وقتی زندگی در خانواده پایان می‌گیرد و تو تنها میمانی، وعده های غذایی هم معنای خود را از دست می‌دهند.
من سالهاست که فقط وقتی گرسنه هستم، غذا میپزم، مگر اینکه برای دیگرانی که دوستشان دارم، آشپزی کنم.
امروز یاد کنسرو خورش بادمجان افتادم که تازگی خریده بودم.
از غذاهای کنسروی نمی‌توان انتظار زیادی داشت.
در واقع محتوی کنسرو فقط بادمجان له شده بود.
خودم پیاز داغ، زردچوبه، کشک و نعناع به آن افزودم و آن را تبدیل به غذا کردم.
این مثال مرا به یاد دوستی انداخت.
حداقل در دوستی که قسمت اصلی آن را تشکیل می‌دهد، اصالت و شخصیت است که باید موجود باشد.
اگر در این کنسرو بادمجان هم نبود، دیگر فقط باید آن را دور بریزیم.
چیزهایی که در دوستی به آن می افزاییم، خاطرات زیبا، لبخند، اشک، همیاری دو طرفه ست.
اینها به مرور زمان به وجود می‌آیند و شبیه به کاری هستند که من با این غذا انجام دادم.
از دست دادن آدمها در زندگی تلخ است.
اما من این واقعیت را لمس کردم که کسانی را که از زندگیم بیرون کردم و در دوستی ام را تا به ابد به روی آنها بستم، جزو زندگی من نبوده اند، حتی اگر خاطرات غلیظی در گذشته با آنها داشته باشم.
اگر در طول زمان رشد نکنیم و یا به رشد کردن همدیگر احترام نگذاریم، دوستی را بلد نیستیم.
احساس من در حال حاضر نسبت به این مطلب، شبیه به درختی ست که از دست گل سنگها و قارچها و پیچکهای هرزه آزاد شده است و اگر قامتش بر اثر طوفان زمان خم شده است، ریشه هایش تا آنسوی کهکشان‌ها ادامه دارند.

©سوسن آفرین

......

Wenn das Familienleben endet und man allein ist, verlieren die Mahlzeiten ihre Bedeutung.
Jahrelang habe ich nur gekocht, wenn ich Hunger hatte, außer wenn ich für geliebte Menschen gekocht habe.
Heute fiel mir die Dose Aubergineneintopf, Kashk Badenjan wieder ein, die ich vor Kurzem gekauft hatte.
Von Dosenessen kann man nicht viel erwarten.
Tatsächlich enthielt die Dose nur pürierte Auberginen.
Ich habe gebratenen Zwiebeln, Kurkuma, Kashk und Minze dazugegeben und daraus ein Gericht gemacht.
Dieses Beispiel erinnerte mich an Freundschaft.
Zumindest in der Freundschaft als Kern, kommt es auf Originalität und Persönlichkeit an.
Wäre keine Aubergine in der Dose gewesen, hätten wir sie einfach wegwerfen müssen.
Was wir einer Freundschaft hinzufügen, sind schöne Erinnerungen, Lächeln, Tränen und gegenseitige Unterstützung.
Diese entstehen mit der Zeit und sind vergleichbar mit dem, was ich mit diesem Essen getan habe.
Menschen im Leben zu verlieren, ist bitter.
Mir ist jedoch klar geworden, dass die Menschen, die ich aus meinem Leben verbannt und mit denen ich die Freundschaft für immer beendet habe, nie wirklich zu meinem Leben gehörten, auch wenn ich früher schöne Erinnerungen an sie hatte.
Wenn wir uns nicht gemeinsam weiterentwickeln oder die Entwicklung des anderen respektieren, wissen wir nicht, was Freundschaft bedeutet.
Meine jetzigen Gefühle dazu gleichen denen eines Baumes, der sich aus den Fängen von Steinflechten, Pilzen und Kletterpflanzen befreit hat.
Auch wenn sein Wuchs vom Lauf der Zeit gebeugt wurde, reichen seine Wurzeln bis jenseits der Galaxien.

©Susan Afarin

......

When family life ends and you're alone, meals lose their meaning.
For years, I only cooked when I was hungry, except when I was cooking for loved ones.
Today, I remembered the can of eggplant stew, Kashk Badenyan, that I had recently bought.
You can't expect much from canned food.
In fact, the can contained only pureed eggplant.
I added fried onions, turmeric, Kashk, and mint and made a dish out of it.
This example reminded me of friendship.
At least in friendship, at its core, originality and personality matter.
If there hadn't been eggplant in the can, we would have simply had to throw it away. What we add to a friendship are beautiful memories, smiles, tears, and mutual support.
These develop over time and are comparable to what I did with this food.
Losing people in life is bitter.
However, I've realized that the people I've banished from my life and with whom I've ended friendships forever never truly belonged to me, even if I used to have fond memories of them.

If we don't grow together or respect each other's growth, we don't know what friendship means.
My current feelings about this are like those of a tree that has freed itself from the clutches of lichen, fungi, and vines.
Even though its growth has been bent by the passage of time, its roots reach beyond the galaxies.

©Susan Afarin

Bild: Vinylpladen.de

دوستی چند روز پیش خبر مرگ مردی را به من داد که از طریق او به صفحه من راه پیدا کرده بود و شدیدا به من ابراز علاقه می‌کرد.
دوست من دختر مهربانی ست ولی از نظر تفکر و احساس با من خیلی فرق دارد.
او آنزمان از دست من عصبانی بود، چون سال‌های 2020 و 2021 من شدیدا اعتقاد به عشقی داشتم که متاسفانه جز دروغ و درد هیچ چیز دیگری نبود.
او به من اصرار می‌کرد که اگر شده، یکبار رضایت دهم و او را ببینم.
چون او مرد بسیار متمولی ست و به هنر نوشتاری من علاقه شدیدی نشان می‌دهد.
بنابر این این جنتلمن هم نمی‌توانست شانسی برای داشتن من داشته باشد.
خواهش جسم حتی در دوران جوانی هم حرف اول من نبود و اگر چشمان کسی از عشق خالی بود، زیبایی ظاهری او مرا مجذوب نمی‌کرد.
سال‌های بعد از آن هم، از طرف مردان زیادی تایید شدم، چه در محل کار، چه در کلاس رقص و...
مشکل هیچوقت خواسته شدن از سوی مردها نبود، بلکه پذیرش از سوی من بود.
روح هلموت هم شاد.
چه انسان خوبی بود و چه نه، در هر حال وقتی کسی به ما تمایل نشان می‌دهد، چه قبول کنیم و چه رد کنیم، باید مثل موهبت طبیعی بابت آن سپاسگزار باشیم.

©سوسن آفرین

......

Vor einigen Tagen erzählte mir eine Freundin vom Tod eines Mannes, der durch sie auf meine Seite gestoßen war und großes Interesse an mir gezeigt hatte.
Meine Freundin ist eine liebe Frau, aber sie denkt und fühlt ganz anders als ich.
Sie war damals wütend auf mich, weil ich 2020 und 2021 fest an eine Liebe geglaubt hatte, die sich leider als nichts als Lügen und Schmerz entpuppte.
Sie drängte mich, ihn, wenn möglich, wenigstens einmal zu treffen.
Denn er sei ein sehr wohlhabender Mann und zeige großes Interesse an meinen Schriften.
Aber auch dieser Herr hätte keine Chance, mich zu sehen.
Schon in meiner Jugend war körperliches Verlangen nicht meine oberste Priorität, und wenn jemand keine Liebe in den Augen hatte, hätte mich seine Schönheit nicht angezogen.
In den folgenden Jahren wurde ich von vielen Männern geschätzt, sei es bei der Arbeit, im Tanzkurs usw.
Das Problem war nie, von Männern um ein Date gebeten zu werden, sondern von mir selbst akzeptiert zu werden.
Auch Helmuts Seele möge in Frieden ruhen.
Ob er nun ein guter Mensch war oder nicht, sollten wir in jedem Fall dankbar sein, wenn uns jemand Interesse zeigt, egal ob wir es annehmen oder ablehnen – als wäre es ein natürliches Geschenk.

©Susan Afarin

.....

A few days ago, a friend told me about the death of a man who had come across my page through her and had shown great interest in me.
My friend is a lovely woman, but she thinks and feels very differently from me.
She was angry with me at the time because in 2020 and 2021 I had firmly believed in a love that, unfortunately, turned out to be nothing but lies and pain.
She urged me to meet him at least once, if possible.
Because he was a very wealthy man and showed great interest in my writings.
But even this gentleman wouldn't have a chance to see me.
Even in my youth, physical desire wasn't my top priority, and if someone didn't have love in his eyes, his beauty wouldn't have attracted me.
In the following years, I was appreciated by many men, whether at work, in dance classes, etc.
The problem was never being asked out by men, but they being accepted by myself.
May Helmut's soul also rest in peace.
Whether he was a good person or not, we should be grateful whenever someone shows us interest, regardless of whether we accept it or reject it – as if it were a natural gift.

©Susan Afarin

Cover als Karaoke, bei mir bist Du sheen, with own Persian lyrics.

