشتان دست دارم ولی هر کدام از آنها جهانی از افتخار و محبت در دلم باقی گذاشته اند.
دلفین مثل همیشه خندید و گفت:
"در جهان ذهن هر کاری به نظر بی معناست، تا وقتی که طنابی از خواستن دل و روح به آنها نچسبیده باشد.
من مثل سگ از در ورود دشمن و دوست نگهبانی نمیکنم.
آنجایی که من سکونت دارم، امواج تنها موج می‌زنند که باشند و هر کدام از این امواج ذهن که زیبا باشند، در آن شنا خواهم کرد.

©سوسن آفرین

.........

Die kleine Nachtigall in meinem Herzen sang nicht, weil sie sehr stark hustet.
Sie ist sehr empfindlich gegenüber Lügen und Verrat und hat aus diesem Grund seit mehreren Jahren nicht einmal gute Texte mit einem Gefühl der Stärke gesungen. Heute Morgen hat sie sich mit dem Pferd, dem Delphin und dem Hund in mir gestritten.
Der Hund glaubte, dass sie alle meine Existenz und mein Herz schon lange für dämonischen Feinde offen ließen, und aus diesem Grund haben die Feinde immer die Segnungen meiner großzügigen Existenz ausgenutzt und statt Dankbarkeit Zerstörung und Ekel hinterlassen.
Der Hund rief entschieden:
„Dafür trage ich die Verantwortung, und von nun an darf jemand weder als Bekannter noch als Freund zugelassen werden, bis er seine Ehrenurkunde vorzeigt.“
Das Pferd sagte der Reihe nach:
„Meine Füße sind in diesem Stall müde, aber ich werde immer nur die wenigen wahren Freunde besuchen, die ich kenne.“
Es gibt nicht viele von ihnen, aber sie sind wahre Freunde, deren Existenz für mein geistiges und persönliches Wachstum notwendig ist.
Ich bin nicht jung genug, um ohne Grund auf eine Weide oder einen Bauernhof zu gehen.
Romantische Liebe konnte kein schönes Gesicht hinterlassen, sondern in meinen Augen reduzierte sie die Schönheit der Welt, deshalb habe ich nur wenige echte Freunde, weniger als die Anzahl meiner Finger, aber dafür hat jeder von ihnen eine Welt voller Ehre und Liebe in meinem Herzen hinterlassen.
Delfin lachte wie immer und sagte:
„In der Welt des Geistes scheint alles bedeutungslos, bis ein Seil des Verlangens des Herzens und der Seele daran befestigt wird.
Ich bewache den Eingang von Feinden und Freunden nicht wie ein Hund.
Wo ich wohne, rollen die einsamen Wellen, und jeder dieser Wellen die ein schönes Geistes besitzt, darin werde ich schwimmen.

©Susan Afarin

.........

The little nightingale in my heart didn't sing because she coughed very badly.
She is very sensitive to lies and betrayal and for this reason has not even sung good lyrics with a feeling of strength for several years.
This morning she argued with the horse, dolphin and dog in me.
The Hound believed that they had long left my existence and my heart open to demonic enemies, and for this reason, the enemies have always taken advantage of the blessings of my generous existence, leaving destruction and disgust in their wake instead of gratitude.
The dog called decisively:

“I am responsible for this, and from now on no one could be admitted as an acquaintance or friend until they show their certificate of honor.”
The horse said in turn:
“My feet are tired in this stable, but I will only ever visit the few true friends I know.” There aren't many of them, but they're true friends whose existence is necessary for my spiritual and personal growth.
I'm not young enough to go to a pasture or a farm without a reason.
Romantic love couldn't leave a beautiful face, but in my eyes it reduced the beauty of the world, that's why I have few real friends, less than the number of my fingers, but each of them left a world full of honor and love in my heart.
Dolphin laughed as always and said:
“In the world of the mind, everything seems meaningless until a rope of desire of the heart and soul is attached to it.
I don't guard the entrance of enemies and friends like a dog.
Where I live, the lonely waves roll, and every one of these waves that has a beautiful spirit, I will swim in it.

©Susan Afarin

I can't live my whole life like a deer running from hunting unfair killing quiver

I'm extremely critical to myself, can't digest deceit, no heart-break- giver

Once dying is much more easier than having your lover chewing on own liver

God has saked me from getting critics limitless, because l'm not gold but silver

My sacrificing wasn't normal cause I've found love, oceans of pain killed over

I'm not an almsgiver, not a sex deliver, my love words were flowing river

©Susan Afarin

Four years ago l was mourning for mom and she has sent me a dream about my soulmate

I know universell caring love but I don't know about crime and insidious mate

I was lucky cause l thought he feels and searchs for the same, but Gods wanted me wrong bad fate

There is nothing l owe you, you preferred all to me, safocated me in dirt you create

Putting the blame in shoes of others is the character of the weaks, who're busy with weight

It's as if Manson would take his contract from Roman Polanski for killing Sharon Tate

Greatness is when you are generous and able to stand to your faults and needs, not devil trait

Sensitivity is a lie when you are able causing others pain, that's a mean plate

You've never loved me, but abused and killed me, now you want me eat the same trash, it's hate

For bad you were always fast but for good you only lied about future, love needs to wait?!

I loved you and will do till my end, but I won't believe your words and promis, Mr. Late

 

©Susan Afarin

Would human be able someday to do the right cause he earned finally The real Class?
It's something that's anchored in our souls, if we stay natural but grow, it will be crass
No loving hero would span your limits with putting a new drop in your full glass
Milliards follow shallowness, but without love- intelligence you can't be an ass

©Susan Afarin

Prank and fooling, from Lagos to Abuja
Are like helps for friends of Calapuya
Toumor can't be heald with extract of Thuja
Enmity calls himself friend, hallelujah

©Susan Afarin

روز تولدم، آفتابی خواهد بود، تا پوست حساسم گر بگیرد.
از کنار کلیسا عبور خواهم کرد، چون چیزی برای اعتراف ندارم.
از مسجد کناره خواهم گرفت، که این گنبدها جز ترس مرگ برایم نبوده اند.
نانوایی عطر تازگی دارد ولی دلم گرسنه نیست.
تعمیرات ساختمان و ماشین هم برایم لازم نیست، چون دارای هیچکدام نیستم.
از کنار ویترین لباس و عطر و جواهرات همیشه سریع گذشته ام.
کنار دریاچه ای می ایستم.
قوی با شکوهی خودش را به من می‌رساند تا بگوید مرا درک می‌کند.
میان همهمه بچه اردک‌ها لبخندی از گوشه لبم روی خاک مرطوب میچکد.
وقتی از دریاچه جدا میشوم و به پشت سرم می‌نگرم، جای لبخند خودم را به وضوح میبینم.
شقایقی روییده است.

©سوسن آفرین

........

Mein Geburtstag wird sonnig sein, also wird meine empfindliche Haut allergisch reagieren.
Ich werde an der Kirche vorbeigehen, weil ich nichts zu beichten habe.
Ich werde an die Moschee vorsichtig vorbei gehen, denn diese Kuppeln waren für mich nichts anderes als Todesangst.
Die Bäckerei hat ein frisches Aroma, aber ich habe keinen Hunger.
Bau- und Autoreparaturen sind für mich nicht notwendig, da ich keine davon besitze.
Ich bin immer schnell an den Kleider-, Parfüm- und Schmuckvitrinen vorbeigegangen.
Ich stehe an einem See.
Ein prächtiger Schwan schwimmt in meiner Richtung, wendet sich an mich als ob er sagen würde, dass er mich versteht.
Ein Lächeln tropft aus meinen Lippenwinkeln auf die feuchte Erde zwischen all den lauten Geräuschen der Entenküken.
Wenn ich den See verlasse und nach hinten schaue, kann ich mein Lächeln deutlich erkennen.
Dort is ein Klatschmohn gewachsen.

©Susan Afarin

..........

My birthday will be sunny, so my sensitive skin will have an allergic reaction.
I will walk past the church because I have nothing to confess.
I will walk past the mosque carefully, because for me these domes were nothing but fear of death.
The bakery has a fresh aroma, but I'm not hungry.
Construction and car repairs are not necessary for me because I don't own any of them.
I always quickly walked past the clothing, perfume and jewelry display cases.
I'm standing by a lake.
A magnificent swan swims in my direction, turning to me as if to say that it understands me.
A smile drips from the corners of my lips onto the damp earth among all the loud noises of the ducklings.
When I leave the lake and look behind me, I can clearly see my smile.
A corn poppy grew there.

©Susan Afarin

پرنده کوچک در آینه نگریست و چپ و راست را اشتباه گرفت.
او با حزن زیاد، از زندگی و تنهایی می‌خواند.
ترانه های او را کسی گوش نمی‌داد.
بلکه اغلب دوست داشتند، که او حزین باشد.
او باز هم در آینه نگریست و با خود گفت:
"چه خوب که با حزن من در دلهای تاریک آنها لبخند چشم به جهان میگشاید."

©سوسن آفرین
......

Der kleine Vogel schaute in den Spiegel und verwirrte links und rechts.
Sie sang mit großer Trauer über das Leben und die Einsamkeit.
Niemand hörte ihren Liedern zu.
Sie mochten es vielmehr oft, sie traurig zu sehen.
Sie schaute noch einmal in den Spiegel und sagte sich:
„Es ist gut, dass durch meine Traurigkeit in ihren dunklen Herzen ein Lächeln geboren wird."

©Susan Afarin

........

The little bird looked in the mirror and confused left and right.
She sang with great sadness about life and loneliness.
Nobody listened to her songs.
In fact, they often enjoyed seeing her to be sad.
She looked in the mirror again and said to herself:
“It is good that through my sadness a smile is born in their dark hearts."

©Susan Afarin

شعور وقتی به انتها می‌رسد که معتقد هستیم، همه چیز را می‌دانیم.
گرفتن اعتراف دروغ زیر شکنجه های جسمی امکان پذیر است ولی نه تحت شکنجه روحی.
چون وقتی میبینی تصویر ساخته شده از تو چقدر با تو متفاوت است، در درونت درک میکنی که هیچ چیز مشترک انسانی با چنین آدمهایی امکان پذیر نیست.
کسی که فکر می‌کند با کشتن تو به بهشت می‌رود، یک تروریست است.
کسی هم که فکر می‌کند با گرفتن اعتراف دروغ از تو گناهان خودش بخشیده می‌شوند، راهی به بهشت نخواهد یافت.

©سوسن آفرین

........

Der Verstand endet, wenn wir glauben, alles zu wissen.
Unter körperlicher Folter ist es möglich, ein falsches Geständnis zu erlangen, nicht jedoch unter seelischer Folter.
Denn wenn man sieht, wie unterschiedlich das falsch gebastelte Bild von einem selbst ist, erkennt man, dass mit solchen Menschen keine Gemeinsamkeiten möglich sind.
Jeder, der glaubt, dass er in den Himmel kommt, indem er Dich tötet, ist ein Terrorist.
Wer glaubt, dass seine Sünden durch ein falsches Geständnis Deinerseits vergeben werden, wird keinen Weg in den Himmel finden.

©Susan Afarin

........

The mind ends when we think we know everything.
It is possible to obtain a false confession under physical torture, but not under mental torture.
Because when you see how different the falsely created image of yourself is, you realize that there is no commonality possible with such people.
Anyone who thinks he will go to heaven by killing you is a terrorist.
Anyone who believes that his sins will be forgiven through a false confession from your side won't find his way to heaven.

©Susan Afarin

آنکس که ببیند و بخواهد که ببیند، گر نشد جاه طلب، به پردیس قرین است
آنکس که ببیند و نخواهد که ببیند، نه تاجر و نه شاه، کو زیر زمین است
آنکس که نبیند و بخواهد که نبیند، گر شانس به او رو بکند، چشم و عین است
آنکس که نبیند و نخواهد که نبیند، هیچگاه دوست نباشد، که از عشق بری است

©سوسن آفرین

......

Wer sieht und sehen will, wenn er nicht selbstgefällig ist, ist er nah dem Paradies

Wer sieht aber nicht sehen will, wird weder Kaufmann noch König, liegt im Untergrund

Wer nicht sieht und ihm das nicht sehen gefällt, wird er, wenn er Glück hat, ein wichtiges Auge

Wer nicht sieht und nicht sehen will, wird nie ein Freund sein, weil er lieblos ist

©Susan Afarin

........

Whoever sees and wants to see, if he isn't complacent, is close to paradise

Whoever sees but doesn't want to see will neither become a merchant nor a king, lies underground

Who doesn't see and finds it pleasant, not to see, If he's lucky, he'll get an important eye

Who doesn't see and doesn't want to see, will never be a friend because he is unloving

 

©Susan Afarin

در خواب دیشبم صمغ درخت کاج بودم و از چکیدن روی خاک و امکان آسیب رساندن به حیوانات ریز میترسیدم.
وزنم زیاد شده بود و غلیظ بودم.
از بادی که بر تنه درخت کاج می‌وزید پرسیدم که آیا او سرنوشت صمغ ها را می‌داند؟!
او زوزه ای کشید و گفت:
"چکیدن، نابودی، ولی فایده برای موجودات زنده."
با خودم فکر کردم که حق حیات خودم را به جهان پرداخته ام ولی چرا نباید از وقتی که چکیدن ام آغاز شد تا رسیدن به سطح خاک ترانه حیات نخوانم و با لغزیدن روی پوسته درخت، نرقصم.
زنبور بزرگی روبرویم ایستاد و من خودم را در سطح زلال آینه چشمانش نگاه کردم.
چسبناک و بی فرم و قرمز رنگ بودم.
زنبور ناگهان فریاد کشید:
"چقدر شیرینی!"
از تصور اینکه او دوستانش را خبر کند و همه آنها پاهای لرزان و پشمالوی خود را روی تن من بگذارند و خرطوم هایشان را به سطح سخت و لزج من بچسبانند، هراس کردم و از خواب پریدم.
بوی کاج و سبزه های عید با هم مخلوط شدند و حس آشنایی در ذهنم پیچید.
احساس کردم که با وجود مرزهای سخت جهان از انسان بودنم رضایت دارم.

©سوسن آفرین

.......

In meinem Traum letzte Nacht war ich ein Kiefernharz und hatte Angst, dass ich auf den Boden tropfe und kleinen Tieren Schaden zufügen könnte.
Ich hatte zugenommen und war dickflüssig.
Ich habe den Wind, der am Stamm der Kiefer wehte, gefragt, ob er das Schicksal des Harzes kennt?!
Er heulte und sagte:
„Tropfen, Zerstörung, aber Nutzen für Lebewesen.“
Ich dachte mir, dass ich der Welt für das Geschenk des Lebens damit etwas zurück gegeben habe, aber warum sollte ich nicht das Lied des Lebens singen, von dem Moment an, als ich anfangen würde zu tropfen, bis ich die Erdoberfläche erreiche und tanze, während ich auf der Rinde des Baumes rutsche?
Eine große Biene stand vor mir und ich betrachtete mich in der klaren Oberfläche des Spiegels ihrer Augen.
Ich war klebrig und formlos und hatte eine rote Farbe.
Die Biene rief plötzlich:
"Wie süß Du bist!"
Ich hatte schreckliche Angst und wachte auf, als ich daran dachte, wie er es seinen Freunden erzählte und wie sie alle ihre zitternden, pelzigen Pfoten auf mich legten und ihre Rüssel in meine harte, schleimige Oberfläche steckten.
Der Duft von Kiefern und Eid-Grün vermischte sich und ein Gefühl der Vertrautheit erfüllte meinen Geist.
Ich hatte das Gefühl, dass ich trotz der harten Grenzen der Welt damit zufrieden war, ein Mensch zu sein.

©Susan Afarin

......

In my dream last night I was a pine resin and was afraid that it would drip onto the floor and harm small animals.
I had gained weight and was thick.
I asked the wind that blew on the trunk of the pine tree if it knew the fate of the resin?!
He cried and said:
“Dropping, destruction, but benefits for living beings.”
I figured I was giving something back to the world for the gift of life, but why shouldn't I sing the song of life from the moment I start dripping until I reach the surface of the earth and dance, while I slide on the bark of the tree?
A large bee stood before me and I looked at myself in the clear surface of the mirror of its eyes.
I was sticky and shapeless and red colored.
The bee suddenly shouted:
"How cute are you!"
I was terrified and woke up thinking about him telling his friends and how they all put their shaking, furry paws on me and stuck their trunks into my hard, slimy surface.
The scent of pine and Eid green mingled and a feeling of familiarity filled my mind.
I felt that, despite the world's harsh limitations, I was content to be human.

©Susan Afarin

از روزمرگی می‌توان گذشت و به روز رسید.
اما از روز دیگر نمی‌توان به روزمرگی بازگشت.
بلکه هر بار به آن برخورد بکنی، روزت به شب تبدیل خواهد شد.

©سوسن آفرین
......

Es ist möglich, den Alltag hinter sich zu lassen und den Tag zu erreichen.
Aber man kann nicht vom Tag zum Alltag zurückkehren.
Vielmehr wird Dein Tag jedes Mal zur Nacht, wenn Du auf Alltäglichkeit stoßen würdest.

©Susan Afarin

.......

It's possible to leave everyday life behind and achieve the day.
But you can't go back from day to everyday life.
Rather, your day turns into night every time you encounter mundanity.

©Susan Afarin

I am not one of your guitar
And I'm not a stuff in bazar
You only show off as Rock star
We have a class conflict so far
You have taken my last dinar
I had to pay for your feldspar
But you have blamed me, how bizarre
I didn't curse you, not a scar
You harmed me and wanted more mar
A fisher won't turn to a parr
No regreting faults, sorry tsar!
You were, who never let, WE ARE

©Susan Afarin

لطافت بهار درون گوش و روی پوست و لابلای موهای آدم لانه می‌کند و خلسه ای بوجود می آورد که در آن انگار جاذبه زمین محو می‌شود و قدمهای آدم از شدت لذت زیاد بهارانه میان هوا جا می‌گذارند.
شنیده ای، کسی بگوید، دلم برای خودم تنگ شده بود؟!
امروز احساس کردم، که من قدیمی چهار سال پیش در خیابان‌ها قدم می‌زند و به تصویر کوچک خود روی پنجره ها و ویترین‌های مغازه ها، تصویر خود را برانداز می‌کند و مبگوید:
"هی! چقدر قیافه ات برایم آشناست.
از آشنایی با تو خوشوقتم.

©سوسن آفرین

......

Die Sanftheit des Frühlings schmiegt sich an die Ohren und an die Haut und durch Haarlocken eines Menschen und erzeugt eine Trance, in der die Schwerkraft der Erde zu verschwinden scheint und sich die Schritte eines Menschen aufgrund der intensiven Frühlingsfreude in der Luft bewegen.
Hast Du jemanden sagen hören, dass er sich selbst vermisst habe?!
Heute kam es mir so vor, als würde mein altes Ich von vor vier Jahren durch die Straßen gehen, ihr kleines Bild an den Schaufenstern und Fensterscheiben betrachten und sagen:
„Hey! Wie vertraut mir Dein Gesicht ist.
Schön, Dich kennenzulernen.

©Susan Afarin

.......

The softness of spring clings to a person's ears and skin and through locks of hair, creating a trance in which the earth's gravity appears to disappear and a person's footsteps move in the air due to the intense joy of spring.
Have you heard anyone say that he missed himself?!
Today it seemed to me as if the old me from four years ago was walking through the streets, looking at her little picture on the shop windows and window panes and saying:
“Hey! How familiar your face is to me.
Nice to meet you.

©Susan Afarin

فال حافظ گرفتن گونه ای از خرافات عشقی ست که با زیباترین کلماتی که شاه سخن "حافظ" انتخاب کرده است، بر دل انسان می‌نشیند.
این فال را امروز برای سال نو و عید نوروز 1403 گرفتم.
اشکم را در آورد، چون واقعی بود.
بزرگترین عشقی که حس کرده بودم، به دست معشوق خیانتکار و دل ساده و کلام تند من فنا شد.
باشد که دیگر عشقی چنین به دلم راه نیابد و اگر یافت، شاهین قضا همان دم جانم را بگیرد.
برای تمام انسانهای خوب کره زمین و تعادل طبیعی و زیبای جهان بهترینها را آرزومندم.
سال نو ایرانی بر همه مبارک باد.

©سوسن آفرین

......

Das Horoskop durch Hafez zu fragen, ist eine Art Aberglaube der Liebe, der mit den schönsten Worten, die der König der Wörter„Hafez“ gewählt hat, im Herzen des Menschen sitzt.
Ich habe heute dieses Horoskop für Neujahr und Nowruz 1403 erhalten.
Es trieb mir Tränen in die Augen, weil es echt war.
Die größte Liebe, die ich je empfunden hatte, wurde durch die Hand meines verräterischen Liebhabers, mein einfaches Herz und meine harten Worte zerstört. Möge eine solche Liebe nie wieder den Weg in mein Herz finden, und wenn doch, möge mir der Falke des Schicksals sofort das Leben nehmen.
Ich wünsche allen guten Menschen auf dem Planeten das Beste und natürliche und schöne Gleichgewicht für die Welt.
Frohes iranisches Neujahr an alle.

©Susan Afarin

.......

Asking the horoscope through Hafez is a kind of superstition of love that sits in the heart of human with the most beautiful words chosen by the king of words “Hafez". I received this horoscope for New Year and Nowruz 1403 today.
It brought tears to my eyes because it was real.
The greatest love I had ever felt was destroyed by the hand of my treacherous lover, my simple heart and my harsh words.
May such love never find its way into my heart again, and if it does, may the hawk of fate take my life at once.
I wish all the good people on the planet the best and natural and beautiful balance for the world.
Happy Iranian New Year to everyone.

©Susan Afarin

یاد باد آن که سرِ کویِ توام منزل بود

دیده را روشنی از خاکِ درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثرِ صحبتِ پاک

بر زبان بود مرا آن‌چه تو را در دل بود

دل چو از پیرِ خِرَد نَقلِ مَعانی می‌کرد

عشق می‌گفت به شرح آن‌چه بر او مشکل بود

آه از آن جور و تَطاول که در این دامگه است

آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز

چه توان کرد؟ که سعیِ من و دل باطل بود

دوش بر یادِ حریفان به خرابات شدم

خُمِ مِی دیدم، خون در دل و پا در گل بود

بس بِگَشتَم که بپرسم سببِ دردِ فِراق

مفتیِ عقل در این مسأله لایَعْقِل بود
راستی خاتمِ فیروزهٔ بواسحاقی

خوش درخشید ولی دولتِ مُستَعجِل بود

دیدی آن قهقههٔ کبکِ خِرامان حافظ

که ز سرپنجهٔ شاهینِ قضا غافل بود

"حافظ شیرازی"

.......

Ich erinnerte mich daean, dass ich in Deiner Gasse mitgelebt habe
Das Licht meiner Augen bekam ich durch den Staub Deiner Haustür
Wahr wie eine Susan-Lilie und eine Blume durch die Wirkung reiner Sprache
Es war mein Gespräch, was in Deinem Herzen vor sich ging
Mein Herz vermittelte die Bedeutungen des weisen alten Mannes (Gott)
Liebe pflegte zu beschreiben, was für ihn schwierig war
Oh, was für eine Verwirrung, Grausamkeit und Verlust herrschte in dieser Falle
Oh, was für ein Brennen und die Bedürftigkeit, die in dieser Gruppe herrschte
Es war mir ein Herzensanliegen, dass ich niemals ohne Freund sein würde
Was kann getan werden? Dass meine und meines Herzens Bemühungen vergeblich waren
In Erinnerung an meine Gegner ging ich gestern zu der Weinstube
Ich sah den Weinkrug, Blut lag in meinem Herzen und meine Füße lagen im Schlamm
Ich wollte nur nach dem Grund für den Abschiedsschmerz fragen
Sogar Verstand (Gott) war in dieser Angelegenheit ratlos
Tatsächlich das Siegel von Firuzeh Boashakhi (Die damalige Geliebte von Hafez) Es schien hell, aber ihre Regierung war sehr kurz
Hast Du das süße Kichern von diesem tanzenden Feldhuhn gesehen, Hafez
Sie nahm die Krallen der Schicksal-Falke nicht wahr

„Hafez Shirazi“

......

I remembered living up your alley
I got the light in my eyes through the dust on your front door
True as a Susan-Lilly flower through the effect of pure speech
My words were about what was going on in your heart
My heart conveyed the meanings of the wise old man (God)
Love used to describe what was difficult for him
Oh, what confusion, cruelty and loss there was in this trap
Oh, what a burn and need there was in this group
It was very important to me that I would never be without the friend
What can be done? That mine and my heart's efforts were in vain
In memory of my opponents, I went to the wine bar yesterday
I saw the wine jar, there was blood in my heart and my feet were in the mud
I just wanted to ask the reason for the pain of parting
Even Mind (God) was at a loss in this matter
In fact, the seal of Firuzeh Boashakhi (The then mistress of Hafez)
It shone brightly, but her reign was very short
Have you seen the sweet giggle of that dancing field hen, Hafez
She didn't notice the Fate Hawk's claws

“Hafez Shirazi”

در سفره عید خواب دیشبم، همه چیز کامل بود.
دور تا دور سفره نشسته بودیم و حتی آقا جان هم حظور داشت.
او کنار سبزه های عید فلفل های درشت سبزی را کنار هم چیده بود و وقتی عزیز از او دلیلش را پرسید، او گفت برای حرارت و انرژی ست.
همه رفتگانم لباس سفید به تن داشتند و سمت چپ سفره نشسته بودند.
سمت راستم خواهرهایم و برادرم، و چند تن از فامیل نزدیک نشسته بودند.
صدای شاد موزیک بهاری می‌آمد و نسیم خنک و دلچسبی میوزید.
آیدا با گل پامچالی در دست و پیراهن صورتی زیبایی روی زانوهایم نشست.
چشمانش شوق بچگی داشتند و او راجع به خوراکی های وسط سفره عید مرا سوال پیچ می‌کرد.
ناگهان برادرم پرسید، تو با کی حرف میزنی؟!
متوجه شدم که سمت چپ سفره تنها برای من قابل رویت است.
به آیدا گفتم:
"بوس بالا خانم، شما برای من دلتنگ هستید و یا من نمی‌توانم از شما دل بکنم."
مامانم در حالی که یک چای پررنگ و معطر دستم میداد، به آیدا گفت:
"برو عزیزم، ببین این دخترخانمها هم همسن تو هستند.
برو و با آنها بازی کن."
و بعد با انگشتش چند لکه متحرک در افق را نشان داد.
مامان بغلم کرد و گفت:
" تو از بچگی به تمام حوادث واقعی جهان احترام میگذاشتی.
نیاز تو با بیشتر آدمها متفاوت است.
تو بدون عشق معنایی برای زندگی قائل نیستی.
تو را خوب درک میکنم ولی از تنهایی ات خوشحال نیستم.
باور کن دل تو نشکسته است.
باید به این باور داشته باشی که تنها عشقی قوی‌تر از احساسات خودت قادر به شکستن دل تو خواهد بود.
من مطمئن هستم که چنین مردی هنوز به دنیا نیامده است.
اعتماد به نفس تنها تسلط تو به قدرت‌هایت نیست بلکه دست رد زدن به چیزهایی ست که ارزش تو را ندارند.
آنچه تو را درک بکند و لیاقت تو را داشته باشد، خودش تو را خواهد یافت.
تو به هیچکس بدهکار نیستی.
نه به مردگان و نه به زندگان.
حرفهای تلخ تو اگر دیگران را ناراحت کرده، باید بتواند آنها را از درون تغییر بدهد، چون از واقعیتی نشئت گرفته اند.
اما اگر فقط از تو دلخور می‌شوند و به کارشان ادامه می‌دهند، کلام را بر آنها ببند، چون اتلاف وقت و دانش است.
عذاب وجدان را در خصوص دشمنان فراموش کن.
آنها بر علیه تو جرایم زیادی انجام داده اند و در ذهنشان هنوز به دنبال راه هایی هستند که چگونه بوسیله آن تو را نابود کنند.
من تو را از میان آینه زیاد نگاه میکنم و به داشتن تو افتخار میکنم.
روح تو با وجود قدرت زیاد شکننده ست و به نهایت مرز انسانیت رسیده ست.
بغلش کردم.
او بوی عطر آنگارو میداد.

دستان نرمش را روی پیشانی ام گذاشت و سپس پیشانی ام را بوسید و گفت:
"باور کن، در جهان تو همه چیز کامل است."
صدای خواهرم را شنیدم که گفت:
چقدر به این آبشار زل میزنی.
بچه ها تور بستند، بیا برویم والیبال بازی کنیم.

©سوسن آفرین

........

An meinem Eid-Neujahrsgedeck gestern Abend war alles perfekt.
Wir saßen am Tisch und sogar mein Opa mütterlicherseits war anwesend.
Er hatte große grüne Peperoni neben das Eid-Grün gelegt und als Aziz ihn nach dem Grund fragte, sagte er, dass es ein Symbol für Wärme und Energie sei.
Alle meine lieben Verstorbenen trugen weiße Kleidung und saßen auf der linken Seite des Tisches.
Zu meiner Rechten waren meine Schwestern und mein Bruder sowie einige enge Familienmitglieder.
Der fröhliche Klang der Frühlingsmusik vibriert in der Luft und eine kühle und angenehme Brise wehte.
Aida saß plötzlich auf meinem Schoß, mit einer Primel in der Hand in einem wunderschönen rosa Kleid.
Ihre Augen waren voller kindlicher Begeisterung und sie stellte mir Fragen über das Essen in der Mitte des Eid-Tisches.
Plötzlich fragte mein Bruder:
"Mit wem redest Du?!"
Mir ist aufgefallen, dass die linke Seite des Tisches nur für mich sichtbar ist.
Ich sagte zu Aida:
„Frau Kuss oben darauf, vermisst lhr mich, oder ich vermisse Euch?! “
Während sie mir einen reichhaltigen und aromatischen Tee reichte, sagte meine Mutter zu Aida:
„Geh, meine Liebe, sieh mal, diese Mädchen sind auch in Deinem Alter.
Geh und spiel mit ihnen."
Und dann zeigte sie mit dem Finger einige sich bewegende Punkte am Horizont. Mama umarmte mich und sagte:
„Seit Du ein Kind warst, hast Du alle realen Ereignisse der Welt respektiert.
Deine Bedürfnisse sind anders als die der meisten Menschen.