کاور ترانه خیلی قدیمی به نام: برای من تو زیبا هستی. با شعری فارسی از خودم

از عشق سرودن،
بی عشق نبودن،
این است تنها اشتباه من.
از کودکی عشق تا پیری باز عشق.
عشق است درد لاعلاج من.
لحظه ها سرشارند از بوی تو
انسانها بیمارند بدون تو
حس شور و غم
باران نم‌نم، شعری ست
ترانه ای ست زیر و بم
دستان مطلوب، چشمان معطوف
عشق است طعم راه پیچ و خم
وقتی شکوفه درخت سیب، روی پوست تن حوا خزید
آمد به دنیا، عشق همچو رویا
شورش کنایه زد بر خدا
وسعت بیکران، بی خصم این و آن
عشق است راز دلها در نهان

....

Cover bei mir bist du schön. Mit eigener persischen Lyrik

Über Liebe komponieren,
Nicht ohne Liebe sein können,
Dies ist mein einziger Fehler!
Von der Kindheit bis im Alter nur Liebe 
Liebe ist mein unheilbarer Schmerz.

Momente sind voll von Deinem Duft
Die Menschen sind ohne Dich krank

Ein Gefühl von Leidenschaft und Traurigkeit
Ein Gefühl wie das Nieselregen
Es ist wie ein Lied mit Höhen und Tiefen
Angenehme Hände, liebevolle Augen
Liebe ist der Geschmack des Lebenslabyrinths

Als die Blüte des  Apfelbaums auf Evas Haut kroch
Ist die Liebe in die Welt geboren, wie ein Traum
Die Begeisterung für sie rebellierte grgen Gott
Ihre Weite is unendliche
Sie ist frei von Feindseligkeiten
Liebe ist das verborgene Geheimnis der Herzen

....

Cover by mir bist Du scheen, with own Persian Lyrik

Compose about love
Can't be without love
This is my only mistake!
From childhood to old age just love
Love is my incurable pain.

Moments are full of your scent
People are sick without you

A feeling of passion and sadness
A feeling like the drizzle
It's like a song with ups and downs
Pleasant hands, loving eyes
Love is the taste of the maze of life

When the blossom of the apple tree crept on Eva's skin
Love is born into the world like a dream
Enthusiasm for it rebelled against God
Its width is infinite
It is free from hostility
Love is the hidden secret of the heart

Bild: نمناک

غار سرد و تاریک و پیچیده بود.
گروه را گم کرده بودم و از داد کشیدن اجتناب میکردم.
میترسیدم که سقف یا دیواره های غار بریزد و خودم یا کسی دیگر را مجروح کند.
از پیدا کردن گروه توریستی ناامید شده بودم.
از این غار باید به تنهایی سالم بیرون می‌آمدم و یا میمردم.
مشعلی که دستم بود، رو به خاموشی میرفت و هیچ امکان روشنایی دیگری نداشتم.
شاید نیم لیتر آب همراهم بود.
یک لحظه لبخندی زدم و با خودم گفتم:
"اینجا آخر راه است.
شاید اینجا میبایستی میمردم.
مشعل خاموش شد و من بی اختیار خودم را محکم روی زمین زدم، به نشانه تسلیم، آمادگی برای مرگ.
ناگهان با کله درون مارپیچی، شبیه یک پلکان پرت شدم.
این تصور من بود، چون چیزی نمیدیدم.
با خودم گفتم، اینطوری بهتر میمیرم، شاید سرم به سنگ بخورد و تمام شود.
از گرسنگی و تشنگی مردن حتما راحت تر است.
اما با تمام هیکلم توی سالنی پرت شدم که در آن شمع‌های نیمه سوخته زیادی روشن بودند.
سالن خیلی بزرگ بود و من ورودی‌های متفاوت و ابعادش را در چند نگاه نمی‌توانستم محک بزنم.
بعد از اینکه گرد و خاک افتادم رسوب کردند، صدای آرامش بخش چنگی را شنیدم.
زنی با گیسوان بلند و افشان خود آن را به آرامش مینواخت، که صورتش قابل دیدن نبود.
از کنار او پیرمرد خوش اخلاقی با لباسهایی از هزاران سال پیش بیرون آمد و لبخند زنان به سمت من آمد.
دست مرا بدون کلامی گرفت و هر دو کنار زن مو افشان چنگ نواز نشستیم.
زن دست از چنگ زدن کشید.
پیرمرد با لبخندی شبیه آفتاب نگاهم کرد و گفت:
"دخترم، تو اینقدر در مطالب غور میکنی که لازم دیدم، ناپایداری جهان را به یادت بیاورم.
این زن، خواست من در جهان بعد از مرگ است.
زنی که ساقی من است، عشق من است و زیبایی اش اینقدر مسحور کننده ست که با موهایش خودش را پنهان می‌کند."
بعد از کوزه گلی قدیمی در دو جام عجیب شراب ریخت و از من خواست که جام را خودم انتخاب کنم.
یکی از آنها شبیه هرمی بود که با پولکهایی شبیه جواهرات تزئین شده بود.
جام دوم گرد بود و روی آن سمبل‌های متداول نقاشی هایم با ظرافت در گل طرح شده بودند.
گفتم:
" من جام گرد را میخواهم، اگر امکانش باشد.
چون برایم آشناست.
اما قبل از اینکه شراب را بنوشم، به من بگویید که خود شما که هستید و آیا این شراب برای خوابیدن ابدی من است؟!"
پیرمرد باز هم تبسمی کرد و گفت:
"من هنوز هم خیام هستم و با وجود ندیدن هیچ ستاره ای، به نجوم میپردازم، چون عشق را با خودم زیر زمین بردم.
رباعی های تو زیاد نیستند ولی عمیق هستند.
فانتزی هایت را از جهانی که تغییر یافته ست، گاه درک نمیکنم.
تو همیشه رو به مرگ میخوابی، چون از زندگی دلخوری.
اما خود مرگ بدون رویش خاطره زندگی مثل یک لیوان خالی ست.
لیوان خودت را انتخاب کردی و این مرا مسرور می‌کند.
استقلال و آزادی با روح تو گره خورده اند.
اما دخترم، حداقل همانقدر که برای بقیه این موهبت ها را فراهم میکنی، به خودت هم آسودگی خاطر هدیه کن.
این شراب آخر زندگی تو نیست.
بلکه هوشیاری برای ادامه ست.
به روح تو کهکشانی از اصالت عشق پیوند شده ست.
برای این همه دانش انسانی، شراب عشق و محبت برایت آرزو میکنم.
چون تکه های شکسته لیوان آدم های اشتباه زندگیت سطح زمین تردد تو را پر کرده اند و تو سالها با پاهای خونین روی آنها راه رفته ای و خون عشق برای خودت را از دست داده ای.
تکه های شکسته لیوان‌ها نه نیاز به خون تو دارد و نه هیچگام جام با شکوهی از آنها پدیدار خواهد شد.
تو از خواسته شدن قدم بزرگی به سمت خواستن برداشته ای ولی به تو قول می‌دهم که راه درستی انتخاب کردی.
این شراب، به تو تمام قدرت‌هایی که همیشه نادید گرفتی، پس خواهد داد. "