Ohne Liebe hat das Leben für Dich keinen Sinn.
Ich verstehe Dich gut, aber ich bin nicht glücklich über Deine Einsamkeit.
Glaube mir, Dein Herz ist nicht gebrochen.
Du muss glauben, dass nur eine Liebe, die stärker ist als Deine eigenen Gefühle, Dein Herz brechen kann.
Ich bin sicher, dass ein solcher Mann noch nicht geboren wurde.
Selbstvertrauen bedeutet nicht nur, seine Stärken zu meistern, sondern auch Dinge abzulehnen, die einem nicht wert sind.
Derjenige, der Dich versteht und Dich verdient, wird Dich selbst finden.
Du schuldest niemandem etwas.
Weder den Toten noch den Lebenden.
Wenn Deine bitteren Worte andere verärgern, sollten sie in der Lage sein, sich von innen heraus zu verändern, denn Deine bittere Worte stammen aus der Realität.
Aber wenn sie sich nur über Dich aufregen und ihre Arbeit fortsetzen, halte Deinen Mund, denn das ist Zeit- und Wissensverschwendung.
Vergiss die Gewissensbisse gegenüber Feinden.
Sie haben viele Verbrechen gegen Dich begangen und suchen in ihren Gedanken immer noch nach Möglichkeiten, Dich zu zerstören.
Ich schaue Dich oft durch den Spiegel an und bin stolz, Dich zu haben.
Deine Seele ist trotz ihrer großen Stärke zerbrechlich und hat die maximale Grenze der Menschlichkeit erreicht.
Ich umarmte sie.
Sie roch nach dem Duft  "Angaru" .

Sie legte ihre weichen Hände auf meine Stirn, küsste dann meine Stirn und sagte:
„Glaube mir, in Deiner Welt ist alles perfekt.“
Ich hörte die Stimme meiner Schwester sagen:
"Wie lange wirst Du diesen Wasserfall anstarren?
Die Leute haben ein Netz gebunden, lasst uns Volleyball spielen gehen.

©Susan Afarin

........

Everything about my Eid New Year table setting last night was perfect.
We sat at the table and even my maternal grandfather was present.
He had placed large green peppers next to the Eid greenery and as Aziz asked him why, he said that it was a symbol of warmth and energy.
All my dear departed wore white clothes and sat on the left side of the table.
To my right were my sisters and brother, as well as some close family members. The cheerful sound of spring music vibrated in the air and a cool and pleasant breeze blew.
Aida suddenly sat on my lap, wearing a beautiful pink dress, with a primrose in her hand.
Her eyes were full of childlike enthusiasm and she asked me questions about the food in the middle of the Eid table.
Suddenly my brother asked:
"Who are you talking to?!"
I noticed that the left side of the table is only visible to me.
I said to Aida:
“Ms. Kuss on the top, do you miss me or I miss you?! “
While handing me a rich and aromatic tea, my mother said to Aida:
“Go, my love, look, these girls are your age too.
Go play with them."
And then she pointed her finger at some moving dots on the horizon.
Mom hugged me and said:
“Since you were a child, you have respected all the real events of the world.
Your needs are different than most people.
Without love, life has no meaning for you.
I understand you well, but I'm not happy about your loneliness.
Believe me, your heart isn't broken.
You must believe that only a love stronger than your own feelings can break your heart.
I'm sure that such a man has not yet been born.
Self-confidence means not only mastering your strengths, but also rejecting things that aren't worthy of you.
The one who understands you and deserves you will find you himself.
You don't owe anyone anything.
Neither the dead nor the living.
If your bitter words upset others, they should be able to change from within because your bitter words come from reality.
But if they just get upset with you and continue their work, keep your mouth shut because that's a waste of time and knowledge.
Forget remorse towards enemies.
They have committed many crimes against you and are still searching in their minds for ways to destroy you.
I often look at you through the mirror and am proud to have you.
Your soul, despite its great strength, is fragile and has reached the maximum limit of humanity.
I hugged her.
She smelled the scent of "Angaru" .

She put her soft hands on my forehead, then kissed my forehead and said:
“Believe me, everything is perfect in your world.”
I heard my sister's voice say:
"How long are you going to stare at this waterfall?
People tied a net, let's go play volleyball.

©Susan Afarin

We had two different sights, you got good and bad taste cakes in Paradies, while l stood in the front of war, saw just pother
You want me back, but still offer the same unworthy way and words, l loved someone else who had your face, so don't bother

©Susan Afarin

دومین باری بود که قصد استفاده از آب رنگ برای نقاشی ام داشتم.
پانزده ساله بودم و از صبح تا شب موزیک گوش میدادم:
"پینک فلوید، کمل، آلن پارسون، ایلوی، تنجرین دریم، راش، بارکلی، کریس د بورگ، بتهوون و شوپن...
از بچگی برایم مهم نبود که قرار دادن من در یک کاتگوری امکان پذیر نیست.
هر آنچه روی احساسم تاثیر می‌گذاشت دوستش داشتم.
تا زمانی که برک دنس مد نشده بود، تنها با آهنگهای دیسکویی غربی میرقصیدم:
"دانا سامر، راک های ساده و یا حتی خشن تر و حتی تویست و راک اند رول.
با اینکه اولین رقص زندگی ام در چهار سالگی و با ترانه، چرا نمی قصی ویگن آغاز شده بود.
این تنها روند زندگی غربی تحمیل شده از سوی رژیم شاه نبود، بلکه در خانواده من اکثر بزرگترها از موزیک سنتی ایرانی فاصله میگرفتند، با اینکه برخی از خوانندگان مثل دلکش، بنان، پروین و مرضیه ترانه هایی جاودانه خلق کرده بودند.
من از شنیدن خش خش گرامافون و صدای داریوش رفیعی و قمر لذت می‌بردم، اما گوشهایم آنها را به عنوان ترانه قبول نمی‌کرد.
بعدها ترانه های پر از احساسات غلیظ شرقی و مناسب رقص خصوصا میان آهنگهای معین پیدا کردم و خودم رقص ایرانی را به خودم یاد دادم.
هیچوقت برای هیچ چیز تفریحی زندگی ام معلم و درسی نداشته ام.
یک جلسه نقاشی در کلاس ابستراکت وقتی فقط به بیان احساساتم از طریق کشیدن صورت آدمهای ناشناس علاقه مند هستم، فایده ای برایم نداشت.
امکان یادگیری من در خصوص نقاشی هم کم است.
اصولا برای احساساتم دیسیپلین زیبایی و الگو ندارم.
در رقص هم، چپ و راست من با بقیه همیشه متفاوت است و رقصهای دو نفره با وجود ساده بودن حرکاتشان برایم پیچیده می‌شوند.
قبول فرمول‌های مشخص فقط در ریاضیات برایم قابل قبول بود.
حتی فیزیک هم بخاطر تغییرات سطح انرژی خصوصا گرمایی و اصطحکاک فرمول‌هایش برایم نسبی بودند و خالی از تحکم غلیظ و اجتناب ناپذیر جبر و هندسه.
البته این را هم نباید فراموش کرد که به دلیل فرزند ارشد بودن در خانواده و قبول مسئولیت های زیاد حتی در بچگی، زندگی سخت، استقلال مادی و تجربه کردن مردان نالایق و فاسد و ضعیف، اعتماد من هم به مردها وجود ندارد و یا بسیار کم است و آنها را به عنوان رهبر حتی در رقص باور ندارم و گاه آنها را از خودم دلخور میکنم.
این تصویر یک کاور از آلبوم ایلوی "silent cries and mighty echos" است.
برای من مداد و ذغال و گچ بهترین وسایل برای نقاشی کردن هستند، چون آنها به حرکات من وابسته هستند و مثل آبرنگ با یک حرکت اشتباه تخریب نمی‌شوند.
گرچه به گچ حساسیت دارم و باید مواظب پوست حساس و آلرژیکم باشم.
رقصیدن و آواز در خانه کوچک من کنار اینهمه همسایه کار راحتی نیست.
علاوه بر این، شغل من چیزی سخت و عقیم است و اگر نظم و انضباط رسمی خسته کننده به دلیل علاقه و سرگرمی های من، من را ضعیف قضاوت کند، می توانم شانس خود را به عنوان یک داروساز از دست بدهم.
گاه ترانه های جدیدی گوش می‌کنم و دوست دارم.
اما واقعیت اینست که هیچ موزیکی به اندازه موزیک سال‌های 60 تا 80 برای من جذابیت ندارد.
وقتی نقاشی میکنم، دلم به حال وسائل نقاشی نمی‌سوزد و مراعات آنها را نمیکنم، بلکه باید کاری که میکنم، روحم را جلا بدهد و نگاه کردن به آن برای اکثر آدمها تصویر مشترکی تولید کند، حتی اگر داستان پشت آن تصویر را نمیفهمند.
وقتی مردان جوان از رقصیدن و نگاه کردن به من و سعی بر لاس زدن با من لذت می‌برند، اعتماد به نفسم شبنم صبحگاهی می‌شود.
اما کسی که حرفها، تفکرات و اعمالش زیر حد تصور من باشد، کنار من قرار نخواهد گرفت.
من چیزی نخواهم شد که دیگران دوست بدارند، بلکه آن چیزی خواهم ماند که اصل من است.
نقاشی با آبرنگ می‌تواند بسیار زیبا باشد ولی کار با آن برایم خسته کننده ست.
از نقاشی هایی که در زمان زندگیم در ایران در آتش کینه و مرگ نسوخته اند، تنها همین تصویر برایم باقی مانده ست.

©سوسن آفرین
.......

Es war das zweite Mal, dass ich vorhatte, Wasserfarbe für meine Arbeit zu verwenden.
Ich war fünfzehn Jahre alt und hörte von morgens bis abends Musik:
„Pink Floyd, Camel, Alan Parson, Eloy, Tangerine Dream, Rush, Barkley, Chris de Burgh, Beethoven und Chopin… "
Da ich ein Kind war, war es mir egal, dass es unmöglich war, mich in eine Kategorie einzuordnen.
Ich liebte alles, was mir ein Gefühl gab.
Bis Breakdance in Mode kam, habe ich nur zu westlichen Disco-Songs getanzt: „Donna Summer, einfacher oder noch härterer Rock und sogar Twist und Rock and Roll.
Auch wenn der erste Tanz meines Lebens bereits mit vier Jahren begann und zwar mit dem Lied „Warum tanzt Du nicht, von Vigen“.
Der Grund dafür war nicht nur westliche Lebensstil, der vom Schah-Regime aufgezwungen wurde, aber in meiner Familie distanzierten sich die meisten Ältesten von der traditionellen iranischen Musik, obwohl einige Sänger wie Delkash, Banan, Parvin und Marzieh unvergesslichen Lieder geschaffen hatten.
Ich habe es genossen, dem Zischen des Grammophons und den Stimmen von Dariush Rafiei und Qamar zu lauschen, aber meine Ohren haben sie nicht als Lieder akzeptiert.
Später entdeckte ich Lieder voller intensiver orientalischer Emotionen, die zum Tanzen geeignet waren, vor allem bei "Moein" Liedern, und ich brachte mir selbst den iranischen Tanz bei.
Ich hatte noch nie in meinem Leben einen Lehrer oder eine Unterrichtsstunde für meine Freizeitbeschäftigung.
Eine Zeichensitzung in einem Abstraktkurs hat mir nichts gebracht, wenn ich nur daran interessiert bin, meine Gefühle auszudrücken, indem ich die Gesichter unbekannter Menschen zeichnen will.
Meine Fähigkeit, etwas über Malerei zu lernen, ist ebenfalls gering.
Im Grunde habe ich für meine Gefühle keine schöne Disziplin und kein Vorbild.
Auch im Tanz unterscheiden sich meine linke und rechte Seite immer von anderen, und Tänze zu zweit sind für mich trotz ihrer einfachen Bewegungen kompliziert. Das Akzeptieren bestimmter Formeln war für mich nur in der Mathematik akzeptabel.
Sogar die Physik war für mich aufgrund von Veränderungen im Energieniveau, insbesondere Wärme und Reibung, relativ, und ihre Formeln waren weit weg von der dichten und unvermeidlichen Kontrolle und das Absolute von Algebra und Geometrie.
Natürlich darf nicht vergessen werden, dass mein Vertrauen in Männer aufgrund der Tatsache, dass ich das älteste Kind in der Familie bin und schon als Kind viele Verantwortungen übernommen habe, ein hartes Leben geführt habe, materielle Unabhängigkeit hatte und inkompetente, korrupte und schwache Männer erlebt habe, nicht gewachsen ist.
Es gibt kein Vertrauen oder nur sehr wenig.
Ich vertraue ihnen nicht als Führungspersönlichkeiten, nicht einmal im Tanz, und manchmal ärgern sie sich über mich.
Dieses Bild ist ein Cover von Eloys Album „Silent Cries and Mighty Echos“.
Für mich sind Bleistifte, Kohle und Kreide die besten Werkzeuge zum Malen, weil sie auf meine Bewegungen angewiesen sind und nicht durch eine falsche Bewegung wie Aquarell zerstört werden.
Obwohl ich gegen Malkreide allergisch bin und mich um meine empfindliche und allergische Haut kümmern muss.
In meinem kleinen Haus neben so vielen Nachbarn zu tanzen und zu singen ist nicht einfach.
Außerdem mein Beruf ist etwas streng und steriles und ich kann meine Chance als Apothekerin verlieren, wenn langweilige Behördendisziplin, Dich aufgrund Deiner Leidenschaft und Hobbys schlecht beurteilt.

Manchmal höre ich neue Lieder und sie gefallen mir.
Tatsache ist aber, dass mich keine Musik so sehr anspricht wie die Musik der 60er bis 80er Jahre.
Wenn ich male, kümmere ich mich nicht um die Malwerkzeuge und schenke ihnen keine Aufmerksamkeit, aber was ich tue, sollte meine Seele polieren.
Und dieses Bild zu betrachten, muss für die meisten Menschen ein gemeinsames Bild erzeugen, auch wenn sie die Geschichte dahinter nicht verstehen.
Mein Selbstvertrauen wird zum Morgentau, wenn junge Männer gerne mit mir tanzen wollen, mich mit Lust ansehen und versuchen, mit mir zu flirten.
Aber jemand, dessen Worte, Gedanken und Taten außerhalb meiner Vorstellungskraft liegen, wird nicht an meiner Seite landen.
Ich werde nicht das werden, was andere mögen, sondern werde ich bleiben, was ich bin.
Aquarellmalerei kann sehr schön werden, aber damit zu arbeiten ist für mich langweilig.
Von den Gemälden, die während meines Lebens im Iran nicht im Feuer des Hasses und des Todes verbrannten, ist dies das einzige Bild, das mir geblieben ist.

©Susan Afarin

.........

It was the second time I planned to use watercolor in my work.
I was fifteen years old and listened to music from morning to night:
“Pink Floyd, Camel, Alan Parson, Eloy, Tangerine Dream, Rush, Barkley, Chris de Burgh, Beethoven and Chopin…”
Since I was a child, I didn't care that it was impossible to fit myself into a category.
I loved anything that made me feel.
Until breakdancing became fashionable, I only danced to Western disco songs: “Donna Summer, simple or even harder rock and even twist and rock and roll.
Even though the first dance of my life began when I was four years old with the song “Why don’t you dance, by Vigen”.
The reason for this wasn't only Western lifestyle imposed by the Shah's regime, but in my family most elders distanced themselves from traditional Iranian music, although some singers such as Delkash, Banan, Parvin and Marzieh had created unforgettable songs.
I enjoyed listening to the hiss of the gramophone and the voices of Dariush Rafiei and Qamar, but my ears didn't accept them as songs.
Later, I discovered songs full of intense oriental emotions suitable for dancing, especially "Moein" songs, and I taught myself Iranian dance.
I have never had a teacher or a lesson for my pastime in my life.
A drawing session in an abstract class didn't do me any good if all I'm interested in is expressing my feelings by drawing the faces of unknown people.
My ability to learn about painting is also low.
Basically, I don't have a nice discipline or role model for my feelings.
Even in dance, my left and right sides are always different from others, and dances for two are complicated for me despite their simple movements.
For me, accepting certain formulas was only acceptable in mathematics.
Even physics for me was relative due to changes in energy levels, especially heat and friction, and its formulas were far from the dense and inevitable control and absolute of algebra and geometry.
Of course, it shouldn't be forgotten that my trust in men is due to the fact that I'm the eldest child in the family and took on many responsibilities since my childhood, lived a hard life, had material independence and experienced incompetent, corrupt and weak men haven't grown.
There is no trust or very little.
I don't trust them as leaders, even in dance, and sometimes they get annoyed with me.
This image is a cover of Eloy's album Silent Cries and Mighty Echos.
For me, pencils, charcoal and chalk are the best tools for painting because they rely on my movements and aren't destroyed by one wrong movement like watercolor.
Although I'm allergic to crayon and have to take care of my sensitive and allergic skin.
Dancing and singing in my small house next to so many neighbors isn't easy. Besides, my job is something strict and sterile and I can lose my chance as a pharmacist if boring official discipline judges you poorly because of your passion and hobbies.
Sometimes I hear new songs and I like them.
But the fact is that no music appeals to me as much as the music of the 60s to 80s. When I paint, I don't care or pay attention to the painting tools, but what I do should polish my soul.
And looking at this image must create a common image for most people, even if they don't understand the story behind it.
My confidence becomes the morning dew when young men want to dance with me, look at me with lust and try to flirt with me.

But someone whose words, thoughts and actions are beyond my comprehension won't end up at my side.
I won't become what others like, but I will remain what I am.
Watercolor painting can be very beautiful, but working with it is boring for me.
Of the paintings that didn't burn in the fire of hatred and death during my life in Iran, this is the only image that remains with me.

©Susan Afarin

جز از درون خود نمی‌توان گفت و نوشت.
حرارت و سرشت شرقی من گاه درد من را شبیه به یک تئاتر نشان می‌دهند.
این اغلب استنباط سرد مزاجان است.
اما سعی خواهم کرد همه خودم را تعریف نکنم.
می‌توان گاه با لبخندی، انسانی را شاد کرد.
اما همیشه باید مواظب کسانی بود که قصد پاک کردن آن را دارند.
نه، من از لبخند زدن دست برنخواهم داشت.
ساعت پنج صبح که از خواب بیدار شدم به تغییر دادن ترانه ای فکر کردم و ناتوانی بیان من در مقابل تمام قدرتی که در آن نهفته بود، چرا که سازی نمیزنم.
تصور تکنیکی من هم هیچوقت خوب نبوده است، وگرنه به جای ساز به بیان ترانه با صداهای متفاوت خودم فکر کردم، یک ترکیب.
بعد به حرفهای قدرتمندی از برادرم فکر کردم:
"تو آنهمه وقت برای زندگی کردن نداری که اجازه بدهی آدمها هر غلطی دلشان می‌خواهد بکنند، تا زمان ثابت شدن خیانت آنها به این نتیجه برسی که تمام وجود این آدم ارزش و لیاقت دوستی، محبت، عشق و فداکاری‌های تو را نداشته است.
جهان میلیاردها سکنه دارد.
تو نمی‌توانی به تک تک آنها وقت بدهی که شرافت و انسانیت خود را ثابت کنند.
آنهم با گذشت و مرزهای سخاوتمندانه تو! "
بعد به ترانه عبور از فرامرز اصلانی فکر کردم و اینکه متاسفانه او به سرطان مبتلا شده است.
جهان مکان عبور است.
اغلب ما با گریه چشم به جهان میگشاییم.
انتهای شمع وجود مادرم، تنها رفتنی بود که با تمام وجود ناظرش بودم.
یاد جمله ای در یک سریال افتادم که دکتری میگفت:
"رفتن هیچکس در هیچ شرایطی شکوهمند نخواهد بود."
نمی‌دانم در ساعت‌های آخر در ذهن مادرم چه می‌گذشت.
انتهای او یک تنفس عمیق و بعد سکوت بود.
جسمش میان دستان من حتی تشنج هم نکرد.
من فکر میکنم که گریه تولد، با تنفس داغ و عمیقی هنگام مرگ به پایان می‌رسد.
تنها کار عاقلانه ای که در این راه کوتاه ما به آن قادر هستیم، لبخند های ناشی از دانش عشق خواهند بود.

©سوسن آفرین

.......

Du kannst nur aus Deinem Inneren heraus sprechen und schreiben.
Mein Temperament und meine orientalische Natur lassen meinen Schmerz manchmal wie ein Theater aussehen.
Dies ist oft die Schlussfolgerung von kaltem Blut über mich.
Aber ich werde versuchen, mich selbst nicht gänzlich zu beschreiben.
Manchmal kann man einen Menschen mit einem Lächeln glücklich machen.
Aber man sollte immer auf der Hut sein vor denen, die es löschen wollen.
Nein, ich werde nicht aufhören zu lächeln.
Als ich um fünf Uhr morgens aufwachte, dachte ich darüber nach, ein Lied zu ändern und mich angesichts der ganzen Pracht, die darin verborgen war, nicht ausdrücken zu können, weil ich kein Instrument spiele.
Meine technische Begabung war auch nie gut, sonst dachte ich daran, das Lied mit meinen eigenen verschiedenen Stimmen auszudrücken, statt mit einem Instrument, einer Kombination.
Dann dachte ich an die kraftvollen Worte meines Bruders:
„Du hast nicht genug Lebenszeit, um den Menschen zu erlauben, alles Unrechte zu tun, was sie wollen, bis ihr Verrat bewiesen ist und Du zu dem Schluss kommst, dass die gesamte Existenz dieser Person Deine Freundschaft, Zuneigung, Liebe und Opfer nicht verdient hat.“ .
Die Welt hat Milliarden Einwohner.
Man kann nicht jedem von ihnen Zeit geben, seine Ehre und Menschlichkeit zu beweisen.
Und dass mit Deiner liebenswerten Natur und Deinen großzügigen Grenzen! "
Dann dachte ich an "Aslanis" Lied," Das Überqueren"und daran, dass bei ihm leider Krebs diagnostiziert wurde.
Die Welt ist ein Ort des Übergangs.
Oftmals betreten wir die Welt mit tränenden Augen.
Das Ende der Kerze des Daseins meiner Mutter war der einzige Abschied, den ich vollständig beobachtete.
Ich erinnerte mich an einen Satz in einer Serie, in dem ein Arzt sagte:
„Niemands Abgang wird unter keinen Umständen glorreich sein.“
Ich weiß nicht, was meiner Mutter in den letzten Stunden durch den Kopf ging.
Ihr Ende war ein tiefer Atemzug und dann Stille.
Ihr Körper zuckte nicht einmal unter meinen Händen.
Ich denke, dass der Schrei der Geburt mit dem heißen und tiefen Atem des Todes endet.
Das einzig Weise, wozu wir auf diesem kurzen Weg fähig sind, wird das Lächeln sein, das aus der Erkenntnis der Liebe entsteht.

©Susan Afarin

.......

You can only speak and write from within yourself.
My temperament and oriental nature sometimes make my pain look like a theater. This is often the conclusion of cold blood about me.
But I will try not to describe myself entirely.
Sometimes you can make a person happy with a smile.
But you should always be wary of those who want to delete it.
No, I won't stop smiling.
When I woke up at five in the morning, I thought about changing a song and not being able to express myself with all the splendor hidden in it because I don't play an instrument.
My technical ability was never good either, otherwise I would think of expressing the song with my own different voices instead of one instrument, one combination. Then I thought of my brother's powerful words:
“You don't have enough time to live to allow people to do whatever wrong they want until their treason is proven and you decide that that person's entire existence is undeserving of your friendship, affection, love and sacrifice." .
The world has billions of inhabitants.
You can't give each of them time to prove their honor and humanity.
And that with your lovable nature and your generous boundaries! "
Then I thought of "Aslani's" song, "The Crossing" and the fact that he was unfortunately diagnosed with cancer.
The world is a place of transition.
We often enter the world with watery eyes.
The end of the candle of my mother's existence was the only farewell I fully observed.
I remembered a sentence in a series in which a doctor said:
“Nobody’s exit will be glorious under any circumstances.”
I don't know what was going through my mother's mind in the last few hours.
Her end was a deep breath and then silence.
Her body didn't even twitch under my hands.
I think that the cry of birth ends with the hot and deep breath of death.
The only thing we are capable of in this short journey will be the smile that comes from the knowledge of love.

©Susan Afarin

We isn't just the one sided love, but also respectful love from two is needed
I'm not entirely innocent but his size of cruelty and darkness was speeded
You can't remove the past without learning, otherwise next faults will pour, like beaded
His deeds are monstrous, l spiced it up with bad words, we have earned what we seeded

©Susan Afarin

فردا خواهم رقصید.
ترانه زیبایی را امروز برای رقص شنیدم و در گوشم تکرار می‌شود.
اومدم، از مجتبی دوربیدی.
در اینگونه موارد میتوانم نمک باشم و آدمها را شدیدا جذب و یا دفع کنم.
اما به مرور زمان، شبیه به زعفران خواهم شد.
طعم من هرگز فراموش نخواهد شد.
اما اگر بی رویه از من استفاده شود، دل درد نتیجه آن خواهد بود.
به اصطلاح زیبای فارسی، مال مفت و دل بی‌رحم.
آدمهایی که از دیگران بیرویه سؤ استفاده می‌کنند بدون اینکه خواص مصرف و عواقب آن را بدانند، رودل خواهند کرد.
چهارشنبه سوری بر همه مبارک باد.

©سوسن آفرین
.......

Ich werde morgen tanzen.
Ich habe heute ein wunderschönes Lied zum Tanzen gehört und es wiederholt sich immer wieder in meinen Ohren.
"Ich kam" von Mojtaba Door Bidy.
In solchen Fällen kann ich salzig sein und Menschen stark anziehen oder abstoßen. Aber mit der Zeit werde ich wie Safran.
Mein Geschmack wird nie vergessen werden.
Aber wenn ich wahllos benutzt werde, wird Kummer die Folge sein.
Wie die persische Redewendung sagt:
"Kostenloses Eigentum und herzloses Herz."
Menschen, die andere unnötig ausnutzen, ohne die Eigenschaften der Nutzung und deren Folgen zu kennen, werden Magrn-Darm-Beschwerden bekommen.
Ein wunderbares Chaharshanbeh-Soori an alle.

©Susan Afarin

........

I'll dance tomorrow.
I heard a beautiful song to dance to today and it keeps repeating in my ears.
"I Came" by Mojtaba Door Bidy.
In such cases I can be salty and strongly attract or repel people.
But over time I become like saffron.
My taste will never be forgotten.
But if I am used indiscriminately, grief will result.
As the Persian saying goes:
"Free property and heartless heart."
People who take advantage of others unnecessarily without knowing the characteristics of the use and its consequences will develop gastrointestinal problems.
A wonderful Chaharshanbeh Soori to everyone.

©Susan Afarin

I'm fed up with mean grins and fake criminal lovers, my nature is pure cause I have my own confessional
All what l do is full of failures and naive, but they have unique souls, I'm not famous, rich or succsessional
I'm not used to be fan of any one, can't endure that someone else is towards me harming obsessional
Really sorry, that my humble art is my own and l haven't stolen it, cause I'm not professional!

©Susan Afarin

"من که تمام هستیم، شعله شمعی بود که تنها برای سوختن بسوزد، از سرمای این دیار خواهم مرد."
©سوسن آفرین

......

Meine ganze Existenz war eine Kerzenflamme, die nur fürs Brennen brannte.
Ich werde an der Kälte dieses Landes sterben.

©Susan Afarin

......

My entire existence was a candle flame, burned just for burning.
I will die from the cold of this country.

©Susan Afarin

بدون مرز از کریس د بورگ یکی از ترانه های مورد علاقه من است.
همیشه حس کرده ام که جز من حتما کسی دیگر که از جنس روح من است، از درد تنهایی تا پایان عمر گریسته ست.
شاید او مرده باشد.
شاید هم مثل من میان میلیاردها تنهای تنهاست.
کسی که مثل من بخاطر رنگ، مذهب و جنسیت دیگران را به محاکمه نبرد و زن بودن من زیر سایه تستوسترون او تخریب و پوچ حساب نشود و زنانگی هوشمندانه من باعث ترس او و احساس حقارت در او نشود.
وفاداری درون شخصیت من است و رشد فتوحات جسمی من هیچگاه باعث افتخارم نبوده است.
دوستی میگفت، درد دلهایت را با زنان بکن، مردها ما را درک نمی‌کنند، بلکه فقط کنار خود تصویر زیبایی می‌خواهند که به جهان نشان بدهند و بگویند، این قدرت من است.
من با هر زنی هم نمیتوانم گفتگوی ارزشمند داشته باشم.
ضمن اینکه از کنار مردانی با اینگونه شخصیت همیشه گریخته ام.
برعکس آنچه اغلب آنها بخاطر کوته بینی و مقایسه با خودشان استنباط کرده اند، فرار نکرده ام که به آغوش دیگری پناه ببرم.
صدای کریس دو بورگ در ترانه های عاشقانه اش، احساسی را بیان می‌کند که زنی شبیه به من از رومانتیک توقع دارد.
او با تستوسترون و آدرنالین مرا بیهوش نمی‌کند، بلکه با سادگی، به توحید روح و جسم اشاره می‌کند و ذوب شدن کنار هم و تلفیق را برای تکامل اجتناب ناپذیر می‌پندارد.
وقتی مردان عظیم با هوش با تردید و ترس، به من می‌گویند که من زیادی باهوش هستم، با خودم فکر میکنم که شاید حق دارند.
و شاید هم من حق دارم، چون وقتی احساس لطافت کافی ندارم، ایست میکنم.
و با خودم میاندیشم که شاید قلب و روح آنها بزرگی و رئوفت کافی برای من ندارد.
زیر سایه یک درخت بزرگوار و سخاوتمند، می‌توان احساس عطوفت و آرامش و عشق ابدی کرد.
اما با ترکه های تنها و کنده شده از درخت بید تنها می‌توان در نهری بازی کرد، یا از آنها سبدی ساخت، تا زمانی بتوانند سیب عشق را در خودشان جا بدهند.

©سوسن آفرین

.......

„No Borderline“ von Chris De Burgh ist einer meiner Lieblingssongs.
Ich hatte immer das Gefühl, dass außer mir jemand anderes, dessen Beschaffenheit wie meine Seele ist, bis zum Ende seines Lebens vor dem Schmerz der Einsamkeit geweint haben muss.
Vielleicht ist er tot.
Vielleicht ist er einsam unter Milliarden wie ich.
Jemand wie ich, der andere nicht aufgrund ihrer Hautfarbe, Religion und ihres Geschlechts beurteilt, und der mein Frausein nicht zerstört und im Schatten seines Testosterons für absurd hält, und ihm meine intelligente Weiblichkeit keine Angst macht und in ihm kein Minderwertigkeitsgefühl erzeugt.
Loyalität liegt in meinem Charakter, und es machte mich nie Stolz, meine körperlichen Eroberungrn zu steigern.
Ein Freundin sagte:
„Teile Deinen Kummer mit Frauen.
Männer verstehen uns nicht.
Sie wollen nur ein schönes Bild neben sich, um es der Welt zu zeigen und zu sagen: „Das ist meine Stärke.“
Ich kann mit jeder Frau ein wertvolles Gespräch führen.
Außerdem bin ich immer vor Männern mit dieser Art von Persönlichkeit davongelaufen.
Im Gegensatz zu dem, was die meisten von ihnen aufgrund ihrer Einfältigkeit und ihres Vergleichs mit sich selbst vermuten, bin ich nicht weggelaufen, um in den Armen eines anderen Zuflucht zu suchen.
Chris de Burghs Stimme drückt in seinen Liebesliedern das Gefühl aus, das eine Frau wie ich von einer Romantik erwartet.
Er lässt mich nicht mit seinen Testosteron und Adrenalin in Ohnmacht fallen, sondern weist lediglich auf die Einheit von Seele und Körper hin und hält Verschmelzung und Vereinigung für unausweichlich für die Evolution.
Wenn mir großartige intelligente Männer mit Zweifeln und Angst sagen, dass ich zu klug bin, denke ich mir, dass sie vielleicht Recht haben.
Und vielleicht habe ich recht, denn wenn ich nicht genug Zärtlichkeit verspüre, höre ich auf.
Und ich denke mir, dass ihre Herzen und Seelen vielleicht nicht groß genug für mich sind.
Im Schatten eines edlen und großzügigen Baumes kann man Zugehörigkeit, Frieden und ewige Liebe spüren.
Aber mit den einzelnen Zweigen eines Weidenbaums kann man nur im Bach spielen oder daraus einen Korb basteln, damit sie irgendwann in ihrem Leben für einen Liebesapfel geeigneten Platz haben.

©Susan Afarin

.......

No Borderline” by Chris De Burgh is one of my favorite songs.
I always felt that, besides me, someone else, whose constitution is like my soul, must have cried from the pain of loneliness until the end of his life.
Maybe he's dead.
Maybe he's lonely among billions like me.
Someone like me, who doesn't judge others based on their skin color, religion and gender, and who doesn't destroy my womanhood and considers it absurd in the shadow of his testosterone, and my intelligent femininity doesn't scare him or create a feeling of inferiority in him.
Loyalty is in my character, and I have never taken pride in increasing my physical conquests.
A friend said:
“Share your grief with women.
Men don't understand us.
They just want a beautiful picture next to them to show the world and say,
“This is my strength.”
I can't have a valuable conversation with every woman.
Plus, I always ran away from men with that kind of personality.
Contrary to what most of them assume due to their simple-mindedness and self-comparison, I didn't run away to seek refuge in the arms of another.
Chris de Burgh's voice expresses in his love songs the feeling that a woman like me expects from romance.
He doesn't make me swoon with his testosterone and adrenaline, but simply points to the unity of soul and body and considers fusion and union as inevitable for evolution.
When great intelligent men tell me with doubt and fear that I'm too smart, I think to myself that maybe they're right.
And maybe I'm right, because if I don't feel enough tenderness, I'll stop.
And I think to myself that maybe their hearts and souls aren't big enough for me.
In the shade of a noble and generous tree one can feel belonging, peace and eternal love.
But you can only play with the individual branches of a willow tree in the stream or make a basket out of them so that at some point in their lives they have suitable space for a love apple.

©Susan Afarin

با آدم‌هایی که در روزمرگی تلف شده اند، و تنها به همین خستگی ها و فتوحات کوچک جسم دل خوش می‌کنند، می‌توان خندید و گپ کوتاهی زد.
برای نگاه کردن به مبدا و مرجع و معنای حرکت ذهن در امتداد تنفس سلول‌های در حال مرگ نیاز به نگاهی مشترک است.
گاه حتی در صدای آواز ساده پرندگان می‌توان همرنگی ها و اشتراک بیشتر یافت.
قطور کردن زمان میان بدن ما نشانه درک و خواست مشترک نیست.

©سوسن آفرین

.......

Mit Menschen, die im Alltag erschöpft sind und sich nur über diese Strapazen und kleinen Eroberungen des Körpers freuen, kann man zusammen lachen und sich kurz unterhalten.
Für einen Überblick um den Ursprung, den Bezug und die Bedeutung der Bewegung des Geistes entlang der Atmung der sterbenden Zellen zu betrachten, ist gemeimsame Anschauung erforderlich.
Manchmal können wir sogar im Klang eines einfachen Vogelgesangs mehr Ähnlichkeiten und Gemeinsamkeiten finden.
Die Zeit innerhalb unseres Körpers zu verdicken, ist kein Zeichen gegenseitigen Verständnisses und Verlangens.

©Susan Afarin

.......

You can laugh together and have a short conversation with people who are exhausted in everyday life and are only happy about these exertions and small conquests of the body.
For an overview to consider the origin, the relation and the meaning of the movement of the mind along the breathing of the dying cells, a common view is required.
Sometimes we can find more similarities and commonalities even in the sound of a simple bird song.
Thickening time within our bodies isn't a sign of mutual understanding and desire.

©Susan Afarin

I wished I could scream loud, and would be able to play the drum
l give Persian middle finger to abuser scam, my thumb
Generosity beginns financial, otherwise it's slum
Always forget about racissts who ask you, where are you from
One sided ones think, all good must be for them, the rest must numb
Finding out the size of the soul? l found no human, I'm dumb!

©Susan Afarin

خواب دبیرستان میدیدم.
فکر میکنم، آخرین سالم می‌بود، کلاس چهارم.
داشتم با ناظم مدرسه سر یک شیشه عطر دعوا میکردم.
طبق قوانین اسلامی آن زمان، زنها نه باید دیده می‌شدند، نه شنیده و نه بوئیده.
عطرم بوی سیب میداد.
ناگهان درون باغ درختان سیب راه میرفتم.
انگار آخر فصل تابستان بود و شاخه های سیب بخاطر وزن زیاد سیب‌های رسیده تا کمر خم شده بودند.
میان درختان شبح مردی را دیدم که انگار مرا تعقیب می‌کرد.
ایستادم تا به من نزدیکتر شود.
می‌دانستم پشت سرم ایستاده است.
بلند گفتم تا بشنود:
"از خرگوش‌ها خسته ام. چه آنهایی که فقط در زندگی من فضولی می‌کنند و جرئت روبرو شدن با من را ندارند و چه آنهایی که در آینه از تصویر خود می‌گریزند.
لطفا از من فاصله بگیر.
من از تعقیب شدن خسته ام.
برای اینکه تعقیب نشوم، هر چیز گرانبهایی که داشته ام، از دست داده ام.
همانقدر که دنبال غذا دویدن خسته کننده ست، دنبال غریزه جنسی هم دویدن خسته کننده ست.
اگر غذایی را نمی‌خورم، نشانه این نیست که دندان‌ها و دستگاه گوارشی من کار نمی‌کنند.
بلکه میل به آن غذا را ندارم.
در مورد غریزه جنسی هم همینطور.
حالا هم هر کدام از این نوع خرگوش‌ها هستی برو.
من در انتظار طلوع آفتابم.

©سوسن آفرین

......

Ich habe von Gymnasium geträumt.
Ich glaube, es war mein letztes Jahr, die vierte Klasse.
Ich habe mich mit der Schulleitung über eine Flasche Parfüm gestritten.
Nach den damaligen islamischen Gesetzen durften Frauen nicht gesehen, gehört oder gerochen werden.
Mein Parfüm roch nach Äpfeln.
Plötzlich spazierte ich durch den Apfelgarten.
Es war, als ob die Sommersaison zu Ende wäre und die Apfelzweige durch das Gewicht der reifen Äpfel bis zur Taille gebogen wären.
Zwischen den Bäumen sah ich den Gestalt eines Mannes, der mir zu folgen schien.
Ich blieb stehen, damit er näher an mich herankommen kann.
Ich wusste, dass er hinter mir stand.
Ich sagte laut, damit er es hören konnte:
„Ich habe die Hasen satt.
Sowohl diejenigen, die einfach nur in mein Leben eindringen und nicht den Mut haben, sich mir zu stellen, als auch diejenigen, die vor ihrem eigenen Spiegelbild davonlaufen.
Bitte bleib weg von mir.
Ich habe es satt, verfolgt zu werden.
Um nicht verfolgt zu werden, habe ich alles Kostbare verloren, was ich hatte.
So ermüdend das Rennen ums Essen ist, so ermüdend ist es auch für den Sex. Wenn ich nicht esse, ist das kein Zeichen dafür, dass meine Zähne und mein Verdauungssystem nicht funktionieren.
Sondern, dass ich dieses Essen nicht will.
Das Gleiche gilt für den Sexualtrieb.
Egal welche Sorte dieser Kaninchentypen Du bist, geh bitte.
Ich warte auf den Sonnenaufgang.

©Susan Afarin

........

I dreamed about high school.
I think it was my last year, fourth grade.
I argued with the school principal over a bottle of perfume.
According to the Islamic laws of the time, women were not allowed to be seen, heard or smelled.
My perfume smelled like apples.
Suddenly I was walking through the apple orchard.
It was as if the summer season had ended and the apple branches were bent to the waist by the weight of the ripe apples.
Between the trees I saw the figure of a man who seemed to be following me.
I stopped so he could get closer to me.
I knew he stand to me behind.
I said loudly so he could hear:
“I’m tired of rabbits.
Both those who simply barge into my life and don't have the courage to face me, and those who run away from their own reflection.
Please stay away from me.
I'm tired of being followed.
To avoid being persecuted, I lost everything precious I had.
As tiring as the race for food is, it is also tiring for sex.
If I don't eat, it's not a sign that my teeth and digestive system aren't working.
It's that I don't want this food.
The same goes for sex drive.
No matter what variety of these rabbit types you are, please go.
I'm waiting for the sunrise.

©Susan Afarin

احساس تنهایی کردن در آدمها متفاوت است.
آدمهایی که به داشتن چیزها و آدم‌های دیگر معتادند، هیچوقت در تنها ماندن زیبایی نمی‌بینند.
برخی ها می‌ترسند که در تنهایی دچار سانحه شوند و بمیرند.
برخی دیگر از فکر کردن و یادآوری دردها، گذشته و زخمها می‌ترسند.
همیشه کسانی که تنهایی را به داشتن کسی دیگر کنار خود ترجیح داده اند، آدم‌های غیر اجتماعی، خطرناک، بی احساس و مشکل آفرینی نبوده اند.
ون گوگ در تنهایی خود با عشقهای خریدنی ارزان قیمتش، آفتاب و گل چینی به جهان هدیه داد.
شاید همخوابگی های بی معنای او برای فراموش کردن وزوز گوش او بوده باشند.
با اینکه ایده جالبی نیست.
ایمانوئل کانت هم تا آخر عمر تنها ماند.
مذهبی هم نبود که از خودش انتقام گرفته باشد.
شاید در زندگی انسان‌هایی که مغز آنها سرشار از ستاره بوده است، جای شهاب سنگها ممکن نبوده ست.
شاید آنها هیچکسی را در زندگی نیافته اند که بتوانند آسمان ذهن و دل خود را با آنها تقسیم کنند.
احتمال پیدا کردن یک هم ذهن، وقتی که در آسمان ذهنت مرتب جرقه می‌خورد، خیلی کم است.
چگونه می‌توان کنار کسی احساس تکامل و تنها نبودن کرد، که کلکسیون لباس‌های خسته کننده و شایعات درباری و فرش قرمز برایش جهان محسوب می‌شوند؟!
تنهایی اجباری و اکتسابی دو مقوله جداگانه هستند.

©سوسن آفرین

........

Das Gefühl der Einsamkeit ist bei Menschen unterschiedlich.
Menschen, die süchtig danach sind, Dinge und andere Menschen zu haben, empfinden niemals Schönheit im Alleinsein.
Manche haben Angst, einen Unfall zu haben und alleine zu sterben.
Andere haben Angst davor, an seelischen Schmerzen, Vergangenheit und Wunden zu denken und sich wieder daran zu erinnern.
Diejenigen, die die Einsamkeit lieber haben als jemand anderen an ihrer Seite, sind nicht immer unsoziale, gefährliche, unsensible und Unruhe stiftende Menschen. Van Gogh in seiner Einsamkeit schenkte der Welt Sonnenschein und chinesische Blumen durch Verkehr im roten Millieu.
Vielleicht diente sein sinnloses Mitschlafen dazu, seinen Tinnitus zu vergessen.
Obwohl es keine interessante Idee ist.
Immanuel Kant blieb bis zu seinem Lebensende allein.
Er hatte keine Religion, dass eine Rache an sich selbst seine Handlung rechtfertigen kann.
Vielleicht war es im Leben von Menschen, deren Gehirne voller Sterne waren, nicht möglich, Meteoriten zu platzieren.
Vielleicht haben sie in ihrem Leben niemanden gefunden, mit dem sie den Himmel ihres eigenen Geistes und Herzens teilen konnten.
Die Wahrscheinlichkeit, einen Seelenverwandten zu finden, ist sehr gering, wenn im Himmel Deines Geistes ständig Funken zu sprühen sind.
Wie kann man sich weiterentwickelt und nicht allein fühlen mit jemandem, für ihn Sammlung langweiliger Kleidung, Hofklatsch und der rote Teppich die Welt sind?! Zwanghafte und erworbene Einsamkeit sind zwei getrennte Welten.

©Susan Afarin

........

The feeling of loneliness varies among people.
People who are addicted to having things and other people never find beauty in being alone.
Some are afraid of having an accident and dying alone.
Others are afraid of thinking and remembering emotional pain, the past and wounds.
Those who prefer solitude to having someone else at their side are not always antisocial, dangerous, insensitive, and troublemaking people.
Van Gogh in his solitude gave the world sunshine and Chinese flowers through traffic in the red environment.
Perhaps his pointless co-sleeping served to forget his tinnitus.
Although it's not an interesting idea.
Immanuel Kant remained alone until the end of his life.He had no religion that revenge against himself could justify his action.
Perhaps in the lives of people whose brains were full of stars, it wasn't possible to place meteorites.
Perhaps they have not found anyone in their life with whom they could share the skies of their own mind and heart.
The chances of finding a soul mate are very low when there are always sparks flying in the sky of your mind.
How can you evolve and not feel alone with someone, for him, collection of boring clothes, court gossip and the red carpet are the world?!
Compulsive loneliness and acquired loneliness are two separate worlds.

©Susan Afarin

صدای ساری تن هوا را شکافت.
انگار که میگفت:
"زندگی همین لحظه ست."
اما سار ها نمی‌توانند به زوایای متفاوت افق فکر کنند، روی انوار رنگین کمان پل بزنند و آنسوی حقارت کوچک و ناچیز جسم، به زایمان ایده ها بیندیشند.
رشد گیاهان کنار رودخانه خواست آنها و سخاوت آب است.
هیچکدام از این دو به تنهایی قدرت تکامل ندارد.

©سوسن آفرین

.....

Eine Staren Stimme zerriss die Luft.
Als würde sie sagen:
„Das Leben ist genau dieser Moment.“
Aber die Staren können nicht über die verschiedenen Winkel des Horizonts nachdenken, die Regenbogenlichter überbrücken, über die kleine und unbedeutende Unfähigkeiten des Körpers hinausgehen und über die Geburt von Ideen nachdenken.
Das Wachstum der Pflanzen am Fluss ist das Resultat ihres eigener Wunsches und die Großzügigkeit des Wassers.
Keiner den beiden kann alleine Entwicklung hervorbringen.

©Susan Afarin

.......

A staring voice rent the air.
As if she were saying:
“Life is exactly this moment.”
But starlings can't think about the different angles of the horizon,
bridging the rainbow lights and beyond the small and insignificant inabilities of the body, think about the birth of ideas.
The growth of the plants on the river is the result of their own desire and the generosity of the water.
Neither can bring development alone.

©Susan Afarin

Bin ich zu genau oder narzistisch oder kaotisch autistisch.
lch bin zu sensibel und kann mit lntrigen und Hinterlist nicht umgehen.
Da ich immer brav alles erledige, was man von mir verlangt, vergisst man, dass hinter Treue, Hingabe, Fleiß und Freundlichkeit, auch noch ein Charakter sich verbirgt.
Graphit und Diamanten sind nur Kohlenstoffmoleküle, die sich zusammen und eng aneinander pressen.
Mit Graphit kann man feines Zeichnen und Diamant ist unzerstörbar.
Beide sind kostbar, sehen hart aus aber sind edel.
lch habe meine Vorstellung als Graphit zu sein vorgezogen, weil man damit viele Möglichkeiten für Kreation hat und seltener ein Dieb sich dafür interessiert.

©Susan Afarin

People who play with lives of others as if they would only be a figure by chess, forget about that they will leave soon or later.

Narcissm is for relatives very hard, cause it's a very dangerous and destructive Autism.

This abused people, so these chess figures could also have a faithful-love-autism and find the sadistical sarcasm later out.

But they all leave and let narcissts alone.

©Susan Afarin

FAZ schreibt über traurige Beleidigung über Kant, weil Zeit alltäglichen Banalitäten mit seiner Figur theatralisiert hat.
Ich bin für keine Medien.
Ich finde, dass sie alle die Wahrheit nicht erzählen.
Kant würde nicht einmal die Clown-Schauspiel beachten.
Warum machen wir aus Persönlichkeiten, Götter, dass sie unerreichbar sind und unfehlbar?!
Kant ist mein Prophet, obwohl in Sache Humor wir nie einander verstehen würden.
Anstatt etwas von diesem einzigartigen Philosophen zu lernen und die Moral als humanitäres Muss anzusehen, machen wir nur Bla Bla und beleidigen einander.
Wenn Kant am Leben wäre, würde Euch einseitiger Medien erzählen :
"Lernt das kategorische Imperativ im Realen und respektiert Euch endlich gegenseitig.
Vielleicht wenn Ihr Euren Job gewissenhaft gemacht hättet und die Menschen nicht an einfachem Fraß aus Langeweile angewöhnt hättet, hätten die Menschen nicht so oft an realen Fortpflanzung hart gearbeitet und die Erde zum Platzen gebracht und man hätte sich ohne Krieg und Trotz gegenseitig zugehört!"

©Susan Afarin

اختلاط پرندگان امروز خیلی هیجان انگیز است.
ساری به گنجشکی گفت: هر روز بگزرد، گرم‌تر خواهد شد.
گنجشک کوچک پرسید: زمان رفتن وقتی ست که خورشید تو را زیاد از حد دوست دارد و بغل گرفتن او تورا بیمار می‌کند؟!
سار گفت: آری اما از عشق است. این راز بقاست.

©سوسن آفرین

........

Das Gerede von Vögeln ist heute sehr aufregend.
Eine Stare sagte zu einem Spatz:
„Es wird jeden Tag heißer.“
Der kleine Spatz fragte:
"Ist es Zeit zu gehen, wenn die Sonne Dich zu sehr liebt und seine Umarmung Dich krank macht?!
Stare sagte:
" Ja, aber es ist aus Liebe.
Das ist das Geheimnis des Überlebens.

©Susan Afarin

.........

Talk of birds is very exciting today.
A starling said to a sparrow:
“It’s getting hotter every day.”
The little sparrow asked:
"Is it time to go when the sun loves you too much and his embrace makes you sick?!
Sperling said:
"Yes, but it's for love.
This is the secret of survival.

©Susan Afarin

خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو...
این ضرب المثل از دید من فوق العاده کثیف و غیر اخلاقی ست.
چون،
1)اغلب آدمها کارهای خوب نمی‌کنند که ما سعی بر همرنگ شدن با آنها داشته باشیم.
2)اینکه قلبا به دسته ای تعلق نداشته باشیم ولی جوری رفتار کنیم که دیگران از ما اینگونه استنباط بکنند.
یعنی در این ضرب‌المثل دو کار غیر اخلاقی هست، یکی همدستی در چیزها و کارهای ناشناخته، و دیگری تقیه کردن است.
خیلی زیاد نوشتم و گفتم.
ارتباط با آدم‌های دیگر، حتی دیجیتال مرا زود خسته می‌کند.
اسمال تاک بلد نیستم، اهل لاس زدن نیستم و اخلاقی رفتار میکنم، حتی اگر پررو و وقیح حرف بزنم.
اصلا بدنبال ماجراجویی نیستم ولی جسمم، روحم و دلم هنوز برای بیشتر مردانی که مثل من دنبال عشق و ثبات هستند، خیلی جوان است.
التهاب دستم بهتر شده و دلم هم برای لیلی-سو تنگ شده.
فردا یکی میکشم و برایش داستانی خواهم نوشت.

©سوسن آفرین

.......

Du willst nicht in Ungnade fallen, dann nehme die gleiche Farbe wie die Menschen der Gemeinde ... (Persisches Sprichwort)
Meiner Meinung nach ist dieses Sprichwort äußerst schmutzig und unmoralisch. Weil:
1) Die meisten Menschen tun keine guten Dinge, dass es empfehlenswert wäre, dass wir das gleiche tun sollen.
2) Dass wir im Herzen keiner Gruppe angehören, uns aber so verhalten, dass andere uns für zugehörig halten.
Das heißt, in diesem Sprichwort gibt es zwei unmoralische Handlungen, die eine ist Mitschuld an unbekannten Dingen und Handlungen und die andere ist Taqīya.
Ich habe zu viel geschrieben und gesagt.
Die Kommunikation mit anderen Menschen, auch digital, langweilt mich schnell. Ich kann keinen Smalltalk, ich mag kein Flirt und ich verhalte mich moralisch, auch wenn ich dreist spreche.
Ich bin überhaupt nicht auf der Suche nach Abenteuern, aber mein Körper, meine Seele und mein Herz sind für die meisten Männer, die wie ich nach Liebe und Stabilität suchen, noch zu jung.
Die Entzündung in meiner Hand ist besser und ich vermisse Lilly-Sue.
Ich werde morgen eine Lilly-Sue malen und eine Geschichte darüber schreiben.

©Susan Afarin

........

You don't want to fall into disgrace, then take the same color as the people of the community... (Persian Saying)
In my opinion, this saying is extremely dirty and immoral.
Because:
1) Most people don't do good things that it would be advisable that we should do the same.
2) That we don't belong to any group at heart, but behave in such a way that others think we belong.
That is, in this saying there are two immoral actions, one is complicity in unknown things and actions and the other is Taqiyya.
I wrote and said too much.
Communicating with other people, even digitally, quickly bores me.
I can't make small talk, I don't like flirting and I behave morally even when I speak boldly.
I'm not looking for adventure at all, but my body, soul and heart are still too young for most men who are looking for love and stability like me.
The inflammation in my hand is better and I miss Lilly-Sue.
I'm going to paint a Lilly-Sue tomorrow and write a story about it.

©Susan Afarin

جهان اینجا قرار گرفته ست، چون من و ما بیشتر از این نخواستیم و انجام ندادیم.
اگر تینیجرهای بوتوکس شده در زمان سالخوردگی هنوز باید تابلوهای تبلیغات ما باشند،
اگر اقتصادمان را آدمهایی تعیین میکنند که خود در پول شنا می‌کنند و حرکت آن را بی دلیل می‌دانند، مگر تازه به دوران رسیده هایشان که بوسیله بازی کردن با پول احساس قدرت می‌کنند، مثل بچه ها با اسباب بازی،
اگر الگوهایمان از نظر اخلاق و شخصیت اینقدر افول کرده و بی مایه هستند،
اگر چند تئوری قدیمی به نام دین در اقصا نقاط زمین هنوز روح و جسم انسانها را می آزارند و می‌کشند،
همه و همه تقصیر تک تک ماست.
از یک تعداد معدود بیگناه به عنوان استثنا می‌گذریم.
روی زمین می‌توان راه رفت، هر کجا که دلت بخواهد.
این یک خواست طبیعی ست.
وسائلت را برداری و بروی و هر کجا که دلت گفت، آنجا خانه توست.
بالا و پایینی وجود ندارد.
همه چیز گرد است و هر هدفی قابل پویش تا زمانی که به خود و دیگری آسیب نرسانده ست.

©سوسن آفرین

......

Die Welt ist hier, weil Du und ich, wir nicht mehr als das verlangt haben.
Wenn Botox-behandelte Teenager im höheren Alter immer noch unsere Werbetafeln sein sollten,
Wenn unsere Wirtschaft von Menschen bestimmt wird, die selbst im Geld schwimmen und dessen Bewegung für unvernünftig halten, es sei denn die Neureichen, die sich durch das Spielen mit Geld ermächtigt fühlen, wie Kinder mit Spielzeug.
Wenn unsere Modelle in Bezug auf Moral und Charakter so degeneriert und nutzlos sind,
Wenn einige alte Theorien im Namen der Religion immer noch die Seelen und Körper der Menschen in den entlegensten Winkeln der Erde verletzen und töten,
Es ist alles unsere Schuld.
Wir lassen ein paar Unschuldige als Ausnahmen durch.
Du darfst überall auf der Erde laufen.
Das ist ein natürlicher Wunsch.
Nimm Deine Sachen und geh und wohin Dein Herz sagt, das ist dann, Dein Zuhause.
Es gibt kein Oben und Unten.
Alles ist rund und jedes Ziel kann getroffen werden, solange es weder sich selbst noch andere verletzt.

©Susan Afarin

....

The world is here because you and I asked for nothing more than this.
If older age Botox treated teenagers should still be our billboards,
When our economy is driven by people who are themselves swimming in money and think its movement is unreasonable, except for the nouveau riche who feel empowered by playing with money like children with toys,
If our models of morality and character are so degenerate and useless,
If some old theories in the name of religion still hurt and kill the souls and bodies of people in the remotest corners of the earth,
It's all our fault.
We let a few innocent people through as exceptions.
You can walk anywhere on earth.
This is a natural desire.
Take your things and go and wherever your heart says, that is your home.
There is no up and down.
Everything is round and any target can be hit as long as it doesn't hurt itself or others.

©Susan Afarin

My body needs again much melodic moves, make a real dance
Dance about life, whether lazy movements nor theater with trance
All people who come for letting anger, just out with your lance
And also who let play his dirty dice for new prayer prance
No hypocrites, or lying kings, not who praise wrong god by manse
Dance is a holy movement which shows our soul, and our life stance
True love dance burns first in your heart and then you could see its glance
Where does he come from, I don't know where is he from, my love chance!

©Susan Afarin

 

هر که آمد، گر که آهو هم ببود، گرگی بشد

گر ز عالم هم غنی بود، او روان برم سفره شد

گر ز عشق و عاشقی حیران و غرق گریه بود

ما را غرق غم و اندوه و اشک کرد، وانگه بشد

©Susan Afarin

 

.......

 

Wer auch immer kam, auch wenn es ein Reh war, wurde er zum Wolf 

Auch wenn er in seiner Welt reich war, saß er mit mir am Tisch 

Auch wenn er vom Betrug und lloyalität anderer enttäuscht und überwältigt von Tränen war

Er hat mich in Traurigkeit, Leid und Tränen ertränkt, und ist danach gegangen

 

 

©Susan Afarin

.......

 

Whoever came, even if it was a deer, became a wolf 

Even though he was rich in his world, he sat at the table with me 

Even when he was disappointed by the deceit and  disloyalty of others and overwhelmed with tears 

He drowned me in sadness, sorrow and tears, and then left

©Susan Afarin

 

Betray isn't a fault,

Crime isn't a neglect,

Fooling isn't a mistake.

Forgiveness applies not to criminal shameless betrayers.

Never forget and never forgive.

©Susan Afarin

آدمها را مثل یک شمع نمیتوان خرد و کوچک کرد یا تراشید، تا به اندازه تصورات ما بشوند.
اما وقتی تکبر و نخوت غیر عادی شخصیت آدمها را در حد یک حباب بی ارزش تقلیل داده است٫ آنها تمام سعی خود را میکنند تا آدمها را با خطکشهای اشتباه خود قیاس و اندازه کنند.
بدیهی ست که وقتی با تصورات احمقانه خود تنها میمانند٫ مجبور میشوند٫ اعداد غلط نامربوط در دفاتر خود وارد کنند و احمقهای دیگری که به آنها ایمان دارند را با دروغهای خود مجاب کنند.
اما شمع های واقعی٫ پیکر و وجود نجیب خود را از تاریکی آنها جدا میکنند و آنها را برای همیشه ترک میکنند.

©سوسن آفرین

......

Wie eine Kerze können Menschen nicht auf die Größe unserer Vorstellungskraft zerquetscht oder geschnitten werden.
Aber wenn die ungewöhnliche Arroganz und Eitelkeit den Charakter der Menschen auf das Niveau einer wertlosen Luftblase reduziert hat, versuchen sie ihr Bestes, die Menschen mit ihren falschen Linealen zu vergleichen und zu messen.
Es ist offensichtlich, dass sie, wenn sie mit ihren dummen Ideen allein gelassen werden, gezwungen sind, irrelevante falsche Zahlen in ihre Bücher einzutragen, um andere Idioten, die an sie glauben müssen, mit ihren Lügen überzeugen zu wollen.
Aber echte Kerzen trennen ihren Körper und ihre edle Existenz von der Dunkelheit und verlassen sie für immer.

©Susan Afarin

......

Like a candle, people can't be crushed or cut to the size of our imagination.
But when the unusual arrogance and vanity have reduced people's character to the level of a worthless bubble, they try their best to compare and measure people with their false rulers.
It is obvious that when they are left alone with their stupid ideas, they are forced to enter irrelevant false numbers in their books in order to try to convince other idiots whom they need to believe in them with their lies. But real candles separate their body and their noble existence from the darkness and leave them forever.

©Susan Afari

شیفته بهارم.
دلم می‌خواهد در هوای میان غوغای گنجشکها و ترانه های طعنه آمیز چرخ ریسک‌ها دوش بگیرم و آنها با منقار خود اصوات خود را مثل حباب‌های تولید شده از صابون روی روحم بریزند و من تازه شوم.
در خواب دیشبم سگ زیبایی را دیدم که صاحب او یک خانم بد اخلاق بود، اما بدون اینکه به آلرژی هایم فکر کنم روی سرش دست کشیدم.
ناگهان او تبدیل به یک پسربچه زیبا شد که هنوز دو سال نداشت و حرف نمیزد.
او بوی کائنات و شیر میداد.
نوری که روی صورتش می‌تابید پره های صورتی رنگ بینی اش را ترانسپرنت نشان می‌داد، جوری که انگار مویرگهایش منقبض و هموگلوبینهای خونش از سرما رنگ پریده شده بودند.
نوک سرد بینی اش را روی لپ من چسباند و بزاق از دهان شیرین و دوست داشتنی اش روی لپ من چکید و او از میان دندان‌های بانمک شیری اش لبخند ملیحی را به من هدیه داد.
در چنین لحظاتی عظمت واقعی هستی را حس میکنم، حتی اگر برای خیلی‌ها چنین چیزی، یک اتفاق پیش پا افتاده باشد.

©سوسن آفرین

....