©سوسن آفرین

Die Höhle war kalt, dunkel und undurchsichtig.
Ich hatte die Gruppe verloren und vermied es, zu rufen.
Ich hatte Angst, dass dadurch die Decke oder die Wände der Höhle einstürzen und mich oder jemand anderen verletzen könnten.
Ich hatte die Hoffnung schon aufgegeben, die Reisegruppe wiederzufinden.
Ich musste allein aus dieser Höhle herauskommen, sonst würde ich sterben.
Meine Fackel ging aus, und ich hatte keine andere Lichtquelle.
Ich hatte vielleicht einen halben Liter Wasser dabei.
Ich lächelte kurz und dachte:
„Das ist das Ende.
Vielleicht hätte ich hier sterben sollen.“
Die Fackel erlosch, und ich warf mich unwillkürlich hart auf den Boden – ein Zeichen der Kapitulation, der Vorbereitung auf den Tod.
Plötzlich wurde ich kopfüber in eine Spirale geschleudert, wie eine Treppe.
Das war alles nur Einbildung, denn ich konnte nichts sehen.
Ich dachte bei mir:
"So sterbe ich besser, vielleicht schlage ich mit dem Kopf gegen einen Stein und sterbe.
Es ist definitiv einfacher im Vergleich, an Hunger und Durst zu sterben.
Aber ich wurde mit aller Kraft in eine Halle geschleudert, in der viele halb abgebrannte Kerzen brannten.
Die Halle war riesig, und ich konnte die verschiedenen Eingänge und ihre Ausmaße nicht mit wenigen Blicken erfassen.
Nachdem sich der Staub gelegt hatte, hörte ich den sanften Klang einer Harfe.
Eine Frau mit langem, wallendem Haar spielte friedlich darauf, ihr Gesicht war nicht zu sehen.
Neben ihr trat ein freundlicher alter Mann in Kleidung aus längst vergangenen Zeiten hervor und lächelte mich an.
Wortlos nahm er meine Hand, und wir setzten uns beide neben die Frau mit dem wallenden Haar, die Harfe spielte.
Die Frau hörte auf zu spielen.
Der alte Mann sah mich mit einem strahlenden Lächeln an und sagte:
„Meine Tochter, Du bist so in Gedanken versunken, dass ich es für nötig hielt, Dich an die Vergänglichkeit des Lebens zu erinnern.
Diese Frau ist mein Wunsch im Jenseits.
Die Frau, die mir als Dienerin dient, ist meine Liebe, und ihre Schönheit ist so bezaubernd, dass sie sich mit ihrem Haar verhüllt.“
Dann goss er Wein aus einem alten Tonkrug in zwei seltsame Kelche und bat mich, einen auszuwählen.
Einer der Kelche war pyramidenförmig und mit juwelenartigen Schuppen verziert. Der zweite Kelch war rund und trug zarte Blumen und andere Motive, die ich auch in meinen Zeichnungen verwende.
Ich sagte:
„Wenn möglich, möchte ich den runden Kelch.
Er ist mir vertraut.“
Doch bevor ich den Wein trinke, sag mir, wer Du bist und ob dieser Wein für meinen ewigen Schlaf bestimmt ist! "
Der alte Mann lächelte wieder und sagte:
„Ich bin immer noch Khayyam und studiere, obwohl ich keine Sterne sehe, Astronomie, weil ich die Liebe mit in die Unterwelt genommen habe.
Deine Vierzeiler sind zwar wenige, aber tiefgründig.“
Manchmal verstehe ich Deine Fantasien von einer veränderten Welt nicht.
Du schläfst immer dem Tod ins Auge, weil Dich das Leben langweilt.
Doch der Tod selbst, ohne die Erinnerung an das Leben, ist wie ein leeres Glas.
Du hast Dein eigenes Glas gewählt, und das freut mich.
Unabhängigkeit und Freiheit sind mit Deiner Seele verbunden.
Aber meine Tochter, schenke Dir wenigstens den inneren Frieden, den Du anderen schenkst.
Dies ist nicht der Wein Deines Lebensendes.
Es ist vielmehr die Kraft, weiterzumachen.
Ein Universum der ursprünglichen Liebe ist mit Deiner Seele verbunden.
Für all dieses menschliche Wissen wünsche ich Dir den Wein der Liebe und Zuneigung.
Weil die Scherben der falschen Menschen in Deinem Leben Deinen Weg bedecken und Du jahrelang mit blutigen Füßen darüber gegangen bist, sodass Du die Liebe zu Dir selbst verloren hast.
Die Scherben der Gläser brauchen Dein Blut nicht, und aus ihnen wird niemals ein strahlender Kelch entstehen.
Du hast einen großen Schritt vom selbst begehrt zu werden zum begehrenswerten Leben gemacht, aber ich verspreche Dir, Du hast den richtigen Weg gewählt.
Dieser Wein wird Dir all die Kräfte zurückgeben, die Du immer ignoriert hast.

©Susan Afarin

The cave was cold, dark, and opaque.
I had lost the group and avoided shouting.
I was afraid that doing so would cause the ceiling or walls of the cave to collapse and injure me or someone else.
I had already given up hope of finding the tour group again.
I had to get out of this cave alone, or I would die.
My torch went out, and I had no other light source.
I had maybe half a liter of water with me.
I smiled briefly and thought:
"This is the end.
Maybe I should have died here."
The torch went out, and I involuntarily threw myself hard to the ground—a sign of surrender, of preparing for death.
Suddenly, I was hurled headfirst into a spiral, like a staircase.
That was all just my imagination, because I couldn't see anything.
I thought to myself:
"This is the best way to die; maybe I'll hit my head on a rock and die."
It's definitely easier to die of hunger and thirst by comparison.
But I was thrown with all my might into a hall where many half-burned candles were lit.
The hall was enormous, and I couldn't take in the various entrances and their dimensions at a glance.
After the dust settled, I heard the gentle sound of a harp.
A woman with long, flowing hair was playing it peacefully; her face was not visible. Beside her, a friendly old man in clothes from a bygone era stepped forward and smiled at me.
Wordlessly, he took my hand, and we both sat down beside the woman with the flowing hair who was playing the harp.
The woman stopped playing.
The old man looked at me with a radiant smile and said:
"My daughter, you are so lost in thought that I felt it necessary to remind you of the transience of life.
This woman is my wish in the afterlife.
The woman who serves me is my love, and her beauty is so enchanting that she veils herself with her hair."
Then he poured wine from an old clay jug into two strange goblets and asked me to choose one.
One of the goblets was pyramid-shaped and decorated with jewel-like scales.
The second goblet was round and bore delicate flowers and other motifs that I also use in my drawings.
I said, "If possible, I would like the round goblet.
It is familiar to me.
But before I drink the wine, tell me who you are and whether this wine is meant for my eternal sleep!"
The old man smiled again and said,
"I am still Khayyam, and although I see no stars, I study astronomy because I took love with me to the underworld.
Your quatrains are few, but profound."
Sometimes I don't understand your fantasies of a changed world.
You always sleep towards death because life bores you.
But death itself, without the memory of life, is like an empty glass.
You chose your own glass, and I'm glad about that.
Independence and freedom are connected to your soul.
But my daughter, at least grant yourself the inner peace you give to others.
This is not the wine of your life's end.
It is rather the strength to carry on.
A universe of primal love is connected to your soul.
For all this human wisdom, I wish you the wine of love and affection.
Because the shards of the wrong people in your life cover your path, and you have walked over them with bloody feet for years, so that you have lost love for yourself. The shards of the glasses don't need your blood, and from them a shining chalice will never be made.
You have taken a great step from being desired to living a desirable life, but I promise you, you have chosen the right path.
This wine will give you back all the strength you have always ignored.

©Susan Afarin

کشتن یک مار، لذتی ندارد، بلکه فقط بخاطر رهایی از خطر نیش زدن مکرر اوست.
در جهان طبیعت انسانها شباهت به موجودات پیشین خود دارد.
طبیعت مار نیش زدن است.
آدمهایی هستند که واقعا می‌توانند دوست مارها باشند.
اما اسبها هیچوقت با مارها دوست نمی‌شوند.
اگر آنها را با لگدی کشتند، تنها به دلیل خطر آنهاست.
اگر مارها مثل ماهی های حوض کاشی بی خطر بودند، هیچ اسبی آنها را لگد نمی‌کرد.
اما مار تا زمانی که زنده ست به هر چه گرم باشد، حمله خواهد کرد، از روی ترس و نادانی.
و بالاجبار موجودات گرم، اگر نخواهند طعمه زهر آنها بشوند، باید آنها را از راه خود بزدایند و اگر ماری جاده راه آنها را مسدود کند و راه خود را جدا نکند، جز مرگ خود راهی برای زندگی دیگران باقی نمی‌گذارد.

©سوسن آفرین
......

Es bereitet kein Vergnügen, eine Schlange zu töten, sondern nur, es ist nur weil sie sich vor ihren wiederholten Bissen schützen müssen.
Die Natur des Menschen ähnelt der seiner Vorfahren.
Schlangen beißen instinktiv.
Es gibt Menschen, die tatsächlich mit Schlangen befreundet sein können.
Pferde freunden sich nie mit Schlangen an.
Wenn Schlangen getreten werden, dann nur, weil sie gefährlich sind.
Wären Schlangen so harmlos wie Fische in einem Teich, würde kein Pferd sie treten.
Doch solange eine Schlange lebt, greift sie aus Angst und Unwissenheit alles Warme an.
Wenn die warmen Tiere nicht ihrem Gift zum Opfer fallen wollen, müssen sie sie aus dem Weg räumen.
Und wenn die Schlange ihnen den Weg versperrt und ihren eigenen Weg nicht von ihnen trennen will, lässt sie anderen keinen anderen Ausweg als selbst getötet zu werden.

©Susan Afarin

......

It is no pleasure to kill a snake; it is only necessary because you have to protect yourself from its repeated bites.
Human nature is similar to that of our ancestors.
Snakes bite instinctively.
There are people who can actually befriend snakes.
Horses never befriend snakes.
If snakes are kicked, it is only because they are dangerous.
If snakes were as harmless as fish in a pond, no horse would kick them.
But as long as a snake lives, it attacks anything warm out of fear and ignorance.
If the warm animals don't want to fall victim to its venom, they have to get rid of it. And if the snake blocks their path and refuses to separate itself from them, it leaves others no other option but to be killed itself.