Ich bin in den Frühling verliebt.
Ich möchte in der Luft duschen, inmitten des Spatzenlärms und der sarkastischen Lieder der Maisen, während sie die Melodien mit ihren Schnäbeln wie Seifenblasen auf meine Seele Gießen und mich erfrischen.
In meinem Traum letzte Nacht sah ich einen wunderschönen Hund, dessen Besitzerin eine unangenehme Frau war, aber ohne an meine Allergien zu denken, streichelte ich seinen Kopf.
Plötzlich wurde er zu einem wunderschönen kleinen Jungen, der noch keine zwei Jahre alt war und nicht sprechen konnte.
Er roch nach Universum und Milch.
Das Licht, das auf sein Gesicht schien, ließ seine rosafarbenen Nasenflügel transparent erscheinen, als wären seine Kapillaren verengt und die Hämoglobine in seinem Blut vor Kälte verblasst.
Er legte seine kalte Nasenspitze auf meine Wange.
Sein Speichel tropfte von seinem süßen und schönen Mund auf meine Wange und er schenkte mir ein himmlisches Lächeln durch seine süßen Milchzähnen.
In solchen Momenten spüre ich die wahre Größe des Daseins, auch wenn so etwas für viele nur ein trivialer Zufall ist.

©Susan Afarin

....

I am in love with spring.
I want to shower in the air, amid the noise of sparrows and the sarcastic songs of the tits, while they pour the melodies with their beaks like soap bubbles onto my soul and refresh me.
In my dream last night I saw a beautiful dog whose owner was an unpleasant woman, but without thinking about my allergies I stroked his head.
Suddenly he became a beautiful little boy who wasn't yet two years old and couldn't speak.
He smelled of the universe and milk.
The light that shone on his face made his pink nostrils appear transparent, as if his capillaries had constricted and the hemoglobins in his blood had faded from the cold.
He placed the cold tip of his nose on my cheek.
His saliva dripped from his sweet and beautiful mouth onto my cheek and he gave me a heavenly smile through his sweet baby teeth.
In moments like these I feel the true greatness of existence, even if such a thing is just a trivial accident for many.

©Susan Afarin

 

دیشب باران زیبایی می‌بارید.
نشانه غم نبود.
گریه های گذشته خودم را در هلال ماه پیش به تاریکی دلهای ناپاک سپردم.
شاید غمی در راه باشد و صدای تعقیب دیگرانی که برایم بدی می‌خواهند، مثل صدای همسایه های بی ملاحظه در شولای سیاه شب بپیچند و مرا از خواب و دیدن رویاهای زیبا بازدارند.
اما شب من آرام گذشت و آسمان حتی اگر برای من و لحظات غم های بی پایانم گریست، من لپ ابرهای تاریک را با انگشت‌های سخاوتمند عشق و انسانیت پاک کردم.
امروز صبح زاغچه ها هم می‌خوانند و تلخی را در رگ رنگین کمان های زاده نشده رها می‌کنند.
خنکای صبح زود و بوی شامپو و عطر قهوه در این لحظه زندگی مرا کامل می‌کنند.
آنچه در دستان من نیست، ماندگاری لحظات و اتکای زندگیست.
و آنچه ثروت دستان من است، قدرت ذهن من و زلالی قلبم ست که هیچوقت از تاریکی شکست نخورده و نخواهد خورد.

©سوسن آفرین

.........

Letzte Nacht hat es herrlich geregnet.
Es war kein Zeichen von Traurigkeit.
Im Halbmond des letzten Monats habe ich meine vergangenen Tränen der Dunkelheit unreiner Herzen überlassen.
Vielleicht kommt die Traurigkeit auf mich zu und der Lärm, der entsteht, wenn andere mich jagen, die mir Böses wünschen, wie der Lärm rücksichtsloser Nachbarn, der sich im Gewand der schwarzen Nacht verdrehht, damit er mich davon abhält, zu schlafen und schöne Träume zu träumen .
Aber meine Nacht verging friedlich und auch wenn der Himmel um mich und meine Momente endloses Kummers weinte, wischte ich mit den großzügigen Fingern der Liebe und Menschlichkeit die Wangen der dunklen Wolken.
An diesem Morgen singen auch die Krähen und hinterlassen Bitterkeit in den Venen ungeborener Regenbögen.
Die Kühle des frühen Morgens und der Duft von Shampoo und Kaffee runden mein Leben in diesem Moment ab.
Was nicht in meinen Händen liegt, ist die Dauerhaftigkeit der Augenblicke und die Zuverlässigkeit des Lebens.
Und was der Reichtum meiner Hände ist, ist die Stärke meines Geistes und die Klarheit meines Herzens, das nie von der Dunkelheit besiegt wurde und auch nie besiegt werden wird.

© Susan Afarin

...........

It rained wonderfully last night.
It wasn't a sign of sadness.
In the last month's crescent I have abandoned my past tears to the darkness of impure hearts.
Perhaps the sadness comes upon me and the noise that is made when others chase me who wish me ill, like the noise of inconsiderate neighbors twisting in the robe of black night to keep me from sleeping and sweet dreams to dream .
But my night passed peacefully and even if the sky cried for me and my moments of endless sorrow, I wiped the cheeks of the dark clouds with the generous fingers of love and humanity.
On this morning the crows also sing, leaving bitterness in the veins of unborn rainbows.
The coolness of the early morning and the scent of shampoo and coffee complete my life at this moment.
What is not in my hands is the permanence of the moment and the reliability of life. And what is the richness of my hands is the strength of my spirit and the clarity of my heart, which has never been conquered by darkness and never will be conquered.

© Susan Afarin

قلب و دانش همزمان در انسان‌ها، چیز کمیابی ست.
آنهایی که قلب دارند، اغلب جز سکوت ندارند و آنهایی که چیزی می‌دانند، به بالیدن خود در آینه مشغولند.
چیزهایی هست که می‌توان آموخت.
و چیزهایی که اگر کسی آن را در درونش نداشته باشد، هیچوقت یاد نخواهد گرفت.
انسانیت، عشق، وفاداری، از خودگذشتگی را از کودکی و در خانواده یاد میگیریم.
در بزرگسالی قدرت یادگیری آنها از بین می‌رود.
به درخت خشک و مرده، هر چه آب بدهی، او شکوفا نمی‌شود.
و برعکس وقتی این کیفیت‌ها را در خود نهادینه کردی، هر چقدر خشکسالی و قحطی بیاید، تو شکوفا باقی خواهی ماند.
از دست دادن آب به بهای تشنگی تو، درخت مرده را زنده نمی‌کند، تنها ریشه هایت را خسته و میوه هایت را کمرنگ می‌کند.
مثل رودخانه روان باش.
هر دانه ای که قدرت شکوفایی داشته باشد، خواهد رویید.
نروئیدن بذری که پوک است، گناه تو نیست.

©Susan Afarin
........

Der Besitz von Herz und Wissen zugleich ist beim Menschen eine seltene Sache.
Wer ein Herz hat, schweigt oft, und wer etwas weiß, rühmt sich im Spiegel.
Es gibt Dinge, die man lernen kann.
Und Dinge, die man nie lernen wird, wenn er den Kern nicht in sich trägt.
Menschlichkeit, Liebe, Treue, Selbstaufopferung lernen wir von Kindheit an und in der Familie.
Im Erwachsenenalter geht solch eine Lernfähigkeit verloren.
Egal wie viel Wasser Du einem trockenen und toten Baum gibst, er wird nicht gedeihen.
Und im Gegenteil, wenn Du diese Qualitäten verinnerlichst, wirst Du wohlhabend bleiben, egal wie viele Dürren und Hungersnöte kommen.
Der Verlust von Wasser auf Kosten Deines Durstes wird einen toten Baum nicht wiederbeleben, es wird nur Deine Wurzeln ermüdeb und Deine Früchte verblassen.
Sei wie ein Fluss.
Jeder Same, der die Kraft hat zu gedeihen, wird in Deiner Gegenwart wachsen.
Es ist nicht Deine Schuld, wenn ein fauler Samen nicht gedeiht.

©Susan Afarin

......

Possession of heart and knowledge at the same time is a quality thing in man.
He who has a heart is often silent, and he who knows something boasts in the mirror.
There are things one can learn.
And things you'll never learn if you don't have the core within you.
We learn humanity, love, loyalty, self-sacrifice from childhood and in the family.
In adulthood, such a learning ability is lost.
No matter how much water you give a dry and dead tree, it won't thrive.
And on the contrary, if you internalize these qualities, you will remain prosperous no matter how many droughts and famines come.
Losing water at the expense of your thirst won't revive a dead tree, it will only tire your roots and fade your fruit.
Be like a river.
Any seed that has the power to thrive will grow in your presence.
It's not your fault if a rotten seed doesn't thrive.

©Susan Afarin

 

"سریال دکتر هاوس، فصل اول، قسمت هفتم"

داستان در مورد یک زوج بود. 

مردی که عاشق زنش بود و به تیم پزشکی اجازه درمان بیماری حاره ای آفریقایی، بیماری خواب زن را به آنها داد.

هیچ امکانی برای بروز این مریضی در زن وجود نداشت. چون به آفریقا سفر نکرده بود، مگر توسط انتقال خون و یا همخوابگی با کسی که ناقل بیماری ست. 

مرد بر سر دوراهی بدی بود، چون آرزوی نجابت زنش به معنای مرگ زن بود. 

او قلب بزرگی داشت و در نهایت آرزو کرد که زنش زنده بماند. 

او عاشق زنش بود. 

اما خیانتکاران را نمی‌توان بازپس گرفت. 

بنابراین در بیمارستان زن را برای همیشه ترک کرد. 

دکتر زن جوانی که در تیم هاوس بازی می‌کند، نقش یک زن سطحی ولی باهوش را بازی می‌کند. 

او به خیانت زن، نام اشتباه داد و معتقد بود که زن شوهرش را بسیار دوست دارد! 

من با حرف مرد در پایان سریال کاملا موافقم. 

"چنین کاری را کسی انجام نمی‌دهد، که دوستت داشته باشد." 

از دید من چیزی به نام دوست خیانتکار وجود ندارد، بلکه نام چنین موجودی، دشمن است. 

©سوسن آفرین 

...... 

„Doctor House-Serie, Staffel eins, Folge sieben“ 

Die Geschichte handelte von einem Paar. 

Ein Mann, der seine Frau liebte und dem Ärzteteam erlaubte, die afrikanische Tropenkrankheit, die Schlafkrankheit der Frau, zu heilen. 

Es bestand keine Möglichkeit, dass diese Krankheit bei der Frau auftritt. 

Weil niemand, der nicht nach Afrika gereist wäre, würde sich damit infizieren, außer durch Bluttransfusionen oder durch Geschlechtsverkehr mit jemandem, der die Krankheit in sich trägt. 

Der Mann befand sich an einem schwierigen Scheideweg, denn der Wunsch nach der Treue seiner Frau würde ihr den Tod bedeuten. 

Er hatte ein großes Herz und wünschte schließlich, dass seine Frau am Leben bleibt. 

Er liebte seine Frau. 

Aber Verräter können nicht zurückgenommen werden. 

Also verließ er die Frau für immer schon im Krankenhaus. 

Die junge Ärztin, die in Team House spielt, präsentiert die Rolle einer oberflächlichen, aber intelligenten Frau. 

Sie nannte den Verrat der Frau, ein Fehler und glaubte, dass die Frau ihren Mann sehr liebt! 

Ich stimme vollkommen mit dem überein, was der Mann am Ende der Serie gesagt hat. 

„Niemand, der Dich liebt, würde das tun.“ 

Meiner Meinung nach gibt es keinen verräterischen Freund, weil der Name eines solchen Wesens, Feind ist. 

©Susan Afarin

....... 

“Doctor House series, season one, episode seven” 

The story was about a couple. 

A man who loved his wife and allowed the medical team to cure the African tropical disease, women's sleeping sickness. 

There was no possibility of this disease occurring in the woman. 

Because no one who would had not traveled to Africa must get infected through blood transfusions or sexual intercourse with someone carrying the disease. 

The man found himself at a difficult crossroads, because his desire for his wife's faithfulness meant her death. 

He had a big heart and ultimately wanted his wife to live. 

He loved his wife. 

But traitors can't be taken back. 

So he left the woman in the hospital forever. 

The young doctor-lady who plays in Team House presents the role of a superficial but intelligent woman. 

She called the wife's betrayal a mistake and believed that the wife loves her husband very much! 

I completely agree with what the man said at the end of the series. 

“No one who loves you would do that.” 

In my opinion, there is no such thing as a treacherous friend, because the name of such a being is enemy. 

©Susan Afarin

 

در زمانهای پیش از تک خدایی، آدمها لزوما خوشبخت تر نبودند.

آنها به حکمروایان نام خدا می‌دادند و می‌گذاشتند که از آنها سو استفاده شود.

اما بین خودشان به عقاید عجیب یکدیگر و خدایان متفاوتشان احترام می‌گذاشتند.

این چیزی شبیه به تحمل درد و سختی در کودکی و بزرگسالی ست.

وقتی خردسال هستی، جهان برای همیشه امتداد خواهد داشت و تو سختی ها را به امید روزهای بهتر پشت سر می‌گذاری.

چون خدایان زیادی داری، مثل والدین، افرادی متنفذ در میان فامیل یا دوستان خانوادگی.

هر چه پیرتر میشوی، به تک خدایی نزدیک تر میشوی.

اگر خودپرست باشی، در آینه برای همیشه مجذوب چهره خویش میمانی.

و اگر دلت دریا باشد، میدانی که نجات بخش تو تنها تصویر آینه ات است، بدون آنکه او را تنها تصویر جهان بدانی.

تا آخر عمر باید آموخت اما دانش را و نه بازی‌های ترسناک آنهایی را که برای همیشه خیره به تصویر خود در آینه باقی مانده اند.

©Susan Afarin 

....... 

In vormonotheistischen Zeiten waren die Menschen nicht unbedingt glücklicher. Sie gaben den Herrschern die Namen der Gotter und ließen zu, dass sie missbraucht werden. 

Aber untereinander respektierten sie den seltsamen Glauben des anderen und ihre unterschiedlichen Götter. 

Das ist so etwas wie das Aushalten von Schmerz und Not in der Kindheit und im Erwachsenenalter. 

Wenn Du jung bist, dehnt sich die Welt ewig aus, und Du gehst durch Schwierigkeiten, in der Hoffnung auf bessere Tage. 

Weil Du viele Götter hast, wie Eltern, einflussreiche Personen in der Familie oder Freunde der Familie. 

Je älter man wird, desto näher kommt man dem Einzelgott. 

Wenn Du egoistisch bist, wirst Du immer von Deinem Gesicht im Spiegel fasziniert sein. 

Und wenn Dein Herz groß wie das Meer ist, weißt Du, dass Dein Retter nur das Bild in Deinem Spiegel ist, ohne ihn als das einzige Bild der Welt zu betrachten.

Bis Ende des Lebens sollte gelernt werden, aber Wissen und nicht die Gruselspiele derer, die ewig auf ihr Bild im Spiegel starren.

©Susan Afarin 

....... 

In pre-monotheistic times, people weren't necessarily happier. 

They gave the rulers the names of the gods and allowed them to be abused. 

But among themselves they respected each other's strange beliefs and their different gods. 

This is something like enduring pain and hardship in childhood and adulthood. When you're young the world expands forever and you go through difficulties hoping for better days. 

Because you have many gods like parents, influential people in family or friends of family. 

The older one gets, the closer one comes to the single god. 

If you are selfish, you will always be fascinated by your own image in the mirror. 

And when your heart is as big as the sea, you know that your savior is only the image in your mirror, without regarding him as the only image in the world. 

Till the end of life should be learned, but knowledge, and not the scary games of those who stare eternally at their image in the mirror.

©Susan Afarin

 

What l ever choose, whoever comes my way, he won't be a cliché of bazar
Who just starr, mar, spar, let a scar, watching a whine jar, unjust king and tsar
I won't measure him through common, boring social normall questions like in a bar
Will he catch me, make with me an exiceited unique body painting in a car
Will he begin to write poems on his knees when he's expecting me from afar
Will he sing like God Cupido de Amor, let me cry while playing his guitar
Has he a loving heart, a great soul, is in him brighting the light of a nice star
Cause a true man with all of his gorgeous heart would say, we, our, us and yes, we are!

©Susan Afarin

Competion shows need fake shining for business and the jury's aggrandizement
They choose what they could sell and for only this sort there're existing enfrachisement
I didn't take them even seriously, too self confident, I paid chastisement
Like football, shopping, small talks and crime I've also avoided advertisement

©Susan Afarin

فیلم بره سال 2021 محصول ایسلند، فیلم جالبی بود.

قنطورس، پری دریایی، ضحاک...

اینها تصورات عجیب انسانی برای سوالات ذهن او در خصوص شیوه زندگی کردن هستند.

اغلب این موجودات کله انسانی و جسم حیوانی داشتند و این نشان می‌دهد که انسان در تخیلاتش نتوانسته از لذت همخوابگی و همراهی با آنها بگذرد.

انتخاب سر حیوان برای موجود ترکیبی، قساوت بزرگی بوده ست.

چون چنین موجودی در جوامع انسانی مثل یک پری دریایی شیفتگی بوجود نمی‌آورد بلکه با قساوت تحقیر می‌شود، حتی اگر تمام ظرافت‌های روابط اجتماعی انسانها را درک کند و احتمالا این دانش بیشتر برای او زجر آور هم خواهد بود. 

یادم می‌آید وقتی بچه بودم یک فیلم ترسناک نگاه کردم که نمی‌دانم آیا قسمتی از سریال "گالری شبانه" بود یا نه. 

در این فیلم صیادی یک پری دریایی را صید کرده بود و عاشق او شده بود. 

او را در قایق خود پنهان از دوستان و آشنایانش نگاه داشته بود. 

اما چون دلش می‌خواست که پری دریایی همسر او باشد، پیش جادوگری رفت که به او گیاهان دارویی برای شفای بال و دم ماهی مانند او بدهد و او را از نظر جسمی به یک انسان تبدیل کند. 

اما جادوی جادوگر دروغ بود و بعد از تاثیر کردن، باله و دم پری دریایی را تبدیل به پاهای انسانی ولی سر او را تبدیل به ماهی کرد. 

جالب است که حتی انسانهای کوته بین و در سطح غریزه هم به فرم کله انسانی اهمیت می‌دهند، حتی اگر این کله از محتوی خالی باشد. 

ضمن اینکه با سم و باله عجیب حیوانی و مارهای روی دوش یک موجود خطرناک مشکلی ندارند. 

©سوسن آفرین 

...... 

Der 2021 von Island produzierte Film „The Lamb“ war ein interessanter Film. Zentauren, Meerjungfrauen, Schlangenmenschen... 

Dies sind seltsame menschliche Vorstellungen für die Fragen seines Geistes, wie Leben funktioniert. 

Die meisten dieser Kreaturen hatten einen menschlichen Kopf und einen tierischen Körper, und das zeigt, dass der Mensch in seiner Fantasie das Vergnügen, mit ihnen zu schlafen, nicht verpassen wollte. 

Den Kopf eines Tieres in einem Dual-Wesens zu wählen, war eine große Grausamkeit. 

Denn ein solches Geschöpf übt in menschlichen Gesellschaften keine Faszination wie eine Meerjungfrau aus, sondern wird grausam verachtet, selbst wenn es alle Feinheiten menschlicher sozialer Beziehungen versteht. 

Wahrscheinlich wird dieses Wissen für ihn sogar schmerzhafter sein. 

Ich erinnere mich an einen Horrorfilm, den ich als Kind gesehen habe. 

Ich weiß nicht, ob er eine Episode von „Night Gallery“ war oder nicht.

In diesem Film fing ein Fischer eine Meerjungfrau und verliebte sich in sie. 

Er hatte sie in seinem Boot vor seinen Freunden und Bekannten versteckt. 

Aber weil er diese Meerjungfrau zur Frau haben wollte, ging er zu einer Hexe, um ihr Heilkräuter zu geben, damit ihre Flossen und ihren Schwanz verschwinden und sie gänzlich körperlich in einen Menschen zu verwandeln. 

Aber der Zauber der Hexe war eine Lüge. 

Nachdem er gewirkt hatte, verwandelte er die Flossen und den Schwanz der Meerjungfrau in menschliche Beine aber ihren Kopf in einen Fisch. 

Es ist interessant, dass selbst kurzsichtige und instinktive Menschen sich um die Form des menschlichen Kopfes kümmern, auch wenn dieser Kopf inhaltslis ist. 

Noch dazu haben sie kein Problem mit seltsamen Tierhufen und Flossen und Schlangen auf den Schultern einer gefährlichen Kreatur. 

©Susan Afarin

...... 

The 2021 Iceland-produced film “The Lamb” was an interesting film. 

Centaurs, mermaids, contortionists... 

These are strange human ideas for his mind's questions about how life works. 

Most of these creatures had a human head and an animal body, and this shows that in his imagination man didn't want to miss the pleasure of sleeping with them. Choosing the head of an animal in a dual being was a great cruelty. 

For such a creature doesn't hold the fascination of a mermaid in human societies, but is cruelly despised, even if it understands all the intricacies of human social relationships. 

This knowledge will probably be even more painful for him. 

I remember a horror film I saw as a child.

I don't know if it was an episode of Night Gallery or not. 

In this film, a fisherman caught a mermaid and fell in love with her. 

He had hidden her in his boat from his friends and acquaintances. 

But because he wanted to have this mermaid as his wife, he went to a witch to give her medicinal herbs to make her fins and tail disappear and to completely physically transform her into a human. 

But the witch's spell was a lie. 

After it cast, it transformed the mermaid's fins and tail into human legs but her head into a fish. 

It is interesting that even short-sighted and instinctive people care about the shape of the human head, even if that head is contentless. 

What's more, they have no problem with strange animal hooves and fins and snakes on the shoulders of a dangerous creature. 

©Susan Afarin

در داستان ملک جمشید، سیمرغ دانا و با انصاف بود و خودش و ملک جمشید را به مقصد رساند.

اما اگر سیمرغ خبیث و تکبر بود، گوشت ساق پای ملک جمشید را می‌خورد، یا دور می انداخت و وقتی به مقصد می‌رسیدند، ملک جمشید از خونریزی مرده بود!

شاید بتوان فقط دراز کشید و یکباره تصمیم گرفت و مرد.

ولی در آن لحظه به چیزی فکر کرد، که ارزش زندگی کردن، داشته است، تا با لبخند بتوان جهان را ترک کرد. 

پدرم داستان ملک جمشید را بارها برایمان تعریف کرده بود.

جالبترین قسمت داستان برای من پرواز او برای نجات برادرانش از چنگ دیو بود، که سیمرغ آن را به عهده گرفته بود.

سیمرغ قبل از پرواز به او گفت:

"هر وقت گفتم آب، تو به من گوشت بده، و هر وقت گفتم گوشت، به من آب بده.

این گونه باید مرا تغذیه کنی."

یکبار در راه ملک جمشید به اشتباه، وقتی سیمرغ گوشت گفت، به او گوشت داد و سیمرغ آن تکه گوشت را نخورد و از منقارش به زمین پرت شد.

اینگونه برای یک وعده غذای سیمرغ گوشت کم بود.

وقتی او برای بار آخر گفت، آب، و گوشت میخواست، ملک جمشید شمشیر خود را در آورد و ماهیچه پای خود را برید و به او داد.

اما سیمرغ تفاوت طعم گوشت را فهمید و آن را درون منقارش نگاه داشت و قورت نداد.

وقتی پروازشان به پایان رسید، او ماهیچه ساق ملک جمشید را با آب دهان خود دوباره سر جایش چسباند. 

کسانی که همیشه برعکس و اشتباه با تو رفتار می‌کنند، نتیجه اشتباه هم می‌گیرند. 

اما آنها اغلب اصالت سیمرغ را ندارند که فداکاری‌هایت را درک و یا جبران کنند. 

©Susan Afarin

...

"In der Geschichte von Malek Jamshid (Malek=Prinz)war Simorgh weise und gerecht und brachte sich und Prince Jamshid an ihr Ziel. 

Aber wenn Simorgh böswillig und arrogant gewesen wäre, hätte er das Beinfleisch von König Jamshid gegessen oder es weggeworfen, sodass wenn sie ihr Ziel erreicht hätten, wäre König Jamshid verblutet! 

Vielleicht kannst Du Dich einfach hinlegen, eine plötzliche Entscheidung treffen und sterben. 

Aber wenn man in diesem Moment an etwas Lebenswertes denken würde, würde man die Welt mit einem Lächeln verlassen."

Mein Vater hatte uns viele Male die Geschichte von Prinz Jamshid erzählt. 

"Der interessanteste Teil der Geschichte war für mich seinen Flug, um seinen Brüder aus den Fängen des Dämons zu retten, der von Simorgh übernommen wurde. 

Simorgh sagte ihm vor dem Flug: 

„Immer wenn ich Wasser sage, gibst Du mir Fleisch, und wann immer ich Fleisch sage, gib mir Wasser. 

So solltest Du mich während des Fluges ernähren." 

Einmal auf dem Weg، Prinz Jamshid gab Simorgh aus Versehen Fleisch, als er Fleisch sagte, aber Simorgh aß dieses Stück Fleisch nicht und ließ es von seinem Schnabel zu Boden fallen. 

Auf diese Weise gab es nicht genug Fleisch für eine Mahlzeit.

Als er zum letzten Mal sagte, er wolle Wasser aber wollte Fleisch, nahm Prinz Jamshid sein Schwert, schnitt sein eigenen Wadenmuskel ab und gab es ihm. 

Aber Simorgh bemerkte den Unterschied im Geschmack von diesem Stück Fleisch und behielt es in seinem Schnabel und schluckte es nicht. 

Als ihr Flug vorbei war, klebte er Prinz Jamshids Wadenmuskel mit seinem Speichel wieder an seinen Platz. "

Diejenigen, die Dich immer gegensätzlich und spiegelherum behandeln, werden falsche Ergebnisse erzielen. 

Außerdem haben sie oft nicht die Simorgh-Großartigkeit, um Deine Opfer zu verstehen oder zu kompensieren.

©Susan Afarin 

.......

" In the story of Malek Jamshid (Malek=Prince), Simorgh was wise and just and brought himself and Prince Jamshid to their destination. 

But if Simorgh had been malicious and arrogant, he would have eaten King Jamshid's leg meat or thrown it away, so that when they reached their destination, King Jamshid would have bled to death! 

Maybe you can just lie down, make a sudden decision and die. 

But if you thought of something worth living at this moment, you would leave the world with a smile."

My father had told us the story of Prince Jamshid many times. 

"The most interesting part of the story for me was his flight to save his brothers from the clutches of the demon taken over by Simorgh.

Simorgh told him before the flight: 

"Whenever I say water, you give me meat, and whenever I say meat, give me water. This is how you should feed me during the flight." 

Once on the way Prince Jamshid gave Simorgh accidentally meat when he said meat but Simorgh didn't eat this piece of meat and dropped it from his beak to the ground. 

That way there wasn't enough meat for one meal. 

Last time he said he wanted water but wanted meat, Prince Jamshid took his sword, cut off his own calf muscle and gave it to him. 

But Simorgh noticed the difference in the taste of that piece of meat and held it in his beak and didn't swallow it. 

When their flight was over, he glued Prince Jamshid's calf muscle back into place with his saliva. " 

Those who always treat you in the opposite way will always get the wrong results. 

But they often don't have the Simorgh magnificence to understand or compensate for your sacrifices.

©Susan Afarin

"مشک آن است که ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

سعدی گلستان، باب هشتم"

فروتنی ریشه در فرهنگ شرق دارد.

گاه تعارفات و آداب و سنن قدیمی در اجتماع مدرن، تولید دردسر می‌کنند.

در اجتماع مدرن، مرتب به تو گفته می‌شود که خودت را باید دوست داشته باشی و به خودت فکر کنی.

باید اعتماد به نفس ات بالا باشد و حتی اینقدر وقاحت را در آن دخیل میکنند که جمله، باید خودت را خوب بفروشی، عادی شده است.

دوست داشتن خود اگر به شکل طبیعی و سالم آن باشد، چیزی واجب است و هر انسان عاقلی آن را درک می‌کند.

اما معنی این رسیدگی در اجتماع حالا شده است، نارسیسم و خودپرستی و در واقع در آن انتظار می‌رود که تو خودت را به هر قیمتی بالاتر از همه قرار بدهی و جز خودت برای هیچ چیز دیگری اهمیت قائل نشوی.

اعتماد به نفس بالا هم یعنی به آنچه هستی افتخار کنی و خودت را مرتب در جمع مطرح کنی، تا مبادا حق تو خورده شود. 

نه اینکه همه شرقی‌ها فیلسوف و انسانهای برتر باشند، اما غربی‌ها هم به عروج و تکامل ذهن نمی‌رسند. 

جمله خودت را خوب بفروشی هم از دید من از زبان آدمی تعریف شده که یا با فواحش داد و ستد میکرده است و یا با برده ها. 

انسان والا خودفروشی نمی‌کند. 

عظمت واقعی چشمان بینا را تحت تاثیر قرار می‌دهند و کوردلان عظمت واقعی انسان را هیچگاه نمی‌بینند، چون چیزهای ارزشمند اتیکت قیمت ندارند. 

©سوسن آفرین 

.... 

„Moschus duftet etwas, was man riecht, nicht das, was der Verkäufer erzählt. 

Saadi Golestan, Kapitel 8

Bescheidenheit ist in der östlichen Kultur verwurzelt. 

Manchmal sorgen Komplimente und alte Traditionen für Ärger in der modernen Gesellschaft. 

In der modernen Gesellschaft wird einem ständig gesagt, man solle sich selbst lieben und an sich selbst denken. 

Man muss über ein hohes Selbstvertrauen verfügen, und dabei ist sogar so viel Unhöflichkeit im Spiel, dass der Satz, man muss sich gut verkaufen, zur Normalität geworden ist. 

Sich selbst zu lieben, wenn es in seiner natürlichen und gesunden Form geschieht, ist eine Pflicht und jeder weise Mensch versteht es. 

Aber die Bedeutung dieser Behandlung in der Gesellschaft ist mittlerweile zu Narzissmus und Egoismus geworden, und tatsächlich wird erwartet, dass man sich um jeden Preis über alle anderen stellt und sich um nichts anderes als sich selbst kümmert. 

Zu einem hohen Selbstbewusstsein gehört auch, stolz darauf zu sein, wer man ist und sich ständig in der Öffentlichkeit zu präsentieren, damit niemand seine Rechte ihm weg nimmt. 

Nicht alle Ostler sind Philosophen und überlegene Menschen, aber auch die Westler erreichen den Aufstieg und die Entwicklung des Geistes nicht. 

Meiner Ansicht nach wird der Ausdruck „sich gut verkaufen“ durch die Sprache einer Person definiert, die entweder mit Prostitution oder mit Sklaven Handel Geschäfte gemacht hat. 