©Susan Afarin

در دشتی پر از برف راه میرفتم.
باد سوز خیلی بدی داشت و بلورهای یخ و برف را روی صورتم می‌پاشید و در پوست سردم مثل نوک سنجاق فرو میرفت.
پاهایم تا بالای رانم در برف بودند و راه رفتن بسیار دشوار بود.
هیچ نقطه ای را نمیدیدم که بتوانم تعیین مسیر کنم.
نمی‌دانستم از کجا آمده ام و به کجا رهسپار.
ناگهان صدای کوتاه سرفه کودکی را از درون پالتوی بلندم شنیدم.
کودکی را با یک ملافه محکم به خودم بسته بودم، تا پرت نشود و از آسیب سرما در امان باشد.
نگاهش کردم.
آیدا بود با سنی کمتر از یکسال.
او چشمانش را بسته بود و چرت میزد.
صورتم را به او نزدیک کردم تا مطمئن شوم، نفس می‌کشد و سردش نیست.
لپهای صورتی زیبایش گرم بودند و او در خواب لبخند ملیح و زیبایی زد.
دوباره گردنم را خوب پوشاندم که او سردش نشود.
با خودم فکر میکردم که چگونه او را نجات دهم، چون خودم هم مستاصل بودم.
صدای غرش موتور مکانیکی را از پشت سرم شنیدم.
یک ماشین کوچک برف زدایی بود که درون آن دو سر میدیدم.
وقتی به من نزدیک شدند، دیدم که مادرم و بیژن درون آن نشسته اند.
بیژن پیاده شد و آیدا را با احتیاط در بغلش گرفت و توی ماشین گذاشت.
بعد مرا بغل کرد و گفت:
"مادرت خیلی گریه کرده است و نمی‌خواهد که تو او را اینگونه ببینی.
این ماشین و ما واقعی نیستیم.
اما تو و برف واقعی هستید.
اینقدر به غم نبود ما و خوشبختی دیگران فکر نکن.
راه زندگی تو از همه ما تلخ تر و سخت تر بوده ست.
برف غم را درون دلت ذوب کن.
تمام گناهکارانی که آزارشان کردی، دندانشان در جگرت باقی مانده ست.
این از شهامت تو نکاسته ولی طعم زندگیت مثل صفرا تلخ شده ست. "
او دستش را از جیبش در آورد.
میان دستانش جگر زنده ای تکان می‌خورد.
با سرش به جگر اشاره کرد و گفت:
" این را با خودت ببر و از آن خوراکی برای خودت درست کن.
شاید تلخی‌ها ترکت نکنند ولی این جگر دوباره به تو بال پرواز خواهد داد، انرژی، انگیزه و اعتماد لازم برای ادامه زندگی.
تو از آیدا هم بی گناه تری ولی سختی زندگی برای بیگناهان همیشه بیشتر است.
ما همیشه دوستت داریم و از بالای ابرها و درز درها و پنجره ها به زندگی تو و عزیزانت نگاه می‌کنیم.
ما به شرافت تو افتخار می‌کنیم. "
لحظه ای بعد ماشین برفی آنها از روی تپه ای گذشت و ناپدید شد.
به جگر در دستانم نگاه کردم که از آن روی برف سفید خون می‌چکید.
ناگهان جگر و تمام برفها ناپدید شدند و من میان دشتی پر از شقایق ایستاده بودم.
انگار که خون گرم این جگر، سرما را نابود کرده بود ولی آه من از سختی زندگی، شقایق‌ها را با قطره های خون نقاشی کرد.

©سوسن آفرین

....

Ich ging durch eine verschneite Ebene.
Der Wind blies heftig und peitschte mir Eis- und Schneekristalle ins Gesicht, die meine kalte Haut wie Nadelspitzen durchbohrten.
Meine Füße steckten bis zu den Oberschenkeln im Schnee, was das Gehen sehr erschwerte.
Ich konnte keine Orientierungspunkte erkennen, die mir geholfen hätten, mich zu orientieren.
Ich wusste weder, woher ich kam, noch wohin ich ging.
Plötzlich hörte ich unter meinem langen Mantel ein kurzes Husten eines Kindes. Ich hatte das Kind fest in ein Laken gewickelt, damit es nicht weggeworfen wurde und vor der Kälte geschützt war.
Ich sah es an.
Es war Aida, noch nicht einmal ein Jahr alt.
Sie hatte die Augen geschlossen und döste.
Ich beugte mich zu ihr hinunter, um sicherzugehen, dass sie atmete und ihr nicht kalt war.
Ihre schönen, rosigen Wangen waren warm, und sie lächelte sanft und wunderschön im Schlaf.
Ich legte ihr wieder die Decke über den Hals, damit sie nicht fror.
Ich überlegte verzweifelt, wie ich sie retten könnte.
Hinter mir hörte ich das Dröhnen eines Motors.
Da stand ein kleiner Schneepflug, in dem ich zwei Köpfe erkennen konnte.
Als sie näher kamen, sah ich meine Mutter und Bijan darin sitzen.
Bijan stieg aus, nahm Aida vorsichtig auf den Arm und setzte sie ins Auto.
Dann umarmte er mich und sagte:
Deine Mutter hat viel geweint und möchte nicht, dass Du sie so siehst.
Dieses Auto und wir sind nicht real.
Aber Du und der Schnee seid real.
Denk nicht so viel an die Traurigkeit unserer Abwesenheit und das Glück anderer. Dein Lebensweg war bitterer und schwieriger als unserer.
Schmelze den Schnee der Traurigkeit in Deinem Herzen.

All die Sünder, die Dich verletzt haben, haben ihre Zähne noch in Deiner Leber stecken lassen.
Das hat Deinen Mut nicht geschmälert, aber Dein Leben schmeckt Dir nun so bitter wie Galle.“
Er zog die Hand aus der Tasche.
Eine lebende Leber zitterte zwischen seinen Händen.
Er nickte der Leber zu und sagte:
„Nimm sie und mach Dir eine Mahlzeit daraus.
Vielleicht wird Dich die Bitterkeit nie ganz verlassen, aber diese Leber wird Dir Flügel verleihen, damit Du wieder fliegen kannst – die Energie, die Motivation und das Selbstvertrauen, die Du zum Weiterleben brauchst.
Du bist unschuldiger als Aida, doch das Leid des Lebens ist für die Unschuldigen stets größer.
Wir lieben Dich immer und blicken von oben auf Dein Leben und das Deiner Lieben, auch durch die Ritzen von Türen und Fenstern.
Wir sind stolz auf Deine Ehre.“
Einen Augenblick später fuhr ihr Schneemobil über einen Hügel und verschwand. Ich blickte auf die Leber in meinen Händen, deren Blut auf den weißen Schnee tropfte.
Plötzlich waren die Leber und der ganze Schnee verschwunden, und ich stand mitten auf einem Klatschmohnfeld.
Es war, als hätte das warme Blut dieser Leber die Kälte vertrieben, doch mein Seufzen über die Härte des Lebens ließ mich die Klatschmohn-Blüten mit Blutstropfen bemalen.

©Susan Afarin
.....

I walked across a snow-covered plain.
The wind blew fiercely, whipping ice and snow crystals into my face, piercing my cold skin like needles.
My feet were stuck up to my thighs in the snow, making walking very difficult.
I couldn't see any landmarks to help me orient myself.
I didn't know where I had come from or where I was going.
Suddenly, I heard a child cough softly under my long coat.
I had wrapped the child tightly in a sheet to keep her from being thrown away and to protect her from the cold.
I looked at her.
It was Aida, not even a year old.
Her eyes were closed, and she was dozing.
I bent down to make sure she was breathing and not cold.
Her beautiful, rosy cheeks were warm, and she smiled gently and beautifully in her sleep.
I put the blanket back around her neck so she wouldn't get cold.
I desperately tried to think of a way to save her.
Behind me, I heard the roar of an engine.
There was a small snowplow, in which I could make out two heads.
As they came closer, I saw my mother and Bijan sitting inside.
Bijan got out, gently picked up Aida, and put her in the car.
Then he hugged me and said:
"Your mother has cried a lot and doesn't want you to see her like this.
This car and we aren't real.
But you and the snow are real.
Don't dwell so much on the sadness of our absence and the happiness of others. Your life's path has been more bitter and difficult than ours.
Melt the snow of sadness in your heart.
All the sinners who hurt you still have their teeth embedded in your liver.
That hasn't diminished your courage, but your life now tastes as bitter as bile."
He took his hand out of his pocket.
A live liver trembled between his hands.
He nodded to the liver and said:
"Take it and make yourself a meal."
Perhaps the bitterness will never completely leave you, but this liver will give you wings so you can fly again—the energy, the motivation, and the self-confidence you need to go on living.
You are more innocent than Aida, yet life's suffering is always greater for the innocent.
We will always love you and look down on your life and the lives of your loved ones, even through the cracks in doors and windows.
We are proud of your honor.
A moment later, their snowmobile drove over a hill and disappeared.
I looked at the liver in my hands, its blood dripping onto the white snow.
Suddenly, the liver and all the snow were gone, and I was standing in the middle of a field of poppies.
It was as if the warm blood of that liver had chased away the cold, but my sigh at the harshness of life made me paint the poppy blossoms with drops of blood.

©Susan Afarin

دوست خوب کسی ست که همه چیز زندگی ات را می‌داند، ضعفها و قدرت‌هایت را می‌شناسد و با وجود تفاوت‌های تو را همانگونه که هستی دوست دارد، هیچوقت در مورد تو پیش قضاوت نمی‌کند، توهین نمی‌کند، دروغ نمی‌گوید و دستش را در جیب تو نمی‌کند!
شاید برای همین کوآلا برای من اینقدر ارزشمند است.
من و او شاید هیچوقت دیگر همدیگر را نبینیم، چون او هنوز عاشق من است و من با وجود عشق و محبتی که نسبت به او دارم، قلبم بخاطر خیانت موجود کثیفی تا ابدیت بیمار میماند.
کوآلا یک قلب واقعی دارد.
وقتی از مرگ آیدا باخبر شد، پشت تلفن با من گریست.
اما کسی که با مرگ آیدا جلوی من دلقک بازی در می‌آورد، درد مرا مسخره می‌کند، در حالیکه زندگی مرا با دروغهایش جلوی تمام دنیا به لجن می‌کشد، یک تکه کثافت بیشتر نیست.
اگر تمام جهان هم مال او باشد و قدرت تمام خدایان را با هم داشته باشد، من فقط توی صورتش تا ابدیت تف خواهم کرد.

©سوسن آفرین
.......

Ein guter Freund ist jemand, der alles über Dein Leben weiß, Deine Stärken und Schwächen, und Dich trotz Eurer Unterschiede so liebt, wie Du bist.
Er verurteilt Dich nie, beleidigt Dich nie, lügt Dich nie an und greift Dir nie in die Tasche!
Vielleicht ist Koala mir deshalb so wichtig.
Wir werden uns vielleicht nie wiedersehen, denn er liebt mich immer noch, und trotz meiner Liebe und Zuneigung zu ihm wird mein Herz für immer schmerzen wegen des Verrats eines widerlichen Wesens.
Koala hat ein gutes Herz.
Als er von Aidas Tod hörte, weinte er mit mir am Telefon.
Aber derjenige, der sich vor mir zum Clown aufführt, indem er Aidas Tod thematisiert, meinen Schmerz verhöhnt und mein Leben mit seinen Lügen vor der ganzen Welt in den Dreck zieht, ist nichts weiter als ein Stück Dreck.
Wenn ihm die ganze Welt gehörte und er die Macht aller Götter vereint hätte, würde ich ihm für alle Ewigkeit nur immer wieder ins Gesicht spucken.

©Susan Afarin

.......

A good friend is someone who knows everything about your life, your strengths and weaknesses, and loves you just the way you are, despite your differences.
Friends never judge you, never insult you, never lie to you, and never take money from you!
Maybe that's why Koala is so important to me.
We may never see each other again because he still loves me, and despite my love and affection for him, my heart will forever ache because of the betrayal of a vile creature.
Koala has a good heart.
When he heard about Aida's death, he cried with me on the phone.
But the one who makes a fool of himself by bringing up Aida's death, mocking my pain, and dragging my life through the mud with his lies in front of the whole world is nothing but a piece of trash.
If he owned the whole world and possessed the power of all the gods, I would spit in his face for all eternity.

©Susan Afarin

Chicken liver with potatos, persian version, not Veneziano.😋😍

Multitasking is not always successful.

My persian potato pancakes got too braun, cause l simultanously wrote in my weblog.

😏

lt is nice removing harrassments with just one click than scolding the vain

Who needs darknet, has no right to preach, may he only breath in his own reign

©Susan Afarin

l talked to a wonderful friend.

She was very sad about a friend of her who got attacked from her brutal boyfriend.

We came to a conclusion that although eastern men could be very ruling, at least they are generous to their partners.

ln west many men are also brutal but they are also goblins.

I have left a couple pharmacies cause the working and having much to do with addicted ones is very complicated, breaks your heart in many cases and you have fears not to be infected.

It is possible that an addicted one maybe is able to make a weaning.

But money addicted people come in to life like a goblin and leave it as a leprechaune.

So prefering solitude is the best way as long as a woman has or doesn't see a worthy partner, no matter from which country, he must be human.

l think even a junky could have a soul but goblins have nothing similar to humans.

Koala again sent a message to me and made me very happy.

He is the only lover from my past who is truly a human and insists of having contact to me.

l don't know if he has a woman, a girlfriend...

But l don't ask either.

Last year he wanted me to realize the plan which we had, living together in another country, maybe even far from europe but not religious.

I said him that l have still heartache cause of a betrayer and he was shocked.

l can't tell any lies.

Who knows if we once could find a WE again.

Too much is happened and although l forgave him in my past l couldn't find any romantic love for him.

It's also irritating.

He let a pause if he could get luckier in USA and will take me with.

l was not agree cause l don't like the superfaciality in their culture.

First he was impressed.

As he returned he said, you are right we can't with this heavy culture from east and europe live in USA.

Years later l was in love with him from USA and l didn't care about their culture and let Koala down in a way?!

We have a childlike shape to talk and l'm really sorry if he meant a togetherness again as joke or honest.

He had to take care of his mom and l didn't want him to disturb, so our contact was not the best.

l remember telling him about admiral but not about Rolf or the betrayal of USA.

Cause inbetween we had no contact anymore.

 

I'm out of romantic feelings at all.

Everything what l have ever experienced in this regard was betrayal.

Only one mom of my previous partners was generous and was able to understand that my romantic feelings are not a competition for her.

It is interessting that she was very religious and antismoker but she accepted my being atheist and that l smoked at that time!

Cause our heart is able to love so many persons in the way of universell love and comparing such feelings with each other shows only our small understanding from the world.

l never saw Koala's mom but l hope she is doing well, like her son.

Last year l came to conclusion that l only could have men without any moms.

Not that l have a problem with them.

But l'm too caring and it makes not wise moms jealous and l will never want to make competition with a mom.

Cause this relationship is holy and if a man prefers me to his mom, it's strange and not to accept but if he kills me for the wrong thoughts of his mom l will also let him alone.

l wish Koala from the bottom of my heart always the best and wished we could see each other after almost 20 years.

But for romantic love my heart is too dead.

©Susan Afarin

It is one of my worst performing.

l had to let the music.

I'm truly out of the Karaoke.

But only the text matters.

Own text for Heilige Nacht, holy night
"The true Christmas in White"

Not just this night
But forever fight
May be removed
From all human thought
Increasing population must not
Be solved through weapons like a checkmate
I wish peace in human's heart, love accompanied with light

برد و باخت،
آدمی ساخت
جنگ و دعوا
صلح نشناخت
با اینکه عشق و میشه نو پرداخت
ویرونی رو میشه از بنیاد ساخت
رقابت و حسادت، کاش جاش دوستی مینواخت

 

Ich wünsche Macht
Bringe uns Pracht
Liebe und Freiheit
Nicht nur diese Nacht
Sondern solange Sonne uns zulacht
Unser kurzes Leben schläft und wacht
Dass nur weise Liebe, Feuer im Herzen entfacht

Not left nor right
Brain which is bright
Equality let large flight
Individual is big need, our sight
We could all make it if we reach the level height
I think it's not any fright, but true Christmas in White

©Susan Afarin

......

Translation Persian part

Winning and losing,
It's man made
War and fighting
He has not known peace
Although love can be renewed, destruction can be built from the foundation Competition and jealousy, I wish friendship would play like an instrument instead

©Susan Afarin

....

Translation German part

I wish power would
Bring us splendor
Love and freedom
Not just this night
But as long as the sun smiles upon us
Our short life sleeps and wakes
That only wise love ignites fire in the heart

©Susan Afarin

حالا که تقریبا به قله اتمام زندگی نزدیک میشوم، گاه به زمین نگاه میکنم و باور ندارم که این مسافتی ست که پشت سر گذاشته ام.
راهی که من میبینم شبیه جنگلی سوخته ست و دود زیاد، گاه به رقت هوای کوه فائق می‌شود و سرفه های شدید در من تولید می‌کند و چشمهایم می‌سوزند.
در راه جنگلی زندگی که همیشه بخاطر حرص انسانها در آتش میسوزد، انسانهای فداکاری هستند که بخاطر مدال جان دیگران را نجات نمی‌دهند، بلکه از روی شرافت، چادر سفید مرطوب شفقت را روی سر انسانهای دیگر میگیرند و زمان کوتاهی برایشان آرامش تولید می‌کنند، تا آنها بتوانند در نبود دود و آتش انرژی خود را جمع کنند و به راه پر فراز و نشیب سخت زندگی ادامه بدهند.
گاه این انسانهای خاص، افراد خانواده خودمان هستند و گاهی دوستان واقعی اند.
گاهی هم آنها ناشناس هستند و مثل سربازهایی که برای وطن میجنگند، برای انسانیت می‌جنگند و به جای کشتن، نجات میدهند، حتی اگر خود بمیرند.
امروز صبح بعد از اینکه هشت ساعت در رختخوابم با خواب جنگیدم و او برنده نشد، با خودم فکر کردم که آیا در حق کسی که نسبت به من انسان بوده ست، بی تفاوت بوده ام؟!
فکر میکنم که طرح این سوال باعث شده است که در تمام زندگیم، بیش از آنچه باید، دود و آتش دیده ام.
چون همیشه به دامنه و عقب سرم نگاه کرده ام، تا اگر بتوانم دست کسی را بگیرم و به او کمک کنم.

©سوسن آفرین

......