Ein edler Mann verkauft sich nicht. 

Wahre Größe beeindruckt die Augen des Betrachters, und Herzensblinder sieht nie die wahre Größe des Menschen, weil wertvolle Dinge keine Preisschilder tragen. 

©Susan Afarin

..... 

“Musk smells something you smell, not what the seller tells you. 

Saadi Golestan, Chapter 8 

Modesty is rooted in Eastern culture. 

Sometimes compliments and old traditions cause trouble in modern society. 

In modern society you are constantly told to love yourself and think about yourself. You have to have a high level of self-confidence, and there is even so much rudeness involved that the phrase that you have to sell yourself well has become normal. 

Loving yourself, when done in the natural and healthy form, is a duty and every wise person understands it. 

But the importance of this treatment in society has now become one of narcissism and selfishness, and in fact one is expected to put oneself above everyone else at all costs and not care about anything other than oneself. 

High self-confidence also includes being proud of who you are and constantly presenting yourself in public so that no one takes away your rights. 

Not all Easterners are philosophers and superior people, but Westerners also don't achieve the advancement and development of the mind.

In my view, the phrase "selling oneself" is defined by the language of a person who has made a business of either prostitution or the slave trade. 

A noble man doesn't sell himself. 

True greatness impresses the eyes of the beholder, and the blind of heart never sees the true greatness of man, because valuable things have no price tags.

©Susan Afarin

وقتی پیش‌داوری و گمان های اشتباه داری، قادر خواهی بود گناهانی بکنی که برایت احساس آرامش انتقام بیاورند، اگر تکبر و نخوت و جاه طلبی به آن افزوده شود.

اگر به این فرم زندگی عادت کنی، مجبور میشوی زیر این دو بار خم شوی و بدنت را آزار کنی تا بالانس برقرار شود و دیگر هیچگاه به نقطه آغاز باز نخواهی گشت. 

گرچه انتقام شیرینی ندارد، بلکه چیزی شبیه به خاراندن زخمی ست که پس از خاراندن خونریزی کند و دردش بیشتر شود.

تکبر و نخوت آدمها را خنگ می‌کند و تصورات اشتباه به آنها تلقین می‌کند. 

اما اگر آنها بتوانند با فکر انتقام، آرامش بگیرند و تو را رها کنند، تو آزاد خواهی شد. 

خود من هم عادت به نه شنیدن ندارم ولی قدرت شنیدن آن را دارم و دیگران را سالها با خباثت تعقیب نمیکنم، زندگی آنها را مختل نمیکنم، تا آنها را مجبور کنم، من را تایید کنند. 

مشکل فرد مغرور اینست که فکر می‌کند همه جا و همه کس باید جوری عمل کند که او دلش می‌خواهد و انسان آزاد، تن به چنین قیودی نمی‌دهد. 

©سوسن آفرین 

....... 

Wenn Du Vorurteile und falsche Annahmen hast, kannst Du Sünden begehen, die Dir ein Gefühl des Friedens der Rache vermitteln, wenn noch Arroganz, Eitelkeit und Ehrgeiz hinzukommen. 

Wenn Du Dich an diese Lebensform gewöhnen, wirst Du gezwungen sein, Dich unter diesen beiden Lasten zu beugen und Deinen Körper belasten, bis das Gleichgewicht hergestellt ist, und Du wirst nie wieder zum Ausgangspunkt zurückkehren. 

Obwohl Rache nicht süß sondern sie ist so etwas wie das Kratzen einer Wunde, die nach dem Kratzen blutet und noch mehr schmerzt. 

Arroganz macht Menschen dumm und bringt sie auf falsche Ideen. 

Aber wenn sie sich bei dem Gedanken an Rache entspannen und Dich gehen lassen können, wirst Du frei sein. 

Ich selbst bin es auch nicht gewohnt, Nein zu hören, aber ich habe die Kraft, es zu hören, und ich verfolge andere nicht jahrelang mit Bosheit, ich störe ihr Leben nicht, um sie zu zwingen, mir zuzustimmen. 

Das Problem eines arroganten Menschen besteht darin, dass er denkt, dass jeder und überall so handeln sollte, wie er möchte, und ein freier Mensch gibt solchen Einschränkungen nicht nach. 

©Susan Afarin

........

When you have prejudices and false assumptions, you can commit sins that give you a sense of peace of revenge when added to the mix of arrogance, vanity, and ambition. 

If you become accustomed to this way of life, you will be forced to bend under these two burdens, straining your body until equilibrium is achieved, and you will never return to the starting point. 

Although revenge is not sweet, it is something like scratching a wound that bleeds after being scratched and hurts even more. 

Arrogance makes people stupid and gives them wrong ideas. 

But if they can relax at the thought of revenge and let you go, you will be free. 

I myself am not used to hearing no, but I have the strength to hear it, and I don't persecute others with malice for years, I don't disrupt their lives to force them to agree with me. 

The problem of an arrogant person is that he thinks that everyone, everywhere should act as he wants, and a free person doesn't give in to such restrictions.

©Susan Afarin

دلسرد؟! 

نه، نیستم. 

یاد خواننده تنوری افتادم که خواست صدایم را چک کند و دستش را روی شکمم گذاشت و گفت: "تو به کسی حرفه ای تر از من نیاز داری تا مورد قضاوت قرار بگیری. 

چیزی نیست که بتوانم به تو بیاموزم." 

من همچنین به یاد دارم وقتی که یک حرفه ای دیگر برای یک آهنگ برایم دست زد، اما بعداً اعتراف کرد که می خواست در تیم ما رهبر باشد و من را کاملاً در پس زمینه نگه دارد. 

عشق چیز عجیبی است. 

حتی این هم برایم قابل قبول بود. 

چون در آن زمان فکر می کردم زندگی بدون او برایم امکان پذیر نیست. 

اما او مشتاقانه منتظر ایده ها و فداکاری، زمان و از خودگذشتگی من بود و همه چیز را از من ربود و با همه و هرکس که فکرش را بکنی به من خیانت کرد. 

خیر من نیازی به نظر به اصطلاح حرفه ای ها ندارم. 

دوستی که امیدوارم روحش در آرامش باشد، یک بار به من گفت: 

"من فقط دانشگاهیان متکبر را میان اطرافیانم می شناسم. 

تو یک استثنا هستی اما در دنیای هنر باید بسیار مراقب باشی. 

من خودم یک هنرمندم و باور کنی رقابت و بد خونی بین هنرمندان خیلی بیشتر است و از دزدی کردن نمی ترسند. 

از آنجایی که گنجی که در درون خود داری منبعی بی‌نهایت است، باید مراقب الهام و هوش خود باشی. 

©سوسن آفرین 

...... 

Entmutigt?!

Bin ich nicht.

Ich erinnere mich an den Tenor, der meine Stimme prüfen wollte und seine Hand auf meinen Bauch gelegt hat und sagte:

" Du brauchst jemanden professionelleren als mich, um beurteilt zu werden.

Es gibt nichts, was ich Dir beibringen kann."

Ich erinnere mich auch an das Klatschen eines Profis für einen Song, der aber später gestanden hat, dass er in unserem Team der Führer sein wollte und mich gänzlich im Hintergrund unterdrücken will.

Liebe ist eine eigenartige Sache.

Ich war sogar einverstanden, weil ich damals dachte, dass ein Leben ohne ihn für mich nicht möglich wäre.

Aber er freute sich auf meine Ideen und Aufopferung, Zeit und Hingabe und beraubte mich um Alles und betrug mich mit Allen, was und wen man sich nur denken kann.

Nein.

Ich brauche keine Meinung von sogenannten Profis.

Eine Freundin, möge ihre Seele in Frieden ruhen, sagte mir ein mal:

"Ich kenne um mich herum nur arrogante Akademikern.

Du bist eine Ausnahme.

Aber sei sehr vorsichtig in der Welt der Kunst.

Ich bin eine Künstlerin und glaube mir, dass unter Künstlern noch mehr Konkurrenz und böshaftem Blut existiert und sie scheuen nicht vor Diebstahl.

Weil der Schatz, den Du in Dir trägst, eine unendliche Quelle ist, musst Du mit dem Verschenken der Inspiration und Intelligenz sorgfältig umgehen.

©Susan Afarin

......

Discouraged?! 

I'm not. 

I remember the tenor who wanted to check my voice and put his hand on my belly and said: 

"You need someone more professional than me to be judged. 

There's nothing I can teach you." 

I also remember a professional clapping for a song, but later confessing that he wanted to be the leader in our team and keep me completely in the background. Love is a strange thing. 

I even agreed because at the time I thought that life without him would not be possible for me. 

But he looked forward to my ideas and sacrifice, time and dedication and robbed me of everything and cheated on me with everyone and whoever you can think of. No.

I don't need an opinion from so-called professionals. 

A friend, may her soul rest in peace, once said to me: 

"I only know arrogant academics around me. 

You're an exception. 

But be very careful in the world of art. 

I am an artist and believe me that there is more competition and bad blood among artists and they are not afraid of stealing. 

Because the treasure you carry within you is an infinite source, you must be careful about giving away inspiration and intelligence. 

©Susan Afarin

 

"... تو برای من جالب است."

"

نباید از شنیدن چنین جملاتی هیجان زده شد، حتی اگر "او برای تو"، برایت بسیار جالب هم باشد.

چون او می‌تواند این سه نقطه پیش از تو را چنین ترجمه کند:

" آزار، 

شکنجه، 

مسخره کردن، 

مورد سوءاستفاده قرار دادن، 

فروختنِ، 

خیانت کردن به، 

جنایت کردن در حقِ ... 

©سوسن آفرین 

...... 

„...Dich/Dir/Dein ist interessant für mich.“ 

 Du solltest nicht euphorisch sein, solche Aussagen zu hören, auch wenn 

„Er für Dich“, für Dich sehr interessant ist. 

Weil er diese drei Punkte von oben, wie folgt übersetzen kann: 

"Belästigung, 

Folter, 

Verarschung, 

Missbrauch, 

Versklavung, 

Verrat, 

Verbrechen gegen... 

©Susan Afrain

........ 

“...Of You/Your is interesting to me.” 

You shouldn't be euphoric to hear such statements, even if “He for you” is very interesting for you. 

Because he can translate these three points above as follows: 

"Harassment, 

Torture, 

foolishness, 

Abuse, Enslavement, 

Treason, Crimes against me... 

©Susan Afarin

Ich komme von überall, schlief unter dem Himmel, Hochhäusern, und Gaube

Als junge Frau, sah ich die Hölle, aber ordnete mich zu keiner Haube

Schwieriges Leben, ob Exekution der Blumen oder KVB

Nichts wurde mir je verschenkt, für kleinste Dinge des Lebens hieß es dann, klaube

Es gab trotzdem Phasen im Leben, süß und lieblich, wie der Saft einer Traube 

Extrem Gläubigen nannten mich Atheist, Gottlose sagten Frau des Glaube

Orte verleihen Erinnerung, aber Glücksjagd ist schwer an der Laube

Großzügigkeit ist kein Muss für einen Lügner, der immer bei Dir raube

Oder für Miesepeter, der Dich verarscht, ausnutzt, Deine Laune staube

Hoch fliegen wie ein Adler, obwohl mein Herz blieb zerbrechlich wie eine Taube

©Susan Afarin

"تقصیر همه ماست"

امروز وقتی من مشتری داشتم ولی یکی از همکارانم پشت کامپیوتر ایستاده بود، مردی داخل داروخانه شد و مستقیم سرآسیمه آمد جلوی من و بیمارم ایستاد و گفت:

"خانم مسنی در خیابان کمی دور تر از داروخانه زمین خورده و زخمی شده.

شما باید به او کمک کنید!" 

تعجب کردم. 

از همکارم خواستم، به مشکل او رسیدگی کند. 

او خیلی دختر مهربانی ست. 

بلافاصله رفت و پیگیری کرد. 

یکی دیگر از همکارانم و من فکر کردیم، بهتر است به 112 زنگ بزنیم، اما همکاری که می‌خواست به خانم مسن رسیدگی کند، گفت که شاید این خانم دوست نداشته باشد که برایش آمبولانس خبر کنیم. 

بعد از اتمام این جریانات با هم حرف زدیم و برایمان عجیب بود که چرا این آقا خودش کمکی به خانم نکرد و یا به 112 زنگ نزد. 

ضمن اینکه مردم واقعا اغلب نمی‌دانند که داروخانه ربطی به اورژانس ندارد و خیلی از کمک ها را به لحاظ قانونی نمی‌توان انجام داد. 

با خودم فکر کردم، شاید این خانم می‌ترسد که مشکلش مهم نباشد و بیمه او بابت فرستادن آمبولانس برایش صورتحساب بفرستد. 

وقتی اتفاق بدی می‌افتد، آدمها شوکه می‌شوند و من تنها نیستم. 

تا حالا برای من چندین بار پیش آمده که آدمها در داروخانه دنبال خدمات اورژانس آمده اند و من هم کمکشان کرده ام. 

اما واقعیت اینست که قوانین، بیمه ها، قراردادها و ضوابط، عرف و عادات... 

همه اینها مثل خار می‌شوند و بادکنک کمک انسانی را میترکانند. 

نه، بهتر است جور دیگری تشبیه کنم. 

ما همه در روز با لباسهایی پر از خار های مدرن واجب ولی محصور کننده، پیچیده و گاه حتی خطرناک حرکت می‌کنیم. 

خیر و خوبی، کمک و انجام وظیفه انسانی می‌توانند برعلیه ما عمل کنند و ما زخمی، آزار و یا کشته شویم. 

انگار که حتی برای یک لبخند واقعی هم امروز روز باید اول "برگه حفاظت از داده ها" را امضا کرد. 

شاید تعداد انگشت شماری از ما خارج از قواعد خودخواهانه غیر عادی جهان زندگی کنیم ولی عموم ما با داشتن امکانات و قدرت، به دیگران ستم میکند، سؤ استفاده می‌کند و زور می‌گوید. 

همه ما با هم این اوضاع را آفریده ایم و همه مقصر هستیم. 

©سوسن آفرین 

....... 

„Es ist die Schuld von uns Allen“ 

Als ich heute einen Kunden hatte, aber eine meiner Kolleginnen hinter dem Computer frei stand, betrat ein Mann die Apotheke und bestürzt und vereilt stellte er sich vor mich und meinen Patienten und sagte: 

„Eine ältere Dame stürzte etwas abseits der Apotheke auf der Straße und wurde verletzt. 

Sie müssen ihr helfen!“ 

Ich war in dem Moment überrascht und habe meine Kollegin gebeten, sich um sein Problem zu kümmern.

Sie ist ein sehr nettes Mädchen. 

Sie ging sofort hin und kümmerte sich um die Dame. 

Ein anderer meiner Kolleginnen und ich dachten, es wäre besser, 112 anzurufen, aber die Kollegin, die sich um die ältere Dame kümmern wollte, meinte, dass die Dame es vielleicht nicht möchte, dass wir einen Krankenwagen rufen. 

Nachdem als wir etwas mehr Zeit hatten, sprachen wir miteinander und es kam uns seltsam vor, dass dieser Herr der Dame nicht selbst half oder 112 anrief. Zudem wissen die Menschen oft nicht, dass die Apotheke mit der Notlage nichts zu tun hat und viele Hilfen auf legalem Wege nicht geleistet werden können. 

Ich dachte mir, vielleicht hat diese Dame Angst, dass ihr Problem nicht so wichtig sei und ihre Versicherung ihr eine Rechnung für die Entsendung eines Krankenwagens schicken würde.

Wenn etwas Schlimmes passiert, sind die Menschen schockiert, und ich bin nicht die Einzige. 

Bisher ist es mir schon mehrfach passiert, dass Menschen in der Apotheke auf der Suche nach Nothilfen waren und ich ihnen geholfen habe. 

Aber die Realität ist, dass Gesetze, Versicherungen, Verträge und Bedingungen, Bräuche und Gewohnheiten ... 

All dies wird zu Dornen und lässt den Ballon der humanitären Hilfe platzen. 

Nein, es ist besser, es anders zu formulieren. 

Wir alle tragen Kleidung voller obligatorischer moderner Dornen, aber einengend, kompliziert und manchmal sogar gefährlich.

Güte und Freundlichkeit, Hilfe und die Erfüllung menschlicher Pflichten können sich gegen uns auswirken und wir werden verletzt, belästigt oder gar getötet.

Es ist als ob man heute sogar für ein echtes Lächeln zunächst die „Datenschutzerklärung“ unterschreiben müsste. 

Vielleicht leben einige von uns außerhalb der unheimlich egoistischen Regeln der Welt, aber die Mehrheit von uns, die über die Mittel und die Macht verfügt, unterdrückt, missbraucht und herrscht ungerecht auf andere. 

Wir alle haben diese Situation gemeinsam geschaffen und wir alle tragen die Schuld.

©Susan Afarin

..... 

“It’s all of our fault” 

When I had a customer today, but one of my colleagues was free, standing behind the computer, a man entered the pharmacy and, dismayed and hurried, he stood in front of me and my patient and said: 

“An elderly lady fell on the street a little away from the pharmacy and is injured. 

You have to help her!” 

I was surprised at that moment and asked my colleague to take care of his problem. 

She is a very nice girl. 

She immediately went and took care of the lady. 

Another of my colleagues and I thought it would be better to call 112, but the colleague who wanted to look after the elderly lady said that the lady might not want us to call an ambulance. 

After we got a bit time after, we talked to each other and it seemed strange to us that this gentleman didn't help the lady himself or call 911. 

In addition, people often don't know that the pharmacy has nothing to do with the emergency and that much help can't be provided legally. 

I thought to myself, maybe this lady is afraid that her problem isn't that important and her insurance company would send her a bill to send an ambulance. 

When something bad happens, people are shocked, and I'm not the only one. 

So far it has happened to me several times that people were looking for emergency help at the pharmacy and I helped them. 

But the reality is that laws, insurance, contracts and conditions, customs and habits... 

All of this becomes thorns and bursts the humanitarian aid balloon. 

No, it's better to put it another way. 

We all wear clothes full of obligatory modern thorns, but restrictive, complicated and sometimes even dangerous. 

Goodness and kindness, help and the fulfillment of human duties can work against us and we are injured, harassed or even killed. 

It's as if today, even to have a real smile, you first have to sign the "data protection declaration". 

Maybe some of us live outside the incredibly selfish rules of the world, but the majority of us who have the means and power, oppress, abuse and rule unfairly on others. 

We all created this situation together and we are all to blame.

©Susan Afarin

بعضی چیزهای زندگی طعم تلخ عجیبی از خود به جا می‌گذارند و تو ناگهان متوجه میشوی که مناطق، چیزها، حرفها، موزیک و...

خلاصه مطالبی آزارت می‌کنند که به خودی خود بیگناه هستند.

مثل ترانه" l got you babe" در فیلم روز موش خرما با درخشش بیل موری!

یا احساس من و لادن نسبت به ترکیه.

یکی از این چیزهای بیگناه که دوستشان ندارم، روز والنتاین است.

هیچوقت این روز را دوست نداشتم، چه بخاطر مطالب پیش پا افتاده که من و یا یکی پارتنرهایم به موقع کادوی مناسب برای هم نگرفتیم...

اما از سال 2021 این روز شبیه به روز عذاداری برایم شده بود.

یک خیانت بسیار کثیف و غیر قابل مقایسه با اکثر رذالت های پیش پا افتاده.

اما تصمیم گرفته ام، هر چه دیگران تخریب کرده اند، اگر میتوانم، ترمیم کنم و به از کنار ویرانه ها رد شدن، بسنده نکنم.

روز والنتاین در ایران روزی حتما برای عاشقان نیست، بلکه روز عشق جهانی و دوستی ست و همه به هم تبریک می‌گویند.

اینجا در آلمان، این روز برای عشق زمینی یک سمبل است و عاشقان به هم تبریک می‌گویند.

به پارتنر آینده ام تبریک می‌گویم.

این هم یک جور خرافات است.

اما اگر او هم دلش احساس می‌کند که در زمانی نزدیکی، زن زندگی او در زندگیش وارد خواهد شد، باید مرا درک کند و حجم هوا، نوری میان شاخه های درختان و صدای ترانه ای عاشقانه روی سنگفرش خیابان او را یاد کسی بیاندازد که او را نمی‌شناسد ولی با اینحال برایش دلتنگ است.

©سوسن آفرین

.......

Manche Dinge im Leben hinterlassen einen seltsamen bitteren Geschmack und plötzlich wird einem klar, dass Orte, Dinge, Worte, Musik und... 

Kurz gesagt, Dinge, die an sich unschuldig sind, stören Dich. 

Wie das Lied „l got you babe“ im Film „Und jeden Tag grüßt das Murmeltier“ mit der Brillanz von Bill Murray! 

Oder Wie das Gefühl von Ladan und mir über Türkei. 

Eines dieser unschuldigen Dinge, die ich nicht mag, ist der Valentinstag. 

Dieser Tag hat mir nie gefallen, auch wegen trivialer Dinge, dass ich oder meine rücksichtslose Partner nicht rechtzeitig ein passendes Geschenk füreinander besorgt haben ... 

Aber seit 2021 ähnelt dieser Tag für mich einem Trauertag. 

Ein sehr schmutziger Verrat, der mit den meisten alltäglichen Gräueltaten nicht zu vergleichen ist.

Aber ich habe beschlossen, alles wiederherzustellen, was andere zerstört haben, wenn ich kann, und mich nicht damit zufrieden zu geben, an den Ruinen vorbeizugehen. 

Der Valentinstag im Iran ist kein Tag für Verliebte, sondern ein Tag der universellen Liebe und Freundschaft, an dem sich alle gegenseitig gratulieren. 

Hier in Deutschland ist dieser Tag ein Symbol für irdische Liebe und Liebespaare gratulieren einander. 

Herzlichen Glückwunsch an meinen zukünftigen Partner. 

Auch das ist eine Art Aberglaube. 

Aber wenn er auch das Gefühl hat, dass die Frau seines Lebens in naher Zukunft in sein Leben treten wird, sollte er mich durch das Volumen der Luft, das Licht zwischen den Zweigen der Bäume und den Klang eines Liebesliedes auf dem Bürgersteig erkennen. 

Alles Natürliche wird ihn an jemanden erinnern, den er liebt. 

Obwohl er sie nicht kennt, vermisst er sie trotzdem. 

©Susan Afarin

.......

Some things in life leave a strange bitter taste and suddenly you realize that places, things, words, music and... 

In short, things that are innocent in themselves bother you. 

Like the song “l got you babe” in the movie “Groundhog Day” with the brilliance of Bill Murray! 

Or how Ladan and I feel about Türkiye. 

One of those innocent things I don't like is Valentine's Day. 

I never liked this day, even because of trivial things, that I or my inconsiderate partner didn't get a suitable gift for each other in time... 

But since 2021, this day has resembled a day of mourning for me. 

A very dirty betrayal that can't be compared to most everyday atrocities. 

But I have decided to restore everything others have destroyed if I can, and not be content to walk past the ruins. 

Valentine's Day in Iran is not a day for lovers, but a day of universal love and friendship where everyone congratulates each other.

Here in Germany, this day is a symbol of earthly love and lovers congratulate each other. 

Happy birthday to my future partner!

This is also a kind of superstition. 

But even if he feels that the woman of his life will enter his life in the near future, he should recognize me by the volume of the air, the light between the branches of the trees and the sound of a love song on the sidewalk. 

Anything natural will remind him of someone he loves. 

Even though he doesn't know her, he still misses her. 

©Susan Afarin

عشق ممکن است به دلائل زیادی تبدیل به نفرت شود.

گاه از نفرت می‌توان به عشق بازگشت.

اما وقتی نفرت به چندش تبدیل می‌شود، بعد از مدتی تبدیل به بی تفاوتی نا مطلوب می‌شود.

مثل صدای زیاد بلند، یا بو یا طعم بد، وقتی که زمان تحمل آن کوتاه است.

مثل گذشتن از یک زمین خالی که تازه به آن کود حیوانی داده باشند.

یا صدای بلند موزیک جلف یا بی کلاس و هجوی از یک ماشین که در خیابان از کنارت عبور می‌کند.

و یا خوردن یک بادام تلخ.

تا حالا به این اسم فکر نکرده بودم.

چقدر شبیه به آخرین و تنها عشق واقعی من بود، بادام تلخ.

سیانور درون بادام تلخ به مرور تمام وجودت را مسموم می‌کند.

جالب است که این برای آدمهایی با زندگی شیرین کمتر قابل تحمل است.

بعضی از آنهایی که تلخی را زیاد چشیده اند، زهر شیرین طلب ها را از آنها می‌گیرند و سر می‌کشند، چون به شیرین بودن آنها اعتماد دارند.

اینگونه است که تلخهای داوطلب با وجود لبخند زورکی خود، هر روز تلخ تر میشوند و او را منزوی تر می‌کنند. 

این انزوا اکتسابی نیست، بلکه انتخابی ست. 

©سوسن آفرین 

....... 

Liebe kann aus vielen Gründen in Hass umschlagen. 

Manchmal kann Hass in Liebe umgewandelt oder zurück gewandelt werden. 

Aber wenn der Hass sich in Ekel, verwandelt, wandelt es sich wiederum nach einer Weile zu einer unerwünschten Gleichgültigkeit. 

Wie ein lautes Geräusch oder ein schlechter Geruch oder Geschmack, wenn die Zeit, es zu ertragen, kurz ist. 

Es ist, als würde man an einem leeren Feld vorbeigehen, das gerade mit Tiermist gedüngt wurde. 

Oder die laute billige, lästige, niveaulose Musik eines Autos, das auf der Straße an einem vorbeifährt. 

Oder das Essen einer "Bittermandel" . 

An diesen Namen hatte ich noch nie gedacht. 

Wie unheimlich ähnlich meiner letzten und einzig wahren Liebe, die Bittermandel.

Das Zyanid in Bittermandeln vergiftet letztendlich Deinen gesamten Körper. Interessanterweise ist dies für Menschen mit einem süßen Lebensstil weniger erträglich. 

Einige von denen, die viel Bitterkeit gekostet haben, nehmen das Gift der Süßen von 8hnen ab und sterben an ihrer Stelle, weil sie darauf vertrauen, dass sie süß sind. 

So wird die Bitterkeit des Freiwilligen trotz seines gezwungenen Lächelns von Tag zu Tag bitterer und isoliert ihn immer mehr. 

Solche Isolation ist nicht erworben, sondern gewählt. 

©Susan Afarin

....... 

Love can turn into hate for many reasons. 

Sometimes hate can be transformed into love or transformed back to love. 

But when hate turns into disgust, after a while it turns into unwished indifference. Like a loud noise or a bad smell or taste when the time to endure it, is short. 

It's like walking past an empty field that has just been fertilized with animal manure. Or the loud, cheap, annoying, low-level music of a car driving past you on the street. Or eating a “bitter almond”. 

I had never thought of that name before. 

How eerily similar to my last and only true love, the bitter almond. 

The cyanide in bitter almonds ultimately poisons your entire body. 

Interestingly, this is less tolerable for people with a sweet lifestyle. 

Some of those who have tasted much bitterness take the poison from the sweet ones and die in their place, trusting that they are sweet. 

So, despite their forced smile, the volunteer's bitterness becomes more bitter day by day and isolates them more and more. 

Such isolation is not acquired but chosen. 

©Susan Afarin

Crossaint ist eine magische Frucht aus dem Bäckerei-Garten, die manchmal nicht von Außen verrät, was sie für eine innerliche Füllung hat.

Aber solange sie knüsprig ist, kann man von der Täuschung des lnneres absehen.

Bei Menschen kann man solche Großzügigkeit sich nicht leisten, denn solange ihre Füllung nicht erwünscht ist, bringt ihr perfektes Äußeres auch nicht.

©Susan Afarin

Imagination is a necessary feeling to show what you give others as load

No one would bother, abuse and hurt you while he calls himself your best friend who have you owend

Adding to all his cheap crimes, laughing at you as irresistible smart one with code

Picking up all of the shards and brocken pieces of a mirror, would never be a mode

And you can't also hoard together the whole of the drops of water, which from glass are flowed

©Susan Afarin

لوبیا پلو یکی از غذاهای بسیار لذیذ ایرانی ست.

من اینجا دستور غذا نمینویسم.

اما خواستم چیزی را که از ذهنم گذشت، بیان کنم.

در متن قبلی، مطلبی که در خصوص خدمتکاران نوشتم، ممکن است توهمی ایجاد کند که من خودم را خیلی بالاتر از آنها میبینم.

من خودم را از کسانی بالاتر میبینم که انسانیت و شعور اجتماعی ندارند.

مهم نیست، اگر کلفت، کارمند اداره و یا پادشاه باشند.

داستان بسیار زیبایی که هیچوقت فراموشش نخواهم کرد را اینجا مینویسم.

"پدری یک پسر نااهل و از خودراضی و بی مصرف داشت.

روزی به او گفت، پسرم، متاسفم ولی تو هیچوقت آدم نخواهی شد!

پسر متکبر ناراحت شد و منزل پدری را ترک کرد.

چند سال بعد برگشت و با افتخار مدرک دکترای خود را به پدرش نشان داد و گفت:

میبینی پدر جان.

پیش بینی تو در خصوص من اشتباه بود.

پدر به او گفت:

پسرم، من به تو نگفتم که تو دکتر نمی‌شوی، بلکه هنوز هم معتقدم که تو آدم نخواهی شد! "

تکبر و نخوت جز صفت‌های دون هستند و از کمبود اعتماد به نفس و حماقت ناشی می‌شوند.

به قول ضرب المثل ایرانی زیبای ما:

" درخت هر قدر پر بار تر باشد، سرش را بیشتر به سمت زمین خم میکند. "

متاسفانه در اجتماع این روزها همه دنبال خاص بودن هستند و به همین دلیل اغلب شبیه به هم هستند.

حال چه مدرک تحصیلی، چه امکانات مادی و قدرت‌های ویژه اجتماعی. 

من دو مدرک تحصیلی دارم و هنرمند هم هستم.

اما این باعث نمی‌شود که عشق من نسبت به انسانیت و طبیعت کم شود و یا یادگیری یا انجام مطالب متفاوت، حتی چیزی مثل آشپزی کردن، برایم کسر شان باشد.

در روابط دوستانه و عاشقانه هم اغلب آدمها فکر می‌کنند، هر چه کمتر به دیگری محبت کنند و یا حتی اگر از او سو استفاده کنند، عشق و جذابیت رابطه بیشتر می‌شود، چون تکبر و سواستفاده از دید کوته بین آنها ارزش آدمها را بالا می‌برد؟!

اینگونه آدمها وقتی از طرف انسانهای شریف بالاخره روزی ترک می‌شوند، متعجب می‌مانند که چگونه عشق بزرگ معشوقشان مثل برف زیر آفتاب ذوب و نابود می‌شود.