Jetzt, wo ich mich dem Ende meines Lebens nähere, blicke ich manchmal auf den Boden und kann kaum glauben, welche Strecke ich schon zurückgelegt habe.
Der Weg, den ich sehe, gleicht einem abgebrannten Wald, und der Rauch ist so dicht, dass er die dünne Bergluft manchmal überlagert und mir heftigen Hustenreiz und brennende Augen beschert.
Auf dem Waldweg des Lebens, der aufgrund menschlicher Gier stets in Flammen steht, gibt es selbstlose Menschen, die nicht um einer Medaille willen das Leben anderer retten, sondern aus Ehre die feuchte weiße Decke des Mitgefühls über die Häupter anderer Menschen legen und ihnen für kurze Zeit Frieden bringen.
Damit sie in der Stille und Ruhe neue Kraft schöpfen und ihren beschwerlichen Lebensweg fortsetzen können.
Manchmal sind diese besonderen Menschen Familienmitglieder, manchmal sind es enge Freunde.
Manchmal sind sie anonym, und wie Soldaten, die für ihr Vaterland kämpfen, kämpfen sie für die Menschlichkeit.
Anstatt zu töten, retten sie, selbst wenn sie dabei ihr Leben riskieren.
Heute Morgen, nachdem ich acht Stunden lang vergeblich gegen den Schlaf angekämpft hatte, und er nicht gewonnen hat, fragte ich mich, ob ich jemandem gegenüber, dessen Rolle in meinem Leben mir doch so wichtig war, gleichgültig gewesen wäre.
Ich glaube, diese Frage hat mir in meinem ganzen Leben mehr Rauch und Feuer beschert, als mir lieb war.
Denn ich habe immer nach hinten geschaut, um zu sehen, ob ich jemandem die Hand reichen und helfen kann.

©Susan Afarin

.......

Now that I am nearing the end of my life, I sometimes look down at the ground and can hardly believe how far I have already traveled.
The path I see resembles a burnt forest, and the smoke is so thick that it sometimes obscures the thin mountain air, giving me a violent cough and burning eyes.
On the forest path of life, which is always ablaze because of human greed, there are selfless people who don't save the lives of others for the sake of a medal, but out of honor lay the damp white blanket of compassion over the heads of others and bring them peace for a short time.
So that they can draw new strength in the silence and quiet and continue their arduous journey through life.
Sometimes these special people are family members, sometimes they are close friends.
Sometimes they are anonymous, and like soldiers fighting for their country, they fight for humanity.
Instead of killing, they save, even if it means risking their own lives.
This morning, after fighting against sleep for eight hours in vain, and it not winning, I wondered if I would have been indifferent to someone who's role in my life was so important to me.
I think this question has caused me more trouble and conflict in my life than I would have liked.
Because I've always looked back to see if I can lend a hand and help someone.

©Susan Afarin

I have a nasal and high voice.

But the text is meant exactly like what l think.

My own lyrics for Misa Criolla, Ariel Ramirez, La peregrination
"Forever Love and Peace"

Alles, was Dein Herz begehrt
Und ist unabdingbar
Alles, was Du im Herzen wünschst
Wie Liebe ist wunderbar

Ich wünsche der Welt Glück
Vielmehr als sie je bis jetzt hat
Und alle schöne Wünsche
Die Erfüllung zu brauchen hat

Ich wünsche den Menschen
Die korrekt und real sind
Dass sie innerlich fühlen
Dass ihre Wege richtig sind

Möge die Welt heilen
Und friedlich sein
Alle schöne Seelen
Immer zufrieden sein

Mögen Unruhe und Neid
Für immer verschwinden
Und deren Elend
Vergessen blieben

I wish for the whole world
Love, honesty and peace
Living in freedom,
where joy will increase

May the good wishes
Will all come ever true
And no pretty heart
Will ever feel blue

Like the little prince
And my Lilly-Sue
I wish you nice people
The best and nicest view

از شرق تا غرب پرواز کن، برای عشق....

 

©Susan Afarin

Translation for the Persian part:

"Traveling from East to West, just for Love..."

Translation for the German part:

Everything your heart desires
And is essential
Everything you desire in your heart
How love is wonderful

I wish the world happiness
More than it ever had until now
And all nice wishes
Needs fulfillment

I wish all people
That are accurate and real
That they feel inside
That their ways are right

May the world heal
And be peaceful
All beautiful souls
Always be satisfied

May unrest and envy
Disappear forever
And their misery
Remained forgotten

©Susan Afarin

Bilder: Susan Afarin, Pinterest, Blogspot, Pixers
Karaoke: Greatkaraokes

Working with glitter material is sometimes like make up, visagistic.

lt makes me fun.

©Susan Afarin

The naked reality what l speak causes irritation
Once to the liars who don't believe in complication
Once to myself cause of answer of my situation
Things like imitation, are not for old generation

©Susan Afarin

Heute sieht das Gebäude so aus!

In case of hostile people my meaning won't change, what they crave

l wish if it'll hurt me that their teeth will meet their own damned grave

©Susan Afarin

l use my own tarot cards.

That's a habit not a belief.

But visiting tarot online is only a sign to say,

"l do what l want.

l don't let enemies rule my life and dictate what l have to do.

They have to stick their advices and harming on their own body and soul."

l sang many loving things for him but l let stay just one in his own name and if there is something else remained to remove, then sorry.

I had maybe not the patient but l really wanted to remove everything.

It's Christmas time and l hoped l could reconcill even with all my enemies but l am introverted and don't care about gossip and superfacial happenings.

©Susan Afarin

Eine Dame hat sich telefonisch gemeldet und sagte, dass mein Profil passt aber es handelt sich um eine ehrenamtliche Tätigkeit.

lch sagte, dass ich es sehr gerne tun würde, wenn ich das mir leisten könnte aber finanziell ist es leider unmöglich.

Heute dachte ich mir, dass ich noch nicht mal eine Antwort bekommen habe aber da ich den Job in der Apotheke hasse und meine Gesundheit den Job nicht erträgt, ist das selbstverständlich, dass die Behörde meinen Antrag genehmigt, zumal ihr eigener Gutachter nur fünf Minuten Zeit für mich investiert hat und sagte, dass meine Akte eindeutlich ist.

Heute sagte mein Arzt, dass es sowohl ein Nein als auch Ja sein könnte?!

Ich kann nur warten, was ich so schlecht vertrage, Warterei.

Heute habe ich vieles in meinem Weblog gelöscht.

lch will keine hässliche Spuren der Feinde in meinem Leben haben und deshalb muss ich ihren verräterischen Erinnerungen wegwischen.

Vor kurzem fand ich dieses Foto, was ich gesucht habe.

Erfolg nach dem 2.Staatsexamen an der Tür von Poppelsdorfer lnstitut für Pharmazie.

©Susan Afarin

 

 

I had to answer a couple emails which made me sad.

Saying no to programms you had fun with but can't do them cause you have no money.☹️

Or you had no time and invested the time for a hofefully last betrayer of your life.

Unsusauall.

Who is a betrayer?!

Someone who abuses your time, energy, attention, care or money.

😔

Betrayer who only abuse your finances are very ugly but still the one who betrays your heart with lies for his own profit is the most great enemy.

©Susan Afarin

آدمهایی که سرشان را روی بالش نگذاشته ولی خواب‌شان میبرد، خیلی آدمهای خوشبختی هستند.
تحرک بدنی تا حدی، گاهی از وقتها کمک به بهتر شدن کیفیت خواب می‌کند ولی زیاد بودن تحرک، خواب را سخت تر می‌کند.
اما با وجود تمام این مطالب، کیفیت خواب مخلوطی از ترشح هورمونها، شرایط فعلی حاکم بر ذهن و ارث ژن های ماست.
ضمن اینکه مردها نسبت به زنان اکثرا کمتر مشکل خواب دارند.
نگاه داشتن کاروسل ذهن کاری بسیار پیچیده ست.
ذهن مثل جسم، دربهای واضح ندارد.
گاه یک فکر مزاحم را از در فکرت بیرون میرانی ولی او از یک پنجره یا دریچه دوباره به درون می‌خزد.
دیشب افکار متفاوتی داشتم و یک فیلم و یک سریال هورور را هم دنبال کردم.
دیشب بین شبهای اخیر، خیلی غیر عادی خوب خوابیدم.
نه بیدار شدم، نه خواب دیدم.
حتی به این فکر نکردم که از میان وسائل قدیمی، کابوس گیر مادرم را پیدا کردم و در اتاقم، نزدیک تخت گذاشتم.
اما امروز وقتی قهوه دوم را ریختم، آن را دیدم.
آدمهایی که خرافات را مسخره میکنند، اغلب از روی ترس است.
اما در این جهان نیروهایی هست که وجود یا نبود آن را نمی‌توان تایید یا تکذیب کرد و من به این سوالاتی که جواب ندارند، می‌گویم ماورا، متافیزیک.
نه دلم می‌خواهد جزو آدمهای خرافاتی باشم که تمام مطالب روز را به شکلی احمقانه با متافیزیک تعبیر می‌کنند و نه جزو آنانی که برای همه چیز دنبال جوابی منطقی هستند و وقتی با چیزی غیر منطقی روبرو می‌شوند، منطقشان کم می آورد ولی با اینحال به تفسیرهای مسخره منطقی خود ادامه می‌دهند.
از بچگی هیچوقت ترسو نبودم.
بچه های فامیل زیاد سعی می‌کردند به عنوان جک، مرا مرعوب کنند.
اما همانگونه که شبها در خوابم، دستهای عزیز را روی لپم نگاه میداشتم تا خوابم ببرد، با اینکه او سالها بود مرده بود، همانگونه هم شبها در قبر آیدا خزیدم و او را بغل کردم.
ماورا درون ماست، شاید خواستن ادامه زندگی ست که ما را به دنیای عجیبی دعوت می‌کند که در آن زندگی و مرگ به خودی خود ارزش یا موقعیت را نشان نمی‌دهد.