یاد جمله ای افتادم که به شوهر سابق بسیار مهربانم در زمان ترک او گفتم:

"تو مثل شتر هستی، بد قلق و کینه جو.

احمق، من دوستت داشتم وگرنه قیافه بداخلاق و عنق تو را حتی یک لحظه تحمل نمیکردم."

شاید اینگونه آدمها برای ادامه زندگی‌شان، چیزی از من یاد گرفته باشند و شاید هم نه.

ترفیع گرفتن شخصیتی دست خود ماست.

©سوسن آفرین

.....

Loubia-Polo (Grüne Bohnen-Reis) ist eines der köstlichsten iranischen Gerichte. 

Ich schreibe hier keine Rezepte. 

Aber ich wollte etwas ausdrücken, was mir in den Sinn kam. 

Was ich im vorherigen Text über die Putzfrauen geschrieben habe, könnte die Illusion erwecken, dass ich mich weit über ihnen sehe. 

Ich sehe mich über denen, die keine Menschlichkeit und keine soziale Kompetenz besitzen. 

Dabei spielt es keine Rolle, ob sie Reinihungskraft, Büroangestellte oder der König selbst sind. 

Ich schreibe hier eine sehr schöne Geschichte, die ich nie vergessen werde. 

„Ein Vater hatte einen inkompetenten, selbstgefälligen und nutzlosen Sohn. 

Eines Tages sagte er zu ihm: 

„Mein Sohn, es tut mir leid, aber Du wirst nie ein Mensch sein!“ 

Der arrogante Sohn war verärgert und verließ das Haus seines Vaters. 

Einige Jahre später kehrte er zurück und zeigte seinem Vater stolz seinen Doktortitel und sagte: 

Sieh mal, mein lieber Vater.

Deine Vorhersage über mich war falsch. 

Der Vater sagte zu ihm: 

Mein Sohn, ich habe Dir nicht gesagt, dass Du kein Arzt wirst, sondern ich glaube immer noch, dass Du kein Mensch werden wirst! " 

Arroganz und Eitelkeit gehören zu niederen Eigenschaften und resultieren sich aus mangelndem Selbstvertrauen und Dummheit. 

Nach unserem schönen iranischen Sprichwort: 

„Je fruchtbarer der Baum ist, desto mehr neigt er seinen Kopf zum Boden.“ 

Leider strebt in der heutigen Gesellschaft jeder danach, etwas Besonderes zu sein, und deshalb sehen sie oft gleich aus. 

Ob Bildungsabschlüssen, materiellen Möglichkeiten oder besonderen sozialen Befugnisse. 

Ich habe zwei Abschlüsse und bin auch Künstlerin. 

Aber das mindert nicht meine Liebe zur Menschheit und zur Natur, und das Erlernen oder praktizieren verschiedener Dinge, sogar so etwas wie Kochen, ist für mich nicht unter meiner Würde.

In freundschaftlichen und romantischen Beziehungen denken die meisten Menschen, dass die Liebe und Anziehungskraft der Beziehung zunehmen werden, je weniger sie den anderen lieben oder ihn sogar missbrauchen, weil Arroganz und Missbrauch aus ihrer kurzsichtigen Sicht den Wert der Menschen steigern werden?! 

Wenn solche Menschen schließlich von ehrenhaften Menschen verlassen werden, fragen sie sich, wie die große Liebe ihres Geliebten schmilzt und zugrunde geht wie Schnee unter der Sonne. 

Ich erinnerte mich an einen Satz, den ich zu meinem sehr liebenswerten Ex-Mann sagte, als ich ihn verließ: 

„Du bist wie ein Kamel, wütend und boshaft. 

Narr, ich habe Dich gemocht, sonst hätte ich Dein mürrisches Gesicht und Miesepeter-Wesen nicht einen Moment lang ertragen.“ 

Vielleicht haben diese Menschen von mir etwas gelernt, um in ihrem Leben einzusetzen, vielleicht aber auch nicht. 

Es liegt an uns selbst, unsere Persönlichkeit zu verbessern. 

©Susan Afarin

...... 

Loubia Polo (Green Bean Rice) is one of the most delicious Iranian dishes. 

I don't write recipes here. 

But I wanted to express something that was on my mind. 

What I wrote about the cleaning ladies in the previous text could give the illusion that I see myself far above them. 

I see myself above those who have no humanity and no social skills. 

It doesn't matter whether they are a cleaner, an office worker or the king himself. 

I am writing a very beautiful story here that I will never forget. 

“A father had an incompetent, complacent and useless son. 

One day he said to him: 

"My son, I'm sorry, but you will never be w human!" 

The arrogant son was upset and left his father's house. 

A few years later he returned and proudly showed his father his doctorate and said: Look, my dear father. 

Your prediction about me was wrong. 

The father said to him:

My son, I didn't tell you that you won't become a doctor, but I still believe that you won't become a human being! " 

Arrogance and vanity are primitive qualities and result from lack of self-confidence and stupidity. 

According to our beautiful Iranian proverb: 

“The more fruitful the tree, the more it bends its head toward the ground.” Unfortunately, in today's society everyone strives to be special and that's why they often look the same. 

Whether educational qualifications, material opportunities or special social powers. I have two degrees and am also an artist. 

But that doesn't diminish my love for humanity and nature, or learning or practicing various things, even something like cooking, is not beneath me. 

In friendship and romantic relationships, most people think that the less they love the other person or even abuse them, the love and attraction of the relationship will increase, because in their short-sighted view, arrogance and abuse will increase people's worth?! 

When such people are finally abandoned by honorable people, they wonder how their lover's great love melts and perishes like snow under the sun. 

I remembered a sentence I said to my very lovely ex-husband as I left him: 

“You are like a camel, angry and spiteful. 

Fool, I liked you, otherwise I wouldn’t have put up with your grumpy face and attitude for a moment.” 

Maybe these people have learned something from me that they can use in their lives, but maybe not. 

It is up to ourselves to improve our personality. 

©Susan Afarin

Motherless Brooklyn 2019 فیلم خیلی خوبی بود. 

اما من بیشتر به موضوع شخصیت بروکلین با بازی ادوارد نورتون علاقه داشتم. 

متأسفانه من بیش از حد با این شکل از تفکر آشنا هستم که به نوعی به ورودی یا خروجی غیرارادی اطلاعات تبدیل می شود. 

چه کسی این موسیقی را در ذهن من می نوازد، در  کودکی از خودم پرسیدم. 

ملودی ها به سرعت به ذهن من می چسبند. 

قبلاً در حفظ کردن خیلی سریع تر بودم و بنابراین هزاران متن آهنگ را بدون هیچ مشکلی می دانستم. 

یک بار عمویی به من گفت: اگر به جای حفظ این همه آهنگ، چیزی معقول یاد میگرفتی، قطعاً حداقل دو تحصیلات دیگر را به عنوان پایان نامه دیپلم یا دکترا به پایان می رساندید.

من نه می توانم واکنش های مغزم را تغییر دهم و نه می توانم محبت ها و علایقم را تغییر دهم. 

من عاشق موسیقی هستم. 

وقتی مجبور شدم در مقطع راهنمایی انتخاب رشته کنم، در مدرسه به من گفتند که استعدادهای من به ترتیب نزولی به شرح زیر است: ریاضی، ادبیات، هنر، علوم طبیعی. 

در آن سن، در 14 سالگی، همیشه باید کاری را انجام می دادم که پدر و مادرم می خواستند. 

به همین دلیل مجبور شدم رشته طبیعی را انتخاب کنم. 

شیمی و زیست شناسی واقعاً مرا مجذوب خود کردند، اما من ترجیح میدادم ملودی بسازم و شعر بنویسم و/یا نقاشی کنم. 

یادم می آید مادرم می گفت: 

"به عنوان یک نوزاد تو بسیار ساکت بودی، حتی اگر به سختی می خوابیدی. انگار داشتی فکر می کردی." دیروز فکر کردم که مامانم هم از این فیلم حتما خوشش میامد. 

او به ادوارد نورتون علاقه زیادی داشت، هرچند گاهی او را با جان کاساک اشتباه می گرفت. 

روحش قرین آرامش باد. 

نمی توان همه چیز را در اینترنت باور کرد. 

امروز خواندم که هوی متال آدم را باهوش می کند. 

من معتقدم که اگر این توصیه را دنبال کنم، بعد از یک هفته مغزم درهم و برهم می‌شود، اگرچه ممکن است به من اجازه دهد وزوز گوشم را فراموش کنم. 

من این روزها به ندرت موسیقی گوش می دهم فقط به دلیل آزار و اذیت، زیرا نمی توانم این نیرنگ تحقیرآمیز و آزاردهنده را تحمل کنم. 

من عاشق بسیاری از انواع موسیقی هستم.

اما تکنو، هوی متال، ریگی، کارناوال و پاپ، موسیقی سنتی ایرانی را دوست ندارم. 

موسیقی کلاسیک می تواند درمان و دارو برای مغز باشد. 

سلو، پیانو و ویولن. 

این آخری هم برای من یک اصطلاح بود، هرچند به من هم زمان طوطی و دلقک هم اطلاق شد. 

حیله گری، دسیسه، فریب، استثمار و کلاهبرداری پاسخ به مغز روشن من بود. 

افراد کم هوش فکر می کنند که تو تنها زندگی می کنی زیرا هیچکس داوطلب نشده است! 

چنین شوخی هایی در بین طرفداران باشگاه های فوتبال و خانم های نظافتچی بسیار محبوب است. 

تو می توانی در زندگی مشترک پول بیشتری پس انداز کنی و من دقیقاً از این اهداف و افرادی که پشت آنها هستند اجتناب می کنم. 

من امتحانم را به عنوان همسر با نتایج بسیار خوبی بر خلاف پارتنر خود پاس کردم. 

اگر قرار است وقتم را تلف کنم، باید برای کسی باشد که بتواند مرا متقاعد کند که وقت گذراندن با او از تنهایی من بیشتر ارزشمند است. 

قبلاً شکنجه گرم من را یک اسکیزوفرن خطاب می کرد، زیرا من یک بعدی نیستم. 

من اکنون نام "اوتیستیک حساس" را دارم. 

بسیار خوشحالم که برخی که دلشان خیلی می خواهد نمونه های باکلاس جامعه باشند، سال هاست که می خواهند من را تشریح و تعریف کنند و همچنان بر روی دماغ خود روی زمین می افتند. 

نه اینکه من غر می‌زنم، بلکه به این دلیل که با اینحال توانستم افق دید آنها را گسترش دهم، مهم نیست که آنها من را انکار کنند زیرا از اینکه از من دزدی کرده‌اند شرم دارند. 

من گاهی از بزرگان این دنیا قرض می‌گیرم اما اسم خودم را زیر آنها نمی‌نویسم. 

کانت تمام عمرش تنها بود اما خلق و خوی من این اجازه را به من نداد. 

من معتقدم که با چنین پیچیدگی مانند دنیای فکری کانت قطعاً او می توانست یک رومان عشقی زنده با کیفیت فوق العاده خلق کند، 

اما یا آنقدر مجذوب افکار خود شده بود که حتی هرگز زنان را ندیده بود یا هرگز زنی را ملاقات نکرد که بتواند مغز درخشان او را درک کند. . 

© سوسن آفرین

Motherless Brooklyn 2019, war ein ziemlich guter Film.

Mich hat aber das Thema rundum den Charakter von Brooklyn mehr als alles andere interessiert , gespielt von Edward Norton.

Ich kenne mich mit dieser Form Denken leider zu gut aus, was zu einer Art unwilkurliches input oder output von lnformationen wird.

Wer spielt diese Musik in meinem Kopf, fragte ich mich als Kind.

Melodien prägen sich bei mir schnell ein.

Früher war ich auch viel schneller beim Auswendig-Lernen und so kannte ich einwandfrei tausende Lieder-Texte. 

Ein Onkel sagte mir mal:

"Wenn Du anstelle von Auswendiglernerei von sovielen Liedern, etwas Vernünftiges studiert hättest, hättest Du bestimmt mindestens 2 weitere Studien als Diplom oder Doktorarbeit fertig gehabt." 

Die Reaktionen in meinem Hirn kann ich nicht verändern und meine Zuneigung und lnteressen ebenfalls nicht. 

Ich liebe Musik. 

Als ich in der Mittelschule Fachrichtung wählen musste, hat man mir in der Schule mitgeteilt, dass meine Begabungen absteigend wie folgt aussehen:

Mathematik, Literatur, Kunst, Naturwissenschaften. 

Ich musste in diesem Alter also mit 14, immer das tun, was meine Eltern wollten. 

Deshalb habe ich Naturwissenschaften wählen müssen. 

Chemie und Biologie haben mich wirklich fasziniert aber ich wollte lieber Melodien basteln und Gedichte schreiben und/oder mahlen. 

Ich erinnere mich daran, dass meine Mutter sagte:

"Als Neugeborene warst Du sehr ruhig, obwohl Du kaum geschlafen hast. 

Es schien, als ob Du nachdenken würdest." 

Gestern dachte ich, dass meiner Mama auch der Film gefallen würde. 

Sie mochte Edward Norton sehr, obwohl sie ihn manchmal mit John Cusuck verwechselt hat. 

Möge ihre Seele in Frieden ruhen. 

Mann kann nicht alls im Netz glauben. 

Ich las heute, dass Heavy Metal intelligent macht. 

Ich glaube, dass falls ich diesem Rat befolgen würde, mein Hirn nach einer Woche nur Matsch und Schrott wäre, obwohl ich dadurch meinen Tinnitus eventuell vergessen könnte. 

Ich höre zur Zeit selten Musik nur wegen der Verfolgung, weil ich nicht diese herabsetzende, aufdringliche List ertragen kann. 

Ich liebe viele Arten von Musik. 

Aber Techno, Heavy Metal, Regaae, Karneval und Schlager Musik, iranische traditionelle Musik mag ich nicht. 

Klassische Musik kann Balsam fürs Hirn sein. 

Celo, Klavier und Violine. 

Das letzte war auch mal eine Bezeichnung für mich, obwohl ich gleichzeitig Papagei und Clown gennant wurde. 

List, Intrige, Verarschung, Ausnutzung und Betrug waren die Antworten auf meinen klaren Hirn-Himmel. 

Menschen mit niedriger Intelligenz denken, dass man allein lebt, weil sich niemand freiwillig gemeldet hat! 

Solche Witze ist unter Fußball-Club-Fans und Putzfrauen sehr beliebt. 

Zu zweit kann man mehr Geld sparen und genaue solche Ziele und Menschen dahinter vermeide ich. 

Ich habe meine Prüfung als Ehefrau mit sehr gut bestanden im Gegensatz zu meiner Gegenpartei. 

Wenn ich meine Zeit verschwende, dann müsste es für jemanden sein, der mich davon überzeugen kann, dass eine gemeinsame Zeit mit ihm mehr Wert ist als meine Einsamkeit. 

Ich wurde früher von meinem Folterer als Schizophrene bezeichnet, weil ich nicht eindimensional bin. 

Mittlerweile habe ich den Namen "sensible Autistin". 

Ich freue mich sehr, dass einige möchte gerne hochklassige Exemplare der Gesellschaft mich seit Jahren sezieren und definieren wollen und immer weiter auf die Nase fallen. 

Nicht dass ich schadenfroh bin, sondern weil ich trotzdem geschafft habe, ihre Horizonte zu erweitern, egal dass sie mich leugnen, weil sie sich schämen, bei mir geklaut zu haben. 

Borgen tue ich manchmal von großen Menschen dieser Welt aber ich schreibe nicht meinen eigenen Namen darunter. 

Kant war lebenslang alleine aber mein Temperament ließ das bei mir nicht zu. 

Ich glaube, falls solche Raffinesse wie die Gedankenwelt von Kant ist mit Sicherheit im der Lage, eine unglaublich hochwertige Romance zu verursachen aber entweder haben seine Gedanken ihm dermaßen fasziniert, dass er Frauen nicht mal gesehen hat, oder er hat nie eine Frau begegnet, die sein strahlendes Hirn begreifen konnte.

©Susan Afarin 

....... 

Motherless Brooklyn 2019, was a pretty good movie. 

But I was more interested in the topic surrounding the character of Brooklyn, played by Edward Norton. 

Unfortunately, I am too familiar with this form of thinking, which becomes a kind of involuntary input or output of information. 

Who plays this music in my head, I asked myself as a child. 

Melodies stick with me quickly. 

I used to be much quicker at memorizing and so I knew thousands of song lyrics without any problem. 

An uncle once told me: 

"If you had studied something sensible instead of memorizing so many songs, you would definitely have completed at least two more studies as a diploma or doctoral thesis." 

I can't change the reactions in my brain, nor can I change my affections and interests. 

I love music. 

When I had to choose a subject in middle school, I was told at school that my talents were as follows in descending order: Mathematics, literature, art, natural sciences. 

At that age, at 14, I always had to do what my parents wanted. 

That's why I had to choose natural sciences. 

Chemistry and biology really fascinated me, but I preferred making melodies and writing and/or painting poems. 

I remember my mother saying: 

"As a newborn you were very quiet, even though you hardly slept. 

It seemed like you were thinking." 

Yesterday I thought that my mom would like the film too. 

She was very fond of Edward Norton, although she sometimes confused him with John Cusuck. 

May her soul rest in peace. 

You can't believe everything on the internet. 

I read today that heavy metal makes you intelligent. 

I believe that if I followed this advice, my brain would be mush and junk after a week, although it might allow me to forget about my tinnitus.

I rarely listen to music these days just because of the persecution because I can't stand this belittling, intrusive ruse. 

I love many types of music. 

But I don't like techno, heavy metal, regaae, carnival and pop music, Iranian traditional music. 

Classical music can be balm for the brain. 

Celo, piano and violin. 

The last one was also a term for me, although I was called a parrot and a clown at the same time. 

Cunning, intrigue, deceit, exploitation and fraud were the answers to my clear brain. People with low intelligence think that you live alone because no one has volunteered! 

Such jokes are very popular among football club fans and cleaning ladies. 

You can save more money with living together and I avoid exactly those goals and people behind them. 

I passed my test as a wife with very good results, unlike my counterpart. 

If I'm going to waste my time, it would have to be on someone who can convince me that spending time with him is worth more than my loneliness. 

I used to be called a schizophrenic by my torturer because I'm not one-dimensional. I now have the name “sensitive autistic”. 

I am very pleased that some wanna be high-class examples of society have wanted to dissect and define me for years and continue to fall on their nose. 

Not that I'm gloating, but because I still managed to expand their horizons, no matter that they deny me because they're ashamed of having stolen from me. 

I sometimes borrow from great people of this world but I don't write my own name underneath them. 

Kant was alone all his life but my temperament didn't allow that for me. 

I believe that if such sophistication as Kant's world of thought is certainly capable of creating an incredibly high quality romance, but either he was so fascinated by his thoughts that he never even saw women, or he never met a woman who could understand his bright brain. 

©Susan Afarin

او مرتب نزدیک تر میشود و من هنوز نمی دانم او کیست؟! 

در رویاهایم او را نمی بینم و نمی شنوم، اما بوی اقاقیا و رودخانه و خورشید و شعر می دهد. 

در گوشم زمزمه کرد: 

"گذشته را فراموش کن. 

تاریکی شب ناپدید شده است و من تو را در نور مشترکمان همراهی می کنم تا شیرینی احساسات واقعی را بچشیم و سیب های رسیده و شیرین را گاز بزنیم. 

پشت سرت را نگاه نکن. 

هر آنچه را که نیاز داری در قلب و ذهن خودت حمل میکنی. 

در محاصره افراد دوست داشتنی هستی که قدر تو را می دانند و تو را دوست دارند. 

دستان من دیگر نمی خواهند بی تو باشند. 

بگذار میوه عشق را با لب هایم از روی پوستت بچینم، چرا که پوست تو آشیانه هوس های بی پایان است. " 

© سوسن آفرین 

...... 

Er kommt näher und ich weiß immer noch nicht, wer er ist?!

In meinen Träumen kann ich ihn nicht sehen oder hören aber er riecht nach Akazien und Flüsse, nach Sonne und Gedicht.

Er flüsterte mir ins Ohr:

"Vergiss die Vergangenheit.

Die Dunkelheit der Nacht ist verschwunden und ich werde Dich in unserem gemeinsamen Licht begleiten, während wir die Süße der wahren Gefühle schmecken und in reifen, lieblichen Äpfeln beißen.

Schaue nicht nach hinten.

Alles, was Du brauchst, hast Du in Deinem Herzen und in Deinen Gedanken, umgeben von liebevollen Menschen, die Dich schätzen und lieben.

Meine Hände wollen nicht mehr ohne Dich sein.

Lass mich die Früchte der Liebe auf Deiner Haut mit meinen Lippen pflücken, denn Deine Haut ist das Nest der unendlichen Leidenschaften. "

©Susan Afarin

........

He's getting closer and I still don't know who he is?! 

In my dreams I can't see or hear him but he smells of acacias and rivers, of sun and poetry. 

He whispered in my ear: 

"Forget the past. 

The darkness of the night has disappeared and I will accompany you in our shared light as we taste the sweetness of true feelings and bite into ripe, sweet apples. Don't look behind you. 

You have everything you need in your heart and in your mind, surrounded by loving people who appreciate and love you. 

My hands don't want to be without you anymore. 

Let me pluck the fruit of love from your skin with my lips, because your skin is the nest of infinite passions. " 

©Susan Afarin

Nothing is easier than to turn to two in your homeliness

People think, living alone is a terrible ghostiness

But I prefer to enjoy a worthy life to moldiness

Every two isn't hapiness nor one alone, loneliness

Religious, no, but even desires need a holiness

Only for the right one, I'd relinquish of coziness

©Susan Afarin

آنکس که وقاحت را با مهارت اشتباه می‌گیرد، کوته بین و بی ظرفیت است.

آنکه با وجود دانش و مهارت، فروتن است، بزرگوار و قدرتمند است.

آنکس که سو استفاده و دزدی را هوش و فراست می‌داند، کودن و بی لیاقت است.

آنکه می‌گذرد و می‌بخشد، آگاه است و راه های بن بست را درون دلش حس می‌کند.

اغلب ارواح روی زمین کودن و بی مایه می‌شوند و نیاز به تکرر زیست دارند.

©سوسن آفرین 

.......

Wer Dreistigkeit mit Geschick verwechselt, ist kurzsichtig und kapazitätslos. 

Wer trotz seines Wissens und Könnens bescheiden ist, ist edel und mächtig. 

Wer Missbrauch und Diebstahl für schlau und intelligent hält, ist dumm und unwürdig. 

Derjenige, der vergibt und verlässt, ist sich in seinem Herzen den Sackgassen bewusst und spürt sie. 

Die meisten Geister, die auf der Erde verweilen, werden nutzlos und müssen wiedergeboren werden. 

©Susan Afarin 

........ 

Everyone who confuses audacity with skill is short-sighted and lacking capacity. Everyone who is humble despite his knowledge and skills is noble and powerful. Everyone who thinks abuse and theft is smart and intelligent is stupid and unworthy. 

The one who forgives and leaves is aware and feels the dead ends in his heart. Most spirits that linger on Earth become useless and must be reborn. 

©Susan Afarin 

I don't wait for liars claming to be kings with champagne and caviar

Nor I feel belonging to a whom have stolen my last dinar

I try to avoid wealthy and famous men, no love nor wine in jar

No lying American neoliberale, no communist czar

No coward rabbit, no Werwolf, no snakes who bites and let a bad scar

My democrate heart is generous, but I don't need sluts from a bar

I don't need whom who just wants to hit me on the way right to the tar

I prefer tired running on myself than sitting in such a car

He must feel and love me inside even when he's traveling afar

Approval of millions won't change me, cause just he would be my heart star

©Susan Afarin

کلام من گاه شبیه نقاشی های سالوادور دالی مبهم و گنگ است.

بالانس آنگونه شیوه و اتفاق در زندگی ست که رنگی ملایم از خواستن ها و دیدنها را ممکن می‌کند.

تاریکی از گوشه لباس آیدا در قاب پنجره به قاب عکس های او ختم می‌شوند.

دختری که هیچگاه نداشتم در میان کلام خواهرانه ما و افتخار من به داشتن او در افق محو شد و چون نداشتن او شبیه به کف های امواج دریا، اشک شد و روی ماسه ها دراز کشید.

چیزی شبیه به خود من از زاویه ناتوانی من عبور می‌کند و آنجا که دستان زندگی از مرگ خالی ست، به شکوفه کردن لحظه ها در پایان جاده عبور فکر می‌کند و از نوک انگشتانش عشق و تنهایی می‌چکند.

©سوسن آفرین

........

Meine Worte ähneln manchmal den vagen und verzerrten Gemälden von Salvador Dali. 

Balance ist ein Weg und ein Ereignis im Leben, das sanfte Färbung von Wünschen und Visionen ermöglicht. 

Die Dunkelheit beginnt von der Ecke Aidas Kleid am Fensterrahmen und endet an ihrem Fotorahmen. 

Die Tochter, die ich nie hatte, verschwand am Horizont zwischen unseren schwesterlichen Worten und meinem Stolz, sie zu haben. 

Und sie wurde unerreichbar wie der Schaum der Meereswellen waren, wurde zu Tränen und legte sich auf dem Sand. 

Etwas wie ich überquert die Ecke meiner Gebrechlichkeit und wo die Hände des Lebens leer vom Tod sind, denkt an blühende Momente am Ende des sich kreuzenden Wege, 

Und Liebe und Einsamkeit tropfen aus ihren Fingerspitzen. 

©Susan Afarin

......... 

My words sometimes resemble Salvador Dali's vague and distorted paintings. Balance is a path and an event in life that allows for gentle coloring of desires and visions. 

The darkness starts from the corner of Aida's dress at the window frame and ends at her photo frame. 

The daughter I never had, disappeared into the horizon between our sisterly words and my pride in having her. 

And she became inaccessible like the foam of the sea waves, turned into tears and lay down on the sand. 

Something like me crosses the corner of my frailty and where life's hands are empty of death, thinks of blooming moments at the end of the crossing paths, 

And love and loneliness drip from her fingertips. 

©Susan Afarin

زنبقی پیش و پس از هر افول

زنبقی برای حس تمامیت حضور

زنبقی برای اشاره به روح و جان و دل

زنبقی ورای همه سال ها و فصول

©سوسن آفرین

......

Eine Irisblume vor und nach jedem Untergang 

Eine Irisblume für das Gefühl völliger Präsenz 

Eine Irisblume, die auf der ganzen Ebene der Seele und des Herzen gilt

Eine lrisblume, jenseits aller Jahre und Jahreszeiten 

©Susan Afarin

.......

An iris flower before and after every downfall 

An iris flower for the feeling of complete presence 

An iris flower that applies to the entire level of the soul and heart 

An iris flower, beyond all years and seasons 

©Susan Afarin

برای خشکی پیش بینی شده این ماه، باران چند روز اخیر زیاد است.

آسمان میغرد و از شکمش دانه های تلخ و شیرین گریه افکار و کارهای آدمها بیرون می‌ریزد، روی سر خودشان.

احساس رحمتی از کودکی، لبخندی کوچک روی لبانم نشاند.

چهره ابرها از ده ها سال پیش، وقتی مادربزرگ چای می‌نوشید تغییر بزرگی نکرده است.

سایه روشن آفتاب، عظمت تاریخی هستی را هنوز زیر تورم شکمهای تو در توی کومولوس جاودان می‌کند و تلنگری به حافظه می‌زند، که زندگی فانی ست.

تراشیدن اندام یک دوست از دشمن، مثل یک کشتی کاغذی بی معنا ست، حتی اگر ذهن تو زیباترین بندر جهان باشد.

دلم میخواست می‌توانستم ترانه ای بخوانم، ولی موزیک شبیه به یک شبه جزیره غریب و نامسکون برایم دور و نا آشناست، انگار که هر چه در هر ترانه ای خوانده شده، روزی دروغی برای روح شکننده انسانی بوده است.

دلم برای شنیدن و لغزیدن در کرانه بینهایت ملودی‌ تنگ شده است ولی تخریب حرمت نوا شبیه به لکه ناپاک دروغ آدمها، شنیدن آن را ناممکن می‌کند.

تنها در ذهنم ترانه هایی که از واقعیت احساس آنها مطمئن هستم تکرار میکنم، مثل گل گلدون سیمین غانم.

کلمات جوهر خواب و خیال می‌شوند و روی بدن دیجیتال تبلت من دراز می‌کشند و چیزی را بیان می‌کنند، طرحی را ترسیم می‌کنند.

فرشته های یاشار برای خاطر آزرده و بیمار و خسته او دانه هایی از رنگین کمان را به سوی کائنات پرتاب می‌کنند و دل من را آرام می‌کنند.

فردا هم روز کاری دیگری ست، در کنار آدمهایی که نمیشناسم و تنهایی غلیظی که در میان کار و بیماری آدمها برای لحظاتی کمرنگ می‌شود.

©Susan Afarin 

..........

Für die erwartete Trockenheit dieses Monats ist der Regen der letzten Tage zu viel. Der Himmel brüllt und aus seinem Bauch strömen bittere und süße Samen der Gedanken und Taten der Menschen auf ihren eigenen Köpfen. 

Ein Gefühl der Barmherzigkeit aus meiner Kindheit zauberte ein kleines Lächeln auf meine Lippen. 

Das Gesicht der Wolken hat sich kaum verändert, seit den Jahrzehnten, als Oma Tee trank. 

Der helle Schatten der Sonne verewigt immer noch die historische Größe der Existenz unter der Schwellung der Bäuche von Kumulus und schüttelt die Erinnerung an das sterbliche Leben. 

Den Körper eines Freundes aus einem Feind zu schnitzen, ist so bedeutungslos wie ein Papierschiff, selbst wenn Dein Geist der schönste Hafen der Welt wäre.

Ich wünschte, ich könnte ein Lied singen, aber die Musik ist wie eine fremde und unbewohnte Halbinsel, weit weg und unheimlich für mich, als wäre alles, was in jedem Lied gesungen wurde, einst eine Lüge für die zerbrechliche menschliche Seele. 

Ich vermisse es, zu hören und an der Grenze der Unendlichkeit der Melodie entlangzugleiten, aber die Zerstörung der Heiligkeit von Ton, ähnlich dem unreinen Makel der Lügen der Menschen, macht es unmöglich, sie zu hören. 

Ich wiederhole in Gedanken nur die Lieder, bei denen ich mir der Realität ihrer Gefühle sicher bin, wie zum Beispiel Simin Ghanems die Blume der Blumenvase. Die Wörter werden zu Tusche der Träumen und Fantasie und liegen auf dem digitalen Körper meines Tablets und drücken etwas aus, zeichnen etwas. 

Yashars Engel werfen Regenbogensamen für seinen verletzten, kranken und müden Geist ins Universum und beruhigen mein Herz.