©سوسن آفرین

....

Wer unterwegs einschläft, bevor er den Kopf aufs Kissen gelegt hat, hat großes Glück.
Körperliche Aktivität kann die Schlafqualität zwar gelegentlich verbessern, doch zu viel davon erschwert das Einschlafen.
Letztendlich ist die Schlafqualität aber ein Zusammenspiel von Hormonausschüttung, der aktuellen Stimmungslage und unserer genetischen Veranlagung.
Männer haben im Allgemeinen weniger Schlafprobleme als Frauen.
Den Gedankenkarussell in Schach zu halten, ist eine sehr komplizierte Aufgabe.
Der Geist hat, wie der Körper, keine klar definierten Türen.
Manchmal verdrängt man einen beunruhigenden Gedanken, doch er kriecht durch ein Fenster oder eine Luke wieder hinein.
Letzte Nacht hatte ich verschiedene Gedanken und habe außerdem einen Horrorfilm und eine Horrorserie geschaut.
Letzte Nacht habe ich ungewöhnlich gut geschlafen.
Ich bin weder aufgewacht noch habe ich geträumt.
Ich hatte nicht mehr darüber nachgedacht, dass ich den Albtraumfänger meiner Mutter zwischen den alten Sachen gefunden und ihn in meinem Zimmer neben mein Bett gestellt habe.
Aber heute, als ich mir die zweite Tasse Kaffee einschenkte, sah ich ihn.
Wer sich über Aberglauben lustig macht, hat oft selbst Angst davor.
Doch es gibt Kräfte in dieser Welt, deren Existenz oder Nichtexistenz sich weder bestätigen noch widerlegen lässt, und ich nenne diese unbeantworteten Fragen das Transzendentale, die Metaphysik.
Ich möchte weder zu den abergläubischen Menschen gehören, die töricht alle Nachrichten des Tages metaphysisch deuten, noch zu denen, die für alles eine logische Antwort suchen und wenn sie auf etwas Unlogisches stoßen, versagt ihre Logik, aber sie setzen ihre absurd logischen Interpretationen fort.
Ich hatte als Kind nie Angst.
Die anderen Kinder in der Familie versuchten oft, mich als Witz zu beängstigen.
Doch so wie ich nachts im Schlaf die Hände meiner Geliebten Oma, Aziz, auf meine Stirn hielt, obwohl sie schon seit Jahren tot war, so kroch ich nachts zu Aidas Grab und umarmte sie.
Das Jenseits ist in uns; vielleicht ist es der Wunsch weiterzuleben, der uns in eine fremde Welt einlädt, in der Leben und Tod an sich weder Wert noch Status besitzen.

©Susan Afarin

......

Anyone who falls asleep on the go before putting his head down on the pillow is very lucky.
While physical activity can occasionally improve sleep quality, too much of it makes falling asleep more difficult.
Ultimately, however, sleep quality is an interplay of hormone release, current mood, and our genetic predisposition.
Men generally have fewer sleep problems than women.
Keeping the mental chatter at bay is a very complicated task.
The mind, like the body, has no clearly defined doors.
Sometimes you push a disturbing thought away, but it creeps back in through a window or a hatch.
Last night I had various thoughts and also watched a horror movie and a horror TV series.
Last night I slept unusually well.
I neither woke up nor did I dream.
I hadn't even thought about finding my mother's nightmare catcher among her old things and putting it in my room next to my bed.
But today, as I poured myself my second cup of coffee, I saw it.
Those who make fun of superstition are often afraid of it themselves.
Yet there are forces in this world whose existence or non-existence can neither be confirmed nor refuted, and I call these unanswered questions the transcendental, metaphysics.
I don't want to belong to the superstitious people who foolishly interpret all the day's news metaphysically, nor to those who seek a logical answer for everything and, when they encounter something illogical, their logic fails, but they continue with their absurdly logical interpretations.
I was never afraid as a child.
The other children in the family often tried to scare me as a joke.
But just as I would hold my beloved grandmother Aziz's hands to my forehead in my sleep at night, even though she had been dead for years, so too I've crawled to Aida's grave at night and embrace her.
The afterlife is within us; Perhaps it is the desire to continue living that invites us into a strange world where life and death in themselves possess neither value nor status.

©Susan Afarin

My Persian is much better than lranian who call me a non lranian cause l'm not used to any gossip and superfacial political news and fake lranian parties.

German call me foreighners and lranian too.

l will be a one cell embryo free from human prejudices.

l may say harsh thing which doesn't make me happy but truly sad.

But it's screaming against injustice and not planning evil against people l call friends and smile at.

 

تنهایی من باغ با صفایی ست.
در این باغ پنجره ای به روی کودکی من باز است که از درون آن میبینم، که باد و آفتاب موهای خوشبختی را شانه می‌زنند.

©سوسن آفرین

.....

Meine Einsamkeit ist ein Garten der Reinheit.
In diesem Garten öffnet sich ein Fenster zu meiner Kindheit, und durch dieses Fenster sehe ich mir an, wie Wind und Sonne das Haar des Glücks kämmen.

©Susan Afarin

......

My solitude is a garden of purity.
In this garden, a window opens to my childhood, and through this window I watch when wind and sun comb the hair of happiness.

©Susan Afarin

دیشب یک نفر را با گلوله زده اند و گروه مافیایی هلز انجلز هم شلوغ کرده اند.
شاید فقط یک اتفاق باشد.
اما شاید شروع نزاع بدی باشد، آنهم در بازارهای کریسمس در این زمان که مردم بیگناه کمی ابراز شادی می‌کنند.
خدا عاقبت ما را با اینهمه نفرت و ازدیاد انسان به خیر کند.
اس پ د کتبا خواست من تجدید نظر کنم.
اما مگر من کی هستم؟!
آنها خودشان مجبورند کنار صدراعظم راست گرا و افراطی مذهبی بایستند و تحمل کنند و امثال من فقط می‌توانند پول کمی در ماه بدهند و نظاره گر باشند، در حالیکه قانون و بی قانونی همزمان آدمها را له می‌کند.
آنان که به من گفتند، تو چرا اینقدر خوبی؟!
دنبال شواهدی بر علیه واقعیتی بودند که اظهار کردند.
عشق تنها سرمایه من است و همیشه آن را بی دریغ وقف انسانهای دور و برم کردم.
آنها که اتلافش کردند، از زندگیم دور کردم.
آنها که هم اتلاف کردند و هم تهمت زدند و کینه ورزیدند، هم از زندگیم دور کردم و نفرینشان کردم و از ته دل خواستم که دیگر برای همیشه از زندگی من دور شوند.
فحش‌ها و نفرین هایم هم بلای مظاعف شد و کینه کینه جویان بیشرم را بیشتر تحریک کرد.
سکوت کردم.
تنهایی من باغ با صفایی ست.
در این باغ پنجره ای به روی کودکی من باز است که از درون آن میبینم، که باد و آفتاب موهای خوشبختی را شانه می‌زنند.

©سوسن آفرین

......

Letzte Nacht wurde jemand erschossen, und die Hells Angels waren ebenfalls aktiv. Vielleicht ist es nur Zufall.
Aber vielleicht ist es der Beginn eines heftigen Streits, besonders jetzt auf den Weihnachtsmärkten, wo unschuldige Menschen ein wenig Freude empfinden. Möge Gott uns trotz all des Hasses und der zunehmenden Menschenmassen ein gutes Ende schenken.
Die SPD hat mich schriftlich gebeten, meine Entscheidung zu überdenken.
Aber wer bin ich schon?!
Sie selbst müssen tatenlos zusehen und einen rechtsextremen, religiös extremistischen Kanzler tolerieren, und Leute wie ich können nur einen kleinen Betrag im Monat zahlen und zusehen, wie Recht und Gesetzlosigkeit gleichzeitig Menschen unterdrücken.
Diejenigen, die mich fragten: Warum bist Du so gutmütig?!
Sie suchten nach Beweisen gegen die von ihnen selbst behauptete Realität.
Liebe ist mein einziges Kapital, und ich habe sie stets ohne Zögern den Menschen um mich herum gewidmet.
Diejenigen, die sie verschwendeten, habe ich aus meinem Leben entfernt. Diejenigen, die sie verschwendeten, mich verleumdeten und Groll hegten, habe ich aus meinem Leben entfernt, aber auch beschimpft und verflucht und von ganzem Herzen darum gebeten, dass sie für immer meinem Leben fern bleiben.
Meine Flüche und Verwünschungen wurden zur doppeltem Schaden und schürten den Hass der schamlosen Rachsüchtigen.
Ich schwieg.
Meine Einsamkeit ist ein Garten der Reinheit.
In diesem Garten öffnet sich ein Fenster zu meiner Kindheit, und durch dieses Fenster sehe ich mir an, wie Wind und Sonne das Haar des Glücks kämmen.

©Susan Afarin
.....