Morgen ist ein weiterer Arbeitstag, neben Menschen, die ich nicht kenne, und der intensiven Einsamkeit, die inmitten der Arbeit und der Krankheit der Menschen für einen Moment verblasst.

©Susan Afarin 

....... 

The rain of the last few days is too much for the expected dryness of this month. The sky roars, and from its belly bitter and sweet seeds of people's thoughts and deeds flow onto their own heads. 

A sense of compassion from my childhood brought a small smile to my lips. 

The face of the clouds hasn't changed much since Grandma drank tea decades ago. 

The sun's bright shadow still perpetuates the historical greatness of existence under the swelling of the bellies of cumulus, shaking the memory of mortal life. Carving a friend's body out of an enemy is as meaningless as a paper ship, even if your mind were the most beautiful harbor in the world.

I wish I could sing a song, but the music is like a strange and uninhabited peninsula, far away and eerie to me, as if everything sung in each song was once a lie to the fragile human soul. 

I miss hearing and gliding along the edge of melody's infinity, but the destruction of the sacredness of sound, similar to the impure taint of men's lies, makes it impossible to hear. 

I only repeat the songs in my mind where I am sure of the reality of their feelings, such as Simin Ghanem's The Flower of the Vase. 

The words become the ink of dreams and imagination and lie on the digital body of my tablet expressing something, drawing something. 

Yashar's angels throw rainbow seeds into the universe for his hurt, sick and tired spirit and soothe my heart. 

Tomorrow is another day of work, next to people I don't know and the intense loneliness that momentarily fades amid the work and sickness of people.

©Susan Afarin

ژرف نگری و پوچ گرایی مانند اخبار وحشتناکی هستند که به اصطلاح از ما بهتران در این جهان، سعی می‌کنند از دنیا به هر قیمتی پنهان کنند، زیرا معتقدند که افراد متوسط ​​نمی توانند حقیقت را درک کنند، بنابراین می توان از بروز خیزش های ممکن و غم و اندوه ناشی از دست دادن جلوگیری کرد. 

با اینکه، این مانع از تنوع زیاد و اتفاقات خوب و خاص شد. 

حقیقت فردی نیست و بنابراین کسانی از ما که این حق را پیشاپیش برای خودمان بدیهی می‌دانیم، نباید خود را به عنوان پیامبرانی که قرار است آسایش، عشق، توجه، مراقبت و دوستی مصنوعی را فراهم کنند، جا بزنیم.

 حقیقت این است که دقیقاً این ثانیه چگونه از کنار تو می گذرد، صرف نظر از اینکه آیا تو آن را درونی درک و احساس می کنی یا نه. 

تلاش برای ایجاد یک وحدت میان همه ما برای اینکه بتوان ما را به خوبی کنترل و اداره کرد، همیشه با جنگ، شورش، خون و آتش همراه بوده است، اما ما به عنوان واحدی باقی ماندیم که عمدتاً نمی خواستیم به یکدیگر اهمیت بدهیم. 

بخش کوچکی از این واحد می خواهد همه چیز را درمان کند. 

این افراد با جعبه کمک های اولیه و لبخند در میان دیگران حرکت می کنند. 

بسیاری از افرادی که زخم‌های بزرگی دارند از درمان‌کنندگان برای بهبودی تشکر نمی‌کنند، بلکه در عوض درمان‌کنندگان را مسخره و آزار می‌کنند. 

اما هیچ کس نمی تواند پاسخگوی جراحات ناشی از دیگران باشد. 

به من گفتند عامیانه صحبت کن. 

من هم آن را امتحان کردم. 

بعد گفتند من مبتذل هستم! 

در این میان من به ترمیم زخم‌ها ادامه می‌دهم، اما به افرادی که دوستی را نشانه حماقت یا عدم اعتماد به نفس می‌دانند لبخند نمی‌زنم.

 © سوسن آفرین 

...... 

Tiefsinnigkeit und Nihilismus sind wie furchtbar bitte Nachrichten, die die möchte-gerne-Elite in dieser Welt der Bevölkerung um jeden Preis enthalten will, weil sie der Meinung ist, dass der Durchnitt die Wahrheit nicht begreifen kann, wodurch eventuelle Aufstände und Trauer über den Verlust vermieden werden können.

Dadurch wurde aber vieles an Vielfalt und besondere schöne Neuigkeiten verhindert.

Die Wahrheit ist nicht individuell und deshalb diejenigen von uns, den sich dieses Recht vorweg für selbstverständlich zusprechen, dürfen sich nicht als Propheten verkleiden, die künstliche Trost, Liebe, Aufmerksamkeit, Fürsorge und Freundschaft spenden sollen. 

Die Wahrheit ist wie genau diese Sekunde, die an Dir vorbei zieht, ganzgleich, ob Du sie innerlich wahr nimmst und spürst, oder nicht.

Der Versuch, aus uns alle, eine Einheit zu schaffen, um uns gut kontrollieren und beherrschen zu können, ist zwar immer mit Krieg, Rebell, Blut und Hitze begleitet worden, jedoch blieben wir als eine Einheit, die sich gegenseitig hauptsächlich nicht um sich kümmern will.

Ein kleiner Anteil unter dieser Einheit will alles heilen. 

Diese Menschen bewegen sich mit Verbandskasten und Lächeln unter anderen. 

Viele Menschen mit großen Wunden bedanken sich nicht für Heilung sondern im Gegensatz spotten sie die Heiler. 

Aber niemand kann für Wunden, die von anderen verursacht wurden, in Rechenschaft gezogen werden. 

Mir wurde gesagt, dass ich umgangssprachlich reden sollte. 

Das habe ich auch versucht. 

Dann hieß es, dass ich ordinär wäre!

Inzwischen heile ich die Wunden weiter aber lächeln werde ich nicht zu Menschen, die die Freundlichkeit ein Zeichen für Blödheit oder Mangel an Selbstbewusstsein ansehen. 

©Susan Afarin 

....... 

Profundity and nihilism are like terrible news that the wanna be elite in this world of the population wants to contain at all costs because they believe that the average can't understand the truth, thereby causing eventual uprisings and grief over loss can be avoided. 

However, this prevented a lot of diversity and particularly nice news. 

The truth isn't individual and therefore those of us who take this right for granted in advance must not disguise ourselves as prophets who are supposed to provide artificial comfort, love, attention, care and friendship. 

The truth is how exactly this second passes you by, regardless of whether you perceive and feel it internally or not.

The attempt to create a unity out of all of us in order to be able to control and rule ourselves well has always been accompanied by war, rebels, blood and heat, but we remained as a unit that mainly didn't want to care about each other. 

A small portion of this unit wants to heal everything. 

These people move among others with first aid kits and smiles. 

Many people with large wounds don't thank the healers for healing, but instead mock the healers. 

But no one can be held accountable for wounds caused by others. 

I was told to speak colloquially. 

I tried that too. 

Then they said I was vulgar! 

In the meantime I continue to heal the wounds but I won't smile to people who see friendliness as a sign of stupidity or lack of self-confidence. 

©Susan Afarin

دیشب در رویا زیر برج ایفل مردی را بوسیدم!

نه صورتش را می‌دیدم، و نه می‌دانستم اسم او چیست.

تنها احساس آرامش و اطمینان و لذت بوسه تینیجری مرا فرا گرفته بود.

او تبلور مرد زنبقی بود ولی در جهان آدمها می‌زیست.

چیزی شبیه به خاطره قطور چند قرن مثل طنابی به دور هر دوی ما پیچیده شده بود و جدایی ما را ناممکن می‌کرد.

زیر گوشم گفت:

"هیچ مرگی ما را از هم جدا نخواهد کرد." 

©سوسن آفرین 

....

Letzte Nacht habe ich einen Mann im Traum unter dem Eiffelturm geküsst! 

Ich habe weder sein Gesicht gesehen, noch kannte ich seinen Namen. 

Nur das Gefühl von Frieden und Geborgenheit und die Freude des Teenagerkusses hatten mich umgeben. 

Er war die Verkörperung des Irismanns, lebte aber in der Welt der Menschen. 

Etwas Ähnliches wie die Erinnerung an mehrere Jahrhunderte war wie ein Seil um uns beide gewickelt und machte es uns unmöglich, uns voneinander zu trennen. 

Er sagte sanft in mein Ohr: 

„Kein Tod wird uns je scheiden.“ 

©Susan Afarin

.....

Last night I kissed a man in a dream under the Eiffel Tower! 

I didn't see his face or know his name. 

Only the feeling of peace and security and the joy of the teenage kiss surrounded me. 

He was the embodiment of the Iris Man, but lived in the human world. 

Something similar to the memory of several centuries was wrapped around us both like a rope, making it impossible for us to separate. 

He said gently in my ear: 

“No death will ever separate us.” 

©Susan Afarin

خوابهایی که یادم نمی آیند، اذیتم می‌کنند.

آنها شبیه ناتمامی حرفهای نگفته به آدم‌های درست زندگی آدم می‌مانند.

و شبیه زیاد حرف زدن و توضیح و توصیه به آدم‌های اشتباه.

و شبیه به عطسه های نارس که در شقیقه ها پنهان می‌شوند و سرفه هایی که در حنجره می‌مانند و شبیه به حزن می‌شوند و چون اشک، از چشمانم جاری می‌شوند.

در حالی که می‌دانم خواب دیشب من خوابی آرام بود.

خوابی انگار که در خط پایان یک دویدن بی معنا و احساس خنکی یک نوشیدنی در استراحت و آرامش بود.

آنقدر دور نبود که بتواند شربت به لیموی عزیز را تداعی کند، با اینکه زمان در آن در سال‌های سی میلادی ایستاده بود.

آنقدر هیجان انگیز نبود که لپ دوران تینیجری مرا سرخ کند.

اما شبیه به بالکنی بود که چشم اندازی رو به دریا داشته باشد و در آن صدای ملایم یک موزیک جاز بیاید، و احساس اطمینان به قلب پاک انسانی شبیه به لوئی آرمسترانگ در من موج بزند.

حتی اگر دیواری در آن وجود داشت، سیمانی بود از جنس ابر. 

رها. 

©سوسن آفرین 

......... 

Träume, an die ich mich nicht erinnern kann, stören mich. 

Sie sind wie unvollendete Worte für die richtigen Menschen im Leben. 

Und wie zu viel Reden, Erklären und Ratschläge für die falschen Leute. 

Und ähnlich wie vorzeitiges Niesen, das sich in den Schläfen versteckt, und Husten, der im Hals bleibt und zu Traurigkeit wird und wie Tränen aus meinen Augen fließt. Obwohl ich weiß, dass mein Traum letzte Nacht ein friedlicher Traum war. 

Ein Traum wie am Ziel eines bedeutungslosen Rennens und das kühle Gefühl eines Drinks in Ruhe und Entspannung.

Es war nicht weit genug entfernt, um leckere Limonade von Aziz zu schmecken, auch wenn in den 1930er-Jahren die Zeit stehen geblieben war. 

Es war nicht aufregend genug, um meinen Teenager-Wangen zum Erröten zu bringen. 

Aber es war wie ein Balkon mit Blick auf das Meer, wo die sanften Klänge der Jazzmusik erklangen und ein Gefühl des Vertrauens in das reine Herz eines Menschen wie Louis Armstrong in mir aufstieg. 

Selbst wenn es eine Wand darin gab, bestand sie aus Wolkenbeton. 

Frei. 

©Susan Afarin

.........

Dreams I can't remember bother me. 

They are like unfinished words for the right people in life. 

And like too much talking, explaining, and giving advice to the wrong people. 

And similar to premature sneezing, hiding in the temples, and coughing, which stays in the throat and turns into sadness, and like tears pours from my eyes. Although I know my dream last night was a peaceful dream. 

A dream like at the finish of a meaningless race and the cool feeling of a drink in peace and relaxation. 

It wasn't far enough away to taste delicious Aziz lemonade, even if time had stopped in the 1930s. 

It wasn't exciting enough to make my teenage cheeks blush. 

But it was like a balcony overlooking the sea, where the soft notes of jazz music rang out and I felt a sense of trust in the pure heart of a person like Louis Armstrong. 

Even if there was a wall inside, it was cloudcrete. 

Free. 

©Susan Afarin

من در این داستان خودم کمی دست بردم. 

فیل مثنوی مولوی، یک فیل واقعی بود.

او به فیل بودنش واقف بود، همانگونه که خدایش و موجودات آزاد دیگر بر آن آگاه بودند.

دسته کورانی که در تاریکی، فیل را تجسس می‌کردند، موجوداتی یک بعدی و ترسو بودند.

آنها از نور می‌ترسیدند.

اولی به پای فیل خورد و او را ستون نامید.

دومی خرطوم او را لمس کرد و او را شیپور نامید.

سومی گوش فیل را لمس کرد و او را بالش نامید.

آنها آنقدر سر نظریه خود در تاریکی با هم بحث کردند و اجزای بدن فیل بدبخت را آزردند، که فیل ناگهان با عاج خود همه آنها را پرت کرد. 

آنها می‌خواستند به نتیجه مشترک برسند که این موجود حتما، گوزن باید باشد. 

اما در این لحظه فیل از کوته بینی آنها عاجز شد و با صدای بلند فریاد کرد.

و آنها مطمئن شدند که او صور اسرافیل است! 

فیل بیگناه اما فکر می‌کرد، تنها یک دوست به دیدارش آمده. 

©سوسن آفرین 

......

Ich habe diese Geschichte ein wenig verändert. 

Rumis Masnavi-Elefant war ein echter Elefant. 

Er wusste, dass er ein Elefant war, wie sein Gott und andere freie Wesen wussten. Die Gruppe, die Elefanten im Dunkeln ausspionierte, war eindimensional und ängstlich. 

Sie hatten Angst vor dem Licht. 

Der erste traf den Elefantenfuß und nannte ihn eine Säule. 

Der zweite berührte seine Schnauze und nannte ihn eine Trompete. 

Ein dritter berührte das Ohr des Elefanten und nannte es ein Kissen. 

Der unschuldige Elefant dachte nur, dass ein Freund gekommen sei, um ihn zu sehen.

Die Gruppe stritt sich so sehr im Dunkeln über ihre Theorien und verletzte die Körperteile des unglücklichen Elefanten, so dass der Elefant plötzlich alle mit seinem Elfenbein wegschleuderte. 

Sie wollten zu dem gemeinsamen Schluss kommen, dass diese Kreatur ein Reh sein muss. 

Aber in diesem Moment war der Elefant dermaßen von ihren kurzen Gedanken enttäuscht, dass er laut schrie. 

Und sie stellten diesmal fest, dass er Israfil sein musste!

©Susan Afarin 

...... 

I changed this story a bit from my point of view. 

Rumi's Masnavi elephant was a real elephant. 

He knew he was an elephant, as his god and other free beings knew. 

The group spying on elephants in the dark was one-dimensional and fearful. 

They were afraid of the light. 

The first hit the elephant's foot and called it a pillar. 

The second touched his muzzle and called him a trumpet. 

The third touched the elephant's ear and called it a pillow. 

The innocent elephant just thought a friend had come to see him. 

They were arguing so much in the dark about their theories and injuring the unfortunate elephant's body parts that the elephant suddenly threw all of them away with his ivory. 

They wanted to come to the common conclusion that this creature must be a deer. But at that moment the elephant was so disappointed cause of their short thoughts that he cried out loud. 

And they found this time that he must be Israfil! 

©Susan Afarin

خیلی از آکادمیکر ها آدمهای تحصیل نکرده را احمق، کودن و بی‌شعور می‌دانند.

خیلی از هنرمندان و آدم‌های به نام هنر مشهور شده هم آکادمیکر ها را از خودراضی و به درد نخور و حتی در خصوص دانش، آنها را بیسواد می‌دانند.

میان رنگین کمان، هیچ رنگی رنگ دیگر را بی فایده نمی‌داند و برای او ارزش کمتری قائل نیست.

اگر نور در ذهن مان بود می‌فهمیدیم که هر کس جای خودش را دارد و اگر آکادمیکری آواز خوان و رقاص هم بود، وقتی که جان انسان دیگری را با دانش خود نجات داد، در دانش او شک نکنیم. 

همانطور که وقتی یک هنرمند بیسواد با عشق چیزی را آفرید که از فرط احساس ما را روی زانو برد و موهای تنمان را سیخ کرد، خدا بودن آن لحظه او را به او ببخشیم و او را ارج بنهیم.

حسادت و احساس خوشی در ناخوشی یک موجود دیگر از احساسات دون هستند و از نشانه های نبود وجدان و اخلاق.

من راهبه نیستم و در زندگیم تلاطمهای زیادی وجود داشته اند.

برای همین بعد از گذشتن نزدیک به 58 سال از زندگیم، هیچ لذتی را بالاتر از انسانیت شفاف ندیده ام. 

فروتنی و خضوع، گذشت و فداکاری نشانه حماقت و کمبود اعتماد به نفس نیستند. 

آنها از ارواحی ساطع می‌شوند که میلیونها سال نوری از بلندای بینی خود را پشت سر گذاشته اند. 

خدا درون ماست اگر بخواهیم و شیطان هم همینطور. 

و اگر بعد از مرگ ادامه ای برای انسان وجود داشته باشد، فقط برای آدمهایی ست که دلخواسته و طبیعی، شرافت و قدرت روح را ارج نهاده اند. 

©سوسن آفرین 

.......... 

Viele Akademiker halten ungebildete Menschen für dumm, blöd und unintelligent. Auch viele Künstler und Menschen, die im Namen der Kunst berühmt geworden sind, halten Akademiker für selbstgefällig und nutzlos und halten sie selbst in Bezug auf Wissen für Analphabeten. 

Keine Farbe im Regenbogen hält die andere Farbe für nutzlos und schätzt sie weniger. 

Wenn es Licht in unseren Köpfen gäbe, würden wir verstehen, dass jeder seinen eigenen Platz hat, und wenn ein Akademiker auch noch ein Sänger und Tänzer wäre und er mit seinem Wissen das Leben eines anderen Menschen retten würde, sollten wir nicht an seinem Wissen zweifeln. 

Genauso ist es, wenn ein ungebildeter Künstler mit Liebe etwas geschaffen hat, das uns in die Knie gezwungen hat und uns die Haare zu Berge stehen ließ, lasst uns ihn dafür preisen und ehren, weil er in diesem Moment Gott ist. 

Neid und Schadenfreude sind niedere Gefühle und Zeichen mangelnden Gewissens und mangelnder Moral. 

Ich bin keine Nonne und es gab viele Umbrüche in meinem Leben. 

Deshalb habe ich nach fast 58 Jahren meines Lebens kein größeres Vergnügen gesehen als die transparente Menschlichkeit. 

Demut und Bescheidenheit, Vergebung und Opferbereitschaft sind keine Zeichen von Dummheit und mangelndem Selbstvertrauen. 

Sie stammen von Seelen, die von der Höhe ihrer Nase Millionen von Lichtjahre weiter gereist sind.

Gott ist in uns, wenn wir wollen, und Satan auch. 

Und wenn es für einen Menschen nach dem Tod einen Fortbestand gäbe, dann nur für Menschen, die die Ehre und Kraft der Seele freiwillig und selbstverständlich respektiert haben. 

©Susan Afarin

........ 

Many academics consider uneducated people to be stupid, dumb and unintelligent. Many artists and people who have become famous in the name of art also consider academics to be complacent and useless and consider them illiterate even when it comes to knowledge. 

No color in the rainbow considers the other color useless and values ​​them less. 

If there is light in our minds, we would understand that every person has his own place, and if an academician was also a singer and dancer and saved another person's life with his knowledge, we should not doubt his knowledge. 

Likewise, when an uneducated artist has created something with love that has brought us to our knees and made our hair stand on end, let us praise and honor him for it, because he is this moment God. 

Envy and gloating are base feelings and signs, lack of conscience and lack of morals.

I am not a nun and there have been many upheavals in my life.

That's why, after almost 58 years of my life, I have never seen a greater pleasure than transparent humanity. 

Humility and modesty, forgiveness and willingness to sacrifice are not signs of stupidity and lack of self-confidence. 

They come from souls who have traveled millions of light years further from the height of their noses. 

God is in us if we want, and so is Satan. 

And if there were survival for a person after death, then only for people who have voluntarily and naturally respected the honor and power of the soul. 

©Susan Afarin

قانون سوم نیوتن را اغلب ما می‌شناسیم.

اما درکی برای تطبیق و سندیت آن در روابط اجتماعی نداریم.

بد میکنیم ولی توقع خوبی داریم،

خیانت میکنیم ولی توقع وفاداری داریم،

بی احترامی میکنیم ولی توقع احترام داریم،

حسادت میکنیم ولی توقع قدردانی داریم،

کینه میورزیم اما انتظار عشق ورزیدن داریم،

جرم میکنیم ولی توقع حمایت قانونی داریم،... 

من به خدایی که اغلب آدم‌ها می‌شناسند اعتقاد ندارم. 

به پیامبران ساختگی هم همینطور. 

اما آدمهای ارزشمند جهان را بدون توجه به جغرافیا، جنسیت، سن و رنگ ارج مینهم. 

شخصیت مسیح برای من خیلی زیباست. 

به دروغهای انجیل و کلیسا و واتیکان اهمیتی نمی‌دهم. 

مسیح یک انسان واقعی بود که بزرگ بودن روح و قلب را به انسانها هدیه کرد. 

به اینکه پیروانش به او نام خدا می‌دهند و چاپلوسی می‌کنند، اهمیتی نمی‌دهم. 

دلم میخواست می‌توانستم با او یک قهوه خورده باشم و از او بپرسم که انگیزه فداکاری او برای نشان دادن قدرت روح چه بوده است. 

به معجزات دروغین زنده کردن مردگان، عروج به آسمان و پخش بینهایت غذا بین بینوایان... اعتقادی ندارم. 

این ها همه ساخته انسانهای چاپلوس و تاجران دین است. 

او هر چه کرد برای نشان دادن همزمان قدرت و ضعف انسانی بود و نهایتا از غم اینکه انسانها اغلب میلی برای عروج روح شان ندارند، به مردن جسمش پناه برد. 

شاید اشتباه بزرگواران اینست که حتی در آخرین سلول باقیمانده خائنان و دروغگویان به دنبال نور می‌گردند. 

اما اگر فداکاری و گذشت، بردباری و سخاوت اینگونه بزرگواران کمیاب و نایاب در جهان نباشد، اجتماع انسانی تبدیل به توده سرطانی خواهد شد که جز تخریب دیگران برای بیشتر شدن بی‌دلیل خود راهی برای رشد نمی‌بینند. 

©Susan Afarin 

.......... 

Die meisten von uns kennen Newtons drittes Gesetz. 

Aber wir haben kein Verständnis für das Umsetzen dieses Gesetzes in sozialen Beziehungen. 

Wir tun schlechte Dinge, aber erwarten Gutes. 

Wir verraten, aber wir erwarten Loyalität. 

Wir sind respektlos, aber wir erwarten Respekt. 

Wir sind eifersüchtig, aber wir erwarten Dankbarkeit. 

Wir hegen Groll, erwarten aber Liebe. 

Wir begehen Verbrechen, aber wir erwarten Rechtsschutz... 

Ich glaube nicht an einen Gott, den die meisten Leute kennen. 

Dasselbe gilt für falsche Propheten. 

Aber ich respektiere die wertvollen Menschen der Welt, unabhängig von Geographie, Geschlecht, Alter und Hautfarbe. 

Der Charakter Christi finde ich sehr schön.

Mich interessieren nicht die Lügen der Bibel, der Kirche und des Vatikans. 

Christus war ein wahrhaft guter Mensch, der den Menschen die Größe der Seele und des Herzens bewiesen hat. 

Es ist mir egal, ob seine Anhänger ihn Gott nennen und ihm zu sehr schmeicheln. 

Ich wünschte, ich hätte mit ihm einen Kaffee trinken und ihn fragen können, was seine Aufopferung motivierte, um die Kraft des Geistes zu zeigen. 

Ich glaube nicht an falsche Wunder der Auferstehung der Toten, der Himmelfahrt und der Verteilung von unendlichem Essen an die Armen. 

Diese werden alle von heuchlelischen Menschen und Religionshändlern hergestellt.

Alles, was er tat, war, gleichzeitig menschliche Stärke und Schwäche zu zeigen, und schließlich flüchtete er sich in den Tod seines Körpers aus Trauer darüber, dass die Menschen oft keine Lust haben, ihre eigene Seele zu entwickeln. 

Vielleicht liegt der Fehler der großartigen Menschen darin, dass sie selbst in der letzten verbliebenen Zelle der Verräter und Lügner nach Licht suchen. 

Aber wenn das Opfer und die Vergebung, die Toleranz und die Großzügigkeit solcher besonderen Menschen auf der Welt nicht existiert hätte, wäre die menschliche Gesellschaft gänzlich zu einer krebsartigen Masse umgewandelt, die keinen Weg sieht, zu wachsen, außer durch die Zerstörung anderer, um sich selbst grundlos zu vermehren.

©Susan Afarin 

........ 

Most of us are familiar with Newton's third law. 

But we have no understanding of the implementation of this law in social relationships. 

We do bad things but we expect the good. 

We betray, but we expect loyalty. 

We are disrespectful, but we expect respect.

We are jealous, but we expect gratitude. 

We hold grudges but expect love. 

We commit crimes, but we expect legal protection... 

I don't believe in a god that most people know. 

The same applies to false prophets. 

But I respect the precious people of the world regardless of geography, gender, age and color. 

I find the character of Christ very beautiful. 

I'm not interested in the lies of the Bible, the Church and the Vatican. 

Christ was a truly good man who showed people the greatness of soul and heart. 

I don't care if his followers call him God and flatter him too much. 

I wish I could have had coffee with him and asked what motivated his sacrifice to show the power of the Spirit. 

I don't believe in false miracles of resurrection of the dead, ascension, and distribution of infinite food to the poor. 

These are all made by hypocritical people and religion traders. 

All he did was show human strength and weakness at the same time, and eventually he took refuge in the death of his body out of grief that people often don't feel like developing their souls. 

Perhaps the fault of great people is that they look for light even in the last remaining cell of traitors and liars. 

But were it not for the sacrifice and forgiveness, tolerance and generosity of such special people in the world, human society would have been utterly transformed into a cancerous mass that sees no way to grow except by destroying others around it to multiply for no reason.

©Susan Afarin

وجدان مهم است زیرا من معتقدم که و اخلاق و وجدان تنها تفاوت واقعی بین انسان و حیوان هستند. بسیاری از ما انسان ها نمی توانیم حیوان درون خود را محدود کنیم یا بکشیم. 

بنابراین ما برای همیشه حیوان می مانیم، حتی اگر خلاف آن را ادعا کنیم. 

آیا واقعا مسئولیت خاصی داشتیم؟! 

منظورم از لحاظ مذهبی و دینی نیست.

 حیف!

 ما هرگز نخواهیم دانست! 

© سوسن آفرین

........ 

Gewissen ist wichtig, denn ich glaube, dass das und Moral die einzigen wahren Unterschiede zwischen Menschen und Tieren sind.

Viele von uns Menschen können ihr inneres Tier nicht reduzieren oder töten. 

So bleiben wir für immer Tiere, obwohl wir etwas anderes behaupten. 

Hatten wir eine wirklich besondere Aufgabe?! 

Ich meine es nicht in religiösem Sinne. 

Schade! 

Das werden wir nie wissen! 

©Susan Afarin 

......... 

Conscience is important because I believe that consciousness and morality are the only true differences between humans and animals. 

Many of us humans can't reduce or kill our inner animal. 

So we remain animals forever, even though we claim something else. 

Did we have a really special task?! 

And I don't mean it in a religious sense. 

What a pity! 

We'll never know! 

©Susan Afarin

تأثیر متقابل زن و مرد باید تعادل داشته باشد. 

با این وجود بیشتر در جوامع ما زنان و نقش آنها کمرنگ و در پس زمینه قرار دارند.

من الان یک کمپین فمینیسم نمی خواهم. 

می خواهم برایتان یکی از خوابهایم را بگویم. 

آیزاک نیوتن هرگز ازدواج نکرد. 

او به چندین قانون فیزیک پی برد. 

من قانون سوم او را بسیار دوست دارم. 

اما در اینجا می خواهم در مورد کشف جاذبه او صحبت کنم. 

بعد از ظهر آن روز خاص او کمی در کنار درخت سیب چرت زد. 

و در خوابش یک شاهزاده خانم زیبای ژاپنی را دید که سیب می چید. 

وقتی او سیب ها را لمس میکرد ،  سیب ها را فلورس  یا شب تاب می کرد. 

وقتی او به آیزاک یک سیب پیشنهاد داد ، آیزاک چنان سرخوش شد که سیب با تمام قدرت روی سرش افتاد. 

وقتی به حال آمد دیگر نمی دانست کجا بالا و کجا پایین است. 

آیا سیب ها به سمت بالا پرواز میکنند یا به سمت پایین میلغزند. 

اما وقتی چهره شاهزاده خانم را به یاد آورد ، دوباره فهمید که چه جادویی در پس آن وجود دارد. 

جادوی حوا و سیب هر روز به ما الهام می بخشد. 

به خصوص به مردان ما. 

اما آنها دوست ندارند اعتراف كنند كه ما زنان آنها را به طریقی مشابه افسون می كنیم كه  آنها ما را مسحور میکنند. 

در هر صورت ، رویای این شاهزاده خانم هرگز اجازه نداد نیوتن عاشق زن دیگری شود. 

جادوی عشق. 

زیرا هر کجا که بیفتد ، باید دنبالش دوید. 

©سوسن آفرین

........ 

The mutual influence of man and woman must have a balance. 

Mostly in our societies, however, women and their role are pale and in the background. 

I don't want a feminism campaign now. 

I want to tell you what I dreamed. 

Isaac Newton was never married. 

He found out several laws of physics. 

I love his 3rd law. 

But here I want to talk about his discovery of gravity. 

He took a little nap by the apple tree that afternoon. 

He dreamed of a beautiful Japanese princess who picked apples. 

When she touched the apples, they fluoresced. 

When she offered him an apple, he was so euphoric that the apple fell on his head with full force. 

When he came to, he no longer knew what was up and down. 

Whether apples fly up or slide down. 

But when he remembered the princess's face, he knew again what magic was behind it. 

The magic of Eve and Apple inspires us every day. 

Especially our male contemporaries. 

But they don't like to admit that we women enchant them in a similar way that we can find them enchanting. 

In any case, this princess' dream never allowed Newton to fall in love with another woman. 

The magic of love. 

Because wherever it falls, one should follow. 

©Susan Afarin

....

Der Einfluss von Man und Frau gegenseitig muss eine Balance haben.

Meist in unseren Gesellschaften sind aber Frauen und ihre Rolle blass und im Hintergrund. 

Ich will jetzt keine Feminismuskampagne.