Someone was shot last night, and the Hells Angels were also involved.
Perhaps it's just a coincidence.
But perhaps it's the beginning of a fierce conflict, especially now at the Christmas markets, where innocent people are experiencing a little joy.
May God grant us a good ending despite all the hatred and the growing crowds. The SPD has asked me in writing to reconsider my decision.
But who am I to judge?!
They themselves have to stand idly by and tolerate a far-right, religiously extremist chancellor, and people like me can only pay a small amount each month and watch as law and lawlessness simultaneously oppress people.
Those who asked me:
Why are you so kind?!
They were looking for evidence against the reality they themselves claim to have. Love is my only capital, and I have always given it without hesitation to the people around me.
Those who wasted it, I removed from my life.
Those who wasted it, slandered me, and harbored resentment, I removed from my life, but I also reviled and cursed them, begging with all my heart that they would stay far from my life forever.

My curses and hexes caused double harm and fueled the hatred of the shameless vindictives.
I remained silent.
My solitude is a garden of purity.
In this garden, a window opens to my childhood, and through this window I watch when wind and sun comb the hair of happiness.

©Susan Afarin

A happy Yalda night, a wonderful 4.advent and Merry Christmas to the whole world.

©Susan Afarin

I couldn't find my old clip of Yalda.

As symbole for my deceased ones l used this time from every one of them an onject which is remained and also the cherry tree for the last Christmas for my mom.

Being alone has never harmed me, but people.

Who were wonderful and nice but are not living anymore and or who abused and betrayed me in a way and brock my naive heart.

I thought today if l let a punishment effect.

l only do something l had to spare me for a long time.

But l did it too late.

Feelings are not to kill.

But we humans are able certain pain and betrayal to burry and let a grave stone of it, called betrayal.

We have these feelings, if invested on a wrong just friend or a betrayer lover but we keep it to ourselves as if a very beloved one would be dead and we wear a necklace in shape of a heart with us.

But the memory of the face of this someone is for always empty.

As if he/she would have never existed, like a God, or devil.

Happy Yalda Night to all.

©Susan Afarin

در دوران بچگی من جشن یلدا مثل امروزه در ایران جشن گرفته نمیشد.
عید نوروز و شروع فصل بهار جشنی مفصل و واقعی بود.
اما شب یلدا یادم نمی آید که اینهمه بزم برایش تهیه دیده باشیم.
دلیل اصلی آن شاید یک نشانه مخالفت دیگر ایرانیان بر علیه رژیم اسلامی باشد که با تمام قدرت سعی بر تخریب سنت های ایرانی دارند و تعطیلات سال را هم به نام امامان شیعی کردند که ربطی به ایران ندارند.
بخاطر دارم که اولین سال بعد از کودتای اسلامی سال 1357، که به آن انقلاب نام داده شد، رژیم سعی بر تخریب سنت نوروز و کوتاه کردن تعطیلات نوروزی دانش آموزان کرد.
آنوقت رجایی وزیر آموزش و پرورش بود و گرچه بعدها رژیم، در واقع خامنه ای و رفسنجانی خودشان او و چند تن دیگر را که با مشی خمینی جور در نمی آمدند ترور کردند.
ولی ما به عنوان دانش‌آموز از رجایی متنفر بودیم و یادم است که همه بچه های کلاس سال سوم راهنمایی دور هم جمع شدیم و گفتیم، ما در هر حال این سیزده روز را نمی آییم.
در واقع اعتصاب کردیم و رژیم چون مشکلات عدیده مهمتری داشت، دست از سر سم پاشی ما برداشت و تا امروز هم این جشن دست نخورده باقی مانده است.
اینجا دلم می‌خواهد از قدرت سلامت روح ایرانی تقدیر کنم که سال نو خودش را با طبیعت جشن می‌گیرد، یعنی شروع فصل بهار و نه با یک سمبل مذهبی.
مسیح و بودا تنها پیامبران دینی هستند که برای انسانیت آنها ارزش قائل هستم ولی جشن گرفتن سال نباید ربطی به مذهب داشته باشد.
شب یلدا هم در واقع جشنی زیبا در زمستان است و یک آلمانی روزی به من گفت که هم جشن کریسمس از یلدا و هم جشن عید پاک از روی جشن عید نوروز اتخاذ شده و به فرهنگ غرب وارد شده است.
من تاریخ شناس نیستم ولی حرف او تا حد زیادی به نظرم منطقی می آمد.
شب یلدا، شب دور هم جمع شدن خانواده هاست، از پیر و جوان، که در آن شعر می‌خوانند، شاهنامه و سعدی و حافظ، موزیک گوش می‌کنند، می‌رقصند، و جسمشان را با مائده های طبیعی مثل میوه های فصل و تنقلات شاد می‌کنند.
یلدا بلندترین شب سال است.
این شب زیبا بر همگان مبارک باد.

©سوسن آفرین

.......

Als ich Kind war, wurde Yalda im Iran nicht so gefeiert wie heute.
Nowruz, der Frühlingsanfang, war ein sehr aufwendiges und prachtvolles Fest. Aber ich erinnere mich nicht, dass die Yalda-Nacht so festlich war.
Der Hauptgrund dafür mag ein weiteres Zeichen des iranischen Widerstands gegen das islamische Regime sein, das mit aller Macht versucht, iranische Traditionen zu zerstören.
Und sie benannten die jährlichen Feiertage nach schiitischen Imamen, die nichts mit dem Iran zu tun haben.
Ich erinnere mich, dass das Regime im ersten Jahr nach dem islamischen Putsch von 1979, der als Revolution bezeichnet wurde, versuchte, die Nowruz-Tradition zu zerstören und die Nowruz-Ferien für Schüler zu verkürzen.
Damals war Rajai Bildungsminister, und obwohl das Regime – genauer gesagt Khamenei und Rafsanjani – ihn und einige andere, die mit Khomeinis Politik nicht einverstanden waren, später ermordeten, … hassten wir Schüler Rajai.
Ich erinnere mich, dass wir alle aus der dritten Klasse der Mittelschule uns zusammentaten und sagten:
„Wir kommen diese dreizehn Tage sowieso nicht.“
Tatsächlich traten wir in den Streik, und das Regime, das weitaus wichtigere Probleme hatte, stellte die Besprühung ein, und diese Feierlichkeiten haben bis heute Bestand.
An dieser Stelle möchte ich die Stärke des iranischen Geistes würdigen, der sein Neujahr im Zeichen der Natur, also dem Frühlingsbeginn, und nicht mit einem religiösen Symbol feiert, trotz thousand Jahre islamische Diktatur.
Christus und Buddha sind die einzigen religiösen Propheten, deren Menschlichkeit ich schätze, doch die Feier des Jahres sollte nichts mit Religion zu tun haben.
Die Yalda-Nacht ist ein wunderschönes Winterfest, und ein Deutscher erzählte mir einmal, dass sowohl Weihnachten von Yalda Tradition als auch Ostern vom Nouruz-Fest übernommen wurden und Eingang in die westliche Kultur gefunden haben.
Ich bin kein Historiker, aber seine Worte erschienen mir sehr einleuchtend.
Die Yalda-Nacht ist eine Nacht, in der Familien, Jung und Alt, zusammenkommen, um Gedichte, das Schahnameh, Saadi und Hafis zu lesen, Musik zu hören, zu tanzen und sich an natürlichen Speisen wie saisonalem Obst und Nüssen zu laben.
Yalda ist die längste Nacht des Jahres.
Frohes Yalda-Fest

©Susan Afarin

......

When I was a child, Yalda wasn't celebrated in Iran the way it is today.
Nowruz, the beginning of spring, was a very elaborate and magnificent festival.
But I don't remember Yalda night being so festive.
The main reason for this might be another sign of Iranian resistance against the Islamic regime, which is trying with all its might to destroy Iranian traditions.
And they named the annual holidays after Shiite imams who have nothing to do with Iran.
I remember that in the first year after the 1979 Islamic coup, which was called a revolution, the regime tried to destroy the Nowruz tradition and shorten the Nowruz holidays for students.
At that time, Rajai was Minister of Education, and although the regime—more precisely, Khamenei and Rafsanjani—later murdered him and some others who disagreed with Khomeini's policies, we students hated Rajai.
I remember all of us from the third year of middle school getting together and saying,
"We're not coming for those thirteen days anyway."
We did indeed go on strike, and the regime, which had far more pressing problems, stopped the spraying, and these celebrations have continued to this day.
At this point, I would like to acknowledge the strength of the Iranian spirit, which celebrates its New Year in accordance with nature—that is, the beginning of spring—and not with a religious symbol, despite a thousand years of Islamic dictatorship. Christ and Buddha are the only religious prophets whose humanity I value, but the celebration of the year should have nothing to do with religion.
Yalda Night is a beautiful winter festival, and a German once told me that both Christmas from the Yalda tradition and Easter from Nowrouz were adopted from from lran Ian culture and found their way into Western culture.
I am not a historian, but his words struck me as very insightful.
Yalda Night is a night when families, young and old, gather to read poetry, the Shahnameh, Saadi, and Hafez, listen to music, dance, and feast on natural foods such as seasonal fruits and nuts.
Yalda is the longest night of the year.
Happy Yalda to all.

©Susan Afarin