Ich möchte Euch  erzählen, was ich geträumt habe. 

Isaac Newton war nie verheiratet.

Er hat mehrere physikalische Gesetze herausgefunden. 

Ich liebe sein 3.Gesetz.

Aber hier möchte ich über seine Entdeckung von Erdanziehungskraft sprechen. 

Er hat an diesem Nachmittag ein kleines Nickerchen am Apfelbaum gemacht.

Er hat von einer wunderschönen japanischen Prinzessin geträumt, die Äpfel pfluckte.

Wenn sie die Äpfel betouchte, haben sie fluoresziert. 

Als sie ihm einen Apfel anbot, war er so euphorisch, dass der Apfel mit voller Wucht auf seinen Kopf hinfiel.

Als er zu sich kam wusste er nicht mehr, was oben und unten ist. 

Ob Äpfel nach oben fliegen oder nach unten rutschen.

Aber als er sich an das Gesicht der Prinzessin erinnerte, wusste er wieder welche Magie dahinter gesteckt hat. 

Die Magie von Eva und Apfel inspiriert uns jeden Tag. Vor allem unseren männlichen Zeitgenossen.

Aber sie mögen es nicht zuzugeben, dass wir Frauen sie verzaubern auf einer ähnlichen Weise wie wir sie bezaubernd finden können.

Jedenfalls der Traum dieser Prinzessin ließ nie zu, dass Newton sich in einer anderen Frau verlieben kann. 

Die Magie der Liebe.

Denn wo sie hinfällt, soll man folgen. 

©Susan Afarin

عشق زمینی تصوری بود از نجابت لغزان و کودکانه آینه دیروز. 

در گذر تلخی‌ها و حرمان ها او طعمی یافت شبیه به پنبه.

لطافت این حجم خواست دل بود و عدم طعم آن نتایج اتفاقات آورده با باد زمان.

©Susan Afarin 

........

Irdische Liebe war eine Idee des schlüpfrigen und kindlichen Anstands des gestrigen Spiegels. 

Im Durchgang von Bitterkeit und Nöten fand sie einen Geschmack ähnlich wie Baumwolle. 

Die zarte Konsistenz dieses Volumens war der Wunsch des Herzens, und der Mangel an Geschmack war das Ergebnis der Ereignissen im Winde der Zeit.

©Susan Afarin 

........

Earthly love was an idea of ​​the slippery and childish propriety of yesterday's mirror. In the passage of bitterness and hardship it found a taste similar to cotton. 

The delicate consistency of this volume was the heart's desire, and the lack of taste was brought as the result of necessities in the wind of time.

©Susan Afarin

To confess not being able for the norm society that l could be adjust

Outside l feel so much heat, itch, scratch, and unbearable allergic combast

Inside I feel the mean weight of lie and betray, the more closeness the much disgust

Not a bit mercy, understanding, or considering, but all the way discussed 

Why we all think what we think is always correct, that we believe in we're robust

Am l selfish, I prefer to be alone with nature, have to human distrust

We all are so weak, came from a nothing, do small things, and turn to stardust

©Susan Afarin

گنجشکها امروز لاینقطع می‌خوانند.

صدای بچه گنجشکها دلیل هیجان آنها ست.

صدای جاری شدن زندگی.

راستی دلم هیچ از نداشتن پروانه خواهش نلرزید،

انگار درون من به یک انتها رسیده ست. 

آرامشی که نشانه، نداشتن اطمینان به لحظه بعدی ست. 

زندگی چون مرگ جاریست و تغییر این نقطه در دست هیچکس نیست. 

این رازیست که قمری ها را حتی بعد از ظهر روز یکشنبه در خمیازه بی حوصلگی به خواندن آواز تسلیم می‌خواند. 

©سوسن آفرین 

......... 

Die Spatzen singen heute ununterbrochen. 

Der Grund für ihre Aufregung ist das Geräusch der Spatzenbabys. 

Der Klang des fließenden Lebens. 

Ich errinerte mich, dass ich keine Angst davor habe, keine Wunsch-Schmetterlinge zu zeichnen. 

Es ist, als wäre mein Inneres am Ende, an einem Boden angelangt. 

Eine Form von Ruhe, die ein Zeichen dafür ist, dass man kein Vertrauen in den nächsten Moment hat. 

Das Leben ist wie der Tod und es liegt nicht in der Hand von irgendjemandem, diese Zustände miteinander zu tauschen. 

Dies ist das Geheimnis, dass die Palmtauben dazu bringt, an einem Sonntagnachmittag mit einem gelangweiltem Gähnen das Lied der Ergebung zu singen. 

©Susan Afarin

.........

The sparrows are singing all the time today. 

The reason for their excitement is the sound of the baby sparrows. 

The sound of flowing life. 

I reminded myself that I'm not afraid not to draw wish butterflies. 

It's like my insides have bottomed out. 

A form of stillness that is a sign of not having faith in the next moment. 

Life is like death and it isn't in the hands of anyone to interchange these states. 

This is the secret that makes the palm doves sing the song of submission with a bored yawn on a Sunday afternoon. 

©Susan Afarin

من فقط میتوانم در چیزهایی تغییر بوجود بیاورم که در قدرت من هستند.

هر روز نمیتوانم به علایقم بپردازم، چون باید کار هم بکنم.

کسانی هم که از لهجه من ایراد می‌گیرند و من را با پروفی ها مقایسه می‌کنند، خودشان شرمنده می‌شوند، چون من ادعایی ندارم.

ضمن اینکه افتخار میکنم که افکار و کلام من و سمبل هایم مال خودم هستند، از کسی بی اجازه برداشت نکرده ام و بخاطر خیانت خودم، به دیگران تهمت نزدم.

چیز دیگری که تحت قدرت من نیست، آپ لود ویدئو هاست که خیلی اوقات مشکل دارد و انجام نمی‌شود. 

©سوسن آفرین

.......

Ich kann nur Dinge ändern, die in meiner Macht stehen. 

Jeden Tag kann ich mich nicht auf meine Interessen und Hobbys konzentrieren, weil ich arbeiten muss. 

Wer sich über meinen Akzent beschwert und mich mit den Profis vergleicht, sool er sich schämen, denn ich mache keine Behauptungen. 

Obwohl ich stolz darauf bin, dass meine Gedanken, Worte und meine Symbole meine eigenen sind, habe ich niemandem ohne Erlaubnis etwas genommen und anderen nicht meines eigenen Verrats beschuldigt. 

Eine andere Sache, die nicht in meiner Macht steht, ist das Hochladen von Videos, was oft Probleme bereitet und nicht möglich ist. 

©Susan Afarin

........

I can only change things that are within my power. 

Every day I can't concentrate on my interests and hobbies because I have to work. Anyone who complains about my accent and compares me to the professionals should be ashamed of themselves, because I'm not making any claims. 

Although I am proud that my thoughts, words and symbols are my own, I have not taken anything from anyone without permission and have not accused others of my own treachery. 

Another thing that is out of my control is uploading videos, which often causes problems and is not possible. 

©Susan Afarin

امروز صبح آسمان آبی و صاف بود.

حتی یک تکه ابر مانند پنبه ای فراموش شده روی میز آرایش کائنات وجود نداشت.

آسمان آنقدر آبی بود که مرا به یاد کودکیم انداخت.

مثل یک صبح زود، وقتی که خدا هنوز بیدار نشده بود و پرندگان از غفلت او استفاده می‌کردند و میان صدای سکوت خرخر او که شبیه به زاده شدن بینگ بنگ بود در استخر  آسمان شیرجه میرفتند و ترانه های بهاری را آنقدر با اطمینان می‌خواندند، که به ابدیت هیچ خراشی وارد نمیشد. 

نسیم صبح آنقدر آرامش بخش بود که انگار پوست بدن نوزادی با لطافت رحم مادر به هنگام تولد تماس پیدا میکرد.

آنگاه که عزیز با دقت زیاد ملافه های سفید بی پایانش را روی بند های رخت پهن می‌کرد، بدون آنکه آنها یک چروک کوچک بخورند. 

و من چشمانم را می‌بستم و تبخیر آرام مولکول‌های آب را میان حرکت ملایم ملافه هایی استنشاق میکردم که عزیز با پودر لاجورد آنها را به ملکوت آسمان شباهت داده بود. 

©سوسن آفرین 

....... 

Heute Morgen war der Himmel blau und klar. 

Auf dem Schminktisch des Universums war nicht einmal ein Fleck Baumwollwolke vergessen. 

Der Himmel war so blau, dass er mich an meine Kindheit erinnerte. 

Wie ein früher Morgen, als Gott noch nicht aufgewacht war und die Vögel seine Vernachlässigung ausnutzten und inmitten des Klangs seines stillen Schnarchen, das der Geburt von Bing Bang ähnelte, in den See des Himmels sprangen und so selbstbewusst Frühlingslieder sangen, dass die in der Ewigkeit keinen Kratzer verursachten. 

Die Morgenbrise war so entspannend, als würde die Haut eines Babys zum Zeitpunkt der Geburt die Weichheit des Mutterleibs berühren.

So wie die Zeiten, als Aziz ihre endlosen weißen Laken sorgfältig auf den Wäscheleinen ausbreitete, ohne dass sie eine einzige Falte bekamen. 

Und ich meine Augen schloss und atmete die langsame Verdunstung von Wassermolekülen zwischen den sanften Bewegungen der Laken, die Aziz mit Lapislazuli-Pulver die Ähnlichkeit zum Himmelreich verliehen hatte. 

©Susan Afarin

......... 

The sky was blue and clear this morning. 

Not even a patch of cotton cloud was left on the dressing table of the universe. 

The sky was so blue it reminded me of my childhood. 

Like an early morning when God had not yet awakened and the birds took advantage of his neglect and amidst the sound of his silent snoring, resembling the birth of bing bang, jumped into the lake of the sky and sang spring songs so confidently that didn't cause by eternity a scratch.

The morning breeze was so relaxing, like a baby's skin touching the softness of the womb at the time of birth. 

Like the times when Aziz carefully spread out her endless white sheets on the clothesline without a single wrinkle. 

And I closed my eyes and breathed in the slow evaporation of water molecules between the gentle movements of the sheets that Aziz had powdered them with lapis lazuli to give them the likeness of the sky. 

©Susan Afarin

Am l ugly, am I boring, am I hurting, am l tearing hearts in thousands piece

Am l unattractive, am l arrogant, am l schizophrenic, or am l grease

Am l ignorant, am l spoiled, am l dirty, am l reckless, or have l crease

Am l cat, am l dog, am l duck, am l fox, am l camel, or belong to geese

Am l Iranian, am I German, am I from whole of the world, l push valise

I want freedom, l want silence, hate fight, war and discuss, l want only my own peace

©Susan Afarin

در خط ترد فاصله میان دو شیوه، دو جهان و دو تنفس نمی‌توان برای همیشه مکث کرد، بدون آنکه هوش با تازیانه سوال سراغت نیاید و نپرسد، برای چه؟!

اگر منظور مرا درک نکردی، به دلفین‌ها و نهنگ ها بیندیش.

دلفین ها گاه دپرسیون می‌گیرند و گاه خشمگینند.

نهنگ ها هم می‌توانند با خشم خود تخریب بیافرینند و یا از غم خودکشی کنند.

©سوسن آفرین

.......

Es is unmöglich, für immer auf der schmalen Linie der Distanz zwischen zwei Wegen, zwei Welten und zwei Atmungen zu verharren, ohne dass die Intelligenz mit ihrer Fragen-Peitsche zu Dir kommt und Dich fragt: 

„Warum?!“ 

Wenn Du die Bedeutung dieser Theorie nicht verstehst oder den Sinn, was ich meine, denke an Delfine und Wale. 

Delfine sind manchmal deprimiert und manchmal wütend. 

Wale können mit ihrer Wut auch Zerstörung anrichten oder aus Trauer Selbstmord begehen. 

©Susan Afarin

.......

It is impossible to remain forever on the thin line of distance between two paths, two worlds and two breaths, without intelligence coming to you with its questioning whip and asking you: 

"Why?!" 

If you don't understand the meaning of this theory or the meaning of what I mean, think of dolphins and whales. 

Dolphins are sometimes depressed and sometimes angry. 

Whales can also cause destruction with their anger or commit suicide out of grief.

©Susan Afarin

هیچ چیز جز عشق و انسانیت بهای ماندن یا رفتن ندارد.

بهانه های ترس و جاه طلبی با مقوله احساسات واقعی، شرافت و صداقت بیگانه اند.

آنها احساساتی دون هستند که برخلاف رشد ذهن انسان در طول زمان، هیچگاه رشد نمی‌کنند و اعلا نمی‌شوند، بلکه خاک منیت رویشان را می‌گیرد و هر روز آنها را ناپسندیده تر می‌کند.

©سوسن آفرین 

.........

Nichts außer Liebe und Menschlichkeit ist einen Aufenthalt oder eine Reise wert. Die Ausreden Angst und Ehrgeiz sind der Kategorie echter Gefühle, Ehre und Ehrlichkeit fremd. 

Es sind Gefühle, die im Gegensatz zur Entwicklung des menschlichen Geistes im Laufe der Zeit nie wachsen und nicht gesteigert werden, sondern vom Schmutz des Egos bedeckt und von Tag zu Tag unangenehmer werden. 

© Susan Afarin

..........

Nothing but love and humanity is worth a stay or a trip. 

The excuses of fear and ambition are alien to the category of genuine feelings, honor, and honesty. 

They are feelings which, contrary to the development of the human mind over time, never grow and aren't heightened, but covered in the dirt of the ego and becoming more unpleasant day by day.

© Susan Afarin

بلبلی ساعت پنج صبح ترانه ای پیچیده می‌خواند.

او حرفهای بسیاری داشت و از اتفاقات گذشته، حال و آینده میخواند. 

الان کر گنجشکها فضا را پر کرده است.

اما آنها چند جمله بیشتر برای گفتن ندارند.

سادگی شان مثل خنکی آب یک لیوان در ظهر تابستان است، لذت بخش، روح افزا و لازم، ندای ساده حیات. 

در ترانه بلبل اما رویش نعناع، متامورفوز پروانه، شهد گل رز در خرطوم زنبور عسل، تلاش مورچه, نوازش بچه فیل زیر خرطوم مادرش، چرخاندن سر شیر نر بعد از آبتنی، چکیدن شبنم از روی برگ شبدر وقتی که آن را زیر سنگینی خود خم می‌کند، صدای ترد پاره شدن پوست درخت گیلاس، وقتی شکوفه ای زاییده می‌شود....

پنهان است. 

گنجشکها پیچیدگی بلبل را درک نمی‌کنند ولی او را جزئی از تمام نقش طبیعت می‌دانند. 

بلبلها هم به سادگی گنجشکها طعنه نمی‌زنند، چون بدون آنها حیات امکان پذیر نیست. 

کاش آدمها هم با پرندگان درونشان، درک می‌کردند که هستی شان در نیستی دیگری معنا نمی‌شود و همه جزئی از یک کل هستند. 

©Susan Afarin 

........ 

Eine Nachtigall sang um fünf Uhr morgens ein kompliziertes Lied. 

Sie sprach viel und sang über vergangene, gegenwärtige und zukünftige Ereignisse. 

Jetzt erfüllt der Chor der Spatzen die Luft. 

Aber sehr viel haben sie nicht zu sagen. 

Ihre Schlichtheit ist wie die Kühle eines Glas Wassers zur Mittagszeit im Sommer, genussvoll, seelenerfrischend und notwendig, 

der einfache Ruf des Lebens. 

Aber im Gesang der Nachtigall sind, 

das Wachstum von Minze, 

die Metamorphose eines Schmetterlings, 

der Nektar einer Rose im Rüssel einer Biene, 

die Anstrengung einer Ameise, 

die Liebkosung eines Elefantenbabys unter dem Rüssel seiner Mutter, 

die Drehung eines Männchens Löwenkopf nach dem Trinken an einem Fluss, 

der Tau, der von einem Kleeblatt tropft, während es sich unter dem Tau-Gewicht biegt, 

das knackige Geräusch von brechender Kirschbaumrinde, wenn eine Blüte geboren wird ....

Alle das ist in ihrem Gesang versteckt. 

Spatzen verstehen die Komplexität der Nachtigall nicht, aber sie betrachten sie als Teil des gesamten Bilds der Natur. 

Nachtigallen spotten nicht die Spatzen für ihre Schlichtigkeit, weil ein Leben ohne sie nicht möglich ist. 

Ich wünschte, die Menschen mit den existierenden Vögeln in ihren lnneren verstehen würden, dass ihre Existenz ohne andere keinen Sinn macht und dass jeder von ihnen ein Teil eines Ganzen ist.

©Susan Afarin 

....... 

A nightingale sang a complicated song at five in the morning. 

She talked a lot and sang about past, present and future events. 

Now the chorus of sparrows fills the air. 

But they don't have much to say. 

Their simplicity is like the coolness of a glass of water at midday in summer, enjoyable, soul-refreshing and necessary, 

the simple call of life. 

But in the song of the nightingale are the growth of mint, 

the metamorphosis of a butterfly, 

the nectar of a rose in a bee's snout, 

the effort of an ant, 

the caress of a baby elephant under its mother's trunk, 

the turning of a male lion's head after drinking by a river, 

the rope dripping from a shamrock as it bends under the rope weight, 

the crisp sound of cherry tree bark breaking when a blossom is born.... 

It's all hidden in her singing. 

Sparrows don't understand the complexity of the nightingale, but they consider it part of nature's complete picture. 

Nightingales don't mock sparrows for their simplicity, because life without them is not possible. 

I wish people with existing birds inside would understand that their existence makes no sense without others and that each of them is a part of a whole.

©Susan Afarin

روز سختی بود، اما به خوبی گذشت.

جسم و روحم هنوز خیلی خسته و بیمارند، اما آفتاب دلم بخاطر خوبیهای جهان می‌تپد، حتی اگر تجربه هایم اکثرا تلخ هستند.

متوجه شدم که بخاطر پوستم و روحم از دیدن و نزدیک شدن به آدمها هر روز بیشتر فاصله میگیرم.

از کشف نکردن زیبایی‌های درون آدمها سرخورده ام، مثل جویندگان طلایی که تمام عمر را با روماتیسم حاصل از تماس با آب سرد رنج می‌برند.

در درون اکثر آدمها بدی و حقارت موج می‌زند و اگر خوشبخت باشی، مثل کامو به پوچی درونشان میرسی.

مهم نیست اگر من آریستوکرات روحی تلقی شوم.

هنوز در قلبم شادی کشف ناشناخته ها را در ذوق کودکان لمس میکنم و هنوز برای تنهایی دختر زیبایی که برای همیشه روی صندلی چرخداری کنار یک ایستگاه اتوبوس در فکر فرو رفته غمی بی پایان حس میکنم.

من هم یکی از مورچه های لانه طبیعی انسان هستم.

اما هنوز نمی‌دانم که آیا برای کشف نیروی جاذبه موقع افتادن دانه خوشبختی از دهانم به سمت سرازیری بی پایان یک چاه بخندم، یا گریه کنم.

©Susan Afarin 

........... 

Es war ein harter Tag, aber es lief gut. 

Mein Körper und meine Seele sind immer noch sehr müde und krank, aber der Sonnenschein meines Herzens schlägt für das Gute der Welt, auch wenn meine Erfahrungen größtenteils bitter sind. 

Mir wurde klar, dass ich mich aufgrund meiner Haut und meiner Seele davon distanziere, jeden Tag Menschen zu sehen und ihnen nahe zu sein. 

Ich bin enttäuscht, die Schönheit im Inneren von Menschen nicht zu entdecken, wie Goldgräbern, die ihr Leben lang an Rheuma leiden, das durch den Kontakt mit kaltem Wasser verursacht wird. 

In den meisten Menschen gibt es eine Welle des Bösen und der Demütigung, und wenn man glücklich ist, gelangt man wie Camus in Absurdität. 

Es spielt keine Rolle, ob ich als Aristokratie der Seele angesehen werde. 

Ich spüre immer noch in meinem Herzen die Freude, wie die Kinder das Unbekannte entdecken, und ich empfinde immer noch endlose Trauer über die Einsamkeit eines schönen Mädchens, das für immer gedankenverloren im Rollstuhl neben einer Bushaltestelle sitzt. 

Ich gehöre auch zu den Ameisen im natürlichen menschlichen Nest. 

Aber ich weiß immer noch nicht, ob ich lachen oder weinen soll, dass ich die Schwerkraft entdeckt habe, als das Samen des Glücks aus meinem Mund in einen endlosen Brunnen fiel.

©Susan Afarin 

............ 

It was a tough day, but it went well. 

My body and soul are still very tired and sick, but my heart's sunshine beats for the good of the world, even though my experiences are mostly bitter. 

I realized that because of my skin and my soul, I distance myself from seeing and being close to people every day. 

I'm disappointed not to discover the beauty inside people, like gold miners, who suffer lifelong rheumatism caused by exposure to cold water. 

There is a tide of evil and humiliation in most people, and when one is happy, like Camus, one falls into absurdity. 

It doesn't matter if I'm considered the aristocracy of the soul. 

I still feel in my heart the joy of the children discovering the unknown, and I still feel endless sadness at the loneliness of a beautiful girl who sits in a wheelchair by a bus stop, lost in thought forever. 

I am also one of the ants in the natural human nest. 

But I still don't know whether to laugh or cry that I discovered gravity as the seed of happiness fell from my mouth into an endless well.

©Susan Afarin

I will always love the music of the blues

Sliding of beauty, which turns off your fuse

But I won't repeat faults, me on texts to lose

The got betrayed one cries till he falls in snooz

And the betrayer one, who has just wrong views

No believe in one sided thoughts filled with booz

There're also texts 'bout society, worthy boos

I experienced  the hell, no need of new clues

I' ll protect me, take off sunglass which is roose

For desireful verses I'll need new muse

©Susan Afarin

I wish me my life, joy and fantasys back, like I would get a wonderful birth new
Dreams like talking dahlias in a magic garden tree, lovingly to a bee
She says, drink my nectar and give its redness to the herbs and vegetables with glee
The sun will help turning their chlorophyll to antocyanin, oxidate for free
And then I will get their aroma and scents through air and wind, that's the natural key
Many people with highest intelligence can't understand the balance or see
The day an which they know how nature investing works, they will go for shame on knee

©Susan Afarin

........

Ich wünsche mir mein Leben, meine Freude und meine Fantasien zurück, als würde ich eine wundervolle Neugeburt bekommen
Träume über ein liebliches Gespräch von sprechenden Dahlien in einem magischen Gartenbaum mit einer Biene
Sie sagt, trink meinen Nektar und gib voller Freude seine Rötung an die Kräuter und das Gemüse
Die Sonne hilft dabei, ihr Chlorophyll in Antocyanin umzuwandeln und kostenlos zu oxidieren
Und dann bekomme ich ihr Aroma und ihre Düfte durch Luft und Wind, das ist der natürliche Schlüssel
Viele Menschen mit höchster Intelligenz können das Gleichgewicht nicht verstehen oder sehen
An dem Tag, an dem sie wissen, wie Natur-Investieren funktioniert, werden sie vor Scham auf die Knie gehen

©Susan Afarin

.........

برای خودم آرزو می کنم زندگی، شادی و خیالاتم برگردند، مثل اینکه یک تولد زیبا و جدید داشته باشم رویاهایی مانند صحبت کردن مهربانانه یک گل کوکب سخنگو در یک باغ درختی جادویی، با زنبور عسل
او می گوید: شهد مرا بنوش و سرخی آن را با شوق به سبزی ها و صیفی جات بده
خورشید به تبدیل کلروفیل آنها به آنتوسیانین و اکسیدات مجانی کمک می کند
سپس من عطر و رایحه آنها را از طریق هوا و باد دریافت خواهم کرد، این کلید طبیعی است
بسیاری از افراد با بالاترین هوش نمی توانند تعادل را درک کنند یا ببینند
روزی که بدانند سرمایه گذاری طبیعت چگونه کار می کند، از شرمنده زانو خواهند زد

© سوسن آفرین

برایش آرزوی خوبی دارم.

اما برای خودم آرزوی مرگ نقش او در زندگی ام را دارم.

دلم می‌خواهد بیدار شوم و او هیچ جای زندگی من را با انگشت‌های دروغین خود انگولک نکرده باشد.

دلم می‌خواهد به خواب کوکب و اقاقی باز گردم و نور خورشید مرا نسوزاند.

©سوسن آفرین

 

......

Ich wünsche ihm alles Gute. 

Aber für mich selbst wünsche ich den Tod seiner Rolle in meinem Leben. 

Ich möchte aufwachen und er hat noch keinen Teil meines Lebens mit seinen lügnerischen Fingern berührt. 

Ich möchte zum Traum von Dahlien und Akazien zurückkehren, wo die Sonne meine Haut nicht verbrennt. 

©Susan Afarin

 

..........

I wish him all the best. 

But for myself, I want the death of his role in my life. 

I want to wake up and he hasn't touched any part of my life with his lying fingers. 

I want to return to the dream of dahlias and acacias where the sun doesn't burn my skin. 

©Susan Afarin

وآله شدم، عاشق جانانه شدم، قلب شدم، روح شدم، بر سر و بر کوه شدم، ای وای که جانانه نیامد
تو نه دربدری، بی هوش بی یاد و کری، ، بال و پری، چشم پر از اشک تری، شادی دم خانه نیامد
جانانه چو شد رعد به تو، درد افزود به تو، یک بود نه دو، دلش پی هوای نو، خاطر پروانه نیامد
حال سبکبال نهم، من به جهان باز قدم، گل و ستاره و قلم، به عشق قسم، زمان کاشانه نیامد؟!

©سوسن آفرین

.........

Ich habe mich verliebt,
Ich habe mich in meinem Geliebten verliebt,
Ich wurde ein Herz,
Ich wurde eine Seele,
Ich fiel auf den Kopf und ging den Gipfel des Berges hoch,
oh, er kam nicht.

Du bist weder obdachlos,
noch bist Du taub,
dement,
hast noch Deine Flügel und Federn,
Deine Augen sind voller Tränen,
das Glück ist nicht zu Dir nach Hause gekommen.

Als der Geliebte endlich da war, stürzte er sich wütend auf Dich wie Gewitter,
Er hat Dir Schmerzen zugefügt, sein eins wurde, nie zwei,
sein Herz suchte nach neuem Abenteuer,
Die Erinnerung an Schmetterling wurde nicht belebt.

Jetzt trete ich ohne Gewissensbisse wieder in die Welt ein,
Blumen, Sterne und Stift,
Ich schwöre bei Liebe,
ist die Zeit für eigenes Heim nicht gekommen?!

© Susan Afarin

.........

I fell in love,
I fell in love with my lover,
I became a heart,
I became a soul,
I fell on my head and went up to the top of the mountain,
oh, he didn't come.

You are neither homeless,
nor you are deaf,
dementia,
you still have your wings and feathers,
Your eyes are full of tears,
Happiness has not come to your home.

When the lover was finally there, he pounced on you like a thunderstorm,
He caused you pain, his one became, never two,
his heart was looking for new adventure,
The memory of Butterfly was not revived.

Now I re-enter the world without remorse,
flowers, stars and pen,
I swear by love,
Hasn't the time come for your own home?!

©Susan Afarin

در دیروز هیچگونه تنشی وجود ندارد.
فردا از دیروز نمی هراسد اما به امروز رشک می‌برد.
امروز اما واقعیتی برهنه است که گرچه ریشه در دیروز دارد اما اتصالش به فردا حیاتی تر است.
امروز تنها پیکری ست که در باغ زندگی راه می‌رود و تنفسش را روی گلهای حیات می‌پاشد.
©سوسن آفرین
....

In Gestern gab es keine Spannung.
Morgen hat keine Angst vor dem Gestern, aber er ist eifersüchtig auf Heute.
Heute ist jedoch eine nackte Realität.
Obwohl er im Gestern verwurzelt ist, ist seine Verbindung zum morgen viel wichtiger.
Heute ist der einzige Körper, der im Garten des Lebens wandert und seinen Atem auf die Blumen des Lebens sprüht.
©Susan Afarin
.....

There was no tension in yesterday.
Tomorrow is not afraid of yesterday, but he is jealous of today.
However, today is a bare reality.
Although he is rooted in yesterday, his connection to tomorrow is far more important.
Today is the only body that wanders in the garden of life and sprays its breath on the flowers of life.
©Susan Afarin

What a beautiful sunny afternoon

Darkness is gone and l've a magic boon

I've to be silent when it comes to moon

Cause I'm on an ocean shore, passed the dune

So I learned to reject all loon and goon

Greedy stingy and mom's sons, who've hewn

Bad soil is not my fault, I've flowers strewn

And I let flowers grow, didn't them prune

New desires, even learning rune

My flat is small, not bigger than spoon

But I'm free to sing, even if it's croon

I'm humble, call my paintings just a toon

I love beauties, weather soul sex or poon

I saw him in my dreams, I'll meet him soon

I wish me to hear his nice voice and tune

I'm a lover, true love will make me swoon

©Susan Afarin

Die Meerjungfrau verlor ihre Kiemen, plötzlich wandelte sich in einem Wal
Ihre Schuppen fielen zum Meereesboden und sie fühlte sich kalt, fremd und kahl
Sie schenkte alles, was sie besaß, ihr eiserner Willen härtete zu Stahl
Du kannst mehr ausgenützt werden als Wal im Vergleich zu einem einfachen Aal
Sie verließ die Höhlen in Ozean und suchte in Gebirgen einen Tal
Weil sie das Land der Toten und Sonnenuntergang auch gut kannte und die Qual
Gestand sie, Bereite ist wichtiger als Länge, wie Qualität als Zahl
Orte ändern Dein lnneres nicht, ob Teheran oder die Nordrhein-Westpfahl
Glück lebt in Deiner Seele, wenn Dein Gewissen rein ist und Dein Herz ideal
Nicht der Akt, geboren zu werden, aber Lebensweise ist unsere Wahl

©Susan Afarin

Ich habe nicht wie Camus nach einer Formel für Ewigkeit gesucht.

Seinen Eifer und seine Eitelkeit habe ich nicht.

Obwohl ihn einen kleinen Gossenjunge zu nennen, sehr link und ungerecht von Sartre ist, sieht man, dass er sich in einem Kampf befindet, weil er arm aufgewachsen ist und obwohl er sich über Reichtum und Bequemlichkeiten nicht beklagt, sitzt er in einem Paradox.

Als ob er dadurch sich verleugnen würde, wenn er das Armutleben hart und unschön beschreiben würde.

Dadurch versucht er zweifelhaft, seine Wurzeln nicht zu leugnen.

Ich dagegen habe immer nach Glück gesucht, in alltäglichen Dingen des Lebens, fand es aber selten.

Er hat die Ewigkeit gefunden aber ich nicht das Glück.

©Susan Afarin